Αργά τα ζώα μου...

Οδύρεται από το πρωτοσέλιδό της εφημερίδα εκ των εφημερίδων που πρόσκεινται στην Οικογένεια Παπανδρέου, στην φαμίλια (με την καλή ιταλική έννοια) Σημίτη και την Οικογένεια Βενιζέλου (με την καλή έννοια του όλου ΠΑΣΟΚ), ότι η κυβέρνηση πρέπει να αντισταθεί (και να βγει ο Aβραμό στο βουνό;!) στις απαιτήσεις της Τρόικας για ρυθμίσεις που, αν πραγματωθούν, θα οδηγήσουν σε εργασιακή ζούγκλα!

Ω, γλυκειά μου αγαθότη! ω, αθώα μου υποκρισία! και ω, τρισμέγιστή μου, αθωότη!

Λες και δεν είμαστε ήδη σε εργασιακή ζούγκλα! Λες και δεν μας γλεντάει ήδη ο γορίλας, ο λέων και ο κροκόδειλος, αν θα παίρνει μεζέ και ο ρινόκερως μας μάρανε;

Αλλωστε, τι περισσότερο ζητάει η Τρόικα απ’ αυτά που ζητούν χρόνια τώρα τα νεοφιλελεύθερα σκύβαλα, τι περισσότερο απ’ αυτά που επιθυμούν διακαώς οι πιο πολλοί από τους εγχώριους Δυνατούς; Ποιοι απ’ τους κρατικοδίαιτους και διαπλεκόμενους ισχυρούς του χρήματος (της φοροδιαφυγής και της αρπαχτής) δεν θέλει να δουλεύουμε εξαήμερο, δέκα ώρες την ημέρα, στα μισά λεφτά και ύστερα, αφού θα μας έχουν ξεζουμίσει, να μας πετάνε στον δρόμο με τη μισή της μισής αποζημίωση; 

Τώρα που έχουν βρει παπά (την Τρόικα), γιατί να μη θέλουν ναθάψουν 10.000.000 Ελληνες μια και καλή, να τελειώνουμε!

Αλλωστε, όπως λέει και ο Κώδικας Χαμουραμπί, μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι μπορείς να πετύχεις σήμερα -σήμερα μπορούν να μας βγάλουν το μάτι, σήμερα μπορούν να μας σκλαβώσουν για πάντα και να μας τα παίρνουν από παντού- γιατί να αναβάλουν για αύριο.

Οσο για τις αντοχές μας, παίζουν μαζί μας, κι όχι μόνον επικοινωνιακώς, το παιχνίδι που περιγράφει ο Χότζας στην ιστορία του με τον χωριάτη που του έχωσε στο σπίτι ο αγάς έναν γάιδαρο. Κι ύστερα μια κατσίκα. Δυσφορούσε ο καλός χωριάτης και γκρίνιαζε - του χώνει ο αγάς στο σπίτι κι ένα βόιδι!

Στα όρια της ασφυξίας ο χωριάτης, του χώνει ο αγάς στο σπίτι κι έναν τράγο· συν ένα μουλάρι!

Πάει ο απελπισμένος πλέον χωριάτης να κρεμαστεί - όπα! του λέει ο αγάς και αφαιρεί απ’ τα ζωντανά που στριμώχνονταν στο κονάκι του χωριάτη την κατσίκα!

Ανάσανε ο χωριάτης! κι άρχισε τους τεμενάδες στον αγά - «μέρες να μου κόβει ο Αλλάχ, χρόνια να σου δίνει, πολυχρονεμένε μου» (πάρε και το Καστελόριζο - αν είσαι Οθωμανός, πάρε και τη ΔΕΗ - αν είσαι Γερμανός), πάρε και το παλιάμπελο να το φορολογήσεις, πάρε και την Αϊσέ να τη χαϊδολογήσεις.

Σεξιστικό γουρούνι ο αγάς, πήρε την Αϊσέ, αλάφρωσε κι άλλο το σπίτι του χωριάτη - μια χαρά!

Ετσι τελειώνει με χάπυ-χάπι εντ η εν λόγω ιστορία του Χότζα (σε διάφορες παραλλαγές), με μια-δυο απ’ αυτές, τις παραλλαγές, να μην πολυκυκλοφορούν. Η πρώτη: χώνε-χώνε ζώα ο αγάς, έχωσε τον όνο, την κατσίκα, το μουλάρι, δυο-τρία διερχόμενα φίδια, τον τράγο, το γουρούνι, το βόιδι, έγινε βόιδι κι ο χωριάτης και πλέον δεν τον ένοιαζε.

Η δεύτερη: αφού ο αγάς έχωσε στον χωριάτη, συγγνώμην, στο σπίτι του χωριάτη, όλα τα ως άνω προειρηθέντα ζωντανά, μόλις πήγε να του χώσει και το βόιδι, έγινε ταύρος ο χωριάτης και ως άλλος ταύρος εν υαλοπωλείω έκανε το σαράι του αγά κρύσταλλο Βοημίας και το προσέφερε στην Αϊσέ, να ’χει κουζινικό μέγκλα! Κι έζησαν αυτοί καλά (πλην του αγά) κι εμείς καλύτερα - αλλά 

αλλά αυτά είναι από άλλη ιστορία που δεν μας αφορά. Διότι προϋποθέτει ταύρους κι όχι βόδια...

Τα σέβη μου και καλήν εβδομάδα να ’χουμε.

 

email:  stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση