Οι μισοί Έλληνες τους "έφτυσαν"...
Χοντρικά, σε σύνολο 9.598.542 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, και με το 97% περίπου των εκλογικών τμημάτων καταμετρημένο, είχαμε (σε ποσοστά επί τοις %) Συμμετοχή 52 Αποχή 48 Ελαβαν (επί του 52%) (επί του 100%) ΠΑΣΟΚ 34 17 ΝΔ 32,5 16,2 ΚΚΕ 11,5 5,7 ΛΑΟΣ 6,5 3,2 ΣΥΝ 4,8 2,4 Ακυρα-Λευκά το υπόλοιπο περίπου ως το 100% του 52% Συμπέρασμα; Βγαίνει συμπέρασμα; Βεβαίως και βγαίνει συμπέρασμα. Και μήνυμα βγαίνει. Και δίδαγμα βγαίνει. Και εντολές προς τους πολιτικούς και απ' όλα. Οι μισοί έλληνες
- πιστεύουν οτι οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα
- πιστεύουν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα ευθύνεται στο σύνολό του για την τωρινή κατάσταση, οικονομική, πολιτική και ηθική
- πιστεύουν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα δεν τους δίνει την ευκαιρία να πάρουν μέρος στην σύνθεση των αποφάσεων και στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ επιλογή των προσώπων
- πιστεύουν τα χειρότερα για το ήθος και την εντιμότητα του συνόλου του πολιτικού συστήματος, και θα συνεχίσουν να τα πιστεύουν, μέχρι να επέλθει κάποιου τύπου κάθαρση και στρίμωγμα της διαφθοράς
- πιστεύουν, σε αντίθεση με τα δύο μεγάλα κόμματα, ότι το Μνημόνιο πρέπει να φύγει ΤΩΡΑ και όχι αύριο.
Ποιά είναι η λύση; Πώς θα πέσει το ποσοστό της αποχής στο 5%;
Ενώ το βασικό στοιχείο αυτών των εκλογών είναι η μεγάλη αποχή, κανείς δεν φαίνεται να το παίρνει σοβαρά.
Οι πολιτικοί αρχηγοί έκαναν μια μικρή αναφορά στην αποχή. Αλλά μετά το γύρισαν στην “νίκη” της παράταξής τους. Οι ανακοινώσεις πολιτικών αρχηγών και κομμάτων υποστηρίζουν πως η παράταξή του καθενός τα πήγε πολύ καλά στις εκλογές και είχε μάλιστα και εκλογικά κέρδη. Ακόμη και οι Οικολόγοι. Ολοι νίκησαν δηλαδή. Τι καλά για όλους. Δεν παρέλειψαν όμως όλοι τους να μας “γλυκο-μαλώσουν”, όσους από μας δεν πήγαμε να ψηφίσουμε. Διότι η αποχή τους χαλάει το κέφι.
Ορισμένα blogs επίσης, που διάβασα σήμερα, είναι πυρ και μανία με την αποχή και όσους απείχαν. Θεωρούν ότι η αποχή είναι ιεροσυλία και χειρότερη. Αυτοί να δεις θυμό.
Προβληματίστηκα.
Πως μπορούμε να μειώσουμε την αποχή; Ωστε να γίνουν τόσοι και τόσοι πατριώτες μας bloggers και πολιτικοί, ευτυχισμένοι ξανά;
Πως θα μπορούσαν, όλοι οι απέχοντες, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν πάνε να ψηφίσουν, και μαζί κι εγώ ο ανεπρόκοπος, να σηκωθούμε “από τον καναπέ” και να πάμε να ψηφίσουμε; Τι θα μας κινητοποιούσε τέλος πάντων να ρίξουμε την ψήφο μας στις εκλογές; Τι θα έκανε να ξανανιώσουμε την χαρά εκείνη που νιώθει ο εκλογέας όταν τοποθετεί τον σταυρό δίπλα στο όνομα του υποψηφίου;
Και το βρήκα.
Να κάνουμε εκλογές, με ενιαίο ψηφοδέλτιο, που θα περιέχει τα ονόματα όλων όσων ήταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές τα τελευταία τριάντα χρόνια και είναι ακόμη ζωντανοί οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται υποβολή υποψηφιότητας. Ολοι οι παραπάνω θα είναι υποψήφιοι στο ενιαίο αυτό ψηφοδέλτιο. Θα είναι πολλά ονόματα φαντάζομαι, οπότε θα είναι ένα... μακρύ ψηφοδέλτιο. Ο κάθε εκλογέας να έχει δικαίωμα να σταυρώσει από ένα ως δέκα ονόματα υποψηφίων.
Και όσοι υποψήφιοι μπουν στην πρώτη δεκάδα να τους εξορίσουμε για 2 χρόνια από την χώρα και να δημεύσουμε το 1/3 (ένα τρίτο) της περιουσίας τους.
Ε, αν γίνει τέτοια εκλογή θα πάνε σχεδόν όλοι οι έλληνες να ψηφίσουν.
Είμαι σίγουρος πως η αποχή θα πέσει κάτω από 5%.
Εσείς τι λέτε;
Αναρτήσεις
Καλά τους Κάνανε τους Άξιζε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύστημα ηττήθηκε όχι μόνο στα ποσοστά, αλλά και εκεί που το πονάει πιο πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικήθηκε εγκεφαλικά !
Σε νοητικό επίπεδο, η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είναι αντίθετη με την Κυβέρνηση. Νικήθηκε από αυτούς που ψήφισαν αλλά και από αυτούς που δεν ψήφισαν.
Μπορεί σε μερικές περιπτώσεις, να καταλογίζουμε σε κάποιους, ότι ακολούθησαν λανθασμένη μέθοδο ή στρατηγική.
Η Ιστορία βρίθει από τέτοιες «ιστορίες».
Όμως και οι 2 συνιστώσες, είχαν κοινό στόχο και θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο αντίπαλος δέχθηκε ισχυρό κτύπημα και σε επίπεδο ψήφων αλλά και σε επίπεδο δυσαρέσκειας.
Μπορεί το σύστημα να μην συνετρίβη, αλλά σίγουρα πληγώθηκε βαριά είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Οι "ακαθόριστες", ή οι "σχεδόν αδιόρατες συμμαχίες", έχουν τρομερό ενδιαφέρον γι’ αυτούς που κοιτούν αλλά και ταυτόχρονα «βλέπουν».
Και τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν και στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Ιδωμένο από αυτήν την ματιά, οι «απογοητευμένοι» και συνεπώς αντίπαλοι του συστήματος, μεγάλωσαν σε αριθμό φυσικών προσώπων και συνεπώς, μεγάλωσαν την άποψή τους άρα και την πολιτική τους δύναμη.
Με άλλα λόγια, η 7 Νοεμβρίου μόνο ως χαρμόσυνη μέρα μπορεί να καταγραφεί.
Και η μοναδική χαρμόσυνη μέρα που εκφράζει το ύψιστο νόημα της χαρμοσύνης, είναι η Αναστάσιμη Ημέρα !
Ένας συνοδοιπόρος
χ@στηκε το συστημα για την αποχή. Αυτό που ήθελε να πετύχει το πέτυχε. Με πραγματικά ποσοστα της ταξεως του 15%, μας το παιζουν κι εξουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ λοιπόν, οι μισοί έλληνες δεν εφτυσαν αυτούς, μα τον ίδιο του τον εαυτό, που θα τους φάει παλι στη μαπα. Μαζί εφτυσαν και όλους εμας τους υπόλοιπους που προσπαθουμε με νύχια και με δόντια να τους ξαποστειλουμε στον αγύριστο.
Οι μισοι Ελληνες είναι άξιοι της τύχης τους. Οι άλλοι μισοί, τι φταίμε???????
Μέσα στις ασφαλιστικές δεικλίδες του φοβερού αυτού συστήματος είναι και "κίνητρα" να μην πάει κάποιος να ψηφίσει. Όλα αυτά πηγάζουν από την ηθική, κοινωνική και εθνική αλλοτρίωση που έχει επιτελεστεί. Νομίζετε ότι αν τους καταψηφίζαμε καθολικά, όπως γίνεται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δεν θα ήταν αλλιώς τα πράγματα; Δυστυχώς αν δεν αλλάξουμε σαν λαός δεν θα μας κυβερνήσουν ποτέ καλύτεροι. Αυτούς που αξίζουμε, αυτούς έχουμε. Περάσαν οι εποχές των επαναστάσεων, το σύγχρονο οικονομικό σύστημα τις αποκλείει, αν δεν θέλει κανείς να είναι παρίας της υφηλίου. Από μέσα πρέπει να το πολεμήσει κανείς και βέβαια όχι με αποχή/άκυρο/λευκό!
ΑπάντησηΔιαγραφή