Ο Δικομματισμός συνεχίζει να υπάρχει!...

• Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Ο τίτλος μου είναι σαφής και το κατηγορηματικό του ύφος είναι εσκεμμένο!
ΠΡΩΤΟ Κόμμα –και έπρεπε να είναι ΠΡΩΤΗ είδηση– στις χτεσινές εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης η… ΑΠΟΧΗ!!!
Και αφού ψήφισε σχεδόν το 60% ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ φαίνεται να συγκεντρώνει περίπου 65% των έγκυρων ψήφων, ΔΗΛΑΔΗ αθροιστικά μετράει τις «δάφνες του» κάτω από το 40% σε απόλυτους αριθμούς, ενώ όπως θυμόμαστε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κάποτε ήταν το 80% και 85% του Λαού!
Μετά την αποτυχία του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007 είχαν «παίξει» πολλά σενάρια ακόμη και αυτό της διάσπασης του Κινήματος και ακολούθησε η ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ Παπανδρέου-Βενιζέλου…
Και καθώς «…η ιστορία επαναλαμβάνεται» μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 ακολούθησε τον Νοέμβριο του 2009 η ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ Σαμαρά-Μπακογιάννη-Ψωμιάδη για να ακούσουμε χτες τον κ Σαμαρά να λέει ότι «είχαμε ΟΛΙΚΗ επαναφορά της Ν.Δ.!»
Μετά τα χτεσινά αποτελέσματα (δείτε την Κρήτη και όχι μόνο, και εφόσον την ερχόμενη Κυριακή επικρατήσει ο κ Ψωμιάδης) θα «παίζουν» πλέον ΦΩΝΑΧΤΑ τα σενάρια διάσπασης της Ν.Δ.!
Και όμως τα πολιτικά Κόμματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην Ελλάδα και όπου αλλού υπάρχουν πραγματικά ή «δήθεν» δημοκρατικά πολιτεύματα. Το κατηγορηματικό μου ύφος εδράζεται στην αναγνώριση του γεγονότος ότι το ανθρώπινο γένος ήταν και παραμένει προσηλωμένο στην «αγελαία φύση του» όπως το είδε ο Αριστοτέλης και όλοι όσοι θεραπεύουμε τις κοινωνικές-ανθρωπιστικές επιστήμες.
Προσωπικά ΔΕΝ θεωρώ τα Κόμματα υπεύθυνα για το μπάχαλο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή στην υφήλιο. Τα Κόμματα δομολειτουργικά υπόκεινται σε ανελέητες ενδοκομματικές «ιδεολογικές» συγκρούσεις, διαμάχες για την κατάληψη της εξουσίας και αιώνια αντιπαλότητα ομάδων που λειτουργούν στα σπλάχνα τους (ή, «συμμοριών», σύμφωνα με κάποιους,) οι οποίες και συνθέτουν τις ανώτατες βαθμίδες της δομής τους. Οι πλατιές λαϊκές μάζες «αυτό-ικανοποιούνται» με την βιωματική είσπραξη του συναισθήματος ότι «ανήκουμε» και ότι το δικό μας Κόμμα κυβερνά ή θα έρθει ξανά η στιγμή που θα κυβερνήσει!..
Δεν με προβληματίζει η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων αλλά οι σχέσεις Κράτους (που το ελέγχει απόλυτα το εκάστοτε και αποκλειστικά ΕΝΑ κόμμα εξουσίας) και πολίτη οι οποίες στην πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε ίσως και σαν κινούμενες σε όρια...ψυχοπαθολογικά. Η ψυχοπαθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης [που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονται ή στην Τουρκοκρατία, σε ξένους...δακτύλους, και τελευταία στο DNA μας] συνίσταται στην κραυγαλέα αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στο Κομματικά και ασφυκτικά ελεγχόμενο ελληνικό Κράτος.
Έτσι, τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το Κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ψυχρό αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό τους Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά τους παιδιά!"
Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι νέο-Έλληνες αναπτύσσουμε τη σχιζοτυπική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που όχι μόνο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το πού ανήκουμε… κομματικά!
Μία επιστημονική αξιολόγηση αυτής της ψυχοκοινωνικής κατάστασης, πέρα από τις ανόητες "αιτιολογίες" της Τουρκοκρατίας, των "ξένων δακτύλων" και του εθνικού DNA μας προσφέρει η θεωρία "της γνωστικής ασυμφωνίας" ή της "νοηματικής αντινομίας" που εξηγεί ότι άτομα ή και ομάδες μπορεί να διατηρούν τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενα από αυτά επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη και ταυτόχρονη διάταξη, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο σε πραγματικό όσο και συμβολικό επίπεδο.
Στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα η θεωρία της "νοηματικής αντινομίας" είναι εκείνη που βοηθά οπαδούς του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ να προσβλέπουν σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να επιβεβαιώνουν την διαιώνισή τους, παρά τον όποιο θυμό και τα αρνητικά σχόλια, καθώς έτσι ελπίζουν να διασφαλίσουν για τις οικογένειές τους τα επιθυμητά «προνόμια»!...
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει λογικός και εχέφρων Έλληνας και Ελληνίδα που δεν κατάλαβε ότι «η μπλόφα των εκλογών» απέτρεψε τα χειρότερα για το ΠΑΣΟΚ και ότι ο κ Σαμαράς περιμένει τις δράσεις του κ Ψωμιάδη και της κ Μπακογιάννη μετά την 15η Νοεμβρίου…
Να ελπίσουμε ότι ο κ Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα τολμήσουν να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ στην τρόικα και το μνημόνιο;
Το αμφιβάλλω επειδή το έχουν ήδη υπογράψει από τον Μάιο και εφόσον ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδος ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ να εφαρμόσουν κάθε συμφωνημένη λεπτομέρεια από αυτές που εμείς ως Λαός… ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ!
Ουσιαστικά τέλειωσαν οι εκλογές –με το Νόμο Καλλικράτη– για την τοπική αυτοδιοίκηση…
ΟΛΟΙ δηλώνουν κερδισμένοι!
Και ο ελληνικός λαός;
Στον Δικομματισμό που σχεδόν όλοι λοιδορούμε;
Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς…
Μη ρωτάς λοιπόν «τι έχεις Γιάννη μου;»
Χτες βράδυ πήραμε τη γνωστή απάντηση:
«Τι είχα πάντα;»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση