Η νέα απολυταρχία της επιτήρησης

Της Ναόμι Γουλφ

Ένας μηχανικός λογισμικού εξέφτασε την οργή του στην κοινότητα του facebook για περιστατικό που του συνέβη όταν επισκέφτηκε την Ντίσνεϋλαντ, όπου μετά από βόλτα σε τραινάκι στο πάρκο, του προσέφεραν να αγοράσει φωτογραφία δική του και της φίλης του από αυτή τη βόλτα, στην οποία υπήρχε ήδη αναρτημένος σύνδεσμος με τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας. Σημείωσε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε δώσει το όνομα του ή κάποια άλλη σχετική πληροφορία οπουδήποτε στο πάρκο και ότι δεν έδειξε με κανένα τρόπο ότι ήθελε να βγει φωτογραφία ή έστω να αποκάλυψε στους υπόλοιπους επιβαίνοντες στο τραίνο την δική του ταυτότητα αλλά και της φίλης του – επομένως, όπως λέει, βασισμένος στην επαγγελματική του εμπειρία, το σύστημα πρέπει να χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου.

Όπως λέει, δεν υπέγραψε ποτέ κάποια συμφωνία που να τους επιτρέπει να κάνουν κάτι τέτοιο, επομένως η χρήση αυτής της τεχνολογίας από την πλευρά τους είναι παράνομη. Επίσης υποστηρίζει ότι η Ντισνευλαντ έχει πρόσφατα μοιραστεί στοιχεία από την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου με τον στρατό των ΗΠΑ.

Ναι το ξέρω: ακούγεται σαν παρανοϊκό παραλήρημα. Μόνο που τελικά αποδείχτηκε ότι είναι αληθινό. Το δίκτυο News21 το οποίο υποστηρίζεται από το ίδρυμα Carnegie and Knight, αναφέρει ότι οι χώροι της Ντίσνεϋλαντ πράγματι ελέγχονται με την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, ότι ο στρατός ενδιαφέρεται γι΄ αυτή την τεχνολογία κι ότι ο πάροχος της υπηρεσίας αναγνώρισης προσώπου, Identix, έχει συμβόλαιο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την τεχνολογία που αναγνωρίζει πρόσωπα μέσα στο πλήθος.

Fast forward: μετά τις αναταραχές με αφορμή το Occupy Wall Street, παρατήρησα ότι εμφανίστηκαν κάμερες, προσδεδεμένες σε φανοστάτες σε λεωφόρους στο Μανχάταν, ακριβώς στα σημεία όπου οι μικρές αλλά δυναμικές ομάδες του «Occupy» συγκεντρώνονταν: υπήρχε μία στη Γιούνιον Σκουερ, ακριβώς μπροστά από τον χώρο που είχαν κατασκηνώσει οι διαδηλωτές. Σε πρόσφατο άρθρο είχα αναφερθεί στην εμπειρία που είχα όντας μάρτυρας περιστατικού κατά το οποίο άσπρο βαν με λογότυπο «Ιντιάνα Ένερτζι» μετέφερε εργάτες σε όλα τα σημεία της Γιούνιον Σκουέρ όπου υπάρχουν φανοστάτες και οι οποίοι εγκαθιστούσαν πάνω τους ένα τύπο κάμερας. Όταν ρώτησα τους εργάτες τι γινόταν και γιατί μία εταιρία από την Ιντιάνα ασχολιόταν με τη δημόσια υποδομή της Νέας Υόρκης, γεγονός που εύλογα θα έγειρε ερωτήματα – μου δόθηκε η εξής απάντηση: «Είμαστε εργολάβοι. Μιλήστε με την ConEd»

Μετά παρατήρησα ότι αυτές οι περίεργες κάμερες/φώτα είχαν εγκατασταθεί όχι μόνο σε ολόκληρη την περίμετρο της Γιούνιον Σκουέρ αλλά και γύρω από την Ουάσινγκτον παρκ. Ανάρτησα μία φωτογραφία τους που είχα βγάλει και ρώτησα: τι είναι αυτό; Μεταξύ των σχολιαστών της ερώτησης μου, κάποιοι που είχαν ζήσει στην Κίνα είπαν ότι είχαν δει να υπάρχουν ανάλογοι συνδυασμοί κάμερας/φανοστάτη σε πολλούς δημόσιους χώρους στην Κίνα. Αυτά τα «φώτα» διευκόλυναν τη χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου, η οποία επιτρέπει στην αστυνομία να παρακολουθεί βίντεο που αναγνωρίζουν πρόσωπα σε πραγματικό χρόνο. Όταν πολλοί άνθρωποι συγκεντρώνονται σ ένα μέρος μπορούν να διαλυθούν, μόνο και μόνο από το φόβο ότι μπορεί να αναγνωριστούν (ένας άλλος από τους σχολιαστές μου στο facebook είπε ότι αντίστοιχα «φώτα»/κάμερες έχουν εγκατασταθεί στο Μίσιγκαν και τα οποία φωνάζουν «Απαγορεύεται» στους πεζούς). Κι είναι αλήθεια ότι κι αυτό ακούστηκε αδιανόητο για να συμβαίνει – όμως αυτή την εβδομάδα στο Ρίτσμοντ -βρετανική Κολούμπια- κοντά στο αεροδρόμιο του Βανκούβερ, πιάστηκα εξ απήνης όταν ο φανοστάτης στο αεροδρόμιο άρχισε να μου μιλάει – σε αυτή την περίπτωση μου έδινε οδηγίες για το πώς να περάσω το δρόμο ( λες και ήμουν τυφλή ή είχα περιορισμένη ορατότητα).

Τελικά, την προηγούμενη εβδομάδα, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ συνάντησε τον επικεφαλής της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, Ρέι Κέλλυ, για να του παρουσιάσει μία νέα υποδομή επιτήρησης που δημιούργησε η Microsoft για την αστυνομία της Νέας Υόρκης. Ο τομέας του συστήματος επαγρύπνησης συνδέει τα ήδη υπάρχοντα αρχεία της αστυνομίας με βίντεο, συμπεριλαμβανομένων καμερών που χρησιμοποιούν τα στοιχεία από τις άδειες οχημάτων για το λογισμικό της αναγνώρισης. Επίσης, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει νόμος που να εμποδίζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ από το να συγκροτήσει αρχεία βασισμένα στην τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου.

Γνωρίζουμε από τα ενημερωτικά δελτία των βιομηχανιών ότι ο στρατός των ΗΠΑ, το δικαστικό σύστημα και το παράρτημα της υπηρεσίας ασφάλειας επενδύουν σοβαρά στην τεχνολογία αναγνώρισης προσώπων. Όπως σημειώνει το PC World, το ίδιο το facebook είναι πρωταγωνιστής σε αυτή την τεχνολογία – όμως ο στρατός και οι υπηρεσίες ασφάλειας πλησιάζουν πολύ κοντά.

Σύμφωνα με το δελτίο της Υπηρεσίας ασφάλειας, εκατομμύρια δολάρια επενδύονται στην ανάπτυξη και κατασκευή ποικίλων βιομετρικών τεχνολογιών ικανών να εντοπίζουν και να αναγνωρίζουν τον οποιονδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο, μέσω συστημάτων αναγνώρισης που χρησιμοποιούνται ήδη: τεχνολογία αναγνώρισης ποδιού, πλατφόρμα αναγνώρισης φωνής κοκ.

Αυτό που είναι προφανές είναι ότι αυτή η τεχνολογία δεν θα εφαρμοστεί αποκλειστικά σε ανθρώπους που είναι υπό κράτηση ή σε αυτούς που εντάσσονται σε καθεστώς επιτήρησης σύμφωνα με την 4η Τροπολογία (ύποπτος για συμμετοχή σε σχεδιασμό τρομοκρατικών ενεργειών ή άλλων δυνητικών εγκλημάτων, αφού βέβαια οι κρατικοί λειτουργοί έχουν πάρει εξουσιοδότηση από ανώτερο για να προχωρήσουν στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής). Όχι, οι στόχοι εδώ είμαστε εσύ κι εγώ: ο καθένας και όλοι σε οποιαδήποτε στιγμή. Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας παρέχεται η δυνατότητα να αναγνωρίζεται, να εντοπίζεται και να φακελώνεται κάθε πολίτης σχολαστικά και συστηματικά.

Παρ όλα αυτά, ο διαρκώς ανατροφοδοτούμενος κυνισμός ενός εμπορικού περιοδικού όπως αυτό των Υπηρεσιών ασφαλείας οραματίζεται ατέλειωτα κέρδη για τη βιομηχανία της επιτήρησης, σε μία κοινωνία όπου η τηλεόραση σου σε κατασκοπεύει, το billboard σου σε αναγνωρίζει και που το FBI ξέρει που να βρει το τατουάζ σου – κι όλα αυτά χωρίς να έχεις διαπράξει κάποιο έγκλημα: «το FBI σε τροχιά αρχειοθέτησης προσώπων, ουλών, τατουάζ» σημειώνει το περιοδικό, τέλος «οι βιομετρικές εταιρίες αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση σαν το επίκεντρο της μελλοντικής ανάπτυξης της αγοράς» γράφει. Πράγματι, το άρθρο παραδέχεται αδιάντροπα ότι όλες οι προσδοκίες για ανάπτυξη επενδύονται στην κυβερνητική κατανάλωση, χωρίς καμία «πραγματική προσδοκία» για ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Κι όλα αυτά για μικρότερη κυβέρνηση!

Για να προετοιμάσουν τους πληθυσμούς γι’ αυτόν τον «θαυμαστό νέο κόσμο» των τεχνολογιών της επιτήρησης, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Ντ. Κάμερον και ο Καναδός ομόλογος του, Στέφεν Χάρπερ, και οι δύο πρόσφατα εισήγαγαν λογαριασμούς παρακολούθησης της επικοινωνίας στο ίντερνετ (snoop bills). Στο μεταξύ στις ΗΠΑ, τη «γη της ελευθερίας», οι επιτηρητές συνεχίζουν ακάθεκτοι, χωρίς να υφίστανται έλεγχο ή να δέχονται συμβουλές.

Μετάφραση: Αλίκη Κοσυφολόγου

Πηγή: Guardian
Αναδημοσίευση από το Rednotebook.gr

To είδαμε εδώ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση