Η πολιτική απεξάρτηση

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας 

Εάν δεν σταματήσει η γενεσιουργός αιτία της αέναης συσσώρευσης δομικού χρέους, όσα δάνεια και δόσεις και να δοθούν στην Ελλάδα, η χώρα μας εν τέλει δεν μπορεί να σωθεί. Πάντοτε θα αντιμετωπίζει, όπως και κάθε άλλη αντίστοιχη χώρα, τον κίνδυνο της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας. Ομοίως επίσης, εάν δεν σταματήσει η γενεσιουργός αιτία, ή η εξάρτησή μας από το υπερβολικά κακό πολιτικό παρελθόν μας, όσες «διασώσεις» του τόπου μας και να λάβουν χώρα, η Ελλάδα, δυστυχώς, θα είναι ένα διαρκές θύμα του συγκεκριμένου τρόπου λειτουργίας και της έως τώρα πολιτικής «κοσμοθεωρίας» της. Δηλαδή, της απαράδεκτης έως σήμερα εθνικής πρακτικής και νοοτροπίας.

Κατά αντίστοιχη λογική, όσα πολλά και να κάνει η Κυβέρνηση για την προσέλκυση άμεσων
ξένων επενδύσεων, εάν ενδιαμέσως δεν αλλάξει τους νόμους και το γενικότερο καθεστώς, για ένα πολύ φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον, η Ελλάδα, και πάλι δυστυχώς, δεν θα δει εύκολα τα επενδυτικά κεφάλαια να κατευθύνονται προς αυτήν. Η απόφαση για την αποδέσμευση της περιλάλητης δόσης των 52,5 δισ. (το επόμενο τρίμηνο) θα έχει επενδυτική ουσία και αναπτυξιακή μακροημέρευση, μόνον εφόσον ελεγχθεί το τερατούργημα του δήθεν «ανεπτυγμένου» Ελληνικού κράτους: της διαφθοράς, της διαπλοκής, των πελατειακών σχέσεων, του δήθεν συνδικαλιστικού κινήματος, της έλλειψης δικαιοσύνης/τιμωρίας.

Αφού φτάσαμε μέχρις εδώ, ή δηλαδή στον γκρεμό της άτακτης χρεοκοπίας από τους δήθεν κυβερνητικούς ταγούς, η καταβολή της δόσης αποκτά πράγματι τον χαρακτήρα της αναζωογονητικής ένεσης. Εν τω μεταξύ δε, πέρασαν κοντά στους δώδεκα συν έξι περίπου μήνες, με γιγαντιαίες πολιτικές φουρτούνες και με αδιανόητες κοινωνικές θυσίες. Σήμερα πια, η μεσαία τάξη δεν είναι πια ..μεσαία τάξη. Παρότι η Κυβέρνηση επέτυχε πράγματι τον στόχο της, εντούτοις, ούτε η καταβολή της δόσης ισούται ή ισοδυναμεί με την όποια πιθανή μελλοντική ανάπτυξη για τον τόπο μας. Όχι. Τώρα πρέπει να αλλάξουμε με καθαρά, σταθερά και μεταρρυθμιστικά βήματα το διεθνές επενδυτικό κλίμα. Οι ξένοι επενδυτές θέλουν απτές αποδείξεις ότι πράγματι υπάρχει πλέον μια άλλη δική μας επενδυτική αντίληψη και συμπεριφορά προς αυτούς. Μια νέα Ελλάδα.

Επίσης, είναι εξαιρετικά σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι, στο μεταξύ, η Γερμανία άλλαξε πολιτική στάση έναντι της Ελλάδος, η Γαλλία έδειξε περισσότερη του δέοντος κοινοτική αλληλεγγύη και ότι οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες είπαν «ναι» στην ύπαρξη και την διαιώνιση του κοινού μας νομίσματος. Πρέπει περαιτέρω να θεωρήσουμε ως κάτι το εξαιρετικό, το γεγονός ότι και τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ άλλαξαν στάση και ότι, νεωστί, ήταν πολύ πιο ευνοϊκά προς την χώρα μας. Ομοίως, οι τελευταίες μέρες της χρονιάς μας βρίσκουν με μια ακόμη κοινωνική ανακούφιση (όπως δείχνουν οι πρόσφατες έρευνες): μιας και οι πολίτες δεν «διαβάζουν» πλέον τον μέγα κίνδυνο-απειλή της άτακτης χρεοκοπίας.

Η Ελλάδα μπορεί πλέον να τα καταφέρει, με την θεαματική αλλαγή της γενικότερης πολιτικής αντίληψης και εν γένει της συμπεριφοράς της. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο η Οδύσσεια των τελευταίων μηνών αποκτά μόνιμη αναπτυξιακή υπόσταση και αμετάθετο χαρακτήρα. Οι θεσμοί πρέπει να επανα-λειτουργήσουν και η νομιμότητα να καλύψει πλήρως όλα όσα υπάρχουν και σχετίζονται με την Ελληνική κοινωνία και επικράτεια. Το πελατειακό κράτος πρέπει να «βάλει» για πάντα λουκέτο. Χωρίς αυτού του είδους τις δομικές αλλαγές, η «ανάσα» που πήρε η Ελλάδα από την εν λόγω δόση δεν θα είναι παρά μια μικρο-ανακούφιση, ή μια μικρο-ανάσα μιας σύντομης χρονικής περιόδου. Εάν όντως θέλουμε μια πολύ καλύτερη Ελλάδα, χρειαζόμαστε αυτοπεποίθηση, τόλμη και πολιτική απεξάρτηση από το άθλιο πολιτικό παρελθόν μας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση