Αποχή: Είναι σωστή ή λάθος μια τέτοια επιλογή του λαού;

• Αν είναι λάθος, γιατί την φοβάται τόσο πολύ η εξουσία;
• Αν η αποχή δεν συμφέρει την δημοκρατία, γιατί ουρλιάζουν οι φασίστες;

Qui bono; Μέσα σ' αυτόν τον απλό και σύντομο νομικό όρο κρύβεται μια ολόκληρη μεθοδολογία σκέψης. Μια μεθοδολογία σκέψης, η οποία για τη νομική επιστήμη έχει σχεδόν "θρησκευτική" σημασία. Αυτό είναι απόλυτα φυσικό, εφόσον η νομική επιστήμη είναι μια επιστήμη της λογικής και ως εκ τούτου, όταν αναζητεί την αλήθεια, ακολουθεί πολλούς "δρόμους" και όχι μόνον τον δρόμο των στοιχείων και των αποδείξεων …Όλους τους δρόμους, οι οποίοι μπορούν να την οδηγήσουν προς την αλήθεια, εφόσον αυτό είναι το ζητούμενο. Το μοναδικό ζητούμενο. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι, όταν τα στοιχεία δεν σε βοηθάνε για την αποκάλυψη της αλήθειας, ακολουθείς τον δρόμο της λογικής. Όταν αναζητάς τον δολοφόνο ενός πλούσιου ανθρώπου, χωρίς να έχεις κανένα στοιχείο υπόψη σου, ξεκινάς από τη λογική. Εκεί μπαίνει ο όρος Qui Bono. Qui Bono από τον φόνο; Ποιος έχει κέρδος από τον φόνο;
Πάντα αναζητείς αυτόν, ο οποίος επωφελείται από μια ανεξιχνίαστη εγκληματική πράξη. Ποιος τον σκότωσε; Κάποιος άσχετος χωρίς λόγο; Δεν είχε τίποτε πιο ενδιαφέρον να κάνει και βγήκε στους δρόμους να σκοτώνει; Άρα τι είναι πιο πιθανό να συμβαίνει; Να υπάρχει συμφέρον πίσω από αυτήν την πράξη. Μεγάλο και συγκεκριμένο συμφέρον για μια τόσο επικίνδυνη και για τον ίδιο τον δράστη πράξη. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναζητούμε πάντα κάποιον, ο οποίος να έχει κέρδος από έναν θάνατο. Αν το θύμα ληστεύτηκε, για παράδειγμα, αναζητούμε τον ληστή, ο οποίος είχε κέρδος από τη ληστεία. Αν δεν υπάρχει ληστεία, αναζητούμε κάποιον, ο οποίος μπορεί να είχε "κέρδος" από τον γρήγορο θάνατο του θύματος ή να είχε "ζημιά" από την παράταση της ζωής του.
Ένας "βιαστικός" κληρονόμος, για παράδειγμα, που τον συνέφερε ο θάνατος του κληροδότη, για να κληρονομήσει μια ώρα αρχύτερα, θα μπορούσε να είναι ο δολοφόνος. Ένας ανάξιος κληρονόμος, ο οποίος έπρεπε ν' αποφύγει μια βέβαιη αποκλήρωση και άρα τον συνέφερε να μην συνεχίσει να ζει ο κληροδότης, θα μπορούσε επίσης να είναι ο δολοφόνος. Ποιοτικά είναι άλλο πράγμα το συμφέρον από μια καθυστερημένη "έναρξη" του θανάτου από εκείνο μιας εσπευσμένης "λήξης" της ζωής. Στην πρώτη περίπτωση ο χρόνος απλά σε καθυστερεί, ενώ στη δεύτερη σε καταδικάζει.
Γιατί αναφερόμαστε σ' αυτά τα ιδιαίτερα "λεπτά" θέματα, τα οποία φαινομενικά είναι παντελώς άσχετα με το θέμα μας; Γιατί πρέπει να εξηγήσουμε μερικά πράγματα, τα οποία επίσης φαινομενικά φαίνονται περίεργα. Ακούμε τα ίδια πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους και πρέπει να έχουμε την "ευαισθησία" να καταλάβουμε αυτά, τα οποία κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Να καταλάβουμε διαφορετικά συμφέροντα, που κρύβονται κάτω από κοινά "καλύμματα".
Αιώνες πριν ο απόλυτα ειδικός της δημοκρατικής λειτουργίας, που ήταν ο Περικλής, είπε το εξής: Αυτός, ο οποίος δεν παίρνει μέρος στα κοινά, όχι μόνον δεν κάνει τίποτε, αλλά είναι ελεεινός, άθλιος και άχρηστος. Τα ίδια πάνω-κάτω μας είπε —με τον δικό του απαράμιλλο και ελεεινό τρόπο— και ένας άλλος πολιτικός αιώνες μετά …ο Πάγκαλος. Ο θλιβερός Πάγκαλος, ο οποίος, είτε ως "μεγάλος τραγουδιστής" είτε ως "μετεωρολόγος", που αναγγέλλει "σημαιοφόρους" ανέμους, λειτουργεί μόνιμα εις βάρος των συμφερόντων τόσο των Ελλήνων όσο και της δημοκρατίας τους. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί οι δύο άνθρωποι μεταξύ τους; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας δημοκράτης Περικλής με το πιο γνωστό σταλινικό κοιλιόδουλο του λεκανοπεδίου;
Είναι προφανές λοιπόν ότι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. Καθόλου γνώσεις να μην έχει κάποιος, μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι υπάρχει πρόβλημα. Αρκεί να δει κάποιος τη φάτσα και το χυδαίο βλέμμα του Πάγκαλου και θα καταλάβει ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται. Από ένστικτο και μόνον καταλαβαίνει ότι δεν είναι δυνατόν η Δημοκρατία και ο Πάγκαλος να βρίσκονται στο ίδιο "στρατόπεδο". Δεν είναι δυνατόν να έχουν κοινές απόψεις σε κοινά προβλήματα, εφόσον δεν είναι δυνατόν να έχουν κοινά συμφέροντα. Δεν ταιριάζει αυτή η σκατόφατσα με την ομορφιά της Δημοκρατίας. Το ότι λένε τα ίδια πράγματα —και μάλιστα με την ίδια ένταση και επιμονή— δεν αποδεικνύει τίποτε. Με δυνατή φωνή και επιτακτικά μπορεί να σε φωνάζει η μητέρα σου, για να πας κοντά της και με την ίδια φωνή μπορεί να καλεί κοντά του ένας βιαστής το θύμα του. "Έλα εδώ γρήγορα…" λένε καί οι δύο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι είναι ίδιοι ούτε ότι έχουν τις ίδιες προθέσεις. Η μάνα θέλει να σε ταίσει και ο βιαστής να σε βιάσει.
Απλά πράγματα, τα οποία τα καταλαβαίνει όχι μόνον ένας άνθρωπος χωρίς γνώσεις, αλλά και ένα ζώο χωρίς καθόλου ευφυΐα. Κανένα κουνέλι δεν πλησιάζει ένα λιοντάρι, επειδή το "καλεί" ήρεμα και ευγενικά στη φωλιά του. Κανένα κουνέλι δεν σώθηκε από κάποια καταιγίδα, επειδή άκουσε τις "καλές" συμβουλές ενός λιονταριού με μετεωρολογικές γνώσεις. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την κοινωνία μας. Κανένας δημοκράτης δεν "συγκινείται" από τον "πόνο" του Πάγκαλου για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Κανένας δεν πιστεύει ότι ο Περικλής και ο Πάγκαλος εννοούν τα ίδια πράγματα, εκφράζοντας τον ίδιο λόγο. Οι πολίτες δείχνουν να επιθυμούν το ρίσκο του κινδύνου της αποχής, παρά την "ασφάλεια" της συμμετοχής, που υπόσχεται ο Πάγκαλος.
Αυτό το φαινομενικά παράδοξο θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε. Αυτό, το οποίο μας υποδεικνύει το ένστικτο, θα προσπαθήσουμε να το ερμηνεύσουμε με βάση την ευφυΐα. Γιατί; Γιατί το Qui bono για τη Δημοκρατία δεν μας ταιριάζει με τον Πάγκαλο. Γιατί δεν είναι δυνατόν ο λαός, ο οποίος επωφελείται από τη Δημοκρατία να έχει τα ίδια συμφέροντα με τον Πάγκαλο, ο οποίος φωνάζει. Θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε, δηλαδή, πώς είναι δυνατόν ένας δημοκράτης και ένας φασίστας να λένε τα ίδια ακριβώς πράγματα για το ίδιο ακριβώς θέμα. Πώς είναι δυνατόν να οργίζονται για τον ίδιο λόγο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι. Πώς είναι δυνατόν να υμνούν τη Δημοκρατία με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια λόγια τόσο οι δημιουργοί της όσο και οι καταστροφείς της.
Για να καταλάβουμε σε τι διαφέρουν οι προθέσεις αυτών των δύο ανθρώπων, ενώ λένε τα ίδια πράγματα, θα πρέπει να γνωρίζουμε μερικά πράγματα περί της ίδιας της Δημοκρατίας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε τις απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα, που αφορούν τη Δημοκρατία. Ερωτήματα όπως τα παρακάτω… Γιατί οι φασίστες δεν επιθυμούν τη Δημοκρατία; Γιατί οι δημοκράτες δεν επιθυμούν την αποχή; Αν καταλάβει ο αναγνώστης τις απαντήσεις σ' αυτά τα δύο διαφορετικά ερωτήματα, θα καταλάβει τα πάντα. Οι φασίστες δεν επιθυμούν τη Δημοκρατία, γιατί ακριβώς είναι φασίστες. Δεν θέλουν ο λαός να έχει επιλογές, γιατί οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι, ως πρόσωπα, δεν ανήκουν σ' αυτές τις επιλογές. Η Δημοκρατία τους απειλεί με καταστροφή, γιατί απλούστατα η Δημοκρατία έχει τη δυνατότητα ν' αναδεικνύει τους άριστους και οι άριστοι συνήθως δεν "βόσκουν" στα φασιστικά "χωράφια".
Από την άλλη πλευρά οι δημοκράτες αντιπαθούν με το ίδιο πάθος την αποχή. Την αντιπαθούν θανάσιμα, γιατί απλούστατα, εξαιτίας της αποχής εξανεμίζεται η "υπεροχή" της Δημοκρατίας έναντι του φασισμού …Έναντι της οποιασδήποτε μορφής του φασισμού. Η πλειοψηφία και άρα η μαζικότητα είναι αυτή, που δίνει το πλεονέκτημα στη Δημοκρατία. Όταν, μέσω της αποχής, αυτή η μαζικότητα μειώνεται, τότε αυτόματα η αποχή δίνει ισχύ στους εχθρούς της. Οι φασίστες, εξαιτίας της αποχής των δημοκρατών, αυξάνουν τον "όγκο" τους και στο τέλος αλώνουν τη Δημοκρατία. Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να θυμάται ο αναγνώστης το εξής απλό, το οποίο περιλαμβάνει τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα …Η δυνατότητα "επιλογής" των πολλών μειώνει την ισχύ των λίγων, ενώ η "αποχή" των πολλών ενισχύει την ισχύ των λίγων.
Άρα, για να έχουμε "συμφωνία" μεταξύ φασιστών και δημοκρατών στα θέματα της Δημοκρατίας, θα πρέπει να έχουμε "μίξη" καταστάσεων. Τι θα πει μίξη; Θα πει ότι, για να φτάσουμε στο σημείο οι φασίστες να υπερασπίζονται τη Δημοκρατία —και μάλιστα με τόσο πάθος— είναι απολύτως βέβαιο ότι βρήκαν κάποιον τρόπο να την ελέγχουν. Θα πρέπει να απέφυγαν αυτό που τους απειλούσε εξαιτίας της Δημοκρατίας και το οποίο ήταν ο κίνδυνος της επιλογής που προσφέρει στους πολίτες της. Θα πρέπει να αισθάνονται ότι δεν κινδυνεύουν από τις επιλογές των πολιτών και άρα στο γενικό επίπεδο αυτό, το οποίο τους ενδιαφέρει πλέον, είναι να συνεχίζεται απρόσκοπτα η "παράσταση" της ψευδοδημοκρατίας. Η ακριβής "παράσταση" και ό,τι προβλέπεται από το "τελετουργικό" της, για να μην προκαλούνται ερωτηματικά στους πολίτες ή ενστάσεις από τους επικριτές τους. Τους ενδιαφέρει να μην φαίνεται κανένα πρόβλημα σ' αυτήν την "παράσταση". Τους ενδιαφέρει να μην απειλείται το κατόρθωμά τους.
Απλά πράγματα. Όταν είσαι φασίστας, μισείς το τεράστιο "τραίνο" της Δημοκρατίας και ως εκ τούτου πάντα μιλάς και ενεργείς εναντίον της ως συνειδητοποιημένος "σαμποτέρ". Ανήκεις σε μια μειοψηφία, που έχει λόγο είτε να καταστρέψει ολοσχερώς είτε να εκτρέψει της πορείας του αυτό το "τραίνο". Αυτά όμως ισχύουν για όσο διάστημα είσαι εκτός εξουσίας. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο καταλάβεις το "τραίνο", όχι μόνον δεν μιλάς ως τέτοιος, αλλά μισείς όσους ακόμα και από άγνοια το απειλούν με "σαμποτάζ". Τότε το "τραίνο" είναι δικό σου και το τελευταίο πράγμα που σε συμφέρει είναι να κινδυνεύει με διάλυση ή με ακινητοποίηση και να ξαναβρεθείς απέναντι στους πολλούς να προσπαθείς να εξηγήσεις τ' ανεξήγητα.
Οι φασίστες τύπου Πάγκαλου γι' αυτόν τον λόγο εμφανίζονται να μισούν τους εχθρούς της Δημοκρατίας και να εκφράζουν τον ίδιο λόγο με τους πατέρες της. Δεν έγιναν ξαφνικά δημοκράτες. Απλά, ως "πειρατές", έχουν καταλάβει το "τραίνο" της Δημοκρατίας και τώρα δεν τους συμφέρει ν' αλλάξει τίποτε στη λειτουργία της. Δεν τους συμφέρει οτιδήποτε απειλεί τη Δημοκρατία, άσχετα για τον λόγο για τον οποίο εκδηλώνεται ως απειλή. Ένα "τραίνο", είτε κυβερνάται από πραγματικούς κυβερνήτες είτε από "πειρατές", κινδυνεύει από τους ίδιους κινδύνους, όταν βρίσκεται σε κίνηση. Τους "πειρατές" μάλιστα τους απειλεί παραπάνω η απειλή της "διαρροής" επιβατών, γιατί —εκτός όλων των άλλων— τους απειλεί με αποκάλυψη. Δεν τους συμφέρει να ξανανοίξει η συζήτηση για το τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατικό, γιατί απλούστατα θ' αποκαλυφθεί η "πειρατεία" τους.
Έχοντας, ως φασίστες, αποφύγει αυτό, το οποίο τους απειλεί από τη Δημοκρατία —και το οποίο, όπως προείπαμε, είναι η δυνατότητα επιλογής του λαού—, για το μόνο πράγμα που ανησυχούν είναι για τη νομιμοποίησή τους. Από τη στιγμή που κατόρθωσαν και έπιασαν "νόμιμα" το τιμόνι του "τραίνου", δεν τους συμφέρει η αποχή αυτών, οι οποίοι με τις ψήφους τους δίνουν "άδειες" για μηχανοδηγούς-κυβερνήτες. Η νομιμοποίηση αυτών των φασιστών σαν "δημοκράτες" απειλείται με την αποχή και αυτήν αγωνίζονται να προστατεύσουν, απειλώντας και τρομοκρατώντας τους πολίτες. Αυτούς, οι οποίοι, αφού κλέψουν την ψήφο τους με "…χρήματα που υπάρχουν", στη συνέχεια θα τους προδώσουν στους τοκογλύφους με τη δικαιολογία ότι "…μαζί τα φάγαμε".
Αυτό κάνει την αποχή επικίνδυνη γι' αυτούς. Γι' αυτό φωνάζει όλο το φασισταριό μαζί υπέρ της Δημοκρατίας. Γι' αυτόν τον λόγο φωνάζουν όλα τα φερέφωνά τους. Γι' αυτό επιστρατεύουν όλα τα ΜΜΕ σ' αυτήν τους τη "διαμαρτυρία" απέναντι στους αδιάφορους της Δημοκρατίας. Δεν έγιναν ξαφνικά φανατικοί δημοκράτες τα βρακολάστιχα του Μπόμπολα και του Λαμπράκη. Δεν τους έπιασε ο πόνος για τη δημοκρατική λειτουργία, που θίγεται από την αποχή. Τους έπιασε ο φόβος από την αποχή, η οποία απειλεί τα αφεντικά τους και άρα τη δική τους μισθοδοσία. "Βοηθάνε" τα αφεντικά με τις υστερίες τους. "Βοηθάνε" τους "πειρατές", οι οποίοι τους πληρώνουν και οι οποίοι έχουν ζημιά από αποχή.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί ο Πρετεντέρης ωρύεται υπέρ της "δημοκρατίας" του Γιωργάκη; Γιατί είναι υπέρ του ΔΝΤ του Γιωργάκη; Γιατί είναι υπέρ του μνημονίου του Γιωργάκη; Γιατί μας "μαλώνει", όταν αρνούμαστε να μπούμε στη λογική τους και να ψηφίσουμε ανάμεσα σ' αυτούς που μας προτείνουν; Μας "μαλώνει", γιατί απλούστατα ο Γιωργάκης, ο οποίος μας έβαλε στο ΔΝΤ, ήταν ο ίδιος που έδωσε παράνομα δάνειο στον ΔΟΛ, που πληρώνει τον "δημοκράτη" Πρετεντέρη, τον "ήρωα" Καψή και πολλούς άλλους όμοιούς τους. 100 εκατομμύρια ευρώ πήραν παράνομα οι εργοδότες όλων αυτών των "έγκριτων" και "δημοκρατών" "λειτουργών" της ενημέρωσης. Άλλα τόσα θα περιμένει και ο Μπόμπολας, ο οποίος πληρώνει τους υπόλοιπους συναδέρφους τους. Τζάμπα περιφερόταν στο "Πεντελικό" ή μήπως του έλειψαν τα αστεία του ευφυή Giorgo και του Χυτήρη με την "πάπια" του Ανδρέα;
Γι' αυτόν τον λόγο όλοι αυτοί επιδίδονται καθημερινά στην τρομολαγνεία μέχρι να υποτάξουν τον λαό στην άποψή τους. Γι' αυτόν τον λόγο λένε καθημερινά ψέματα. Έφτασαν στο σημείο μέχρι πριν λίγο καιρό να απειλούν με νομικές κυρώσεις τους αγράμματους και τους άσχετους της κοινωνίας σε περίπτωση που αυτοί απείχαν των εκλογών. Οι "δημοκράτες" του "μεροκάματου" του φασισμού. Αυτοί, οι οποίοι μιλάνε σαν τον Περικλή, αλλά έχουν αφεντικό τον Πάγκαλο. Αυτοί, οι οποίοι μιλάνε σαν Έλληνες, αλλά έχουν αφεντικό τον εγγονό του αρχιδοσίλογου των Ναζί. Όλοι αυτοί φοβούνται την αποχή. Φοβούνται την αποχή, η οποία θα ακινητοποιήσει το "τραίνο" της Δημοκρατίας και θ' αποκαλύψει ότι στο "τιμόνι" της βρίσκονται "πειρατές" …Βρίσκονται έμμισθοι προδότες και χαφιέδες των Ναzi-μενς και των τοκογλύφων.
Αυτό ακριβώς κάνει η αποχή στο "τραίνο". Το ακινητοποιεί. Όταν κατεβαίνει ο κόσμος από αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει την πορεία του και αν τη συνεχίσει, θα είναι για λίγο, εφόσον, όπου βρίσκεται ο δήμος, εκεί βρίσκεται και το "τραίνο". Η Δημοκρατία ακολουθεί τον δήμο και όχι ένα "τραίνο" χωρίς νόημα ύπαρξης. Αυτό φοβούνται οι φασίστες. Φοβούνται ότι, αν ο λαός ανακαλύψει πως οι κομματάρχες έχουν φτιάξει "κλίκα" και μονοπωλούν την ιδιότητα του "μηχανοδηγού", θα κάνει το μόνο πράγμα που τον ευνοεί. Αν αντιληφθεί πως όλοι οι υποψήφιοι "μηχανοδηγοί" ανήκουν στην ίδια σπείρα "πειρατών", τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να παίζει την κωμωδία της "δημοκρατίας"; Θα συνεχίσει να παριστάνει τον βλάκα, για να μην τον βρίσει ο Πάγκαλος; Όχι βέβαια. Θα κατέβει από το "τραίνο". Αν κατέβουν όλοι οι πολίτες από αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει το τραίνο να τρέχει. Δεν μπορεί να λειτουργεί η Δημοκρατία, όταν οι "μηχανοδηγοί" Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες και Ντορούλες ψηφίζονται από τους συγγενείς τους και μερικούς επιδοτούμενους οπαδούς τους.
Γι' αυτόν τον λόγο οι "πειρατές" του φασισμού τρέμουν την αποχή. Φοβούνται αυτό, το οποίο μπορεί να προκύψει αν η αποχή ξεφύγει από κάποια αριθμητικά όρια, τα οποία αποτελούν νόμιμα όρια για την ίδια τη Δημοκρατία. Όταν απέχει ο "Δήμος" από τις εκλογές, σε ποιων τα "χέρια" πηγαίνει το "κράτος", για να δικαιολογείται η Δημοκρατία; Όταν ο "Δήμος" έχει κατέβει από τον "συρμό", πού πηγαίνει το κρατικό "τραίνο" και ποιον εξυπηρετεί; Υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα όταν η Δημοκρατία δεν υποστηρίζεται από την αρχή της πλειοψηφίας. Υπάρχει νομικό πρόβλημα, όταν η "αριθμητική" της Δημοκρατίας δεν υποστηρίζει με μαθηματική ακρίβεια την "θεωρία" της. Σήμερα, εξαιτίας της κολοσσιαίας αποχής, υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα, το οποίο τρομοκρατεί τους Γιωργάκηδες, τους Πάγκαλους και τους Μπομπολαίους με όλα τα πρετεντερικά "εξαπτέρυγα".
Υπάρχει πρόβλημα όταν την Ελλάδα —με βάση την "αριθμητική" των τελευταίων εκλογών— την κυβερνά μια κυβέρνηση, η οποία αντιπροσωπεύει το 19,5%. Αυτό "αποκάλυψε" ο κόσμος με την αποχή του. Αποκάλυψε το πρόβλημα, το οποίο ανατρέπει την "αριθμητική" της δημοκρατικής θεωρίας. Το ΠΑΣΟΚ με 1.850.000 ψήφους δεν μπορεί να εμφανιστεί ως εκφραστής της πλειοψηφίας και άρα να "επιβεβαιώσει" τη δημοκρατική θεωρία. Τα ίδια προβλήματα έχει και ο άλλος μεγάλος του δικομματισμού. Η ΝΔ πήρε 1.750.000 ψήφους, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αντιπροσωπεύει ένα 18,3% του ελληνικού λαού. Όμως, όταν οι κομματικοί "γίγαντες", εξαιτίας της αποχής, γίνονται "νάνοι", το ίδιο παθαίνει και το φασιστικό καρτέλ του δικομματισμού.
Με 3.600.000 ψήφους, που συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί, αποτελούν το 37,5% του εκλογικού σώματος …Μειοψηφία δηλαδή …Το Καρτέλ-"νάνος". Το φασιστικό καρτέλ, το οποίο εκτίθεται και εκθέτει και τους συνεργάτες του, εφόσον δεν τους φτάνουν ούτε οι φασίστες λαθρεπιβάτες του ΚΚΕ …Οι έμμισθοι χαφιέδες του Περισσού, οι οποίοι έχουν ως ρόλο τους να κάνουν ψευδοφασαρίες στα "βαγόνια", για να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των "πειρατών". Οι φασίστες, οι οποίοι υπάρχουν και χρηματοδοτούνται μόνο και μόνο για να εμφανίζονται σαν δημοκράτες οι "πειρατές". Αυτός είναι ο απόλυτος εφιάλτης του δικομματισμού. Η στιγμή που κλονίζεται η φασιστική μεταπολίτευση, η οποία στηρίχθηκε στον φασισμό του δικομματισμού. Στον φασισμό, ο οποίος επένδυσε στα "δεκανίκια" της σταλινικιάς Αλέκας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που ξαφνικά τον έπιασε ο πόνος για τη Δημοκρατία τον τερατόμορφο εγγονό του αρχιδοσίλογου των Ναζί; Τον έπιασε ο "πόνος", γιατί η αποχή ανοίγει αναγκαστικά τη "συζήτηση" …Την "συζήτηση", που εδώ και τριάντα χρόνια αποφεύγει συστηματικά η Μεταπολίτευση. Η Μεταπολίτευση, η οποία χρηματοδοτεί αδρά τα φασιστικά θηρία του δικομματισμού. Η Μεταπολίτευση, η οποία κομματικοποιεί το κράτος, για να έχει επαγγελματίες οπαδούς, οι οποίοι δεν "απέχουν" ποτέ από τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η Μεταπολίτευση, η οποία χρηματοδοτεί αδρά το σταλινικό χαφιεδομάγαζο των πρώην πρακτόρων της Μόσχας. Η Μεταπολίτευση, η οποία διαπλέκει τις εξουσίες. Η Μεταπολίτευση, η οποία μετατρέπει έναν κοινό κομματάρχη σε Πρωθυπουργό, αρχηγό της Βουλής και προϊστάμενο της Δικαιοσύνης. Η Μεταπολίτευση, η οποία μετέτρεψε τρεις οικογένειες σε συνιδιοκτήτες και εκ περιτροπής διαχειριστές της Κυβέρνησης, της Βουλής, της Δικαιοσύνης και κατά συνέπεια του ίδιου του ελληνικού κράτους. Η Μεταπολίτευση, η οποία πήρε τα βρομερά "βρακιά" του Στάλιν και μας τα έβαλε στο "σαλόνι" της Δημοκρατίας.
Αυτό το κατόρθωμα των φασιστών απειλείται μέσω της αποχής. Παύουν οι κομματάρχες να έχουν τη "νομιμοποίηση" της ψήφου των πολιτών. Εξαιτίας αυτής της αποχής καθίσταται αναπόφευκτη γι' αυτούς μια συζήτηση για το τι είναι δημοκρατικό και τι όχι. Αυτήν τη συζήτηση δεν θέλουν οι "πειρατές" της Δημοκρατίας. Αυτοί θέλουν να πηγαίνει ο κόσμος στις εκλογές σαν τα πρόβατα, για να νομιμοποιεί τις εξουσίες, οι οποίες δίνουν παράνομα δάνεια, επιδοτήσεις και δημόσια έργα στα διαπλεκόμενα αφεντικά τους. Αυτή είναι η "δημοκρατία" των Πρετεντέρηδων και των Πάγκαλων.
Η "δημοκρατία" να επιλέγεις αποκλειστικά και μόνον ανάμεσα σ' αυτά που σου προσφέρουν οι φασίστες. Να ψηφίζεις τους "εκλεκτούς" σου ανάμεσα στους φασίστες, τους οποίους θα σου υποδεικνύουν άλλοι φασίστες. Αν δεν θέλεις να μπεις στην κοπριά, να επιλέγεις να μπεις στα σκουπίδια …και το αντίστροφο. Μέχρι εκεί περιορίζονται οι επιλογές της "δημοκρατίας" τους. Ή στα σκατά του ΠΑΣΟΚ ή στα σκουπίδια της ΝΔ, εφόσον πιο πέρα δεν υπάρχει τίποτε, εκτός από τη "χαβούζα" του ΚΚΕ. Η αποχή αυτήν την "πλουραλιστική" "δημοκρατία" απειλεί. Απειλεί αυτό, το οποίο βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας. Ό,τι και να ψηφίσεις, στα χέρια τους θα πέσεις. Αν δεν ήθελες τον Γιωργάκη, θα έπρεπε να "λουστείς" τον Κωστάκη. Αν δεν ήθελες Κωστάκη, θα έπρεπε να "λουστείς" τη Ντορούλα. Αν δεν θέλεις κάποιον από αυτούς, θα εμφανίζεσαι ότι θέλεις την Αλέκα. Πόσο δημοκρατικό μπορεί να είναι αυτό;
Δεν μπορεί να είναι δημοκρατικό, όταν η μόνη δυνατότητα να "τιμωρήσεις" το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε πρόδωσε και σε παρέδωσε στους τοκογλύφους, είναι να ψηφίσεις τη ΝΔ, η οποία είναι ίδια μ' αυτό. Δεν είναι δυνατόν την αντιμνημονιακή αντίδραση εκατομμυρίων δημοκρατών να εμφανίζεται μέσω των ΜΜΕ ότι την αντιπροσωπεύει το φασιστικό ΚΚΕ. Δεν είναι δυνατόν οι δυνατότητες της Δημοκρατίας να εξαντλούνται στο να "τιμωρείς" τον Γιωργάκη με την προϋπόθεση ότι θα "φορτωθείς" τον Ψωμιάδη. Δεν είναι δυνατόν Δημοκρατία να είναι η δυνατότητα να ξεφύγεις από τη Σκύλλα, για να σε κατασπαράξει η Χάρυβδη. Κάπου υπάρχει πρόβλημα, όταν μόνιμοι πρωταγωνιστές στη Δημοκρατία μας είναι η Σκύλλα και η Χάρυβδη του δικομματισμού. Η Σκύλλα με σύμβολο τον ανατέλλοντα ήλιο και η Χάρυβδη με σύμβολο τον αναμμένο δαυλό. Κάπου υπάρχει πρόβλημα και τα θηρία του φασισμού κατορθώνουν και παραμένουν μόνιμα ισχυρά μέσα στην κοινωνία μας …Τα θηρία που ταΐζουν τους Πάγκαλους.
Αυτά τα θηρία απειλούνται με την αποχή. Γιατί; Γιατί δεν "ταΐζονται" με υποχρεωτικές ψήφους και ως εκ τούτου εξασθενούν. Δεν κατασπαράζουν αφελείς, οι οποίοι βλέπουν τον εχθρό του φασισμού από τη μία "πλευρά" και την πατάνε από την άλλη. Αυτά τα θηρία ωρύονται με την αποχή του κόσμου …Την αναμφισβήτητα επιβλαβή για τη λειτουργία της δημοκρατίας αποχή …Την επίσης όμως αναμφισβήτητα "χρήσιμη" αποχή, αν γνωρίζεις πώς μπορείς να την εκμεταλλευτείς υπέρ της Δημοκρατίας. Με την αποχή, δηλαδή, μπορεί να μην συντελείς θετικά στην καθημερινή λειτουργία της Δημοκρατίας, αλλά μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις ως μοχλό "εκβιασμού", για να επαναφέρεις τη Δημοκρατία σε μια ορθή λειτουργία σε περίπτωση που αυτή έχει "εκτροχιαστεί".
Σε πρώτη φάση μπορεί φαινομενικά να φαίνεται ότι διευκολύνεις τους φασίστες, αλλά αυτό δεν είναι το σημαντικό σ' αυτήν την περίπτωση. Μπορεί φαινομενικά να τους αφήνεις να κάνουν τη "δουλειά" τους ακόμα πιο εύκολα, αλλά στην πραγματικότητα με την ΑΠΟΧΗ δημιουργείς τα δεδομένα για να μην μακροημερεύσουν. Το ότι είναι σημαντική η αποχή φαίνεται και εμμέσως από τις αντιδράσεις αυτών, οι οποίοι θίγονται από αυτήν. Γι' αυτόν τον λόγο φωνάζουν και ωρύονται οι φασίστες για συμμετοχή. Δεν τους νοιάζει αν τους ψηφίσεις τους ίδιους. Τους νοιάζει περισσότερο να ψηφίσεις κάποιον όμοιό τους, γιατί από αυτήν την πράξη νομιμοποιούνται και οι ίδιοι.
Γι' αυτόν τον λόγο όλοι οι φασίστες λένε τα ίδια πράγματα. Δεν λένε τα στελέχη της ΝΔ στον κόσμο να κάνει αποχή εις βάρος του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου οι δικοί τους οπαδοί να πάνε κρυφά για να ψηφίσουν. Δεν κάνουν το ίδιο οι πασοκτσήδες εις βάρος της Νέας Δημοκρατίας. Όλους αυτούς τους ενδιαφέρει η συμμετοχή …Η γενική συμμετοχή. Η συμμετοχή τούς δίνει τη δυνατότητα της επιβίωσης, ενώ τα αποτελέσματά της τους αφορούν μόνον στη λεία …Μόνον όταν εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, τους απασχολεί η μοιρασιά. Γνωρίζουν ότι η αποχή τούς απειλεί ως σύνολο. Γνωρίζουν ότι σήμερα μπορεί, εξαιτίας της αποχής, να την κάνουν τη δουλειά τους ακόμα πιο εύκολα απ' ό,τι συνήθως, αλλά φοβούνται για το αύριο. Αυτό τους τρομάζει. Τα ποσοστά τους —όπως και να έχει— θα τα πάρουν. Όμως, αυτά τα λογιστικού τύπου ποσοστά από μόνα τους δεν φτάνουν και αυτό το γνωρίζουν αυτοί οι οποίοι τα παίρνουν.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε τον λόγο που παρομοιάσαμε τη Δημοκρατία με ένα "τραίνο", που μεταφέρει τους πολίτες; Η Δημοκρατία είναι ένα σύστημα, το οποίο υπάρχει μόνον αν εξυπηρετεί τους πολίτες. Αν οι πολίτες, μέσω της αποχής, κατέβουν από αυτό το "σύστημα-τραίνο", υπάρχει πρόβλημα. Ένα τραίνο αδειανό δεν μπορεί να κινηθεί, γιατί δεν υπάρχει λόγος να κινείται. Ένα τραίνο, το οποίο δεν εξυπηρετεί κανέναν πέρα από τα κόμματα, δεν έχει λόγο να υπάρχει. Όταν ο κόσμος απέχει από αυτές τις διαδικασίες, οι οποίες ενδιαφέρουν μόνον τους κομματάρχες και τα κομματόσκυλα, το "τραίνο" θα σταματήσει. Δεν έχει νόημα να κινείται, όταν οι επιβάτες του είναι εκτός. Πρέπει να σταματήσει και ν' ανοίξει η συζήτηση για το ίδιο το "τραίνο". Ν' ανοίξει η "συζήτηση" για το επιθυμητό σύστημα. Τι θα κάνουν οι πολίτες; Θα πάρουν ένα "λεωφορείο" με οδηγό έναν βασιλιά; Θα πάρουν ένα "φορτηγό" με οδηγό έναν συνταγματάρχη; Αναγκαστικά κάτι θα πρέπει να πάρουν, γιατί θα πρέπει να κινηθούν. Άρα η συζήτηση θα πρέπει να καταλήξει κάπου. Θα πρέπει να πειστούν εκ νέου οι επιβάτες, για ν' ανέβουν πάνω σ' αυτό.
Για όσο διάστημα ο κόσμος —και άρα ο δήμος— συνεχίζει να "κατεβαίνει" από το τρένο, δεν κινδυνεύει ούτε ο δήμος ούτε η Δημοκρατία. Κινδυνεύουν αυτοί, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη Δημοκρατία. Γιατί; Γιατί ο κόσμος ωφελείται από τη Δημοκρατία και θα συνεχίσει να λειτουργεί με βάση τις αρχές της, είτε βρίσκεται πάνω στο "τραίνο" της είτε όχι. Θα αρχίσει την εσωτερική "αναζήτηση" ηγετών, για να ξεπεράσει το πρόβλημα. Μπορεί για ένα διάστημα να φαίνεται αδύναμη, αλλά αυτό δεν ισχύει. Μπορεί για ένα διάστημα οι "πειρατές" να φαίνεται ότι ελέγχουν την κατάσταση, αλλά στην ουσία έχουν χάσει το παιχνίδι. Γιατί; Γιατί έχουν βγει από το "παιχνίδι" της διαλογής. Έχουν πάψει να είναι επιλογές. Ακόμα κι αν ελέγχουν τα ΜΜΕ, δεν έχουν ελπίδες να επιβιώσουν.
Όλοι βλέπουμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Ντόρας να επιβιώσει. Ο λαός αποδοκιμάζει τα κόμματα και δεν της δίνει ούτε έναν πόντο. Δεν τον ενδιαφέρει καν να την ακούσει. Δεν τον ενδιαφέρει το "παλιό" που φόρεσε το "νέο" και μοιάζει με καρναβάλι ή τραβεστί. Ο λαός έχει μπει σε μια άλλη διαδικασία σκέψης. Ο λαός θα προσπαθήσει να βρει άλλους τρόπους και άλλα μέσα, για να εντοπίζει τους ηγέτες του και όταν θα έρθει η ώρα θα τους επιβάλει εύκολα στην εξουσία. Ο λαός θα ξανανέβει στο "τραίνο" και αλίμονο σ' αυτούς που θα πιαστούν ως "πειρατές". Θα ξανανέβει στο τραίνο, γιατί δεν έχει καλύτερη επιλογή …και επιπλέον αυτό το "τραίνο" του ανήκει. "Κατέβηκε" για να σκεφτεί και όχι για να το χαρίσει στους "πειρατές" της απάτης.
Η αποχή, δηλαδή, εκ των δεδομένων δεν μπορεί να είναι ΛΑΘΟΣ. Η αποχή αποτελεί δικαίωμα των πολιτών, προκειμένου να σταματήσει το "τρένο", για να επανεξεταστούν όλα τα δεδομένα που αφορούν τόσο το ίδιο όσο και τον προορισμό του. Απλά η αποχή δεν προσφέρει άμεσο κέρδος σ' αυτόν που την κάνει. Έτσι κι αλλιώς όμως αυτό δεν είναι κάτι το άγνωστο. Όπως είναι σχεδιασμένο το πολιτικό μας σύστημα, οι "ισχυροί" θα κάνουν τη δουλειά τους, είτε συμμετέχει ο λαός είτε όχι …Είτε ψηφίσουν μέσα από φασιστικές "μονοδρομήσεις" εκατομμύρια πολιτών είτε μερικές εκατοντάδες στελέχη, τα αποτελέσματα των εκλογών δεν αλλάζουν. Τριακόσια άτομα ν' απομείνουν να ψηφίσουν, τα κόμματα θα πάρουν τα "ποσοστά" τους. Μόνον οι βουλευτές να ψηφιστούν μεταξύ τους, η δημιουργική "λογιστική" του φασισμού θα τους δώσει την εξουσία.
Όμως, το πρόβλημα για το σύστημα είναι άλλο. Το πρόβλημα είναι ότι η δημιουργική "λογιστική" δεν φτάνει, όταν η "αριθμητική" δεν βγάζει τους σωστούς αριθμούς. Η αποχή μπορεί να μην αλλάζει σε τίποτε τα ποσοστά του φασισμού, αλλά του στερεί τη "βιτρίνα" της νομιμοποίησης …Του στερεί την άμυνα …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει τον φασιστικό σχεδιασμό του σαν δημοκρατική λειτουργία …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει τους φασίστες σαν ηγέτες μεγάλων μερίδων του ελληνικού λαού …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει αυτούς τους φασίστες σαν επιλογές μεγάλων μερίδων του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η άμυνά τους και γι' αυτόν τον λόγο "αγαπάνε" τη "δημοκρατία" την οποία σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να μισούν.
Όμως, όταν η αποχή γίνεται κυρίαρχη, καταρρέει η άμυνά τους. Οι φασίστες παύουν να εμφανίζονται σαν επιλογές του λαού και άρα η Δημοκρατία αρχίζει και τους απειλεί. Η Δημοκρατία πρέπει να νομιμοποιεί επιλογές του λαού και οι φασίστες δεν αποτελούν επιλογές κανενός σώφρονα ανθρώπου. Όταν λοιπόν αυτά, τα οποία εμφανίζει η δημιουργική "λογιστική" των ποσοστών δεν επιβεβαιώνονται από την "αριθμητική" του Συντάγματος, αυτό αναγκαστικά σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα μεγάλο και αυτό πρέπει να "συζητήσουμε" …Αυτό, δηλαδή, που φοβάται το σύστημα …Αυτό, δηλαδή, που είναι το ζητούμενο της ΑΠΟΧΗΣ.
Η σημερινή κολοσσιαία αποχή αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω. Ήδη ο λαός ξεκίνησε την εσωτερική αναζήτηση για τον εντοπισμό των νέων προσώπων, που θα τον οδηγήσουν στη νέα εποχή. Όσο κι αν τον υποτιμάνε οι φασίστες, δείχνει ότι έχει σαφή αντίληψη των πραγμάτων και βέβαια επίγνωση των δυνατοτήτων του. Αυτό το καταλαβαίνει κάποιος από τις αντιδράσεις του σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ενώ απέχει, δεν είναι αδιάφορος. Όταν βλέπει πως δεν έχει νόημα η συμμετοχή του, αδιαφορεί, αλλά ταυτόχρονα συμμετέχει μαζικά και με πάθος, όταν αντιλαμβάνεται ότι έχει δυνατότητα παρέμβασης με τη πράξη του. Αυτό το περίπλοκο πρόβλημα δείχνει να το αντιλαμβάνεται ο "αφελής" —όπως τον αντιλαμβάνονται οι φασίστες— λαός.
Ο λαός, ο οποίος συνειδητά απέχει, για να δημιουργήσει πρόβλημα στους φασίστες. Ο λαός, που, έστω και ενστικτωδώς, επιδιώκει ν' ανοίξει αυτήν τη "συζήτηση". Γιατί θεωρούμε ως δεδομένο ότι ο λαός αντιλαμβάνεται τα πάντα; Για να τον κολακέψουμε; Όχι βέβαια. Το λέμε, γιατί υπάρχουν τα δεδομένα. Οι Έλληνες είναι πονηροί και αλίμονο σε όποιον τους υποτιμά. Όπου η δημοκρατική λειτουργία έδινε στον λαό τη δυνατότητα να παρέμβει ουσιαστικά και ν' αλλάξει τα πράγματα και όχι απλά να επιλέξει ποιανού θύτη θα γίνει το "σφάγιο", το έκανε. Όπου υπήρχε σοβαρό "διακύβευμα" για τους φασίστες και ο λαός μπορούσε να τους επιφέρει σοβαρό χτύπημα, έτρεξε και εκμεταλλεύτηκε τη Δημοκρατία.
Αυτό το διαπίστωσε η Ντόρα, όταν πήγε με ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες να διεκδικήσει την ηγεσία της ΝΔ. Όταν τόλμησε και εγκατέλειψε τη φασιστική "θωράκιση" των εσωτερικών κομματικών διαδικασιών και "απευθύνθηκε" στον λαό. Ο λαός κατάλαβε αμέσως το σφάλμα της και την τιμώρησε. Από τις άγριες νύχτες σηκώθηκαν οι πολίτες, για να προλάβουν να τιμωρήσουν τη Ντόρα. Τα ηλεκτρονικά συστήματα κατέρρεαν, προκαλώντας τεράστιες καθυστερήσεις στη διαδικασία και κανένας δεν έφευγε.
Μέχρι και οι γριές κατάλαβαν τις δυνατότητες των δημοκρατικών διαδικασιών και δεν τις άφησαν ανεκμετάλλευτες. Δεν επικαλέσθηκαν το ζάχαρο ή τα αρθριτικά, όπως συμβαίνει συνήθως στις εκλογικές διαδικασίες. Δεν απείχαν, όπως θα ήταν το φυσιολογικό για εσωκομματικές διαδικασίες. Συμμετείχαν, γιατί είδαν ότι η συμμετοχή έδινε κέρδη. Είδαν ότι η συμμετοχή τους έδινε τη δυνατότητα παρέμβασης. Μπορεί να μην επέλεγαν αυτόν που θα τους κυβερνούσε, αλλά μπορούσαν να τιμωρήσουν αυτόν που δεν ήθελαν ποτέ να τους κυβερνήσει. Άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα δεν πήγαν να ψηφίσουν στις σοβαρότατες εκλογικές διαδικασίες της Δημοκρατίας μας, κάθισαν επί ώρες στις ουρές, περιμένοντας να ψηφίσουν στις αστείες διαδικασίες μιας κομματικής λειτουργίας.
Τα ίδια έπαθε και μια άλλη "δημοκράτισσα", που τόλμησε και ζήτησε την "εντολή" του λαού. Η κυρία του "δημοκράτη" Πάγκαλου. Επιχείρησε κι αυτή να εκμεταλλευτεί την "αδιαφορία" του λαού. Να εκμεταλλευτεί τη "χαλαρότητα" και την "αφέλειά" του. Με έναν ισχυρό κομματικό μηχανισμό πληρωμένων στελεχών θεώρησε ότι θα έπαιρνε εύκολα αυτά, τα οποία θα διεκδικούσε. Πίστευε ότι η αποχή των πολλών θα μετέτρεπε σε "πολλούς" τους λίγους που την ακολουθούσαν …Κι αυτή λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο λαός την αντιλήφθηκε και την τιμώρησε. Συνειδητά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και υστερίες έκανε χρήση του δημοκρατικού του δικαιώματος και την έστειλε στο διάολο. Σε όλη την Ελλάδα η αποχή ήταν αυτή, που χαρακτήριζε την εκλογική διαδικασία και στη Σαρωνίδα η συμμετοχή ήταν αυτή που τη χαρακτήριζε. Το 80% άγγιξε η συμμετοχή του κόσμου στις εκλογές. Σηκώθηκαν οι Έλληνες από τους καναπέδες τους και πήγαν να τιμωρήσουν την αλαζονεία και τον φασισμό με την ψήφο τους. Αντιλήφθηκαν ότι μπορούσαν να τιμωρήσουν και πήγαν. Αντιλήφθηκαν το άμεσο κέρδος. Το κέρδος, το οποίο δεν αντιλήφθηκαν για παράδειγμα οι Αθηναίοι, οι οποίοι είχαν να επιλέξουν μεταξύ του άχρηστου Νικήτα και του άχρηστου Καμίνη. Το κέρδος, το οποίο δεν αντιλήφθηκαν οι πολίτες της Κεντρικής Μακεδονίας …Οι πολίτες, οι οποίοι θεώρησαν πολύ ακριβό το "τίμημα" του καραγκιόζη Ψωμιάδη, για να τιμωρηθεί ο μνημονιακός Μπόλαρης.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο "αφελής" είναι ο λαός που απέχει; Κατάλαβε τον λόγο που ωρύονται οι φασίστες. Αλίμονό τους αν αυτός ο λαός αντιληφθεί επιλογή, για να τους τιμωρήσει. Μέχρι να τη βρει, θα περιμένει. Μέχρι ν' ανακαλύψει τι τον συμφέρει, θα τους ανέχεται. Γι' αυτόν τον λόγο και εμείς δεν έχουμε να προτείνουμε κάτι ειδικό για τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στο ένστικτό του λαού. Είμαστε βέβαιοι ότι οι Έλληνες όπου αντιληφθούν ότι μπορούν να "τιμωρήσουν", θα σπεύσουν να ψηφίσουν. Όπως απείχαν μαζικά, επειδή δεν τους συνέφερε να συμμετάσχουν, έτσι πιστεύουμε ότι θα σπεύσουν μαζικά να συμμετάσχουν, αν αντιληφθούν ότι κάπου τους συμφέρει η συμμετοχή.
Η δεύτερη Κυριακή σίγουρα δεν είναι σαν την πρώτη, εφόσον αλλάζουν τα δεδομένα, τα κριτήρια και άρα και το διακύβευμα των εκλογών. Είμαστε βέβαιοι ότι οι πολίτες αυτό το αντιλαμβάνονται στον απόλυτο βαθμό. Πιστεύουμε ότι, όπου αντιληφθούν συμφέρον για τη Δημοκρατία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, θα σπεύσουν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση των προδοτών και των δοσίλογων …Την κυβέρνηση του ΔΝΤ και των τοκογλύφων. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι δεν ψήφισαν την πρώτη Κυριακή, θα τρέξουν για να τιμωρήσουν αυτούς που μπορούν και πρέπει να τιμωρηθούν. Αν κάποιων η συνείδηση δεν αντέχει τον Τατούλη Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, θα πάνε και θα τον καταψηφίσουν. Έτσι κι αλλιώς όσοι ήθελαν να τον ψηφίσουν το έχουν κάνει.
Αυτόν τον τρόμο της φασιστικής κυβέρνησης εκφράζει τώρα ο αγράμματος Ραγκούσης. Ο Ραγκούσης, ο οποίος προσπαθεί να εμφανίσει το άσπρο σαν μαύρο, για να εμποδίσει τον λαό να κάνει χρήση της δύναμής του. Να εμποδίσει τον λαό, ο οποίος έχει λόγο να τιμωρήσει την κυβέρνηση των δοσίλογων. Τρέμει η κυβέρνηση την αντίδραση του λαού στον δεύτερο και πιο σημαντικό γύρο των εκλογών για τις περιφέρειες. Τρέμει η κυβέρνηση και αυτόν τον τρόμο προσπαθεί να κρύψει με τον παραπλανητικό της λόγο. Αυτόν τον ρόλο ανέλαβε ο Ραγκούσης των χάμπουργκερ, ο οποίος υποτιμά τον λαό …Ο Ραγκούσης της σαγιονάρας. Τι είπε ο Ραγκούσης; Ότι …με την εκλογή της πρώτης Κυριακής "έληξε" για την κυβέρνηση το πολιτικό ζήτημα των εκλογών και ότι στη δεύτερη Κυριακή τα κριτήρια είναι πλέον αυτά, τα οποία αφορούν τα αυτοδιοικητικά και τον Καλλικράτη.
Αυτό είναι το απόλυτο λάθος. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Την πρώτη Κυριακή ο κόσμος αποφασίζει με κριτήρια αυτοδιοίκησης για το ποια πρόσωπα θα στείλει στους αυτοδιοικητικούς μηχανισμούς. Τα όποια πρόσωπα κρίνει αυτός ότι θα μπορέσουν να λειτουργήσουν υπέρ των τοπικών κοινωνιών. Τη δεύτερη Κυριακή αποφασίζει με πολιτικά κριτήρια σε ποιους από αυτούς θα δώσει την πολιτική διαχείριση της αυτοδιοίκησης. Σε ποιους θα δώσει την εξουσία να συνεργάζονται με την κυβέρνηση του ΔΝΤ. Σε ποιους θα δώσει τη δυνατότητα να διευκολύνουν ή να δυσχεράνουν το προδοτικό έργο της κυβέρνησης του Εβραίου Γιώργου. Αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα της δεύτερης Κυριακής. Πόσο θέλει ή δεν θέλει ο λαός να "νομιμοποιήσει" την κυβέρνηση του μνημονίου. Πόσο θέλει ή δεν θέλει ο λαός να τον εμφανίζει ο Παπακωνσταντίνου στο LSE σαν "συμπαραστάτη" του. Πόσο θέλει ή δεν θέλει ο λαός να τον εμφανίζει ο Πάγκαλος σαν "συνδαιτυμόνα" στην αθλιότητα των φασιστών.
Απλά πράγματα… Το αν θέλει η Πελοπόννησος τον Τατούλη στην τοπική αυτοδιοίκηση αυτό είναι θέμα αυτοδιοίκησης και έχει ήδη αποφανθεί. Το αν τον θέλει Περιφερειάρχη, αυτό είναι θέμα πολιτικής και γι' αυτό θα αποφανθεί την Κυριακή. Για σωστούς λόγους μπορεί κάποιος να τον ψηφίζει την πρώτη Κυριακή και για επίσης σωστούς λόγους μπορεί να τον καταψηφίζει τη δεύτερη Κυριακή. Δεν θα μας δουλεύει ο "καντινιέρης" του "τραίνου" …Κάνε αυτό που ξέρεις ρε Ραγκούση και άστα τ' άλλα …Πιάσε δύο μπιφτέκια και μια πατάτες και άσε τις κουβέντες. Αν θέλαμε ν' ακούσουμε πολιτική ανάλυση, πολιτικούς θ' ακούγαμε και δεν θα φωνάζαμε τον καντινιέρη …Πάρε παραγγελίες από τους "γραμμένους" και άσε τις εξυπνάδες …Ζίκο της πολιτικής.

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Και όμως, θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί ένα απλό επιχείρημα: Οι πολιτικοί κουβεντιάζουν και "ουρλιάζουν" συνεχώς για την αποχή, επειδή θέλουν να μας δείξουν ότι αυτό είναι που φοβούνται, ενώ στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς είναι που τους ευνοεί... Δηλαδή, απλά, θέλουν να μας οδηγήσουν να κινηθούμε προς τον υποτιθέμενο φόβο τους, επειδή γνωρίζουν ότι είναι το τελευταίο "όπλο" τους, με βάση τον εκλογικό νόμο ο οποίος δεν λαμβάνει υπόψιν τους μη ψηφίσαντες, ακόμη και εάν αυτοί υπερέχουν συντριπτικά σε ποσοστά (και σε πραγματικούς αριθμούς) απέναντι στους ψηφίσαντες. Βλέπετε, ο εκλογικός νόμος με βάση το Σύνταγμα της χώρας -που έχει ορίσει η ελίτ της μεταπολιτευτικής πολιτικής σκηνής της χώρας- δεν αναγνωρίζει την αποχή ως πολιτική πράξη, ενώ ουκ ολίγες φορές κόμματα απέχουν από ψηφοφορίες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο... Άραγε τα κόμματα κινούνται πολιτικά και οι πολίτες μη πολιτικά με την αποχή;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση