Διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

Με στόχο την συμμετοχή στην εξουσία!!!

Είναι γνωστό πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική παράταξη που μοιάζει περισσότερο με ένα κακοστημένο παζλ. Η ανομοιογένεια τόσο στις πολιτικές τάσεις όσο και στις πολιτικές εκφράσεις ή έμπρακτες τοποθετήσεις του, είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο δεν μπορεί να κρυφθεί και φυσικά λειτουργεί ανάστροφα ως προς την πορεία του.
Πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συγκρούονται ενίοτε για τις τοποθετήσεις του Τσίπρα και του Αλαβάνου, ιδιαίτερα σε θέματα εθνικού ενδιαφέροντος. Οι συγκρούσεις θα ήταν καλοδεχούμενες στο εσωτερικό του (απο)κόμματος εάν λειτουργούσαν ως δυναμικές προβληματισμού και ως μοχλοί για την ανάπτυξη και τροποποίηση ιδεών και τάσεων. Δυστυχώς όμως, η απολυταρχικότητα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ (που λειτουργεί πάντα με τον φόβο της πλήρους διάσπασης) καταλήγει στην απόλυτη στασιμότητα και την ιδεολογική τελμάτωση, που μόνο δυσφορία προκαλεί στα υγιή του μέρη-μέλη.

Στις 11 Απριλίου θα ξέρουμε αν τελικά θα υπάρξει το πρώτο διαζύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ: Η Κεντρική Επιτροπή του ΔΗΚΚΙ θα αποφασίσει πιθανότατα την αποχώρησή του, καθώς διαφωνεί με τη δράση αρκετών συνιστωσών του.
Οι Αλ. Αλαβάνος και Π. Μαντάς όταν έδιναν τα χέρια για συνεργασία. Αφορμή για την αναταραχή είναι η απόφαση να τοποθετηθεί στη δεύτερη (εκλόγιμη) θέση του ευρωψηφοδελτίου εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) και η απόρριψη της αντιπρότασης του Δημοκρατικού Κινήματος να «ανταλλάξει» τη θέση του ευρωψηφοδελτίου με μια θέση στο Επικρατείας.
Το τελευταίο διάστημα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας στελέχη του ΔΗΚΚΙ συζητούν με ανένταχτους του ΠΑΣΟΚ και με στελέχη που δεν έχουν πεισθεί από τον Γ. Παπανδρέου. Ζητούμενο είναι η πιθανή δημιουργία σχηματισμού συνεργασίας σοσιαλιστών, κομμουνιστών, ανένταχτων αριστερών και οικολογικών ομάδων.
Πρωταγωνιστές της κίνησης, ο οικονομολόγος Ν. Μπουζιάνης, ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου Η. Νικολόπουλος, ο εκ Θεσσαλονίκης δικηγόρος Γ. Χατζηαθανασίου, οι πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Λ. Κωνσταντινίδης και Α. Δαμιανίδης, οι πανεπιστημιακοί Ζ. Παπαδημητρίου, Τ. Θεοχάρης και ο ηθοποιός Γ. Πάντζας.
«Η συσπείρωση του σοσιαλιστικού χώρου και των δυνάμεων που εκφράζουν την αντιιμπεριαλιστική πατριωτική παράδοση είναι το ζητούμενο για το ΔΗΚΚΙ», επισημαίνει ο γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής Π. Μαντάς, ενώ αναφερόμενος στη διαμάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει:
«Θα καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια μέχρι την ύστατη ώρα να μη διαρρήξουμε τις σχέσεις μας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό πλέον δεν εξαρτάται μόνο από εμάς».
Τι μπορεί ίσως να αναστρέψει τη διαγραφόμενη πορεία; Αν το ΔΗΚΚΙ εξασφαλίσει για στέλεχός του μία εκλόγιμη θέση σε μία από τις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες (Β' Αθήνας, Α' Θεσσαλονίκης ή Β' Πειραιά) ή τη δεύτερη θέση στο Επικρατείας -περίπτωση που μάλλον αποκλείεται.
Ψυχραιμότερα στελέχη του ΣΥΝ, ωστόσο, φοβούνται ότι ενδεχόμενη αποχώρηση θα βλάψει την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, παραμονές μάλιστα ευρωεκλογών, κι ετοιμάζουν πρόταση της «τελευταίας στιγμής»: Να δοθούν, δηλαδή, τρεις υποψηφιότητες στο ΔΗΚΚΙ, στην Εύβοια, τη Μαγνησία και τα Γιάννενα, με προοπτική να εκλέξει τουλάχιστον ένα βουλευτή.
Πάντως, το κλίμα στο εσωτερικό του ΔΗΚΚΙ φορτίζεται και από την αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία ως ηγεσία του κόμματος αναγνωρίζεται εκείνη που είχε προκύψει μετά το συνέδριο στην Αθήνα, το Δεκέμβριο του 2009, και είχε εκλέξει πρόεδρο τον Δ. Τσοβόλα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση