Παιχνίδια των Τούρκων στο Αιγαίο

Oτι υπάρχει ένταση στο Αιγαίο τους τελευταίους θερινούς μήνες δεν αμφισβητείται από κανέναν. Συνεχείς ήταν εφέτος το καλοκαίρι οι παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, πολλά τα επεισόδια, μόνιμες οι αερομαχίες.
Το σύνηθες μορατόριουμ δεν τηρήθηκε, τα περίφημα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης δεν απέδωσαν και ειδικώς μετά τις ελληνικές πιέσεις προς τις Βρυξέλλες για την αναγνώριση των τουρκικών ευθυνών στη μη ανάσχεση των κυμάτων λαθρομετανάστευσης προς την Ευρώπη το φαινόμενο ενισχύθηκε.
Οσοι βρέθηκαν τον Ιούλιο στα Δωδεκάνησα και στη Νότια Κρήτη πολλές φορές άκουσαν τον βόμβο των πολεμικών αεροσκαφών ή έγιναν μάρτυρες πτήσεων και καταδιώξεων στους ουρανούς. Τις τελευταίες ημέρες επίσης οι απόπειρες τηλεοπτικών σταθμών να διαμορφώσουν σκηνικό Ιμίων στη νήσο Ρω φανερώνουν διαθέσεις έντασης, στην καλύτερη περίπτωση από ανεπίσημους τουρκικούς κύκλους.
Στην Αθήνα οι επίσημες Αρχές αποδίδουν την κλιμάκωση της έντασης στην αντιπαλότητα των πολλών κέντρων εξουσίας στη γείτονα χώρα. Αθωώνουν σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση Ερντογάν και μεταθέτουν την ευθύνη στην κεμαλική στρατιωτική ηγεσία, η οποία τούτον τον καιρό βάλλεται, αμφισβητείται και ως εκ τούτου αναζητεί πεδία σύγκρουσης ικανά να την αναγεννήσουν και να την επαναφέρουν στο κέντρο της προσοχής. Και όντως είναι αληθές ότι η επίσημη τουρκική ηγεσία δεν δείχνει διαθέσεις σύγκρουσης με την Ελλάδα.
Απαξίωσε το επιχειρηθέν τηλεοπτικό θερμό επεισόδιο στη νήσο Ρω και τις προηγούμενες ημέρες προέβη σε αλλαγές στην κορυφή της στρατιωτικής πυραμίδας, κάτι που επιχειρεί εσπευσμένα και απρόσμενα σήμερα και η ελληνική κυβέρνηση, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ακολουθεί συντονιζόμενη. Η αλήθεια είναι ότι τούτον τον καιρό άλλα απασχολούν την κυβέρνηση Ερντογάν.
Το εσωτερικό μέτωπο με τους Κούρδους θέλει να ελέγξει, τις συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή επιδιώκει να ενισχύσει, το στρατηγικό χαρτί του ενδιάμεσου και διαμεσολαβητή μεταξύ Ανατολής και Δύσης θέλει να παίξει, το εσωτερικό παιχνίδι θέλει δι΄ αυτών να καθαρίσει και βεβαίως την τουρκική οικονομία επιχειρεί να σώσει από την κρίση.
Υπό αυτήν την έννοια τα ελληνοτουρκικά δεν δείχνουν να αποτελούν πρώτο θέμα για τον ηγετικό κύκλο του τούρκου πρωθυπουργού. Στην παρούσα φάση μόνο αν η χώρα μας αποτελέσει εμπόδιο στον ευρωπαϊικό δρόμο της γείτονος θα προκαλέσει τη μεγάλη αντίδραση της επίσημης τουρκικής ηγεσίας. Ακόμη και έτσι όμως, ακόμη και αν η παρατηρούμενη ένταση στο Αιγαίο είναι προϊόν της διαβρωτικής δράσης των κεμαλιστών έναντι του Ερντογάν, το θέμα μπορεί να μην είναι πρώτο, αλλά σίγουρα είναι υπαρκτό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σταθερή είναι τις τελευταίες δεκαετίες η αμφισβήτηση από τη γείτονα της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και μόνιμη η προσπάθεια κατοχύρωσης της έννοιας των «γκρίζων ζωνών» από τη Σαμοθράκη ως το Καστελόριζο. Εμπειρικώς δε προκύπτει ότι τέτοιες προσπάθειες πολλαπλασιάζονται σε καιρούς ελληνικής κάμψης και υποχώρησης. Και είναι αλήθεια πως τελευταία η χώρα μας δεν είναι και στα καλύτερά της. Η οικονομία μας υποχωρεί, η ηγεσία μας είναι κλονισμένη και ο λαός μας μένει παθητικός και αδρανής. Γι΄ αυτό και οι περιστάσεις απαιτούν τουλάχιστον επαγρύπνηση.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση