Το Σύνταγμα είναι νεκρό

Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Ελληνικού Συντάγματος απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας, ενώ η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών επιτρέπεται μόνο εφόσον συντρέχει περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκη για την άμυνα της χώρας ή κατεπείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.

Καμία από τις προϋποθέσεις αυτές δεν ισχύει για την «επιστράτευση» των εκπαιδευτικών ή ορθότερα την επίταξη της προσωπικής τους εργασίας.

Το Ελληνικό Σύνταγμα όμως έχει γίνει ένα κατεστραμμμένο έγγραφο πάνω στο οποίο βυσοδομούν απροκάλυπτα οι κυβερνήσεις της τελευταίας τετραετίας.

Την ίδια ώρα φιλελευθεροι σιωπούν ξανά ή ονειρεύονται τον Ρόναλντ Ρήγκαν και τους 45.000 (;) Αμερικάνους εθελοντές που δήλωσαν ότι επιθυμούν την ταχύρρυθμη εκπαίδευσή τους όταν ο Ρόναλντ Ρήγκαν απέλυσε εν μια νυκτί τους 11.400 περίπου ελεγκττές ενάεριας κυκλοφορίας (Ναι, κι αυτοί το έκαναν στη χώρα του Ονείρου αποκλειστικά για την πατρίδα τους και γιατί ήθελαν να βλέπουν αεροπλάνα κάτω από τον έναστρο ουρανό πριν κοιμηθούν το βράδυ και όχι -σε καμία περίπτωση όχι, μην απατάστε παρακαλώ- για να προσληφθούν πρώτοι-πρώτοι στα αεροδρόμια που δεν είχαν πλέον καθόλου ελεγκτές!

Εντωμεταξύ κάποιοι δικηγόροι μέσω του Δικηγορικού Συλλογου Αθηνών ελπίζουν μάταια ακόμη ίσως ότι 

«όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ευνοούν ή ακόμα και να μεθοδεύουν την επιστροφή στο παρελθόν, όσο κι αν η Δικαιοσύνη επιμένει να ανέχεται την πρωτοφανή δικαιοκρατική οπισθοδρόμηση που συντελείται σήμερα, πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εποχές αργά ή γρήγορα θα βρουν απέναντί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό…Στη Δημοκρατία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Πολλώ δε μάλλον, καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως βάση για τη λήψη και εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων κατά κατάλυση του Συντάγματος».

Όμως αυτός ο λάος είμαι Εγώ, είσαι Εσύ είναι ο διπλανός σου που κάθεται λίγα μέτρα μακριά σου αυτή τη στιγμή σ’ έναν άλλο υπολογιστή στο σπίτι ή στο γραφείο, είναι ο γείτονας σου που μόλις έφυγε από το διαμέρισμα του, ο χάσαπης και ο μπακάλης της γειτονίας, εν τέλει είσαι πάλι Εσύ και είμαι πάλι εγώ.

Πώς μπορούμε να διαφυλάξουμε το Σύνταγμα; Τι οφείλουμε να κάνουμε;

Είναι ένα προσωπικό ερώτημα που έχει τη δική του ξεχωριστή απάντηση για τον καθένα – όχι όμως θεωρητικά, αλλά αποκλειστικά επί του πρακτέου.

Αν υπήρχε λοιπόν ένα ξυπνητήρι που θα χτυπούσε όταν θα ήταν ο καιρός για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας, αυτό το ξυπνητήρι θα χτυπούσε πολλούς μήνες ΤΩΡΑ.

Ας σηκωθούμε.

Γράφει ο Βίκτωρ Τσιλώνης 

Aπό intellectum

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση