Το όραμα δολοφόνος

Το τίμημα της ευρωλαγνείας, δεν είναι μονάχα η καλοστημένη παγίδα που έβαλε τη σφραγίδα της στη φυματική «ανάπτυξη» του τόπου μας στη μεταπολιτευτική περίοδο των υποτιθέμενων ευρωενωσιακών «ευκαιριών»…

Γράφει ο Κ. Κυριακόπουλος

Δεν αποτελεί μονάχα τη μέγγενη η οποία συνέθλιψε κάθε εγγενή δυναμική στην παραγωγική ενδυνάμωση του τόπου μας, μετατρέποντάς τον σε χώρα – Φιλιππινέζα του πλανήτη…

Το σημαντικότερο όλων, είναι πως η υποκριτική της επίκληση από τους τραβεστί της πολιτικής…

Καταδικάζει την κοινωνία μας στο να πληρώνει βαρύτατο τίμημα για το πέτσινο χρήμα που της "έδωσαν", με πραγματικό αίμα… με πραγματικό πόνο… και κυρίως με πραγματικά θύματα… στο όνομα και για λογαριασμό ενός πέτσινου ιδανικού, που επιχειρούν να το μεταμφιέσουν σε πολύφερνη νύφη, ενώ είναι πτώμα βρωμερό και σε προχωρημένη αποσύνθεση. Και ταυτόχρονα…

Περιχαρακώνει και φυσικά ισχυροποιεί ένα πλαίσιο – φυλακή, μέσα στο οποίο:

• Οριστικοποιείται η παραγωγική και οικονομική αποδόμηση της χώρας…
• Πλιατσικολογείται το σύνολο του εθνικού πλούτου της…
• Ολοκληρώνεται και ισχυροποιείται ένα θεσμικό πλαίσιο – εφιάλτης, στα όρια του οποίου αποψιλώνεται και το τελευταίο ίχνος προστατευτισμού για τον Έλληνα πολίτη…
• Η χώρα καντονοποιείται…
• Η διοικητική περιφέρεια μετατρέπεται σε Ειδική Οικονομική Ζώνη…
• Η Δημοκρατία αποστεώνεται…
• Και το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας αποξενωμένο από τον παραγωγικό και εθνικό πλούτο του τόπου του, μετατρέπεται σε μια κακοπληρωμένη πανεθνική Φιλιππινέζα παροχής υπηρεσιών (όραμα Στουρνάρα), ιδρώτα και αίματος που θα ποτίζει το σύγχρονο Γκεσταπίτικο αλεστήρι.

Η μεγάλη απάτη…

Στήθηκε στη βάση μιας απλής – απλούστατης λογικής. Επιχειρήθηκε να προβληθεί η διαχρονικότητα και το υποτιθέμενο μεγαλείο της Ευρωπαϊκής αξίας (δηλαδή μιας συγκεκριμένης μορφής νεοταξίτικης καπιταλιστικής ενοποίησης), και μέσα από αυτή την επικοινωνιακή μεθοδολογία, αυτό που επιτεύχθηκε ήταν να αποκρυβεί πως το μοναδικό πραγματικά διαχρονικό μέγεθος, είναι το βαρύτατο τίμημα που χρόνια ολόκληρα πληρώνει η Ελληνική κοινωνία στο βωμό αυτού του επικίνδυνου τέρατος.

Οι μεγάλοι αφελείς σ αυτό το άθλιο σκηνικό…

Υπήρξαμε όλοι εμείς. Εμείς που λιβανίσαμε τις υποτιθέμενες κοινοτικές επιδοτήσεις. Εμείς που είδαμε το τυρί ξεχνώντας πως πίσω από το τυρί υπάρχει πάντα η φάκα που περιμένει να σε τσακώσει στο επόμενο βήμα.

Το τυρί της επιδότησης, έφερε την ξεκληρισμένη αγροτική παραγωγή…

Το τυρί της υποτιθέμενης εμπορικής ανάπτυξης και της ελευθερίας της αγοράς (των ισχυρών ομίλων και συμφερόντων) ήταν αυτό που έβαλε λουκέτα και στην τελευταία παραγωγική επιχείρηση…

Το τυρί του υποτιθέμενου ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, μετέτρεψε σε καθεστώς τη μίζα, τη ρεμούλα, το πλιάτσικο στο δημόσιο χρήμα, τη διαπλοκή που καθυπέταξε ακόμη και την τελευταία εθνική προτεραιότητα, στην ανίερη οικονομική συνδιαλλαγή…

Το τυρί της Ευρωπαϊκής αντίληψης για τη Δημοκρατία και για τον επανακαθορισμό των διακρατικών σχέσεων, έχυσε αίμα αθώων στα Βαλκάνια και τα οδήγησε στην προτεκτορατοποίηση…

Το τυρί του νεοταξίτικου «ανθρωπισμού», κατέστησε μαζί με τα ελεεινά Δουβλίνα, τον ισλαμοφασισμό πραγματική απειλή πρωτίστως για τη χώρα μας και για την Ελληνική κοινωνία.

Όλη η χώρα…Ένα απέραντο… τυροκομείο…

Με την ανοχή μας λοιπόν και με την αφέλειά μας στην οποία στοχευμένα επένδυσαν, μετετράπη η χώρα μας σ ένα απέραντο …τυροκομείο και η κοινωνία μας σε μια απέραντη κοινωνία φυλακισμένων στη φάκα που της ετοίμασαν.

Με τις επιδοτήσεις τους χρηματοδότησαν την ανοχή ενός ολόκληρου λαού στην αθλιότητα της στοχευμένης τους προπαγάνδας, και τώρα τα πήραν όλα πίσω μονομιάς κουρσεύοντας τον ιδρώτα μας… το αίμα μας… την πατρίδα μας… την ίδια την αξιοπρέπειά μας.

Πολιτικά ανδρείκελα στο ρόλο του «σωτήρα»…

Τέτοιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν. Και σ αυτό τους συναγωνίζονται οι υποκριτές που υποτίθεται ότι τους αντιπολιτεύονται. Γιατί όλοι ετούτοι οι κατσαπλιάδες που ανεχτήκαμε, δεν ανταγωνίζονται και δεν αντιδικούν μεταξύ τους για το αδιαπραγμάτευτο της αξιοπρέπειας αυτού του λαού.

Αυτό στο οποίο συναγωνίζονται, είναι για το ποιος από δαύτους θα αφήσει με τις πολιτικές του επιλογές άθικτο το «ευρωπαϊκό όραμα». Δηλαδή για το ποιος απ όλους, θα υπηρετήσει καλύτερα τα σχέδια των χορογράφων που το εμπνεύστηκαν, και επιχειρούν να μετατρέψουν τις «αξίες» του, σε πολιορκητικό κριό για την άλωση των λαών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Δε λογοδοτούν στην κοινωνία που τους «εξέλεξε», αλλά πλειοδοτούν στο γενιτσαρισμό ως διορισμένοι κοτζαμπάσηδες, για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πραγματικών αφεντικών τους.

Η μεγάλη απάτη…

Στήθηκε και αναπαράγεται με το δίλημμα «Μέσα ή έξω από το ευρώ… Μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη».

Και για να θριαμβεύσει η απάτη (και μέσα από αυτή να ευοδωθεί το εφιαλτικό σενάριο με θύμα την Ελληνική κοινωνία), συνεχίζουν να επενδύουν στον κάλπικο φόβο μας και στην ενσωμάτωσή μας στα ελεεινά διλήμματά τους.

Φωτίστε ωρέ ραγιάδες τους φόβους σας…

Φωτίστε τους για να δείτε πως δεν είναι παρά σκιές που επιμένουν να τις αφήνουν στο μισοσκόταδο, για να εμφανίζονται ως τέρατα και να σας τρομάζουν.

Φωτίστε τους για να δείτε πως δεν είναι παρά σκιές, και μαζί μ αυτό να συνειδητοποιήσετε ποιο είναι το πραγματικό τέρας που απειλεί με αφανισμό τα σωθικά της Ελληνικής κοινωνίας.

Φωτίστε τους για να δείτε αυτό που σας κρύβουν. Για να διαπιστώσετε πως αυτό που ορκίζονται να διαφυλάξουν (το ευρωπαϊκό όραμα και το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο στο οποίο έχει στηθεί), δεν είναι η ελπίδα για τη ζωή, αλλά το μονοπάτι που οδηγεί στον ατιμωτικό θάνατο ολόκληρης της κοινωνίας.

Φωτίστε τους για να δείτε ότι ο Γολγοθάς όλων μας, μέσα σ αυτό το «όραμα» γεννήθηκε… Μέσα σ αυτό γιγαντώθηκε… Και στο όνομα αυτού δολοφονεί τους συμπολίτες μας… Τις αξίες μας… Την ίδια μας την πατρίδα…

Φωτίστε επιτέλους τους φόβους σας, για να δείτε ότι αυτό το ελεεινό «όραμα» είναι που δολοφονεί και στην Ισπανία, και στην Ιταλία, και στην Ιρλανδία και αύριο αλλού.

Και αφού το «όραμα» στο οποίο δηλώνουν αφοσίωση και υποταγή, είναι ο δολοφόνος των λαών της Ευρώπης, τότε η πραγματική σωτηρία αυτών των λαών και φυσικά και η δική μας πραγματική σωτηρία, δε θα προκύψει ταΐζοντας τους δημίους μας, αλλά βγάζοντας τους την κουκούλα και βάζοντας στην γκιλοτίνα το δικό τους το κεφάλι.

Πόσο αφελής τελικά μπορεί να είσαι ωρέ ραγιά για να συνεχίσεις να πιστεύεις πως οι δικοί τους όρκοι… στους δικούς σου δημίους… θα φέρουν τον Ήλιο ξανά στην πατρίδα σου που τη σκύλεψαν γιατί τους την παρέδωσαν τα ανδρείκελα της υποταγής;

Πόσο αφελής ή πόσο μαλάκας τελικά μπορεί να είσαι;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση