Η ιστορίας της επικράτησης του παρασιτικού κεφαλαίου

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς

Τις τελευταίες δεκαετίες στον δυτικό κόσμο έκανε την εμφάνισή του ένα νέο είδος ανθρώπου. Ο Homo Economicus η τελευταία εξέλιξη του Homo Sapiens.
To κύριο γνώρισμα του εξελιγμένου χόμο εκονόμικους και η χαρακτηριστική του διαφορά απ’ όλα τα προϋπάρξαντα είδη ανθρωποειδών είναι ότι ο χόμο εκονόμικους ζει και αναπνέει για την οικονομία. Όλη η ζωή του χόμο εκονόμικους περιστρέφεται γύρω από το πως θα παράγει και πως θα καταναλώσει και όλες του οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρα από τα λεφτά, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την πλήρη επικράτηση της οικονομίας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Δεν έχει κυριαρχήσει μόνο επί της πολιτικής -όπως συνηθίζεται να λέγεται- αλλά έχει κυριαρχήσει πλέον σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ο καπιταλισμός ως τέκνο της αναγέννησης και του διαφωτισμού έφερνε μαζί του στις αποσκευές του και την υψηλή κουλτούρα εκείνης της εποχής. Παρήγαγε ή χρηματοδότησε μερικά από τα υψηλότερα δημιουργήματα της ανθρώπινης τέχνης. Ο σύγχρονος όμως μεταμοντέρνος τεχνολογικός καπιταλισμός έρχεται μαζί με την κατάργηση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας και φέρνει μαζί του την κυριαρχία των πιο παρασιτικών επαγγελμάτων .

Ο παλιός «καλός» καπιταλιστής, που ήταν μετεξέλιξη του μεσαιωνικού βιοτέχνη, τείνει να εξαφανιστεί από τον δυτικό κόσμο. Κανείς δεν επενδύει στην παραγωγή. Κανείς στον δυτικό κόσμο δεν αποτολμά να ανοίξει ένα εργοστάσιο. Όλη η παραγωγή έχει συνωμοτικά μεταφερθεί στις Ασιατικές χώρες και στην Ευρώπη έχουν μείνει μόνο οι διάφοροι συναλλασσόμενοι μάνατζερς και οι τράπεζες.

Κοινή διαπίστωση είναι ότι πλέον οι τράπεζες και οι μέτοχοί τους λύνουν και δένουν σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Οι διεθνείς τραπεζίτες, οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι, είναι αυτοί που επιβάλουν τις αποφάσεις τους στις εθνικές κυβερνήσεις. Πώς όμως έφτασαν αυτοί οι συνεχώς διωκόμενοι τοκογλύφοι απόγονοι των αργυραμοιβών του Μεσαίωνα να έχουν μεγαλύτερη εξουσία από τους πρώην διώκτες τους;

Περιφρονημένοι από όλα τα αρχαία έθνη οι αργυραμοιβοί και οι τοκογλύφοι ζούσαν για αιώνες στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Λεφτά είχαν, αλλά δεν είχαν ούτε εξουσία ούτε εκτίμηση από την κοινωνία. Τόσο ο χριστιανισμός όσο και οι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούσαν την ενασχόληση με τα του χρήματος ποταπή και τιποτένια.
Στην διάρκεια του Μεσαίωνα τότε που ίσχυε ακόμα ο άγραφος νόμος του αίματος και της τιμής, τότε που κυβερνούσε ακόμη η αριστοκρατία των όπλων οι τοκογλύφοι αργυραμοιβοί ήταν περιορισμένοι στις Μπάνκες τους. Οι Μπάνκες ήταν απλά τραπέζια πάνω στα οποία γίνονταν οι συναλλαγές.
Με την πάροδο των αιώνων η εξουσία έφευγε από τους αριστοκράτες γαιοκτήμονες και περνούσε σιγά-σιγά στους εμπόρους των πόλεων. Ο ρόλος των αργυραμοιβών γινόταν όλο και πιο σημαντικός. Οι συναλλασσόμενοι έμποροι, που φοβούνταν μήπως πέσουν θύματα ληστείας σε κάποιο ταξίδι τους, είχαν ανάγκη να κρύψουν κάπου τα χρήματα τους. Έδιναν λοιπόν τα χρήματα τους στους Μπάνκερς αργυραμοιβούς προς φύλαξη. Για να διευκολυνθούν οι συναλλαγές έδιναν μάλιστα στον έμπορο και ένα χαρτί πάνω στο οποίο αναγραφόταν το ποσό των χρημάτων που κατέθετε ο έμπορος. Έτσι οι έμποροι άρχισαν να συναλλάσσονται μόνο με χαρτιά, ενώ οι τοκογλύφοι γίνονταν δυνατότεροι βλέποντας ότι μπορούν να δανείζουν σε άλλους τα χρήματα που οι έμποροι τους κατέθεταν προς φύλαξη.

Τα χαρτά με τα οποία συναλλάσσονταν οι έμποροι αποτέλεσαν τα πρώτα τραπεζογραμμάτια και αργότερα εξελίχθηκαν στα γνωστά σε όλους μας ομόλογα και επιταγές. Αυτά τα χαρτιά ήταν τα πρώτα αξιόγραφα. Γρήγορα οι τοκογλύφοι διείδαν την δυνατότητα να βγάλουν πολλά λεφτά πουλώντας με τόκο δάνεια σε άλλους από λεφτά που δεν τους ανήκαν. Ο μόνος κίνδυνος και η αιώνια ανασφάλειά τους μήπως και εμφανιστούν μαζικά όλοι οι καταθέτες και ζητήσουν τις καταθέσεις τους πίσω (το γνωστό bank run) αντιμετωπίστηκε με συνενώσεις. Αυτό που συζητάμε δηλαδή και σήμερα στην χώρα μας και ονομάζουμε συγχωνεύσεις τραπεζών. Από τις πρώτες εκείνες συγχωνεύσεις γεννήθηκαν οι πρώτες μεγάλες οικογένειες τραπεζιτών.

Οι βασιλείς της Ευρώπης βεβαίως δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια. Βλέποντας τον κίνδυνο να γίνουν υποτελείς κάποιων χαμερπών τύπων που μέχρι πρότινος ήταν περιφρονημένοι, ξεκίνησαν διώξεις και εκτοπίσεις μαζικές. Δυστυχώς όμως οι διώξεις δεν απέφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και έτσι γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα έχουμε δυο-τρεις οικογένειες να ελέγχουν το χρήμα και την κυκλοφορία του παγκοσμίως.
Στον ιδρυτή της μίας εξ αυτών, τον περίφημο βαρώνο Ροθτσάιλντ, αποδίδεται και η περίφημη ρήση «δώστε μου το δικαίωμα να κόβω και να ελέγχω την κυκλοφορία του χρήματος και σας αφήνω να κάνετε όσους νόμους θέλετε''…

Φτάνοντας στην ημερομηνία ορόσημο για την κυριαρχία του τραπεζικού τομέα στα 1913, μια ιδιωτική τράπεζα -η FED- αποκτά το δικαίωμα να κόβει το νόμισμα της Αμερικής το δολάριο. Μια ιδιωτική τράπεζα γίνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ιδιοκτήτρια της πιο σημαντικής οικονομίας του πλανήτη, πραγματοποιώντας την προφητική ρήση του Τόμας Τζέφερσον «αν οι Αμερικανοί επιτρέψουν ποτέ στις τράπεζες να πάρουν την εξουσία, τότε θα ξυπνήσουν μια μέρα άστεγοι στην γη που κατέκτησαν οι πρόγονοί τους».

Ένα χρόνο μετά, αφότου μια ιδιωτική τράπεζα απέκτησε το δικαίωμα να κόβει δολάρια, έγινε ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος. Δεκαπέντε χρόνια μετά έγινε η οικονομική κρίση του 1930 -32 και λίγα χρόνια αργότερα έγινε ο β’ παγκόσμιος πόλεμος.
Το αποτέλεσμα αυτής της αλυσίδας γεγονότων είναι να έχουμε σήμερα ένα αδηφάγο τραπεζικό σύστημα που δημιουργώντας συνεχώς τεχνητές κρίσεις φτωχοποιεί τους πολίτες για να αρπάζει τις περιουσίες τους και επιβάλει την ατζέντα των τραπεζιτών σε ολόκληρη την υφήλιο υποτάσσοντας έθνη και κράτη και αφαιρώντας από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις την εξουσία.

Οι διεθνείς τοκογλύφοι, οι απόγονοι των ποταπών αργυραμοιβών του μεσαίωνα, αφού κατάφεραν με την μέθοδο του χρέους να υποσκελίσουν λαούς και κυβερνήσεις, τώρα επιβάλλουν την δικό τους σχέδιο που λέγεται παγκοσμιοποίηση. Ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων και προϊόντων.
Ποιους συμφέρει; Μα εννοείται μόνο το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που θα θησαυρίζει από τις ελεύθερες συναλλαγές και δεν θα πληρώνει κανένα φόρο, αφού όποτε χρειαστεί θα βγάζει τα λεφτά του σε κάποια οφ-σόρ.

Αν τα Έθνη δεν αντισταθούν στην διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, σύντομα πλέον και τυπικά θα καταργηθούν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια θα αντικατασταθούν από τεχνοκράτες που θα εφαρμόζουν διατάγματα προερχόμενα από την πεφωτισμένη δεσποτεία των τραπεζιτών-ολιγαρχών.
Και τότε η ελευθερία και η ατομική ιδιοκτησία θα εκλείψουν διαπαντός από τον σημερινό κόσμο...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση