Ο κόσμος των 12 Ευρώ

Του Ιωάν. Αθ. Μπαλτζώη

Κανείς δε έχει αντίρρηση ότι η πατρίδα κινδυνεύει και πρέπει να σωθεί. Κανείς δεν έχει αντίρρηση, ότι όλοι θα πρέπει να συμβάλλουμε και να αποδεχθούμε τις θυσίες που απαιτούνται. Ιδιαίτερα το προσωπικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που κυρία των αποστολή σε καθημερινή βάση είναι η άμυνα και η ασφάλεια της πατρίδος. Α

λλά η άμυνα της πατρίδος και το ΥΕΘΑ θα έπρεπε να είναι άβατο για την Τρόικα και τους τεχνοκράτες υπαλλήλους των, που μόνο με λογιστικά νούμερα ενδιαφέρονται και ασχολούνται και φυσικά δεν γνωρίζουν και αν γνωρίζουν αδιαφορούν πλήρως, για θέματα άμυνας και ασφάλειας της Ελλάδος, για επιχειρησιακά σχέδια, για εξωτερικούς κινδύνους, εθνικά θέματα, για το αξιόμαχο του στρατεύματος κλπ. Αλλά το ΥΕΘΑ, με την ευθύνη της πολιτικής του ηγεσίας, όχι μόνο δεν είναι ΑΒΑΤΟ, όπως έπρεπε να είναι και είναι παντού στον κόσμο, αντιθέτως έχει γίνει φύλλο και φτερό από τους υπαλλήλους ξένων συμφερόντων και οργανισμών, με το πρόσχημα ¨να σωθεί η Ελλάδα". 

Και δυστυχώς η νοοτροπία αυτή έχει περάσει και στην Ελληνική κοινωνία, που αναριωτέται πλέον, αφού και εγώ υποβάλλομαι σε θυσίες, γιατί όχι και οι στρατιωτικοί, αγνοώντας προφανώς τις ιδιαίτερότητες, τους εθνικούς κινδύνους και τα αποτελέσματα μιας απαξίωσης του στρατεύματος. 

Φαίνεται ότι το 1897 είναι πολύ μακρυνό και μάλλον έχει σβηστεί από το DNA του Έλληνα. Θα συμφωνήσω με την άποψη της κας Λέτα Καλαμαρά, η οποία γυναίκα ούσα και μη έχοντας άμεση γνώση για τις Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδος, αφού δεν υπηρέτησε την θητεία της, γράφει όμως με εξαιρετικό τρόπο, θαυμασμό και συγκίνηση για τους αλεξιπτωτιστές μας, που είναι ένα κομμάτι των ΕΔ μας, για τον "Κόσμο των 12 Ευρώ".

Ο κόσμος των 12 Ευρώ

Θλίψη προκαλεί ο κοινωνικός διάλογος των επαϊόντων, για την περικοπή η μη του επιδόματος επικινδυνότητας από τους πολιτικούς αρχηγούς της ελληνικής κοινωνίας. Με αποκορύφωμα την προηγούμενη δεκαετία της «λαμογιάς», του lifestyle και της διαφορετικότητας είναι απόλυτα κατανοητό πως ο κόσμος των 12 ευρώ δεν μπορεί να κατανοηθεί από την ελληνική κοινωνία και κυρίως από την πολιτική ηγεσία της.

Πως μπορεί εξάλλου ο κόσμος των ιδεών να αποτιμηθεί σε χρήμα; Πως μπορεί ο κόσμος των ανθρώπων που έμαθαν ότι «Ο Τολμών Νικά», να ζουν και να δοκιμάζονται καθημερινά με την ιδέα της προσπάθειας και της θυσίας, να γίνει αντιληπτός από τον κόσμο των διορισμών στη Βουλή, των δημόσιων έργων, των τηλε-μετρήσεων, των δημοτικών επιχορηγήσεων, των αγροτικών επιδοτήσεων, των τραπεζικών δανείων, των δικαστικών αναβολών και των ιατρικών προμηθειών;

Αν λοιπόν τα 12 ευρώ την ημέρα γίνουν 10 ευρώ για να πηδάς από ένα αεροπλάνο με την νεολαία της χώρας που ακόμα ονειρεύεται το κακό είναι μικρό. Το μεγάλο κακό είναι ότι ποτέ στην Ελλάδα οι δύο αυτοί κόσμοι δεν θα συναντηθούνε.

Και όλα αυτά τα γράφει γυναίκα, που δεν φόρεσε την τιμημένη χακί στολή (τώρα είναι παραλλαγής) του Έλληνα στρατιώτη!!
Τέλος δεν θα πρέπει να περάσουν απαρατήρητες (και είναι προς τιμήν του) και οι δηλώσεις του Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου, ο οποίος βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση και μη δυνάμενος να παρέμβει θεσμικά και να τα αλλάξει, αναγκάζεται να παρέμβει έμμεσα μέσω της τεχνολογίας και με μήνυμα στο twitter, να γράψει το αυτονόητο και να πει ότι όλοι οι στρατιωτικοί είναι μάχιμοι, ανεξαρτήτως που υπηρετούν. 

Δηλαδή ο πιλότος που υπηρετεί σήμερα στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, δεν θα μπορεί να ξαναμπεί στο κόπκιτ του F-16 αύριο, όταν θα υπάρχει πραγματική ανάγκη για την πατρίδα και ότι τώρα δεν είναι μάχιμος; Ή ο αλεξιπτωτιστής, ο τεθωρακισμένος, η το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού δεν θα επανδρώσουν τις Μονάδες και τα πλοία των όταν παραστεί ανάγκη; Τώρα που υπηρετούν σε θέση επιτελούς ή κάποια άλλη θέση δεν είναι μάχιμοι και μόνο στην Μονάδα είναι μάχιμοι; 

Απλά και αυτό συμβαίνει σε όλους τους στρατούς του κόσμου, πολλές φορές το στέλεχος των ΕΔ εναλλάσσεται στα καθήκοντά του και επιβάλλεται να υπηρετήσει στα Επιτελεία ή σε άλλες θέσεις, περισσότερο χρήσιμες μερικές φορές για την υπηρεία και εθνικά πολύ ωφέλιμες. Αστεία πράγματα, που μόνο γελοία και αδιάφορα (για την εθνική άμυνα) μυαλά μπορούν να σκεφτούν, αφού όπως φαίνεται δεν τους πέρασε καθόλου η ιδέα του διχασμού μεταξύ των στελεχών, της διαφοροποίησης, της ομοψυχίας, της ομαδικότητας, του ηθικού του στρατιωτικού προσωπικού και η έννοια της Μονάδος (για όσους ξέρουν τι πραγματικά σημαίνει), που θα διαλυθεί με τα μέτρα που πρόκειται να λάβουν ανεύθυνοι διαχειριστές, λογιστικής και μόνο αντίληψης.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση