Ποιά πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι

Στην πολιτική δεν υπάρχουν μονοσήμαντες απαντήσεις γιατί τα ίδια τα ερωτήματα δεν είναι μονοδιάστατα. Η πατρίδα μας περνά μια μεγάλη δοκιμασία, απότοκο μιας διεθνούς κρίσης που ξεκινά από τις ΗΠΑ το 2008 αλλά και των δομικών αδυναμιών της ελληνικής πολιτείας ως προς το εφαρμοστικό πλαίσιο λειτουργίας της. Πιστεύω βαθιά ότι η ανίχνευση των αιτιών που μας έφεραν σε αυτή τη δύσκολη θέση που βρισκόμαστε σήμερα οφείλει να απασχολήσει τους ειδικούς επιστήμονες και όχι τους πολιτικούς...

Κι’ αυτό γιατί ο Έλληνας και η Ελληνίδα που μας στέλνει στη Βουλή για να εκπροσωπήσουμε τον ίδιο και κατ’ επέκταση τα εθνικά συμφέροντα δεν επιθυμεί περιγραφές του προβλήματος ή ανάδειξη των αφορμών μιας κρίσης αλλά την κατάθεση προτάσεων δημιουργικής υπέρβασης του σημερινού τέλματος.

Δεν είναι λίγες οι πολιτικές δυνάμεις που εισέρχονται σήμερα στον προεκλογικό στίβο ομφαλοσκοπώντας αενάως. Είναι οι πολιτικές αυτές δυνάμεις που πιστεύουν ή που ίσως θα επιθυμούσαν η Ελλάδα να ήταν μόνη της στον πλανήτη γη ή να λειτουργεί ως κράτος –φρούριο, ένα είδος Βορείου Κορέας στη Ν.Α Ευρώπη. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο αποφεύγουν να συνδέσουν τα ζωτικά προβλήματα της Ελλάδας με το διεθνές περιβάλλον και υπόσχονται λύσεις «υπέρβασης» της κρίσης που θα μπορούσαν όμως να γίνουν πιστευτές μόνο από όσους αρέσκονται σε απλουστεύσεις και κοντόφθαλμες προσεγγίσεις.

Η Ελλάδα λειτουργεί σε ένα διεθνές σύστημα που το διαπερνά η αρχή της αλληλεξάρτησης. Με απλά λόγια, οι κινήσεις και οι αποφάσεις που λαμβάνουν κάποιοι διεθνοσυστημικοί δρώντες επηρεάζουν το πεδίο δράσης και λειτουργίας άλλων αντιστοίχως. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ευκαιρίες αλλά και οι απαιτήσεις για το κάθε κράτος ξεχωριστά, πλην των κρατών – παριών [rogue states] που δεν μετέχουν σε αυτή τη διαδικασία και είναι αυτό-εγκλωβισμένα σε μια μονήρη εσωστρέφεια, να είναι ιδιαιτέρως αυξημένες. Η Ελλάδα βασικός δρων στο υποσύστημα της Ν.Α. Ευρώπης μετέχει καθημερινά στη διαδικασία της αλληλεξάρτησης. Στην παρούσα φάση βέβαια και λόγω της κρίσης περισσότερο εξαρτάται από τις αποφάσεις των δανειστών της σε επίπεδο Ευρώπης αλλά και δυτικού κόσμου και λιγότερο εξαρτά το διεθνές σύστημα από το πλαίσιο της δράσης της. Η δημιουργική λοιπόν μεταβολή της συγκεκριμένης διαδικασίας μπορεί και πρέπει να είναι ο στόχος για την Ελλάδα την επόμενη δεκαετία.

Αναλόγως του πόσο ισχυρό είναι ένα κράτος τόσο περισσότερο αυξάνει την εξάρτηση άλλων κρατών από το ίδιο και τόσο λιγότερο εξαρτάται από άλλα κράτη. Η Ελλάδα, κομβικός παράγοντας της Ν.Α Ευρώπης σε ενεργειακό αλλά και στρατηγικό επίπεδο, ασφαλής διάδρομος από και προς τη Μέση Ανατολή αλλά και το υποσύστημα της Βορείου Αφρικής, γεωπολιτικός σταθεροποιητής κρίσεων στα όμορα υποσυστήματα, καταλύτης σε επίπεδο ήπιας ισχύος λόγω του πολιτιστικού της φορτίου και του τουριστικού της προϊόντος, επικοινωνιακός κόμβος στις εμπορικές συγκοινωνίες, πρωταγωνίστρια στον τομέα της ποντοπόρου ναυτιλίας και έχοντας μια δυναμική ομογένεια και στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, διαθέτει όλα τα εφόδια αυτά ώστε όχι μόνο να ξεπεράσει την κρίση αλλά και να θετικοποιήσει τις προοπτικές της μειώνοντας την εξάρτηση της και αυξάνοντας τη θετική της επίδραση στην πορεία των διεθνών εξελίξεων.

Για να μπορέσει όμως η Ελλάδα να ωφεληθεί όλων αυτών των δεδομένων και να μετατρέψει τα πλεονεκτήματα της σε συνθήκη ευημερίας και λειτουργικής διακυβέρνησης πρέπει να διατηρήσει τη θέση της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, να διατηρήσει τη θέση της στον πυρήνα του δυτικού κόσμου. Σήμερα η Ευρώπη περνά μια περίοδο υψηλών αναταράξεων αλλά και αμφισημίας ως προς τις στρατηγικές της κατευθύνσεις που θα κληθεί να λάβει στο πρόσεχες διάστημα. Μια Ελλάδα ενεργή στον πυρήνα της που θα είναι σε θέση να κινητοποιήσει δημιουργικά όλες τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού Νότου υπέρ της αρτιότερης και αποδοτικότερης λειτουργίας της Ένωσης, που θα είναι σε θέση να επιχειρηματολογήσει ορθολογικά στο εσωτερικό των θεσμικών οργάνων λειτουργίας της Ε.Ε. γύρω από τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει στη συνοχή του οργανισμού η τυχόν υλοποίηση μιας Ευρώπης των δυο ταχυτήτων, θα μπορέσει να προσφέρει στη θετική πορεία της Γηραιάς Ηπείρου ώστε να αντιμετωπισθεί η ύφεση που διαπερνά το Νότο και έχει ήδη αρχίσει και επηρεάζει το Βορά, βλ. Ολλανδία.

Ο στόχος είναι να ξεπεράσουμε την κρίση οριστικά. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια Ελλάδα με ισχυρή παρουσία στο διεθνές σύστημα και στην Ε.Ε. Όραμα και ικανότητα σύνθεσης όλων αυτών των στρατηγικών μας πλεονεκτημάτων απαιτείται σε ένα συγκροτημένο πλαίσιο ρεαλιστικής διακυβέρνησης, όπως παρουσιάζεται μέσα από τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά. Γι’ αυτό η ψήφος του πολίτη θα πρέπει να είναι θετική προς την εξωστρέφεια της χώρας μας και τη δυνατότητα συμμετοχής της με αξιώσεις θετικής επίδρασης στη διαμόρφωση των διεθνών δεδομένων στο προσεχές μέλλον. Υπέρ της Ελλάδας και των ανθρώπων της με γνώση του διεθνούς γίγνεθσαι και διάθεση δημιουργικής εμπλοκής.

Μ. ΒΟΡΙΔΗΣ
Υποψήφιος υποψήφιος βουλευτής Αττικής με την Νέα Δημοκρατία
Υπουργός Μεταφορών Επικοινωνιών και Δικτύων

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση