Υστερούν και από τους Τούρκους συγγραφείς, που αφυπνίζονται

Επιτέλους άρχισε και η Τουρκία να ξυπνά στο Κυπριακό. 'Αργησε να ξυπνήσει, αλλά δεν πειράζει. 'Αλλωστε, δεν πρόκειται να προλάβει κάτι. Μερικοί αρθρογράφοι, ρισκάροντας να στιγματιστούν ως προδότες, άρχισαν να συζητούν το κατά πόσον πρέπει να αποσυρθεί από το νησί ο τουρκικός στρατός. Ακόμη και αυτό θεωρείται επιτυχία γι΄ αυτούς. Διότι η Κύπρος ήταν ταμπού εκεί μέχρι σήμερα.
Δεν μπορούσαν να βγουν έξω από την επίσημη άποψη. Επαναλάμβαναν ό,τι έλεγε η κυβέρνηση. Τόσο οι αριστεροί όσο και οι δεξιοί. Για τους δεξιούς, θα έλεγε κανείς, έστω, ας είναι. Αλλά μας απογοήτευε μέχρι σήμερα το γεγονός οι αριστεροί δεν είχαν διαφορετική άποψη για την Κύπρο. Οι Τούρκοι αριστεροί ποτέ δεν δέχτηκαν ότι η Τουρκία είναι κατοχική δύναμη στην Κύπρο.
Δεν είδαν με επικριτικό μάτι τη στρατιωτική επιχείρηση του 1974. Δεν έδωσαν καμία αξία στην αντιπολίτευση στο νησί. Πάντα υποστήριζαν τον Ντενκτάς. Παρέβλεπαν αυτά που έκανε η στρατιωτική εξουσία. Αντιτάσσονταν πάντοτε στους Ελληνοκύπριους με πνεύμα εθνικιστικό.
Είναι αλήθεια ότι άρχισαν να ακούγονται διαφορετικές φωνές στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά εκείνες ήταν αντίθετες με τον Ντενκτάς, όχι με την κατοχή της Τουρκίας. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της νέας πολιτικής για την Κύπρο που χάραξε η νέα κυβέρνηση στην 'Αγκυρα. Η 'Αγκυρα αποφάσισε να αλλάξει τον Ντενκτάς. Τότε ακριβώς άρχισαν να δημοσιεύονται στον Τύπο της Τουρκίας τα πρώτα ρεαλιστικά άρθρα σε σχέση με την Κύπρο. Αλλά μόνο ο Ντενκτάς θεωρούνταν υπεύθυνος για τα τεκταινόμενα στο νησί, όχι η Τουρκία. Δηλαδή, επρόκειτο πάλι για έκφραση της επίσημης άποψης της κυβέρνησης.
Τώρα φαίνεται ότι έχουν κάνει ένα βήμα πιο μπροστά. Τουλάχιστον διερωτώνται πόσο ακόμη η Τουρκία θα διατηρεί το στρατό της στο νησί και πόσο ακόμη θα κατέχει την Κύπρο. Διαβάσατε το άρθρο του Ενγκίν Αρντίτς στην εφημερίδα «Σαμπάχ»; Κοιτάξτε τι λέει:
«Δεν τόλμησες να την προσθέσεις στα εδάφη σου και επιπλέον επιχείρησες να διαχειριστείς την κατάσταση με ένα τερατούργημα, ένα δορυφόρο, την ΤΔΒΚ, την οποία κανείς δεν αναγνωρίζει και καμία χώρα στον κόσμο δεν αποδέχεται. (Κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου τέτοιου είδους χώρες ονομάζονταν ΅κράτη δορυφόροι΄.) Μήπως νομικά σου ανήκει και κλαις λέγοντας ότι σου την παίρνουν; Τι γίνεται αν δεν σε θέλουν οι ομοεθνείς σου; Τι γίνεται αν βαρέθηκαν όλες τις ΅ασθένειες της μητέρας πατρίδας΄ που εξήγαγες εκεί χρησιμοποιώντας πομπώδεις εκφράσεις του τύπου ΅σας σώσαμε, μην μιλάτε΄; Τι γίνεται αν έχουν μπουχτίσει να ζουν απομονωμένοι από τον κόσμο, με διαβατήρια που δεν ισχύουν και με χρήματα που δεν ωφελούν σε τίποτα; Τι γίνεται αν δεν χρησιμοποιούν χίλια δυο κόλπα, όπως εσύ, για να μην μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντίθετα επιθυμούν διακαώς να ενταχθούν; Τι γίνεται αν οι άνθρωποι ενοχλούνται για το γεγονός ότι ο βορράς έχει μείνει πάρα πολύ πίσω σε σύγκριση με το νότο;»
Ο Ενγκίν Αρντίτς χρησιμοποίησε έναν ενδιαφέροντα τίτλο για το άρθρο αυτό, από το οποίο πήρα το πιο πάνω απόσπασμα: «Έφυγε, έφυγε, έφυγε για τα καλά η αποικία μας».
Ιδού, αυτή είναι η αλήθεια της υπόθεσης. Αλλά ποιο είναι το θλιβερό; Οι δικοί μας αρθρογράφοι, οι διανοούμενοί μας και τα πολιτικά μας κόμματα δεν μπορούν καν να αναφερθούν σε αυτές τις πραγματικότητες, που αναφέρουν ακόμη και αυτοί οι αρθρογράφοι από την Τουρκία. Φοβούνται. Δεν τολμούν να βγουν εκτός των ορίων που χαράχθηκαν για τους ίδιους. Μήπως εσείς είδατε καθόλου να βγαίνει ένα τέτοιο μήνυμα από οποιοδήποτε πολιτικό μας κόμμα; Μήπως υπάρχει κανείς που αποκαλεί αυτό το ψευδοκράτος «τερατούργημα», «δορυφόρο» κλπ.;
Ακόμη και οι πλέον ειρηνόφιλοι από εμάς του συμπεριφέρονται σαν να είναι φυσιολογικό κράτος. Γιορτάζουν την επέτειό του. Θεωρούν δημοκρατικές τις εκλογές που διεξάγονται για το θεαθήναι. Και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να μπορέσουν να μπουν σε εκείνη τη βουλή στον κήπο της οποίας ανθίζουν τα λουλούδια του Καραγκιόζη.
Αντί να θεωρήσουν την Τουρκία υπεύθυνη για τις πρακτικές που εφαρμόζονται εδώ, θεωρούν υπεύθυνη την κυβέρνηση του κράτους δορυφόρου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θυμώνουν με όσους θεωρούν υπεύθυνη την Τουρκία και τους αποκαλούν «περιθωριακούς»! Δηλαδή υστερούν και σε σχέση με τους διανοούμενους στην Τουρκία. Περιορίζονται μόνο να δημοσιεύουν στις στήλες τους απόσπασμα του άρθρου του αρθρογράφου από την Τουρκία, ο οποίος γράφει αυτά που οι ίδιοι δεν μπορούν να γράψουν. Ο αρθρογράφος από την Τουρκία αποκαλεί «αποικία» την ΤΔΒΚ. Οι δε δικοί μας νομίζουν ακόμα ότι είναι πραγματικό κράτος.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση