Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ

«Μάιν φιούρερ, λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι η Ομάδα Στρατιών Κέντρου Μπούντεσμπανκ - Γκουντέριαν πλησιάζει σε απόσταση βολής πυροβόλων των 105 mm το Ντνιπροπετρόφσκ επί του Δνείπερου». Ιστορικό ντεζαβού; Οχι! Ιστορικό πρωθύστερο.

Ενα πρωθύστερο που πριν από 10-15 χρόνια θα περιείχε ένα αδιανόητο (λόγω δύο παγκοσμίων πολέμων) οξύμωρο, ενώ σήμερα αποτελεί απλώς μια γεωπολιτική επιλογή που δοκιμάζει τις αντοχές της για το σήμερα και τις προοπτικές της για το αύριο. Η διείσδυση της Γερμανίας (και των Ευρωπαίων κολαούζων της) στην Ουκρανία προκαλεί τα φαντάσματα όλων των ευρωπαϊκών αντιθέσεων απ’ την εποχή του Φρειδερίκου της Πρωσίας και τα προσκαλεί σε έναν νέο κολασμένο χορό.

Ηδη απ’ την κρίση και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η ενοποιηθείσα Γερμανία, υπεργολάβος των ΗΠΑ τότε (όπως και σήμερα), μπήκε στον πειρασμό του ρεβανσισμού, της αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της παλινόρθωσης της Γερμανίας μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, με φιλοδοξίες που θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να ανεχθούν, ή ακόμα και να ενθαρρύνουν, όσον οι ίδιες είναι απασχολημένες σε πολλά μέτωπα και συνεπώς υπό άλλες προτεραιότητες.

Είκοσι χρόνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μια ματιά στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης προκαλεί ανατριχίλες, ενώ μια ματιά στον οικονομικό χάρτη της Ευρώπης ξυπνάει εφιάλτες. Από τη FYROM, την Κροατία και τη Σλοβενία έως τις Βαλτικές χώρες και από την Ουκρανία έως την Ιβηρική, η αμερικανογερμανική επιρροή και ο γερμανικός ηγεμονισμός επανασχεδιάζουν την Ευρώπη με γνώμονα το αμοιβαίο ιμπεριαλιστικό συμφέρον.

Σήμερα το Βερολίνο μιλάει μία γλώσσα με ένα στόμα, το στόμα του Μεγάλου Συνασπισμού. Μια γλώσσα που γαβγίζει διαταγές είτε απροσχημάτιστες είτε παρενδεδυμένες. Οπως το δόγμα Μέρκελ: «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια ισχυρή Ευρώπη». Που στην πραγματικότητα σημαίνει «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια εξασθενημένη Ευρώπη». Εξαρτώμενη κατά το ένα μέρος απ’ τη Γερμανία και κατεχόμενη κατά το υπόλοιπο.

Σήμερα το χρέος της Γερμανίας ανέρχεται στα 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή στο 82% του ΑΕΠ της χώρας. Με βάση την (εξαμβλωματική άλλωστε) Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προβλέπει το χρέος κάθε χώρας-μέλους να μην υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ, η Γερμανία θα έπρεπε σήμερα να είναι μια ελεγχόμενη υπό καθεστώς επιτήρησης χώρα! Τολμάει κανείς; (Πιθανόν το... Λίχτενσταϊν, αλλά ουδείς άλλος νομίζω).

Αντιθέτως, η Γερμανία έχει ξεσαλώσει τόσο, ώστε η Μπούντεσμπανγκ να προτείνει 10% φόρο σε καταθέσεις και ακίνητη περιουσία εις όσους πολίτες των οποίων οι χώρες θα εμφανίσουν στο μέλλον δημοσιονομικά προβλήματα. Δεδομένου ότι ουδεμία χώρα που να μην έχει ήδη δημοσιονομικό πρόβλημα υπάρχει, η Γερμανία προετοιμάζει από τώρα το έδαφος να βάλει χέρι σε όποια χώρα μπει (ή είναι) σε κρίση, καθώς και σε όποια χώρα ωθήσει σε κρίση το ίδιο το Δ΄ Ράιχ. Σατανικό και εξίσου ληστρικό με τις πολιτικές που εφάρμοσε το Γ΄ Ράιχ. Η Γερμανία, από καιρό τώρα, παρωθεί την Ευρώπη των υπεσχημένων συγκλίσεων σε ένα χάος θηριωδών αποκλίσεων. Καλλιεργεί συστηματικά τις εθνικές αντιθέσεις (προκαλώντας έτσι εθνικιστικές εξάρσεις) όχι μόνον μεταξύ χωρών Νότου - Βορρά, αλλά μεταξύ όλων των κρατών της Ενωσης. Τα οποία παίρνουν ένα-ένα τη θέση τους σε μια διαβάθμιση που δημιουργεί κι ελέγχει η Γερμανία.

Την ίδια πολιτική που ασκεί σε εθνική βάση η χώρα του Σόιμπλε ασκεί και σε ταξική. Και στο εσωτερικό της και στο εσωτερικό των άλλων χωρών. Το χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, η υφαρπαγή των πόρων και η διαχείριση των ανθρώπων συνιστούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής της. Χιλιάδες Ιταλοί πλούσιοι δεν κάνουν μια πλούσια Ιταλία και εκατομμύρια φτωχοί Γερμανοί δεν κάνουν μια φτωχή Γερμανία.  

Ολοι όμως μαζί οι πλούσιοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Ελληνες, Πορτογάλοι κι όλοι οι άλλοι κάνουν μια φτωχή Ευρώπη. Αυτή είναι η πολιτική της Γερμανίας και εξυπηρετεί άριστα τις αστικές ελίτ της Γηραιάς Ηπείρου. Μια Ευρώπη των φτωχών που θα παράγουν πλούτο για αυτούς που τον αξίζουν. Κι αυτός είναι ο πραγματικός ρατσισμός πίσω απ’ τους πολυπολιτισμούς και τις πολιτικές ορθότητες που τον επικαλύπτουν.

Μια ματιά στο μικρό χρονικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Την Ευρώπη της ισότιμης συμμετοχής των κρατών, γρήγορα διαδέχθηκε η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Μεγάλη συζήτηση και αντιμαχία είχε ξεσηκώσει στη συνέχεια η δημιουργία ενός άτυπου Διευθυντηρίου στην Ενωση, όπου κουμάντο έκαναν οι ισχυρές (ή φερόμενες ως ισχυρές) χώρες. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κι εκ του σύνεγγυς η Βρετανία. Γρήγορα το σχήμα αυτό διαδέχθηκε ο Γαλλογερμανικός Αξονας (ουδείς πια μιλούσε για Διευθυντήρια) και εξαιρετικά σύντομα τον εν λόγω Αξονα διαδέχθηκε το Βερολίνο μόνο του - με τη Γερμανική Κομαντατούρ να κάνει κουμάντο στην Ενωση και πάσα άλλη αρχή παυσάτω.

Η δεύτερη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Εθνους ή, αν προτιμάτε το Δ΄ Ράιχ, έχει γεννηθεί. Και τα αίσχη που θα ζήσει η Ευρώπη εκκολάπτονται.

Μόλις χθες, κι ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, μάθαμε ότι ο Γερμανός Πρόεδρος έκαμε νύξεις, δηλαδή ζήτησε ξεκάθαρα να γίνουν αλλαγές στο Αμυντικό Δόγμα της χώρας του. Να μπορεί δηλαδή η Μπούντεσβερ να εξέρχεται σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων τη Γερμανίας. Βεβαίως η Μπούντεσβερ ήδη επιχειρούσε (εκτός συνόρων) είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είτε ως υποστηρικτική και μη μάχιμη (;) δύναμη (όπως στο Αφγανιστάν).  

Τώρα η Γερμανία, ως μεγάλη οικονομική δύναμη, ζητά να μην παραμένει κολοβωμένη στρατιωτικώς, αλλά να αποκτήσει την ισχύ που της αρμόζει (όπως ήδη πράττει και η Ιαπωνία). Επανεξοπλισμένη με τόκους η Γερμανία, επανεξοπλίζεται και με μια νέα Βέρμαχτ.

Η χώρα της Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ «ξαναπαίρνει το Ρουρ» και ετοιμάζει το «Ανσλους». Κάθε «κατευνασμός» απέναντι στους νέους (παλιούς) πειρασμούς αυτού του έθνους που αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές (ήδη αποποιείται τις ευθύνες του για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα διαφορετικό απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Ξέρω ότι κάποιοι θα θεωρούν αυτούς τους φόβους υπερβολικούς. Ας θυμηθούν τι δεν χρειαζόταν να λένε πριν 15-20 χρόνια για αυτό το κράτος, και τι είμαστε αναγκασμένοι να λέμε σήμερα. Ισως σε 15-20 χρόνια να μην μπορούμε να πούμε τίποτα...

 email: stathis@enikos.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση