Το... κυπριακό Βατερλώ της Μέρκελ

Της Ζέζας Ζήκου

«Kαθώς ο λαός, από δικό του λάθος, έχασε την εμπιστοσύνη των ηγετών του, δεν μένει παρά να τον διαλύσουν και να εκλέξουν έναν άλλον». H ειρωνική αυτή συμβουλή που είχε δώσει ο Mπέρτολτ Mπρεχτ στους ηγέτες της Aνατολικής Γερμανίας, μετά την εξέγερση του Bερολίνου το 1953, ταιριάζει απόλυτα στο ιστορικό «Οχι» της Βουλής της Κύπρου. 

Η καγκελάριος Μέρκελ και οι συνοδοιπόροι της -ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, ο επικεφαλής του Eurogroup και υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας Γέρουν Ντάισελμπλουμ, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ο κομισάριος Ολι Ρεν, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και, βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση- υπέστησαν το «Βατερλώ» τους. Δεν απομένει να εκλέξουν έναν άλλον κυπριακό λαό. Η ήττα τους είναι ιστορικών διαστάσεων. 

Αν έχει στοιχειώδη εθνική αξιοπρέπεια ο Νίκος Αναστασιάδης, οφείλει να παραιτηθεί. Μόλις πριν από σχεδόν ένα μήνα, προεκλογικώς, ο Αναστασιάδης είχε διαβεβαιώσει κατηγορηματικά τον κυπριακό λαό πως δεν πρόκειται να υπογράψει Μνημόνιο που θα προβλέπει «κούρεμα» καταθέσεων. (Ανάλυση της γράφουσας την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου.) Είπε ψέματα, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν». Ωστόσο, η Βουλή της Kύπρου έδωσε την απάντηση στους ανίκανους ή ψεύτες. 

Αντίθετα, η Βουλή της Ελλάδας ψήφισε κατ’ εξακολούθησιν και κατά συρροήν τρία (!) Μνημόνια. Με τριάντα έξι ψήφους κατά και δεκαεννέα αποχές, η κυπριακή Βουλή καταψήφισε το κατάπτυστο σχέδιο της δήθεν σωτηρίας της Κύπρου που είχε συμφωνηθεί στο Eurogroup με το «κούρεμα» των καταθέσεων που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες. Οι ψήφοι ήταν 36 κατά, από ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, Οικολόγους και τον ανεξάρτητο Ζαχαρία Κουλία. Aπείχαν δεκαεννέα βουλευτές, κυρίως από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, που με απίστευτη δειλία και απύθμενη υστεροβουλία δεν τόλμησαν να ψηφίσουν ούτε καν το δήθεν αναθεωρημένο νομοσχέδιο αυτού που υπέγραψε την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες ο πρόεδρός τους Αναστασιάδης.

Βέβαια, «ουδέποτε ο Αναστασιάδης έκρυψε τα πιστεύω του στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν και στο Μνημόνιο χωρίς αναστολές, που δημιουργούν ένα πραγματικά επικίνδυνο μείγμα», είχε επισημάνει η στήλη. Αλλά τα «ψεύδη» του ξεπερνούν τα όρια. Του ζήτησαν οι Γερμανοί και οι συνοδοιπόροι τους να γκρεμίσει το τραπεζικό σύστημα της χώρα του και την ασφάλεια που διέπει τις καταθέσεις του κυπριακού λαού, για να εξοντώσει πρωτίστως τη ρωσική επιρροή στην Κύπρο. Και το έκανε, χωρίς αιδώ.

Τελικώς, το δημοσίευμα των Financial Times πως στόχος της Μέρκελ και των Βρυξελλών είναι η συμμετοχή των καταθετών στο πρόγραμμα διάσωσης της Κύπρου με τις καταθέσεις των περισσότερων ξένων επενδυτών, ιδίως από τη Ρωσία, ήταν ακριβές. Αλλωστε, αρκετοί Ρώσοι έχουν χρησιμοποιήσει την Κύπρο ως φορολογικό παράδεισο τα τελευταία χρόνια. Με τον τρόπο αυτό, θα δινόταν απάντηση στην κριτική που προέρχεται κυρίως από τη Γερμανία (και τον κ. Σόιμπλε) ότι η Κύπρος χρησιμοποιείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγή. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η συμμετοχή των καταθετών δεν είχε συμπεριληφθεί σε κανένα από τα άλλα Μνημόνια κρατικών διασώσεων – Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία.

Η Κύπρος έχει βυθιστεί στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσεως, αφού υπέστη ισχυρούς κραδασμούς και από τη χρεοκοπία της Ελλάδας και το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Η υπερεξαρτημένη από τον τραπεζικό τομέα κυπριακή οικονομία -και ως εκ τούτου ιδιαίτερα ευάλωτη στις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους- κλονίστηκε, επίσης, από την τραγική ιστορία αμέλειας του Χριστόφια. Η καταστροφή από τα πυρομαχικά στο Μαρί της Λεμεσού, που τίναξε κυριολεκτικά στον αέρα τον Ιούλιο του 2011 τον κύριο ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Κύπρου, κόστισε τη ζωή δεκατριών ανθρώπων και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Αν η Γερμανία της Μέρκελ βλέπει εαυτόν ως τον γενναίο πυροσβέστη που επεμβαίνει σε κάθε πυρκαγιά στην Ευρώπη, «οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι η Γερμανία είναι ο εμπρηστής», έγραψε ο βρετανικός Economist. Στη χορεία όσων καυτηριάζουν την Αγκελα Μέρκελ για οικονομικό σοβινισμό, προστέθηκαν και πολιτικοί που έχουν υπηρετήσει επί δεκαετίες τη γερμανική σύλληψη της ΟΝΕ, όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.

Δυστυχώς, η επιλεκτική τιμωρία της χώρας που θα κριθεί -από ποιούς;- αφερέγγυα κρίνεται από τη Μέρκελ. Οσοι εμπιστεύθηκαν στο παρελθόν την εν λόγω άτυχη χώρα χάνουν μεγάλο μέρος των χρημάτων τους. Ο δομικός μερκαντιλισμός της Γερμανίας μπορεί να απέχει ελάχιστα από τη στρατηγική «κλέψε τον γείτονά σου» (beggar-thy-neighbour), όμως τα αδύναμα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν προειδοποιήθηκαν, και μάλιστα από την ίδια τη Γερμανία.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση