Το life style του ενδοτισμού

Όλα χαλάλι στον... κουμπάρο τον Ταγίπ

Το παιχνίδι στήνεται αριστοτεχνικά από αυτούς που δεν έχουν εθνική συνείδηση και το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι η διαιώνιση των προνομίων τους.
Τις γνωστές πολιτικές οικογένειες, που έχουν εργολαβικά αναλάβει (και δυστυχώς με τη συναίνεση πολλών πολιτών) την υποχρέωση να προετοιμάσουν τη χώρα για την είσοδό της στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πολιτισμικής πολτοποίησης. Την εποχή που το «εθνικό» δεν θα είναι πολιτικά ορθό, που η απόπειρα διατήρησης της εθνικής ιδιοπροσωπείας θα αποτελεί κακούργημα.
Σε λίγο στους δέκτες μας...
Ο πολίτης απομονώνεται επικοινωνιακά. Αυτή είναι η βασική μέθοδος της διεφθαρμένης αστικής άρχουσας τάξης. Δεν πρέπει να γνωρίζει ο Έλληνας τι συμβαίνει, τι και ποιος απειλεί τη χώρα και το έθνος. Πρέπει να είναι καθησυχασμένος και ευχαριστημένος. Οι ειδήσεις για «απειλές» και «σύννεφα πολέμου», δεν αρέσουν και όπως λένε σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τους πολιτικοί, τρομάζουν τις μητέρες που τα παιδιά τους υπηρετούν ως κληρωτοί ή ως μόνιμοι, στο στράτευμα. Και αυτό μεταφράζεται σε απώλεια ψήφων. Μια συνωμοτική συμπαιγνία φοβικών αστών και φαύλων πολιτικών, χωρίς εθνικό φρόνημα, στην εποχή του απόλυτου τίποτα και του ατομοκεντρισμού.
Εδώ, αναλαμβάνουν τα κανάλια. Πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων η οικονομία, που επηρεάζει καθοριστικά το life style, κοινώς τον τρόπο διαβίωσης του καθενός από εμάς. Μετά, το αστυνομικό δελτίο που ικανοποιεί την όποια αρρωστημένη περιέργεια ενημέρωσης περί διαστροφικών και ανήθικων συμπεριφορών και μετά μια σύντομη, εφόσον γίνει, αναφορά στα εθνικά θέματα, στη μορφή μάλιστα του voice over: δηλαδή, ένα βίντεο με πλάνα αρχείου, χωρίς σχολιασμό, όπου μπορεί να βγει κάποιος απρόβλεπτος και δίκην αντιπολιτευτικής διάθεσης ή εντυπωσιασμού, να πατήσει πατριωτικές κορώνες, συνεγείροντας τα πλήθη. Αυτό δεν το θέλουν σε καμία περίπτωση.
Έτσι κάπως υπονομεύεται το φρόνημα, έτσι κάπως απονευρώνεται ο Έλληνας, έτσι κάπως εφησυχάζει. Κι όταν έρθει η ώρα της κρίσης, κάποιος θα βρεθεί να πει «να φυσήξει ο αέρας και να πάει τη σημαία πιο κει» και πολλοί άλλοι θα «κατανοήσουν», θα πουν «για τέτοια είμαστε τώρα;» (τι θα γίνει με το σπίτι που με τόσο κόπο αποκτήσαμε και το καινούριο SUV) και θα τον επανεκλέξουν.
Έτσι δεν έγινε άλλωστε το 1996, οκτώ μήνες μετά τα Ίμια; Εμείς άλλωστε δεν είμαστε Τουρκία, έχουμε πολλά να χάσουμε. Το είχε πει με τον τρόπο του και ο «Εθνάρχης». Όμως, δεν υπάρχει χειρότερη εξέλιξη από τη (συνειδητή) υπονόμευση του εθνικού φρονήματος και από την (συνειδητή) άρνηση προστασίας των εθνικών συμφερόντων.
Αυτά όλα θα τα βρούμε μπροστά μας την ώρα της μάχης. Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να πολεμήσουμε, θα υποστούμε καταστροφές και θα καταλήξουμε υποτελείς στη Νέα Τάξη, με επαχθείς μάλιστα όρους.
Ώρα λοιπόν για τους πατριώτες να σηκωθούν από τους καναπέδες και να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στην ενδοτική και φαύλη αστική «ελίτ» ότι δεν θα γίνουν ανεκτές άλλες υποχωρήσεις και ότι τα εθνικά μας δίκαια είναι αδιαπραγμάτευτα.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος