Η Ουκρανία, το νέο αμερικανικό σύνορο...

Γράφει ο Ζυκ Μελανσόν

Ουκρανία: αυτή τη φορά πρόκειται για πραξικόπημα! Και για μια ακόμη φορά μας κατακλύζει η προπαγάνδα, και είναι επόμενο. Το γεωπολιτικό διακύβευμα είναι τεράστιο. Η επίθεση εναντίον της Ρωσίας που εξαπολύουν οι Αμερικάνοι, ανταγωνιζόμενοι τους Γερμανούς, συνεχίζεται ακάθεκτη. 

Οπως έχει γίνει πλέον σύνηθες, η Γαλλία δεν έχει ανεξάρτητη πολιτική εκτός από την ανούσια φρασεολογία περί «ειρήνης και διαλόγου», μια φρασεολογία κατάλληλα ζυγισμένη για να υπηρετεί πάντα το ίδιο στρατόπεδο: αυτό που έχουν επιλέξει οι Γερμανοί ή οι ΗΠΑ. 

Πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο Φαμπιούς [σ.σ. ο Γάλλος ΥΠΕΞ] έφυγε εσπευσμένα από το Κίεβο επειδή γνώριζε ότι επίκειται πραξικόπημα. Γιατί γεγονός είναι ότι τα καλά του λόγια, όπως και αυτά του Γερμανού συνάδελφού του, μπορούν να θεωρηθούν ως δεκανίκια της προετοιμασίας του πραξικοπήματος. 

Οι δύο ψευδολόγοι κατάφεραν κυρίως να καταστήσουν αποδεκτή τη θέση ότι το καθεστώς Γιανούκοβιτς δεν ήταν νομιμοποιημένο και έπρεπε να προσφύγει σε εκλογές. Την επόμενη μέρα το πραξικόπημα έμοιαζε με τυπική τακτοποίηση της εκκρεμότητας. 

Η κυριακάτικη εφημερίδα Journal du Dimanche τολμά ακόμη και να βάζει πρωτοσέλιδο το πρόσωπο της διαπλεκόμενης Τιμοσένκο, εικόνισμα του δυτικού τύπου, διεφθαρμένης μέχρι το μεδούλι. Την παρουσιάζουν με το φωτοστέφανο ως η «Γιούλια, η φωνή της ελευθερίας»! Είναι απίστευτο! Είναι σαν να βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο το ζεύγος Μπαλκανύ μετά από μια νύχτα ταραχών της ακροδεξιάς. 

Το μέγεθος της χειραγώγησης τονίζει τη σημασία του διακυβεύματος.

Η βίαιη προσήλωση στον ατλαντισμό της διπλωματίας του Ολάντ έχει ήδη φανεί στη Συρία. Θυμόμαστε τις εκκλήσεις για «ιερό πόλεμο υπέρ της δημοκρατίας» των Ολάντ και Φαμπιούς. Οι τζιχαντιστές απάντησαν δηλώνοντας «παρών» αλλά δεν ήταν αυτό το αναμενόμενο σενάριο... Θυμόμαστε επίσης ότι παρά της πολλαπλές προειδοποιήσεις οι Ολάντ και Φαμπιούς είχαν εκούσια αποκρύψει τον βίαιο φονταμενταλιστικό χαρακτήρα της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης. 

Αλλά είναι αλήθεια πως αυτή διέθετε ένα διαπιστευτήριο που φάνταζε αξιόπιστο στα μάτια τόσο της παρούσας όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης: τη χρηματοδότησή της από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία. Αυτές οι δύο χώρες είναι όντως καλοί πελάτες και είχαν εξ άλλου ήδη εμπλακεί στον πόλεμο κατά της Λιβύης. 

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι σοσιαλδημοκράτες συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση στην Τυνησία στο πλευρό των ισλαμιστών. Ο ατλαντισμός ακολουθεί πράγματι λίαν επικίνδυνους δρόμους.

Τι συμφέρον έχει η χώρα μας τηρώντας αυτή τη στάση;  

Ποιανού έχει η γαλλική διπλωματία γίνει ο ένοπλος βραχίονας;

Με την περίπτωση της Ουκρανίας γνωρίζουμε και πάλι μια κορύφωση της χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Εδώ πρόκειται για την επικύρωση ενός πραξικοπήματος μοναδικός στόχος του οποίου είναι η εχθρότητα προς τη Ρωσία. Στη Γαλλία, ως συνήθως, για να πληροφορηθούμε σε απ’ευθείας μετάδοση την κατεύθυνση στην οποία φυσάει ο δυτικός άνεμος αρκεί μα παρατηρήσουμε τα πανιά της ναυαρχίδας του υπό αμερικάνικου έλεγχου τύπου, δηλαδή του Μοντ. 

Εδώ προσφεύγουμε στα μεγάλα μέσα! Εχουμε να κάνουμε με σκηνοθεσία επιπέδου Ντίσνεϋλαντ της μάχης του Καλού και του Κακού που εκτελεί χρέη γεωπολιτικής αφήγησης. 

Ας είμαστε ξεκάθαροι: Οι κατηγορίες εναντίον του καθεστώτος Γιανούκοβιτς είναι βάσιμες. Η διαφθορά, το βάλτωμα της οικονομίας και όλη η κληρονομιά των «δημοκρατιών» που προέκυψαν από την κατάρρευση του «σοσιαλιστικού στρατοπέδου» στην Ανατολική Ευρώπη είναι αφόρητη. 

Αλλά δεν αποτελεί λόγο για να πλέκουμε το εγκώμιο της αντιπολίτευσης, να λέμε ψέματα για την ταυτότητά της, να ξεπλένουμε εγκληματίες και απατεώνες και όλα αυτά για να συμμετέχουμε σε μια επιχείρηση κατά της Ρωσίας αντίθετης με τα συμφέροντα της Γαλλίας. 

Είχαμε δει το ίδιο έργο στο παρελθόν όταν οι ίδιες άσπιλες συνειδήσεις υμνούσαν το ολοκληρωτικό καθεστώς της Γεωργίας που επιτίθετο στους ρωσώφωνους θύλακες της χώρας του.  

Και όμως ήταν η μέρα έναρξης των Αγώνων.

Επιμέλεια μετάφρασης: Στάθης Κουβελάκης

*Πρώτη δημοσίευση 26 Φεβρουαρίου στην ιστοσελίδα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν. http://www.jean-luc-melenchon.fr/ 

Ο Πατρίκ Μπαλκανύ είναι δήμαρχος και βουλευτής από τη δεκαετία του 1980 και εκπρόσωπος της σκληροπυρηνικής πτέρυγας της δεξιάς. Παρ’ όλο που έχει κατ’ επανάληψη καταδικαστεί για μεγάλης έκτασης καταχρήσεις και διαφθορά, παραμένει πολιτικά ενεργός και επανεκλέγεται τακτικά στον βουλευτικό και δημαρχιακό θώκο.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση