Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ευρώ και ο μουντζούρης!

Του Σταύρου Λυγερού 

Η παρέμβαση της Αριστερής Πλατ­φόρμας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην επικαιρότητα την εσωκομμα­τική διαφωνία για την παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ. Στο τελευ­ταίο συνέδριο η μεγάλη πλειοψηφία είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής. Ο Λαφαζάνης και οι ομοϊδεάτες του γνωρίζουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν τη θέση που έχει ψηφιστεί. Η παρέμβασή τους είχε στόχο να υπογραμμίσει και κυρίως να εγγράψει μια πολιτική υποθήκη.

Η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για το νόμισμα διεξάγεται περισσότερο με ιδεολογικούς και λιγότερο με πολιτικούς όρους. Μπορεί ο καθένας να έχει την άποψή του για το πώς το ευρώ επηρεάζει την ελληνική οικονομία, το πρόβλημα, όμως, τίθεται με πολύ πρα­κτικούς όρους. Σύμφωνα με όλες τις δη­μοσκοπήσεις το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα και ο Τσίπρας να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την κατάργηση του Μνημονίου και ευρύτερα της ασκού­μενης πολιτικής της μονοδιάστατης λιτότη­τας. Από την άλλη πλευρά, είναι ηλίου φα­εινότερο ότι το ευρωιερατείο δεν είναι δια­τεθειμένο να αποδεχτεί την ακύρωση του Μνημονίου, επειδή θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια αποφασισμένη ελληνική κυβέρνηση.

Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι, επειδή η Ελ­λάδα παραμένει συστημικός κίνδυνος, τα αφεντικά της Ευρώπης θα υποχρεωθούν να διαπραγματευτούν μαζί του ένα βιώσι­μο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση. Η Ελλάδα πράγματι παραμένει συστημικός κίνδυνος αλλά αυτό δεν συνεπάγεται υπο­χρεωτικά ότι το ευρωιερατείο θα υποχω­ρήσει. Δεδομένου ότι από τις εδώ εξελίξεις θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό και οι εξελί­ξεις στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια, εάν μια κυβέρνηση Τσίπρα καταργήσει το Μνημόνιο, το πιθανότερο είναι τα αφεντικά της Ευρώπης να εξωθήσουν την Ελλάδα σε χρεοκοπία και σε έξοδο από την Ευρωζώνη, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα προκύψουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες και για τον ευ­ρωπαϊκό πυρήνα.

Επειδή τις αποφάσεις τις παίρνει το Βερο­λίνο, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δώσει σαφή απά­ντηση στο ερώτημα: Θα καταργήσει το Μνημόνιο, έστω κι αν αυτό οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης; Οι παλαιότερες δηλώσεις του Τσίπρα ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ αντα­νακλούσαν τέτοιους προβληματισμούς. Αν και το ζήτημα του νομίσματος είναι εξαιρετι­κά ευαίσθητο, στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, τα μισόλογα και οι θολές θέσεις μετατρέπονται σε μπούμερανγκ, ειδικά όταν προέρχονται από την αδύναμη πλευρά.

Ο Λαφαζάνης δείχνει να κατανοεί το κενό και γι’ αυτό επαναφέρει τη θέση της Αριστε­ρής Πλατφόρμας στην Κεντρική Επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την κατάργηση του Μνημονίου χωρίς να δίνει πειστική απάντη­ση στο ερώτημα τι θα συμβεί μετά και πώς η κυβέρνηση Τσίπρα θα αντιμετωπίσει την πολύ πιθανή επίθεση που θα δεχτεί από το ευρωιερατείο.

Από την άλλη πλευρά, η Αριστερή Πλατ­φόρμα ουσιαστικά δεν επιθυμεί την εξουσία. Άλλα στελέχη της θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να την ασκήσει με επιτυχία σε τόσο δύσκολες συνθήκες. Άλλα με αριστερίστικη λογική, θεωρούν ιδανικό το ρόλο του μεγάλου κόμματος διαμαρτυρίας και όχι του κόμματος εξουσίας. Η κοινωνία, όμως στρέ­φεται προς το κόμμα του Τσίπρα για να της λύσει το πρόβλημα επιβίωσης που της έχουν δημιουργήσει η κρίση και τα Μνημόνια. Εάν διαψευστεί, θα απευθυνθεί αλλού, επαναφέροντας τον ΣΥΡΙΖΑ στα μονοψήφια εκλογικά ποσοστά.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η ηγετική ομά­δα του επιδιώκει να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας. Είναι ότι διστάζει να κάνει ό,τι απαιτείται, ώστε να ανταποκριθεί σε μια ακραία πολιτική πρόκληση. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να μετεξελιχθεί από μικρό κόμμα διαμαρτυ­ρίας σε μεγάλο κόμμα εξουσίας σε ελάχι­στο χρόνο και στο εξαιρετικά δυσμενές το­πίο μιας πρωτοφανούς κρίσης. 
Μια τέτοια μετεξέλιξη απαιτεί μεγάλες ιδεολογικοπο­λιτικές υπερβάσεις και κυρίως απαιτεί την παραδοχή δύο αληθειών:

Πρώτον, ότι το σταθερό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 5%. Οι υπόλοιποι είναι εκλογικοί πρόσφυγες. Κατέφυγαν στο κόμ­μα του Τσίπρα όχι επειδή έπαψαν να είναι κυρίως κεντροαριστεροί και προσχώρησαν ιδεολογικά στις θέσεις του, αλλά επειδή θεώρησαν δικαιολογημένα ότι το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ τους καταστρέφει. Αυτό πρα­κτικά σημαίνει ότι θα προσδεθούν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ, εάν ανταποκριθεί στις προσ­δοκίες τους.
  Δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί από μό­νος του να κερδίσει τις εκλογές αλλά δεν μπορεί να κυβερνήσει. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δυσχερείς και το ευρωιερατείο έχει και συμφέρον και τα μέσα να του τρα­βήξει το χαλί. Δεν επιθυμεί να δημιουργηθεί ρήγμα στο δόγμα της μονοδιάστατης λιτότητας και, βεβαίως ένα θετικό προη­γούμενο που θα ευνοήσει πανευρωπαϊκά την Αριστερά.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει τις δύο αυτές παραδοχές. Ούτε έχει επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο που να πείθει ότι μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή απεμπλο­κή από το Μνημόνιο. Αυτή είναι και η κύρια αιτία που δυσκολεύεται πολύ να κεφαλαιοποιήσει πολιτικοεκλογικά την οικονομικο-κοινωνική καταστροφή της μικρομεσαίας θάλασσας. Αυτός είναι και ο λόγος που το σχέδιο των αρχουσών ελίτ να φορτώσουν στο κόμμα του Τσίπρα το μουντζούρη έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας.

Πηγή "Επίκαιρα"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση