Σε επίσημη τροχιά θανάτου η Ελλάδα και ο λαός της

Του Δημήτρη Καζάκη

Κι όμως είχαμε μια ακόμη επιτυχία. Αυτό μας διαβεβαίωσε ο υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας με το γνωστό χαμόγελό του, που σε κανονικές συνθήκες θα απασχολούσε μόνο τους ειδικούς. Είχαμε μια ακόμη επιτυχία. Η Ευρωομάδα (Eurogroup) μας έκανε πατ-πατ-πατ στο κεφάλι όπως κάνουν όλα τα καλά αφεντικά με τα σκυλάκια λουλού όταν νιώθουν ικανοποίηση από την πίστη και αφοσίωση του κατοικίδιου. Όμως, την δόση δεν έχει ξεκαθαριστεί πότε θα την δώσουν. Κοκό λοιπόν όχι ακόμη. Κι όσο αργεί, τόσο καθυστερεί η απογείωση που μας έταξε, μέσα σε μια παράκρουση ανειλικρίνειας, ο κ. Σαμαράς.

ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Στο Ανακοινωθέν που εξέδωσε το Eurogroup αναφέρει ότι «χαιρετίζει τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειωθεί προς την πλήρη συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τρόικα για το επικαιροποιημένο πρόγραμμα προϋποθέσεων, συμπεριλαμβανομένου κι ενός ευρέως φάσματος ισχυρών και αναγκαίων μέτρων στους τομείς της δημοσιονομικής εξυγίανσης, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους αυτόματους μηχανισμούς διόρθωσης και την σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα».

Φυσικά δεν παραλείπει να αναγνωρίσει «τις σημαντικές προσπάθειες που έχουν ήδη καταβληθεί από τους Έλληνες πολίτες και είναι πεπεισμένη ότι η συνέχιση της δημοσιονομικής και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα επιτρέψουν - μετά από έναν ακόμη δύσκολο έτος - στην οικονομία να επιστρέψει σε μια διατηρήσιμη αναπτυξιακή πορεία, με αύξηση της απασχόλησης, η οποία είναι η καλύτερη εγγύηση για την Ελλάδα για ένα μέλλον με ευημερία». Είναι το πατ-πατ-πατ στο κεφάλι του κατοικίδιου, που είπαμε, η οποία όπως πάντα συνοδεύεται από μια αόριστη υπόσχεση για ανταπόδοση.

Το κλειδί όμως αναφέρεται στην εξής παράγραφο του Ανακοινωθέντος: «Η Ευρωομάδα σημειώνει με ικανοποίηση ότι η Ελλάδα έχει αναπτύξει και δεσμεύεται να εφαρμόσει νέα μέσα πριν από την επόμενη εκταμίευση, για την ενίσχυση της διακυβέρνησης του προγράμματος που θα του επιτρέψει να παραμείνει σε τροχιά, κυρίως μέσω των μηχανισμών διόρθωσης για τη διασφάλιση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και μια σημαντική ενίσχυση του υπάρχοντος λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους».

Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Τίποτε περισσότερο από την αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης των απαιτήσεων για εγκατάσταση μηχανισμών οριζόντιου ελέγχου των προϋπολογισμών τόσο για τις ΔΕΚΟ, τις τοπικές αρχές, αλλά και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο μηχανισμός αυτός προβλέπεται στο Πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 7 Νοεμβρίου και έχει αναλάβει τις αυτόματες οριζόντιες περικοπές όταν οι προϋπολογισμοί των ΔΕΚΟ, των τοπικών αρχών (περιφέρειες και δήμοι), αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα αποκλίνουν από τους αρχικούς δημοσιονομικούς στόχους που θα αναλύονται από εδώ και μπρος σε τριμηνιαίους, εξαμηνιαίους και ετήσιους.

Το ζήτημα, όμως, δεν σταματά εδώ. Στο σημείο αυτό αρχίζει. Κι αυτό γιατί δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιοι θα απαρτίζουν αυτούς τους μηχανισμούς. Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε το «non paper» που δόθηκε στην δημοσιότητα από το ΠΑΣΟΚ ώστε να μπορέσει ο Βενιζέλος να παίξει τον ρόλο της απατημένης και ατιμασμένης συζύγου, φωνάζοντας «δεν είμαστε δα και προτεκτοράτο». Θυμάστε τι έγραφε;

Η ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥΣ

Το πρώτο πράγμα που αναφέρει είναι η απαίτηση για «ενισχυμένη διακυβέρνηση και μηχανισμοί ελέγχου: Για να ενισχυθεί η αξιοπιστία πρέπει να υιοθετηθεί μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική (με εκούσιες αυτοδεσμεύσεις). Παρεκκλίσεις από τους στόχους του προγράμματος πρέπει να εξισορροπούνται με εσωτερικές προσαρμογές. Οι ακόλουθες προαπαιτούμενες ενέργειες πρέπει να εισαχθούν με νομοθετική ρύθμιση πριν την εκταμίευση της επόμενης δόσης».

Για να μπορέσει να γίνει αυτό απαιτούν «αυτόματες περικοπές δαπανών: Η Ελλάδα εγκαθιδρύει έναν απλό κανόνα για τις δημόσιες δαπάνες. Με τη συμφωνία της τρόικας, τα ταμειακά ελλείμματα (παρεκκλίσεις από τον προϋπολογισμό) οδηγούν αυτόματα σε περικοπές δαπανών οι οποίες κατανέμονται εξίσου σε όλα τα προγράμματα δαπανών (ανάλογα με το μερίδιό τους στον προϋπολογισμό)». Με άλλα λόγια, με κάθε παρέκκλιση από τους στόχους που έχει θέσει η τρόικα και το μνημόνιο, θα επιβάλλονται αυτόματα οριζόντιες περικοπές των δαπανών και μάλιστα «εξίσου σε όλα τα προγράμματα δαπανών». Χωρίς ούτε καν να εξεταστούν οι λόγοι της απόκλισης από τους στόχους. Κι αυτό γιατί εκ προοιμίου δεν φταίνε οι στόχοι και οι συνταγές, φταίμε εμείς που δεν μπορούμε να τους πετύχουμε. Άρα στην πυρά!

Όλα αυτά έγιναν νόμος του κράτους με το Πολυνομοσχέδιο της 7ης Νοεμβρίου.

Το Γερμανικό υπουργείο με το «non paper» απαιτούσε την ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου από την task force «σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές, ο προσδιορισμός θέσεων-κλειδιά στην ελληνική κρατική μηχανή για την κατάλληλη εκτέλεση και εποπτεία των προγραμμάτων προσαρμογής, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις χρηματοπιστωτικές ροές (δαπάνες και έσοδα) και διορισμός Ευρωπαίων ή Ελλήνων κρατικών λειτουργών (οι οποίοι θα απολαμβάνουν το ίδιο στάτους με τους ευρωπαίους ειδικούς ώστε να περιοριστεί η εξάρτησή τους από την πολιτική εξουσία) σ’ αυτές τις θέσεις-κλειδιά που αφορούν τη συμμόρφωση με το πρόγραμμα της τρόικα, αντικαθιστώντας τους Έλληνες υπευθύνους». Με άλλα λόγια, θα έπρεπε να ενισχυθεί ο ρόλος των διορισμένων επιτρόπων στην Ελλάδα, που εμφανίζονται ως «τεχνικοί σύμβουλοι» καταλαμβάνοντας επισήμως «θέσεις-κλειδιά» στον κρατικό μηχανισμό, όπου θα αντικαταστήσουν τους έλληνες υπευθύνους.

Μέχρι σήμερα ο ρόλος της task force, ήταν άτυπος, τώρα ζητούν να θεσμοθετηθεί επίσημα αναλαμβάνοντας τις «θέσεις-κλειδιά» στον κρατικό μηχανισμό. Κι όλοι αυτοί οι «ειδικοί», θυμηθείτε, έχουν καθεστώς ετεροδικίας στην χώρα μας, δηλαδή δεν υπάγονται στην ελληνική δικαιοσύνη, ούτε λογοδοτούν στην Ελλάδα. Το Πολυνομοσχέδιο προβλέπει την δημιουργία ειδικών οργάνων και διευθύνσεων χωρίς να ξεκαθαρίζει ποιος θα τους κατέχει.

Ο ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

Επιπλέον απαίτησαν να επεκταθεί η λειτουργία του «κλειστού λογαριασμού», όπου δεσμεύονται κατ’ απαίτηση της τρόικας τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού μέχρι να δοθεί η δόση. «Κλειστός λογαριασμός με εξωτερική διαχείριση: Ο κλειστός λογαριασμός που εγκρίθηκε από το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου ενισχύεται ώστε να εξασφαλίσει πως οι πόροι του προγράμματος θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους, και θα εξασφαλιστεί με την εγκαθίδρυση μιας διεθνούς διαχείρισης (για παράδειγμα από την ΕΚΤ). Όπως συμφωνήθηκε τον Φεβρουάριο, το χρέος θα εξυπηρετείται κατευθείαν από αυτόν τον λογαριασμό. Το EFSF και το ΔΝΤ εκταμιεύουν μετά από την εκτέλεση των συμφωνηθέντων διαρθρωτικών και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων κατευθείαν από τον λογαριασμό και η ελληνική συνεισφορά στην εξυπηρέτηση του χρέους που ορίζεται από το Μνημόνιο θα καταβάλλεται επίσης σε αυτόν τον λογαριασμό».

Το καινούριο που απαιτούσαν είναι, αφενός, να μετατεθεί ο «κλειστός λογαριασμός» από την Τράπεζα της Ελλάδος που βρίσκεται σήμερα υπό τον έλεγχο κλιμακίου του ΔΝΤ, στον απόλυτο έλεγχο της ΕΚΤ. Αφετέρου, εξαρτούν την εκταμίευση μέσω του «κλειστού λογαριασμού» από το αν και κατά πόσο έχουν εφαρμοστεί οι δεσμεύσεις σε σχέσεις με τις διαρθρωτικές αλλαγές (βλέπε ιδιωτικοποιήσεις και γενικό ξεπούλημα), αλλά και τις πολιτικές του μνημονίου. Μέχρι να καταβληθεί η δόση και να εκταμιευθεί το ελληνικό δημόσιο υποχρεούται να δεσμεύσει στον «κλειστό λογαριασμό» τα κρατικά του έσοδα. Για την δόση δηλαδή των 31,5 δις ευρώ, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να δεσμεύσει στον «κλειστό λογαριασμό» που διαχειρίζονται αποκλειστικά οι επίτροποι της τρόικας, σχεδόν το 63% των συνολικών τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε ετήσια βάση. Τα έσοδα αυτά θα αποδεσμευτούν με την εκταμίευση της δόσης. Πότε θα γίνει αυτή; Μάλλον τέλη Νοεμβρίου ή αρχές Δεκεμβρίου στην καλύτερη περίπτωση. Πώς θα τα πληρώσει μισθούς, συντάξεις, τακτικές δαπάνες μέχρι τότε το ελληνικό δημόσιο, αφού τα έσοδά του θα είναι δεσμευμένα; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Προφανώς, η τρόικα και τα αφεντικά της πήραν κι αυτό που ζητούσαν γι’ αυτό και στο Ανακοινωθέν του Eurogroup σημειώνουν με νόημα ότι υπήρξε «σημαντική ενίσχυση του υπάρχοντος λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους».

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Το Πολυνομοσχέδιο όμως δεν περιορίστηκε μόνο στην θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού ελέγχου και αυτόματων περικοπών που η κυβέρνηση, κατ’ εντολή της τρόικας και των δανειστών, είναι έτοιμη να τον παραδώσει σε «ειδικούς συμβούλους». Επέβαλε επίσης και τα εξής βασικά:

1. «Τα επιδόµατα εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, που προβλέπονται από οποιαδήποτε γενική ή ειδική διάταξη, ή ρήτρα ή όρο συλλογικής σύµβασης εργασίας, διαιτητική απόφαση ή µε ατοµική σύµβαση εργασίας ή συµφωνία, για λειτουργούς, υπαλλήλους και µισθωτούς του Δηµοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ., και Ο.Τ.Α., καθώς και για τα µόνιµα στελέχη των Ενόπλων Δυνάµεων και αντίστοιχους της Ελληνικής Αστυνοµίας, του Πυροσβεστικού και Λιµενικού Σώµατος, καταργούνται από 1.1.2013». Θυμάστε φαντάζομαι προεκλογικά τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο να αγωνίζονται και να θέτουν κόκκινες γραμμές γι’ αυτά. Τέρμα όλα.

2. «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόµου, σε περίπτωση που έχουν καταπέσει ή καταπίπτουν εγγυήσεις που παρασχέθηκαν σε πιστωτικά ιδρύµατα, σύµφωνα µε τις διατάξεις των νόµων 3066/2002 (Α΄ 252) και 3912/2011 (Α΄ 17), η ανώνυµη εταιρεία µε την επωνυµία «ΕΘΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Α.Ε.» και τον ειδικό τίτλο «Ε.Τ.Ε.ΑΝ. Α.Ε.» εξοφλεί στο εξής τις σχετικές υποχρεώσεις της προς τα πιστωτικά ιδρύµατα, µε την καταβολή µετρητών, τα οποία της αποδίδονται από το Ελληνικό Δηµόσιο σε αντικατάσταση οµολόγων της παρ. 3 του άρθρου 22 του ν. 3775/2009 (Α΄ 122) που διακρατεί η εταιρεία.» Αυτό σημαίνει ότι οι μικρομεσαίοι που δανείστηκαν με την επιδότηση επιτοκίου μέσα από το ΤΕΜΠΕ θα πάψουν να χρωστάνε στις τράπεζες και η οφειλή τους θα μεταφερθεί στο Δημόσιο. Το τραπεζικό δάνειο μετατρέπεται σε δημόσια οφειλή. Οι τράπεζες πληρώνονται και φεύγουν από την μέση και μένει ο μικρομεσαίος να χρωστά στο δημόσιο και ο Θεός βοηθός.

3. «Από την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόµου καταργούνται οι θέσεις στις υπηρεσίες ή στους φορείς που εµπίπτουν στο πεδίο εφαρµογής της υποπαραγράφου Ζ.1.1., οι οποίες απαριθµούνται στη συνέχεια κατά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα: Οι θέσεις της κατηγορίας ΔΕ των ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού-Λογιστικού, Διοικητικού-Οικονοµικού και Διοικητικών Γραµµατέων των υπαλλήλων µε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί µε διαγωνισµό ή µε διαδικασία επιλογής σύµφωνα µε προκαθορισµένα και αντικειµενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής ή µε ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται µε αυξηµένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας και εφόσον ο αριθµός των υπαλλήλων αυτών:
αα) είναι ίσος ή µεγαλύτερος των δέκα (10) ανά υπηρεσία ή φορέα και
ββ) ανέρχεται σε ποσοστό µικρότερο του 25% του συνολικού αριθµού των υπαλλήλων των ως άνω κλάδων και ειδικοτήτων ή το 10% του συνόλου του τακτικού προσωπικού που υπηρετούν στην οικεία υπηρεσία ή φορέα.

Στο συνολικό αριθµό των υπαλλήλων της υπηρεσίας ή του φορέα που λαµβάνεται ως µέγεθος αναφοράς υπολογίζονται οι µόνιµοι πολιτικοί υπάλληλοι και οι υπάλληλοι µε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ανεξαρτήτως εκπαιδευτικής βαθµίδας. Από την εφαρµογή της διάταξης αυτής εξαιρούνται οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης και φροντίδας, ο Οργανισµός Απασχόλησης Εργατικού Δυναµικού, τα νοσοκοµεία και η Γενική Γραµµατεία Πολιτισµού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευµάτων, Πολιτισµού και Αθλητισµού. Οι υπάλληλοι των οποίων οι θέσεις καταργούνται τίθενται σε διαθεσιµότητα σύµφωνα µε την υποπαράγραφο Ζ.2 του παρόντος.

Εντός πέντε (5) ηµερών από τη δηµοσίευση του παρόντος, οι Διευθύνσεις προσωπικού των  υπηρεσιών ή φορέων που καταλαµβάνονται από τις υποπαραγράφους Ζ2 και Ζ3 αποστέλλουν στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθµισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κατάλογο των ονοµάτων των υπαλλήλων οι οποίοι:
α) τίθενται σε διαθεσιµότητα λόγω κατάργησης της θέσης τους,
β) τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία».

Εδώ δεν μιλάμε μόνο για δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου της δημόσιας διοίκησης και όχι μόνο που οδηγούνται στην απόλυση με την δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Μιλάμε για το γκρέμισμα ολόκληρης της δημόσιας διοίκησης με την επιβολή του φόβου της απόλυσης, αλλά και της πιο απόλυτης εξάρτησης από τον πολιτικό προϊστάμενο που καλείται να αποφασίσει ποιοι θα φύγουν και ποιοι θα μείνουν. Ο δημόσιος υπάλληλος, μόνιμος ή ιδιωτικού δικαίου, μετατρέπεται σε όμηρο των κυβερνώντων και της τρόικας.

4. «Από 1.1.2013 καταργούνται οι ακόλουθες διατάξεις νόµων, όπως ισχύουν σήµερα κατά το µέρος που αφορούν σε ειδικές επιδοτήσεις ανεργίας και ειδικές εισοδηµατικές ενισχύσεις ανεργίας, καθώς οι κανονιστικές και οι διοικητικές πράξεις». Αυτό σημαίνει ότι οι ενισχύσεις και τα επιδόματα ανεργίας για τους εποχικούς εργαζομένους τελειώνουν μια για πάντα από τις αρχές του επόμενου χρόνου.

5. «Από 1.1.2013, όλα τα όρια ηλικίας της παραγράφου 1, καθώς και όλα τα ισχύοντα την 31.12.2012 όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης αρµοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου αυτά προβλέπονται, αυξάνονται κατά δύο (2) έτη». Με άλλα λόγια από τον καινούργιο χρόνο, όποιος στοιχειοθετούσε δικαίωμα σύνταξης στα 65 έχασε. Θα πρέπει να περιμένει άλλα δυο χρόνια. Ζούμε πολύ κατά τον κ. Ρομπάι και επομένως πρέπει να ανέβει και όριο συνταξιοδότησης.

6. Από 1.1.2013 η μηνιαία σύνταξη, ή το άθροισµα των µηνιαίων συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ από οποιαδήποτε πηγή και για οποιαδήποτε αιτία µμειώνονται τουλάχιστον κατά 5% με κλιμάκωση.

7. «Με την παρούσα διάταξη θεσπίζεται νέο σύστηµα καθορισµού νόµιµου κατωτάτου µισθού υπαλλήλων και ηµεροµισθίου εργατοτεχνιτών, το οποίο τίθεται σε ισχύ την 1.4.2013». Με τον τρόπο αυτό καταργείται στην πράξη η Εθνική Συλλογική Σύμβαση εργασίας, όπως και οι κλαδικές, με το υπουργείο να αποφασίζει αυθαίρετα και με δικά του κριτήρια τον κατώτατο μισθό για όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
(α) Για τους υπάλληλους άνω των 25 ετών ο κατώτατος µισθός ορίζεται 586,08 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες άνω των 25 ετών το κατώτατο ηµεροµίσθιο ορίζεται σε 26,18 ευρώ.
(β) Για τους υπάλληλους κάτω των 25 ετών ο κατώτατος µμισθός ορίζεται 510,95 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες κάτω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται σε 22,83 ευρώ.

8. «Εργοδότης που προειδοποιεί εγγράφως τον εργαζόµενο κατά τα ανωτέρω, καταβάλλει στον απολυόµενο το ήµισυ της κατά το επόµενο εδάφιο του παρόντος αποζηµίωσης». Με άλλα λόγια όχι μόνο απελευθερώνονται οι απολύσεις –ξέρετε για να καταπολεμηθεί η ανεργία, όπως μας λένε και δεν ντρέπονται– αλλά η ανακοίνωση της απόλυσης εγγράφως ισοδυναμεί με μείωση κατά το ήμισυ της αποζημίωσης στον εργαζόμενο.

9.  «Για κάθε περίοδο είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από έντεκα (11) συνεχείς ώρες. Η περίοδος των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών αρχίζει την 00:01 και λήγει την 24:00 ώρα». Με τον τρόπο αυτό ανοίγει το παράθυρο διάπλατα για την αύξηση του συνεχούς ημερήσιου εργάσιμου ωραρίου έως και 13 ώρες. Το τι σημαίνει αυτό το ξέρουν ήδη πολύ καλά οι εργαζόμενοι στον τομέα του εμπορίου και κυρίως στα πολυκαταστήματα και τα σούπερ μάρκετ.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ANSCHLUSS

Όμως, το τι ψήφισαν και που το πάνε δεν σταματά στην ολοκληρωτική διάλυση του εργασιακού, κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας. Η βαλίτσα πάει πολύ πιο μακριά. Στο «non paper» που αναφέραμε νωρίτερα υπάρχει η εξής πολύ ενδιαφέρουσα παράγραφος: «Εξωτερική εποπτεία του δημόσιου δανεισμού: Μπορεί να ζητηθεί από έναν εξωτερικό οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκρίνει οποιαδήποτε μορφή επιπλέον δανεισμού (παράλληλα με την εποπτεία των περιφερειακών και τοπικών αρχών από ορισμένα ομοσπονδιακά κράτη)». Τι λέει αυτή η παράγραφος; Ότι από εδώ και μπρος ο δημόσιος δανεισμός της χώρας, ακόμη κι αυτός με τα έντοκα γραμμάτια 3μηνα και 6μηνα, τίθεται υπό την εποπτεία και έγκριση της Κομισιόν. Ωστόσο το πιο σημαντικό είναι το επόμενο μέσα στην παρένθεση: «παράλληλα με την εποπτεία των περιφερειακών και τοπικών αρχών από ορισμένα ομοσπονδιακά κράτη».

Τι εννοούν μ’ αυτό; Ότι η εποπτεία των περιφερειών και των τοπικών αρχών (όπως π.χ. των Δήμων) περνούν σε «ορισμένα ομοσπονδιακά κράτη». Αν δεν είναι εκχώρηση και προσάρτηση περιφερειών και δήμων της χώρας, τότε τι είναι; Και γιατί σε «ομοσπονδιακά κράτη» και όχι απλά σε «κράτη»; Αφενός, γιατί έτσι φωτογραφίζεται η Γερμανία, που είναι ομοσπονδιακό κράτος και, αφετέρου, διότι λόγω της ομοσπονδιακής δομής μπορεί η εκχώρηση ή η προσάρτηση της περιφέρειας ή του δήμου της Ελλάδας μπορεί να γίνει με όρους χαλαρής ομοσπονδιακής σχέσης. Έτσι Βαυαρία, π.χ., μπορεί να «εποπτεύει», δηλαδή να προσαρτήσει, την Πελοπόννησο ή την Θράκη. Πώς; Μα στα πλαίσια της «διεδαφικής συνεργασίας», που προβλέπει ήδη ο Καλλικράτης, ο οποίος δημιουργήθηκε εξαρχής για να μπορούν να εκχωρηθούν σε ξένα συμφέροντα οι ημιαυτόνομες περιφέρειες και οι δήμοι της χώρας.

Μην απορείτε. Η ΕΕ και η ευρωζώνη είναι η «Ευρώπη των περιφερειών», όπως αυτοαποκαλείται, η προσάρτηση μιας περιφέρειας από μια άλλη, θεωρείται ως «συνεργασία» και όχι ως κρατικό προτεκτοράτο. Τι σημασία έχει αν τα ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας, θα προσαρτήσουν τις ελληνικές περιφέρειες και δήμους. Δεν πρόκειται για αποικιοκρατία, αλλά για την ανάδειξη της «Ομόσπονδης Ενωμένης Ευρώπης», όπως ανακοίνωσε ο κ. Μπαρόζο στις 12/9 φέτος στην ομιλία του για την Κατάσταση της Ένωσης στο Eυρωκοινοβούλιο.

Αν ακόμη υπάρχει έστω κι ένας αφελής Έλληνας πολίτης που επιμένει να ρωτά γιατί τα κάνουν όλα αυτά ενώ ξέρουν – δεν μπορεί να μην ξέρουν! – ότι χειροτερεύουν την κατάσταση, τότε για μια ακόμη φορά θα του εξηγήσουμε το προφανές. Αυτό που βιώνουμε ως χώρας και λαός δεν είναι μια αντιλαϊκή πολιτική που γίνεται χειρότερη, αλλά η ρευστοποίηση ολόκληρης της χώρας. Η κατάσταση της χώρας και του λαού οδηγείται στα άκρα για να συντελεστεί αναίμακτα και με μπαμπεσιά η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας. Να εθιστεί ο λαός να είναι αυτός και οι γενιές που έρχονται δουλοπάροικος των δανειστών και κυρίως των Γερμανών. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας είναι μια επιχείρηση Anschluss, όπως αυτή που έγινε από την ναζιστική Γερμανία στην Αυστρία το 1938 και όπως έγινε από την ρεβανσιστική Δυτική Γερμανία στην πάλαι ποτέ Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία το 1989. Οι περιφέρειες και οι δήμοι της Ελλάδας, θα προσαρτηθούν στα αντίστοιχα κρατίδια και δήμους της Γερμανίας προκειμένου να λεηλατηθούν και να εξασφαλίσει η Γερμανική άρχουσα τάξη την δική της διέξοδο από την κρίση, αλλά και την παγκόσμια θέση της.

Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου, αλλά και του Κρατικού Προϋπολογισμού για το έτος 2013, το ελληνικό κράτος τέθηκε σε τροχιά επίσημης διάλυσης, ενώ η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μετατράπηκε και πλήρη κατάλυσή της. Για να προλάβουμε τον κάθε αμόρφωτο μικροαστούλη λεβαντινοραγιά που ίσως νομίζει πώς έτσι θα γίνουμε Ευρωπαίοι και πιθανόν ισότιμοι των Γερμανών, το καλύτερο θα ήταν να ρωτήσει πρώτα το τι απέγιναν τα 8 και πλέον εκατομμύρια των ανατολικογερμανών, πρώην πολιτών της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπέστησαν τοAnschluss του 1989. Όσοι από αυτούς είναι τυχεροί να έχουν δουλειά στην συντριπτική τους πλειοψηφία αμείβονται κάτω από 400 ευρώ (7,4 εκατομμύρια αναφέρουν οι Γερμανικές στατιστικές για το 2010) και το Γερμανικό κράτος τους συμπεριφέρεται χειρότερα απ’ ότι οι χιτλερικοί στους εβραίους κατά τον μεσοπόλεμο. Για κούληδες ψάχνει η Μέρκελ και οι ομοϊδεάτες της «ευρωπαιστές», όχι για ισότιμους πολίτες με δικαιώματα.

Για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά θα θυμίσουμε ότι σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. δημοσιοποίησε ορισμένα ονόματα αιρετών που βρίσκονται σε επικοινωνία με τον Γερμανό Υφυπουργό Εργασίας, απεσταλμένο της Καγκελαρίας στην Ελλάδα, κ. Χανς-Γιοαχιμ Φούχτελ ή συμμετέχουν στην Ελληνογερμανική Συμμαχία των Δημάρχων. Τους αποκάλυψε άλλωστε ο κ. Φούχτελ, όπως και το αντικείμενο των συνομιλιών τους. Δεν είναι άλλο από το ξεπούλημα των βασικών αρμοδιοτήτων των Δήμων, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, σε ιδιώτες εγχώριους και μη. Ο κ. Φούχτελ και η Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Άγκελα Μέρκελ επιβεβαίωσαν την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ως προς τη σπουδή της κυβέρνησης και των αιρετών να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των Δήμων.

Προς τι όλο αυτό το ενδιαφέρον; Μήπως για να έρθουν οι οργανωμένοι και έμπειροι Γερμανοί να μας φτιάξουν τους δήμους; Το ακούμε αυτό από ορισμένους. Η αλήθεια είναι άλλη. Οι Γερμανικοί δήμοι είναι καταχρεωμένοι σε βαθμό κακουργήματος. Με άλλα λόγια οι γερμανικοί δήμοι και τα κρατίδια είναι στο χείλος της χρεοκοπίας. Είναι λοιπόν αναγκασμένα να χρηματοδοτηθούν είτε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που θα σημάνει εκτίναξη του δημόσιου χρέους και ελλείμματος με αποτέλεσμα να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας οι οίκοι αξιολόγησης και να εκτιναχθούν τα επιτόκια δανεισμού που σήμερα είναι γύρω 1% και δεν δημιουργούν πρόβλημα δανεισμού στην χώρα. Έτσι η Γερμανία θα γευτεί κι αυτή τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας όπως και οι χώρες του Νότου.

Σε επιβεβαίωση αυτών των προθέσεων την Παρασκευή (9/11) έγινε στην Κολωνία ολόκληρη γιορτή για την συναδέλφωση (Anschluss) της Κολωνίας με την Θεσσαλονίκη παρουσία του κ. Φούχτελ, του κ. Μπουτάρη και του κ. Τάσου Τέλλογλου. Ο τελευταίος λίγο πριν είχε δώσει το στίγμα της όλης εκδήλωσης γράφοντας: «Όσοι πρωταγωνιστούν στις πράξεις αυτές [διαμαρτυρίας] φαίνεται ότι επιθυμούν να χρωστούν παντού και να μην πωλούν τίποτα. Όταν χρωστάς, πουλάς, και όταν έχεις ανάγκη κάθε ευρώ για να ξεχρεώσεις, πουλάς όσο-όσο. Έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνει». (Protagon, 3/11)

Καταλάβαμε τώρα τι γίνεται και τι διακυβεύεται γι’ αυτή την χώρα; Καταλάβαμε γιατί πρέπει να μιλάμε με όρους εθνέγερσης; Ελπίζω να το καταλάβει ο λαός μας πριν χρειαστεί να διώξουμε τους σύγχρονους ναζί και τους συνεργάτες τους με το αίμα μας, όπως το κάναμε με την παλιά ναζιστική κατοχή.

Το άρθρο γράφτηκε στις 13/11/2012 για το περιοδικό Crash, αλλά δεν δημοσιεύτηκε.

Πηγή: Δημήτρης Καζάκης
-->

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση