Γερμανική αποικιοκρατία στην Ευρώπη - Τι δείχνει η ιστορία αλλά και οι αριθμοί

Του Ν. Τόσκα
(υποστρατήγου ε.α.)

Η αποικιοκρατία είναι η μάχη για την απόκτηση εδαφών ή αγορών και πρώτων υλών. Ο ιμπεριαλισμός αναφέρεται στην ανάπτυξη του κεφαλαίου στο εσωτερικό μιας χώρας,  με ταυτόχρονη επέκταση σε άλλες. Η αποικιοκρατία εμπεριέχεται στον ιμπεριαλισμό.
Υπάρχουν διάφορες μορφές αποικιοκρατίας από την  αρχαιότητα, με ιδιαίτερη ένταση την περίοδο των ανακαλύψεων νέων χωρών και ηπείρων τον 15ο αιώνα, την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και της "πρωταρχικής συσσώρευσης" του κεφαλαίου (τον 19ου αιώνα). Η αποικιοκρατία μειώθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε ότι αφορά την μορφή απόκτησης εδαφών και άρχισε να επανεμφανίζεται με νέα μορφή την εποχή της παγκοσμιοποίησης, μετά την παύση του ψυχρού πολέμου και ειδικά στις μέρες μας όπου μετά την κρίση του 2008 παίρνει μορφές όχι εδαφικής επέκτασης και στρατιωτικής επιβολής αλλά εξάρτησης χωρών μέσω του χρέους. 

Ας δούμε όμως ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποικιοκρατικής πολιτικής:

• Το 1095 άρχισαν οι σταυροφορίες για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους. Η Βενετία είχε συμφέρον να ανταγωνιστεί τη μουσουλμανική εμπορική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα εγκλήματα  άρχισαν  πριν ακόμη αποπλεύσουν από την Ευρώπη, με τη σφαγή των Εβραίων της Ρηνανίας. Στη συνέχεια κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ όπου "στο ναό του Σολομώντα το αίμα έφτανε μέχρι τα γόνατα των ανθρώπων και τα χαλινάρια των αλόγων". Το 1204 δεν γλύτωσε ούτε η Κωνσταντινούπολη.

• Τον 16ο αι. οι Ισπανοί Κορτές και Πιθάρο κατέκτησαν τις αυτοκρατορίες των Αζτέκων και των Ίνκα στο Μεξικό και Περού αντίστοιχα, με ελάχιστους στρατιώτες αλλά με απίστευτη βία. Ο Πιθάρο με 180 στρατιώτες σκότωσε τον βασιλιά των Ίνκα μπροστά σε 40.000 στρατιώτες του. Ο λόγος ήταν ο χρυσός και τα πλούτη που αντίκρισαν αλλά και η καλοπιστία και αδράνεια των αυτοχθόνων. (Εξουσία και Απληστία, Phillipe Gigantes). 

• Οι βρετανοί αποικιοκράτες τον 19ο αι. επέβαλαν στους κατοίκους της μαύρης Αφρικής φόρο 2 λίρες για την κάθε καλύβα ετησίως. Πέραν του χρηματικού ποσού  εξανάγκαζαν έτσι τους γεωργούς και κτηνοτρόφους να εγκαταλείψουν τα χωράφια και τα ζώα τους και να βρουν δουλειά στα ορυχεία, προκειμένου να βρουν λεφτά για την αποπληρωμή του φόρου. Αντικαθίστατο έτσι ο παλιός φυλετικός βίος που προσέφερε αλληλεγγύη και κάποια αυτάρκεια με τη μισθωτή εργασία και την αντίστοιχη εκμετάλλευση φυσικά. Αυτό πυροδότησε βέβαια και τις εξεγέρσεις για την αποτίναξη της αποικιοκρατίας, στην επόμενη φάση. 

• Στην Ινδία, οι Βρετανοί αποικιοκράτες εξανάγκασαν σε μαρασμό την παραδοσιακή υφαντουργία, προς όφελος των δικών τους ατμοκίνητων αργαλειών του  Λάνκαστερ, του Γιορκσάιρ και της Γλασκόβης. (Ιμπεριαλισμός, J. Hobson, έκδοση 1902).

• Οι Γερμανοί αποικιοκράτες εξολόθρευσαν τους Χερρέρο, φυλή της Ανατ. Αφρικής  γιατί αυτοί δεν επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τον νομαδικό βίο. Οι Γερμανοί υποχρέωναν τους γηγενείς στη περιοχή της Ναμίμπια να υπογράφουν συμβόλαια για δάνεια έναντι χρήσης γης. Τα δάνεια φυσικά δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν και έτσι τους υφάρπαζαν τη γη και ιδιαίτερα τον ορυκτό τους πλούτο.(Ελλάδα Αποικία Χρέους, Ν. Κοτζιάς).

• Η Γερμανία άπλωνε την κυριαρχία της στην Αφρική στο όνομα του αγώνα κατά του δουλεμπορίου.  

• Παρόμοιες πρακτικές με την υφαρπαγή περιουσίας έναντι χρέους εφαρμόζει σήμερα η γερμανική "αυτοκρατορία" αλλά και η ελληνική ολιγαρχία με την οποία συνεργάζεται. 
Για παράδειγμα:
• Τα δάνεια της τελευταίας τριετίας του μνημονίου, οδηγούν στην υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στη χώρα μας.
• Αντί του "φόρου καλύβας" επιβάλλεται ο φόρος ακίνητης περιουσίας, προκειμένου να αρπάξουν τα σπίτια του Έλληνα προς όφελος των τραπεζών.
• Αποβιομηχάνισαν τη χώρα, όπως στην Ινδία, για να εισάγουν τα πάντα, προς όφελος των κυρίαρχων κρατών, που θα εξάγουν από αυτοκίνητα μέχρι φρούτα και λάδι.
• Φτωχοποιούν τον Έλληνα για να τον καταστήσουν "εφεδρική εργατική δύναμη" όπως τον "μαύρο" και τον "Ινδό" του 19ου αι.
 
Η Γερμανία απλώνει την κυριαρχία της στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του νότου στο όνομα του "εκπολιτιστή". Αύξησε όμως το ΑΕΠ της στα χρόνια της κρίσης (από 2008 μέχρι 2012) κατά 8%,  μείωσε την ανεργία της στο 5,6% ενώ η Ελλάδα μείωσε το εισόδημά της κατά 30% και αύξησε την ανεργία της στο 29%.

Ιστορικά, έχει αποδειχτεί ότι η μόνη λύση για την απαλλαγή από την αποικιοκρατία και τη σωτηρία της χώρας μας βρίσκεται μέσα από ένα ευρύτερο πανδημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο, που θα οδηγήσει σε άμεση έξοδο την τρόϊκα και το μνημόνιο, σε αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, σε μείωση των ανισοτήτων που δημιουργήθηκαν,  σε ανάπτυξη με σχεδιασμό,  σε έλεγχο της ασυδοσίας των τραπεζών,  των ΜΜΕ  και της ολιγαρχίας. 

ΠΗΓΗ: Σ.Ε.Ε.Α

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση