Διαπραγμάτευση δεν γίνεται με… ενοχικά σύνδρομα

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω καθέτως με τη νεοπαγή κυβερνητική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία…«πρώτα εκτελούμε και μετά διαπραγματευόμαστε». Πρώτο και κυριότερο, επειδή δεν πρόκειται περί στρατηγικής. Περί τεχνικής…κατευνασμού των δανειστών πρόκειται και αντιμετώπισης τους με το ενοχικό σύνδρομο του μαθητή που έχει κάνει αταξία και τρέμει την αποβολή.

Διερωτάται κανείς γιατί η σημερινή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και βασική στελέχωση από το κομματικό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, πρέπει να έχει ενοχικά σύνδρομα έναντι των δανειστών. Ανέλαβε κάποια υποχρέωση και δεν την εκτέλεσε; Η μήπως φταίει που οδηγήθηκε η χώρα σε διπλές εκλογές;

Το ακριβώς αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει. Περίοδο ανοχής και χάριτος, τουλάχιστον ενός 6μήνου, έπρεπε να διεκδικεί σήμερα η κυβέρνηση, ακριβώς γιατί δεν φέρει ευθύνες για το δημοσιονομικό χάλι της ελληνικής οικονομίας. Και επιπλέον, έπρεπε με το «καλημέρα» να ανεβάσει τον πήχη προς την τρόικα απαιτώντας «εδώ και τώρα» ισότιμη μεταχείριση με την Ισπανία και την Ιταλία.

Είναι αδιανόητο να αφήνεις για το… απώτερο μέλλον ένα διαπραγματευτικό κεκτημένο το οποίο έστω απέσπασαν άλλοι, αποδεχόμενος αυτοβούλως «διπλά κριτήρια» στην Ευρωζώνη. Γιατί ακριβώς η φιλοσοφία και ο αξιακός κώδικας στον οποίο βασίζεται, θεωρητικά τουλάχιστον, η συγκεκριμένη «ένωση κρατών», προτάσσει ως αξίωμα την ισοτιμία μεταξύ των μελών της. Επομένως, ούτε παράλογο, ούτε υπερβολικό, ούτε αναιδές θα ήταν το αίτημα της Ελλάδας για άμεση εξίσωση με το status ανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών που στη πράξη ελαφρύνει το δημόσιο χρέος. Όπως άλλωστε θα έπρεπε να αξιώσει η χώρα μας δυνατότητα επαναγοράς των…σκοτωμένων στο 15% της αξίας τους ελληνικών ομολόγων με χρήματα που θα δοθούν από τους μηχανισμούς στήριξης.

Αυτό θα έπρεπε να είναι το «καλημέρα» της κυβέρνησης Σαμαρά στην «Τρόικα» και όχι οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις για πράγματα που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να εκτελέσει στους «άμεσους χρόνους» που απαιτούν οι δανειστές…

Οι ίδιοι οι δανειστές άλλωστε, εκόπτοντο, υποτίθεται, για την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να ανακοπεί η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ που απειλεί να καταγγείλει το μνημόνιο. Τώρα τι σόι εκφοβιστική τακτική υιοθετούν απέναντι στους Έλληνες πολιτικούς που υποσχέθηκαν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα και να κρατήσουν την χώρα στο ευρώ;

Καθυστερήσεις, αστοχίες, ακόμη και εκτροπές φυσικά και προέκυψαν λόγω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου και των διαδοχικών αναμετρήσεων στην κάλπη. Αλλά τι είχαν στο μυαλό τους ακριβώς οι Γερμανοί; Ότι σε μία χώρα που φουντάρουν 4-5 απελπισμένοι την ημέρα από τα μπαλκόνια, δεν πρέπει να έχει λόγο ο λαός;

Αν από την άλλη, έχουν απλώς προαποφασίσει να μας πετάξουν από το τρένο και απλώς ψάχνουν πρόσχημα, πάλι λάθος τακτική υιοθετεί η σημερινή κυβέρνηση. Διότι με υποτέλεια και κατευνασμό, δεν θα αλλάξει το Βερολίνο ρότα. Απλώς θα φτάσει το τέλος του χρόνου, δεν θα έχουμε… «εκτελέσει» κι αυτά που υποσχεθήκαμε, με αποτέλεσμα να βγεί ο Σόιμπλε και να πεί ότι «εκ προθέσεως δεν εφαρμόζουμε το πρόγραμμα» ! (ναι, καλά διαβάζετε…)

Και επειδή ενισχύονται οι υπόνοιες ότι η Καγκελαρία επιχειρεί να μας εξοστρακίσει από την Ευρωζώνη με ατιμωτικές μεθόδους, ώστε να προσφέρει αίμα στην γερμανική προεκλογική αρένα, πρέπει να προλάβουμε να «χτυπήσουμε» πρώτοι.

Η άρνηση του Βερολίνου να αποδώσει ισότιμη μεταχείριση στην Ελλάδα με αυτή των άλλων εταίρων του Νότου, συνιστά ρατσιστική συμπεριφορά εις βάρος της Ελλάδας και σε αυτό το πνεύμα πρέπει να καταγγελθεί διεθνώς. Γιατί αν οι Γερμανοί επιμένουν σήμερα να τονίζουν τα γενετικά χαρακτηριστικά των «ακαμάτηδων» Ελλήνων, κάποιος πρέπει να τους θυμίσει τον δικό τους φασιστικό γονότυπο που οδήγησε δύο φορές σε αιματοκύλισμα την ανθρωπότητα.

Δυστυχώς είμαστε στριμωγμένοι με την πλάτη στο τοίχο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αυτοκτονήσουμε, παίρνοντας στην πλάτη μας και όλες τις ευθύνες…

Θα πρέπει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση να εκμεταλλευθεί το αντι-γερμανικό κλίμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη και να πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι η άρνηση των δανειστών να μας «δώσουν ανάσα», οφείλεται σε ένα είδος ρατσιστικής «προγραφής» της πατρίδας και του έθνους μας. Και να θέλουν, πριν τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, πολύ δύσκολα οι Γερμανοί θα μας πετάξουν από την Ευρωζώνη, διακινδυνεύοντας χρηματιστηριακές αναταράξεις και εξελίξεις «ντόμινο» που θα αποσταθεροποιήσουν τις αγορές και στην άλλη ακτή του Ατλαντικού. Η όποια επομένως επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου πρέπει να έχει γίνει ως τις αρχές του φθινοπώρου…

Δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση