Το ψευδεπίγραφο του φτηνού

Για να συγκρίνουμε τις τιμές σε δύο ομοειδή προϊόντα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας την ποιότητα, την ευκολία στη χρήση, την αντοχή στο χρόνο κτλ. Δεν είναι εύκολο για κάποιον που δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις να το κάνει. Οι διαφημίσεις είναι σχεδόν πάντοτε παραπλανητικές και υπερβάλουν. Πολλές φορές τα λεγόμενα επώνυμα προϊόντα, είναι κατά πολύ ακριβότερα από την αντικειμενική τους αξία. Η «μόδα» και η υπερβολική διαφήμισή τους, τα κάνει ελκυστικά αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υπερτίμησή τους.
Παλαιότερα η παραγωγή προϊόντων γινόταν για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ανθρώπων, σήμερα μέσω της διαφήμισης δημιουργούνται ανάγκες που στην ουσία δεν υπάρχουν και η παραγωγή προηγείται των αναγκών. Οι ιδέες των επιχειρηματιών δεν στηρίζονται στο τι έχει ανάγκη η αγορά αλλά στο πως θα επιβάλουν στην αγορά το προϊόν που παράγουν.
Ένα επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι τα εισαγόμενα προϊόντα και οι χαμηλές τους τιμές. Η παλαιότερη προπαγάνδα περί καλύτερων ποιοτικά των ξένων σε σχέση με τα Ελληνικά άλλαξε και προτάσσεται η μικρότερη τιμή τους. Αν εξετάσει κάποιος επί της ουσίας, τι τον συμφέρει να αγοράσει, θα βρεθεί προ εκπλήξεων.
Τι σημαίνει ότι ένα ξένο προϊόν είναι φτηνότερο όταν η εισαγωγή του προϋποθέτει εξαγωγή συναλλάγματος; Όταν το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που πληρώνουμε για την αγορά του πηγαίνει στο εξωτερικό; Ενισχύουμε μ’ αυτό τον τρόπο τις οικονομίες των ξένων και πριμοδοτούμε την ανάπτυξή τους, εις βάρος της δικής μας οικονομίας και στραγγίζουμε την Ελληνική παραγωγή από έσοδα. Αυτό σε βάθος χρόνου έφερε την οικονομία μας, μαζί με τις «πετυχημένες» πολιτικές των «Ελληναράδων» κυβερνητών μας, στο σημερινό της χάλι. Ας το σκεφτούμε λίγο και ας αποφασίσουμε ότι συμφέρει να πληρώσουμε κάτι παραπάνω για Ελληνικά προϊόντα, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις υπερέχουν των ξένων. Η πράξη αυτή στο κάτω κάτω εκτός από συμφέρουσα, είναι και πατριωτική.
Τα «σαΐνια» της τεχνοκρατίας στην Ελλάδα γιατί δεν υποστηρίζουν τα Ελληνικά προϊόντα αλλά μας μιλούν για δήθεν έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Πως θα αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα χωρίς παραγωγικές μονάδες, χωρίς επενδύσεις; Πως θα επενδύσει ο Έλληνας επιχειρηματίας μέσα στον «κουρνιαχτό» των αντιφατικών μέτρων που προτείνουν οι τεχνοκράτες και δουλικά διεκπεραιώνει η κυβέρνηση;
Τι σημαίνει η θέση της ΝΔ περί αλλαγής του μείγματος πολιτικής; Δηλαδή αποδέχεται τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας επιβάλουν το ΔΝΤ και η ΕΕ;
Η αριστερά όταν δογματικά καταδικάζει την επιχειρηματικότητα και την ανάγκη στήριξής της, πως θα βγούμε απ’ το αδιέξοδο;
Πως θα ξεκινήσει η ανάπτυξη όταν το κράτος παραμένει απλός παρατηρητής και αφήνει την αγορά ανεξέλεγκτη;
Πως θα λειτουργήσει η αγορά χωρίς κανόνες;
Ποιος άλλος μπορεί να θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού εκτός από το κράτος;
Ποιος θα ελέγχει την σωστή τήρηση του υγιούς ανταγωνισμού; Ποιος θα ελέγχει την ασυδοσία των αγορών και των κακών επιχειρηματιών;
Κανείς μας δεν θέλει ένα κράτος του ρουσφετιού και της ρεμούλας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται η ύπαρξη των μηχανισμών του κράτους για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας.
Οι βασικοί οικονομικοί τομείς που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη και τις βασικές ανάγκες των πολιτών πρέπει να παραμείνουν στο κράτος. Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ύδρευση, διαχείριση του φυσικού πλούτου,(δάση, υπέδαφος, ορυκτός πλούτος κτλ) πρέπει να ελέγχονται απ’ το κράτος όχι επιχειρηματικά αλλά να χρησιμοποιούνται προς όφελος της ανάπτυξης και των πολιτών.
Σε λίγο οι νεοφιλελεύθεροι θα ζητήσουν να ιδιωτικοποιηθεί και ο στρατός. Έλεοοοοος.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση