ΕΟΖ ή παράδεισος για το κεφάλαιο

Γράφει η Άννα Ανανιάδου

Βήματα στην υλοποίηση ενός ακόμη σχεδίου στήριξης των μονοπωλίων, με τη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ), έγινε στη Θράκη. Περιοχή που για δεκαετίες αποτελεί τον πιλότο για τη γενικευμένη εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, που πάντα εξαγγέλλονται στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας και της στήριξης της ντόπιας οικονομίας, αλλά πάντα τα κέρδη και οι φοροαπαλλαγές που φέρνουν για το κεφάλαιο συνοδεύονται και από τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων (ασφαλιστικών, μισθολογικών κλπ).

Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, προχωρά - με την προκήρυξη διαγωνισμού για την εκπόνηση επιχειρησιακού σχεδίου για τη λειτουργία ΕΟΖ - πρώτη στην υλοποίηση μιας φιλομονοπωλιακής επιλογής για την εγκατάσταση επιχειρήσεων που θα λειτουργούν σε ειδικό καθεστώς φορολογικής ασυλίας, τόσο για τις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές, σε ειδικό καθεστώς εργασιακών σχέσεων και απαλλαγμένες από την τήρηση Συλλογικών Συμβάσεων και κάθε κατάκτησης των εργαζομένων. Δηλαδή θα μπορούν να απασχολούν τους εργάτες ως σύγχρονους σκλάβους, με μισθούς πείνας, με ωράρια εργασίας πολύ μεγαλύτερα του 8ωρου και του 10ωρου και άλλες ελαστικές μορφές εργασίας.

Η δημιουργία των ΕΟΖ προβάλλεται επενδυμένη με τα γνωστά παραμύθια για ανάπτυξη της περιοχής και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, για αύξηση δημοσίων εσόδων κ.ο.κ. Η διεθνής πείρα, βέβαια, αποδεικνύει ότι οι επιχειρήσεις των ΕΟΖ, χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες χωρίς δασμούς, δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους και ελάχιστα διασυνδέονται με την τοπική οικονομία. Οσο για το επιχείρημα ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για να αντιμετωπιστεί η ανεργία της περιοχής και αυτό αμφισβητείται.
Η ελεύθερη διακίνηση προσωπικού και η οδηγία Μπολκεστάιν δίνουν τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους είτε να φέρνουν εργαζόμενους από άλλες χώρες, είτε να χρησιμοποιούν ντόπιο προσωπικό με τους όρους που ισχύουν στις χώρες προέλευσης των επιχειρήσεων. Με αρνητικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και ευρύτερα για το λαό κάθε περιοχής, όπου θα εγκατασταθεί τέτοια ΕΟΖ. Γιατί οι συνθήκες δουλεμπορίου επεκτείνονται και εκτός ΕΟΖ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που δεν κατάφεραν να ενταχθούν. Οι εργάτες καλούνται να υποταχτούν στο ξεζούμισμά τους για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, να ζουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε συνθήκες κολαστηρίου για τις επόμενες δεκαετίες.

Η πείρα από το εργασιακό γκέτο που έχει δημιουργήσει η πολυεθνική COSCO στο πρώτο λιμάνι της χώρας, στον Πειραιά, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Και οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά ότι «θα φέρει άλλες δέκα, άλλες εκατό Cosco»... - που σημαίνει ότι θα μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργασιακό κάτεργο - δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες υποχωρήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μειώσουν άλλο τις απαιτήσεις τους. Πρέπει να νιώσουν ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη και να παλέψουν γι' αυτό. Η λογική της υποταγής στις προσταγές της πλουτοκρατίας, των πολιτικών και συνδικαλιστικών της εκπροσώπων, δεν αποτελεί επιλογή. Αντίθετα οδηγεί στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης, του λαού.

Σήμερα, τώρα, επιβάλλεται να οργανωθεί ο αγώνας για αμοιβές, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Αγώνας αντιμονοπωλιακός. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να ανοίξει το δρόμο σε κατακτήσεις, ενώ θα ενισχύει την πάλη για οριστικές αλλαγές σε όφελος του λαού, που θα έρθουν μόνο μέσα από την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και την αποδέσμευση από την ΕΕ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση