Μπορεί η αλλαγή του Συντάγματος να μας βγάλει από την κρίση;

Το θέμα μας λοιπόν είναι η σχέση μεταξύ οικονομικής κρίσης και αλλαγής στο Σύνταγμα της χώρας. Όσο και αν εκ πρώτης όψεως μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους θέματα, εντούτοις είναι απόλυτα συνδεδεμένα. Η οικονομική κρίση είναι μια μαθηματική - λογιστική σχέση με χρέωση και πίστωση. Όταν κάποιος χάνει μέσα στην κρίση, την ίδια στιγμή...

κάποιος άλλος κερδίζει. Ποιος όμως είναι εκείνος που ρυθμίζει αυτή τη σχέση χρεοπίστωσης, δηλαδή την κατεύθυνση της ροής χρημάτων και περιουσιών; Αυτός που ελέγχει την εξουσία. Ποιος όμως ρυθμίζει τα του φορέα της εξουσίας και τον τρόπο άσκησής της; Μα φυσικά το Σύνταγμα. Επομένως το Σύνταγμα ρυθμίζει το ποιος είναι ο φορέας της εξουσίας καθώς και τον τρόπο που αυτή ασκείται.

Μετά από αυτό, το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο κάθε πολίτης είναι αν έχει εμπιστοσύνη στους σημερινούς φορείς της εξουσίας και στον τρόπο που αυτή ασκείται, προκειμένου να εξέλθει ο λαός κερδισμένος από την κρίση. Αν έχει εμπιστοσύνη στο ίδιο καθεστώς που τον έφερε στην σημερινή κρίση να διαχειριστεί και την ίδια την κρίση, τότε καλά κάνει και κάθεται στον καναπέ του. Αν όμως έχει αμφιβολίες ή δυσπιστία στο υπάρχον διαπλεκόμενο ολιγαρχικό καθεστώς, θα πρέπει να σηκωθεί από τον καναπέ του και να απαιτήσει εδώ και τώρα αλλαγές.

Η αλλαγή στο Σύνταγμα πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατόν για έναν βασικό λόγο, αλλά και για κάποιες παράπλευρες ωφέλειες:

ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Το Σύνταγμα θα αλλάξει (τουλάχιστον αυτό πρέπει να γίνει) τον κεντρικό φορέα της εξουσίας. Έτσι η εξουσία θα περάσει από τα χέρια μιας δικτατορικής ελίτ, στα χέρια του λαού. Όποιος θα είναι από εδώ και πέρα ο φορέας της πολιτικής εξουσίας ή θα ελέγχει αποτελεσματικά το φορέα αυτόν θα ελέγξει τις εξελίξεις της κρίσης και θα είναι ο κερδισμένος από την κρίση, ο άλλος θα είναι ο μεγάλος χαμένος. Θα κερδίσει λοιπόν η ίδια υπεύθυνη ελίτ ή οι πολίτες;

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ

Η ριζική αλλαγή στο Σύνταγμα (και όχι η απλή αναθεώρησή του) στην πράξη είναι de facto «επανάσταση» και δημιουργεί πρωτογενές συνταγματικό δίκαιο μη δεσμευόμενο από το παλιό. Στην ουσία δηλαδή  επανιδρύει το κράτος. Αυτό θα έχει ως παράπλευρες τις πιο κάτω συνέπειες-ωφέλειες, από τις οποίες μπορεί ο λαός να επωφεληθεί.

1)      Ανοίγει ο νομικός δρόμος να τιμωρηθούν αναδρομικά οι υπαίτιοι πολιτικοί που σήμερα καλύπτονται από το άρθρο 86 του Συντάγματος.

2)     Ανοίγει ο δρόμος να ελεγχθούν  όλα τα απεχθή χρέη που δημιούργησε το προηγούμενο καθεστώς, το οποίο τώρα αρνείται να ελέγξει.

3)     Δημιουργούνται διεθνώς οι συνθήκες να ακυρωθούν τα κάθε είδους επαχθή μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και να γίνει συζήτηση από την αρχή.

Κάθε μέρα καθυστέρησης αλλαγής του Συντάγματος αποβαίνει σε βάρος του λαού, σε βάρος όλων μας. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να μας ξεσηκώσει όλους από τον καναπέ, αν θέλουμε να σωθούμε και δεν έχουμε αποφασίσει να αυτοκτονήσουμε ομαδικά.

Μέσα στο διαδίκτυο κάποιοι σχολιαστές, μισθοδοτούμενοι βαστάζοι του συστήματος, συστήνουν να μην αλλάξει τίποτα αλλά ότι πρέπει πρώτα να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι (ποιοι άραγε;) με το ισχύον καθεστώς και μετά να αλλάξει το Σύνταγμα. Κοντά σε αυτούς τους μισθοδοτούμενους σχολιαστές παρασύρονται και άλλοι πολίτες που πιστεύουν αυτές τις ανοησίες χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι παρέχουν στήριξη στο σύστημα μέχρι το πλήρες ξεπούλημα της χώρας.   

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση