Το διπλό πρόσωπο του Νίκολα Γκρούεφσκι
Από τεχνοκράτης εκσυγχρονιστής μετατράπηκε
σε σκληροπυρηνικό εθνικιστή,
ποτισμένο με το ιδεολόγημα του μακεδονισμού
Οσοι πίστεψαν ότι μετά το στραπάτσο του Βουκουρεστίου και την ήττα της αδιάλλακτης στρατηγικής των Σκοπίων που άφησε την ΠΓΔΜ έξω από το ΝΑΤΟ ο Νίκολα Γκρούεφσκι θα έβαζε νερό στο κρασί του, διαψεύστηκαν.
Ο νεαρός πρωθυπουργός όχι μόνο δεν δείχνει -επί του παρόντος- να κάνει πίσω, αλλά βάζει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και άλλα προκλητικά για την ελληνική πλευρά ζητήματα, όπως η αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας και τα δικαιώματα των «Μακεδόνων του Αιγαίου» που με τη λήξη του εμφυλίου εγκατέλειψαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας και να εγκατασταθούν σε βάθος χρόνου στα Σκόπια.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι εμφανίζεται συνεπής με τα λόγια και τα έργα του. Σάρωσε στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές κρατώντας ψηλά το λάβαρο του εθνικισμού και την επομένη του θριάμβου με συνέντευξή του στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΜΙΑ, έστειλε μήνυμα προς την Αθήνα ότι δεν ανήκει στους πολιτικούς που άλλα λένε στα μπαλκόνια κι άλλα πράττουν μόλις πάρουν την εξουσία.
Τώρα, και ενώ το φθινόπωρο αναμένεται να ανοίξει ο κύκλος της διαπραγμάτευσης για την ονομασία, επιχειρεί καλοκαιριάτικα να την εκτρέψει από τον στόχο της που είναι η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης.
Πρέπει, λέει, να συμπεριληφθούν στην ατζέντα και άλλες εκκρεμότητες, ανύπαρκτες για την Ελλάδα, υπαρκτές όμως για τον σλαβομακεδονικό αλυτρωτισμό που επί δεκαετίες προωθεί συστηματικά διεθνώς και τούτες τις μέρες επιχειρεί να τις φουντώσει επικοινωνιακά με κατευθυνόμενες εκδηλώσεις στα Σκόπια και τη Φλώρινα
Προέχει η εθνική ταυτότητα
Ο εθνικιστής πρωθυπουργός δεν πτοήθηκε από την ψυχρολουσία του Βουκουρεστίου, ούτε φαίνεται να κάμπτεται από τις προειδοποιήσεις ισχυρών Ευρωπαίων ηγετών με πρώτο τον Νικολά Σαρκοζί, ότι, προϋπόθεση για να περάσει η χώρα του την πόρτα της Ευρωπαϊκης Ενωσης είναι να τα βρει με την Ελλάδα.
Πράττει αυτό που πιστεύει και που πιστεύουν όλοι οι Σλαβομακεδόνες στα βόρεια σύνορά μας ότι, δηλαδή, η εθνική τους ταυτότητα τοποθετείται υπεράνω όλων και δεν τίθεται προς συζήτηση καμία πτυχή της, έστω και αν αυτό κοστίσει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι είναι ποτισμένος με το ιδεολόγημα του μακεδονισμού. Γεννήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά στο κλίμα του αλυτρωτισμού και τώρα που με όχημα τον εθνικισμό βρέθηκε στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας στο νεόκοπο «κράτος των Μακεδόνων» βλέπει στον εαυτό του τον ηγέτη που θα υπερασπιστεί τα ιστορικά δίκαια του έθνους του.
Γιος «Μακεδόνα του Αιγαίου» από την Αχλάδα Φλώρινας, μαχητή του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» που έφυγε με τη λήξη του εμφυλίου και σήμερα μπαινοβγαίνει κανονικά στην Ελλάδα με βίζα του ελληνικού κράτους, και εγγονός του Νικόλαου Γκρούγιου το όνομα του οποίου αναγράφεται σε επιτύμβια στήλη στην Αχλάδα μεταξύ των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς στην κατοχή για αντιστασιακή δράση κατοίκων του χωριού, ουδέποτε αγάπησε τους Ελληνες. Γι' αυτόν, οι νότιοι γείτονες δεν είναι παρά οι κάτοχοι του αιγαιάτικου τμήματος της «Μεγάλης Μακεδονίας», οι καταπιεστές ενός τμήματος του βίαια διαμελισμένου «μακεδονικού έθνους» που περίπου στενάζει κάτω από την μπότα του κατακτητή, ο λαός που επιβουλεύεται ακόμη και τώρα την ύπαρξη της χώρας του.
Αυτά έμαθε από το οικογενειακό του περιβάλλον, αυτά διδάχθηκε στα σχολικά εγχειρίδια, με αυτά γαλουχήθηκε πολιτικά στο κόμμα του, το εθνικιστικό VMRO και αυτή την «ιστορική αδικία» φιλοδοξεί να αποκαταστήσει ως πρωθυπουργός.
Εβγαλε τη μάσκα
Το πολιτικό του άστρο άρχισε να αναδύεται το 2003 όταν ανέλαβε την ηγεσία του VMRO, κληθείς να αντικαταστήσει τον Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι και να παίξει ρόλο... Κώστα Σημίτη στην πολιτική ζωή της ΠΓΔΜ.
«Η χώρα χρειάζεται έναν νοικοκύρη, έναν τεχνοκράτη σαν τον Σημίτη στην Ελλάδα και αυτός είναι ο Νίκολα Γκρούεφσκι», είχε δηλώσει τότε στο συνέδριο του κόμματος προτείνοντας τον νεαρό υπουργό Εμπορίου και Οικονομικών στις κυβερνήσεις του για διάδοχό του, ο Γκεοργκίεφσκι.
Τρία χρόνια μετά, με σημαία την πάταξη της διαφθοράς και την ανόρθωση της οικονομίας ο Γκρούεφσκι έγινε πρωθυπουργός και σιγά-σιγά άρχισε να αποκαλύπτει ένα πρόσωπο διαφορετικό από εκείνο του τεχνοκράτη οικονομολόγου με το οποίο τον ήξερε και τον ψήφισε ο κόσμος.
Ο εκσυγχρονισμός «τύπου Σημίτη» που ονειρευόταν ο πολιτικός μέντοράς του ξεκίνησε με καθιέρωση ως εθνικής εορτής, της ημέρας ίδρυσης του επαναστατικού VMRO τον περασμένο αιώνα, συνεχιστής του οποίου εμφανίζεται το κόμμα του, καθώς και μιας ντουζίνας θρησκευτικών αργιών. Ακολούθησαν κάποια μέτρα περισσότερο λαϊκίστικου χαρακτήρα στην οικονομία, βαθμιαία απαξίωση της συμφωνίας της Αχρίδας που υποτίθεται διασφαλίζει την αρμονική συμβίωση με τους Αλβανούς και όσον αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα τις έφερε πολλά χρόνια πίσω.
Η ευέλικτη τακτική Γκλιγκόροφ, Γκεοργκίεφσκι και Τσερβένκοφσκι στην εκκρεμότητα της ονομασίας που είχε στριμώξει διεθνώς την Αθήνα και είχε αποφέρει την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία από 118 χώρες εγκαταλείφθηκε, και επελέγη η σκληρή γραμμή. Οι συνήθως προσεκτικές δηλώσεις των Σκοπίων, αντικαταστάθηκαν από ρητορική της εποχής του Γκότσε Ντέλτσεφ και άκομψη φρασεολογία -οι απαξιωτικές αναφορές του Σλαβομακεδόνα ΥΠΕΞ για τον Ελληνα πρωθυπουργό είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα αλαζονείας και πολιτικού ερασιτεχνισμού- ασυνήθιστη για τον πολιτικό πολιτισμό παλαιάς γιουγκοσλάβικης φουρνιάς πολιτικών. Τη μέχρι τότε αποχή από κινήσεις που θα επιβάρυναν το κλίμα διαδέχθηκαν προκλητικές -και άσκοπες σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς εκπροσώπων της διεθνούς κοινότητας- για την ελληνική πλευρά ενέργειες όπως η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων, κ.ά.
Πριν από λίγες μέρες μάλιστα ο Νίκολα Γκρούεφσκι κουβάλησε από τα οροπέδια του Πακιστάν και υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές κάποιον γραφικό φύλαρχο μιας φυλής ονόματι Χούσνα, τον οποίο περιέφερε σαν απόγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πόλεις και χωριά για να γνωρίσει την πατρίδα του πρόγονού του, προκαλώντας θυμηδία στους κόλπους της διανόησης των Σκοπίων.
Απογόνους του μεγάλου στρατηλάτη στους Καλάς του Αφγανιστάν, εμείς; Αλλους απογόνους, στους Χούσνα του Πακιστάν, ο Γκρούεφσκι, για να αποδείξει ότι ο Μέγας Αλεξανδρος του ανήκει!
Ο διεθνής παράγοντας
Η απάντηση στο ερώτημα σε τίνος πλάτες στηρίζεται ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης και η κυβέρνησή του για να κοντράρουν «στα ίσα» και να προκαλούν την ελληνική πλευρά, μάλλον δεν πρέπει να αναζητηθεί στη σφαίρα της συνωμοσίας αμερικανικών και ευρωπαϊκών κέντρων. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να κλείσει η υπόθεση του ονόματος, αλλά δεν το θεωρούν πρόβλημα της περιοχής, ούτε τα Σκόπια ανήκουν πλέον στις υψηλές προτεραιότητες της εξωτερικής τους πολιτικής.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι θεωρεί πιθανότατα ότι με το να στυλώσει τα πόδια, μακροπρόθεσμα θα στρέψει τους Ευρωπαίους αλλά και τους Αμερικανούς εναντίον της Ελλάδας και έτσι θα τη γονατίσει, θα την αναγκάσει να κάνει πίσω, όπως έγινε και με τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία. Το ότι θα παραμείνει η χώρα του για μερικά ακόμη χρόνια εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΝΑΤΟ με κίνδυνο να χαθεί οριστικά το τρένο, καθώς οι συνθήκες μεταβάλλονται διαρκώς, δεν δείχνει να τον απασχολεί ιδιαίτερα. Ο μακεδονισμός υπεράνω όλων. Εξ άλλου, αυτός είναι που τον κρατάει πολιτικά στα ουράνια.
Ο νεαρός πρωθυπουργός όχι μόνο δεν δείχνει -επί του παρόντος- να κάνει πίσω, αλλά βάζει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και άλλα προκλητικά για την ελληνική πλευρά ζητήματα, όπως η αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας και τα δικαιώματα των «Μακεδόνων του Αιγαίου» που με τη λήξη του εμφυλίου εγκατέλειψαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας και να εγκατασταθούν σε βάθος χρόνου στα Σκόπια.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι εμφανίζεται συνεπής με τα λόγια και τα έργα του. Σάρωσε στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές κρατώντας ψηλά το λάβαρο του εθνικισμού και την επομένη του θριάμβου με συνέντευξή του στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΜΙΑ, έστειλε μήνυμα προς την Αθήνα ότι δεν ανήκει στους πολιτικούς που άλλα λένε στα μπαλκόνια κι άλλα πράττουν μόλις πάρουν την εξουσία.
Τώρα, και ενώ το φθινόπωρο αναμένεται να ανοίξει ο κύκλος της διαπραγμάτευσης για την ονομασία, επιχειρεί καλοκαιριάτικα να την εκτρέψει από τον στόχο της που είναι η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης.
Πρέπει, λέει, να συμπεριληφθούν στην ατζέντα και άλλες εκκρεμότητες, ανύπαρκτες για την Ελλάδα, υπαρκτές όμως για τον σλαβομακεδονικό αλυτρωτισμό που επί δεκαετίες προωθεί συστηματικά διεθνώς και τούτες τις μέρες επιχειρεί να τις φουντώσει επικοινωνιακά με κατευθυνόμενες εκδηλώσεις στα Σκόπια και τη Φλώρινα
Προέχει η εθνική ταυτότητα
Ο εθνικιστής πρωθυπουργός δεν πτοήθηκε από την ψυχρολουσία του Βουκουρεστίου, ούτε φαίνεται να κάμπτεται από τις προειδοποιήσεις ισχυρών Ευρωπαίων ηγετών με πρώτο τον Νικολά Σαρκοζί, ότι, προϋπόθεση για να περάσει η χώρα του την πόρτα της Ευρωπαϊκης Ενωσης είναι να τα βρει με την Ελλάδα.
Πράττει αυτό που πιστεύει και που πιστεύουν όλοι οι Σλαβομακεδόνες στα βόρεια σύνορά μας ότι, δηλαδή, η εθνική τους ταυτότητα τοποθετείται υπεράνω όλων και δεν τίθεται προς συζήτηση καμία πτυχή της, έστω και αν αυτό κοστίσει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι είναι ποτισμένος με το ιδεολόγημα του μακεδονισμού. Γεννήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά στο κλίμα του αλυτρωτισμού και τώρα που με όχημα τον εθνικισμό βρέθηκε στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας στο νεόκοπο «κράτος των Μακεδόνων» βλέπει στον εαυτό του τον ηγέτη που θα υπερασπιστεί τα ιστορικά δίκαια του έθνους του.
Γιος «Μακεδόνα του Αιγαίου» από την Αχλάδα Φλώρινας, μαχητή του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» που έφυγε με τη λήξη του εμφυλίου και σήμερα μπαινοβγαίνει κανονικά στην Ελλάδα με βίζα του ελληνικού κράτους, και εγγονός του Νικόλαου Γκρούγιου το όνομα του οποίου αναγράφεται σε επιτύμβια στήλη στην Αχλάδα μεταξύ των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς στην κατοχή για αντιστασιακή δράση κατοίκων του χωριού, ουδέποτε αγάπησε τους Ελληνες. Γι' αυτόν, οι νότιοι γείτονες δεν είναι παρά οι κάτοχοι του αιγαιάτικου τμήματος της «Μεγάλης Μακεδονίας», οι καταπιεστές ενός τμήματος του βίαια διαμελισμένου «μακεδονικού έθνους» που περίπου στενάζει κάτω από την μπότα του κατακτητή, ο λαός που επιβουλεύεται ακόμη και τώρα την ύπαρξη της χώρας του.
Αυτά έμαθε από το οικογενειακό του περιβάλλον, αυτά διδάχθηκε στα σχολικά εγχειρίδια, με αυτά γαλουχήθηκε πολιτικά στο κόμμα του, το εθνικιστικό VMRO και αυτή την «ιστορική αδικία» φιλοδοξεί να αποκαταστήσει ως πρωθυπουργός.
Εβγαλε τη μάσκα
Το πολιτικό του άστρο άρχισε να αναδύεται το 2003 όταν ανέλαβε την ηγεσία του VMRO, κληθείς να αντικαταστήσει τον Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι και να παίξει ρόλο... Κώστα Σημίτη στην πολιτική ζωή της ΠΓΔΜ.
«Η χώρα χρειάζεται έναν νοικοκύρη, έναν τεχνοκράτη σαν τον Σημίτη στην Ελλάδα και αυτός είναι ο Νίκολα Γκρούεφσκι», είχε δηλώσει τότε στο συνέδριο του κόμματος προτείνοντας τον νεαρό υπουργό Εμπορίου και Οικονομικών στις κυβερνήσεις του για διάδοχό του, ο Γκεοργκίεφσκι.
Τρία χρόνια μετά, με σημαία την πάταξη της διαφθοράς και την ανόρθωση της οικονομίας ο Γκρούεφσκι έγινε πρωθυπουργός και σιγά-σιγά άρχισε να αποκαλύπτει ένα πρόσωπο διαφορετικό από εκείνο του τεχνοκράτη οικονομολόγου με το οποίο τον ήξερε και τον ψήφισε ο κόσμος.
Ο εκσυγχρονισμός «τύπου Σημίτη» που ονειρευόταν ο πολιτικός μέντοράς του ξεκίνησε με καθιέρωση ως εθνικής εορτής, της ημέρας ίδρυσης του επαναστατικού VMRO τον περασμένο αιώνα, συνεχιστής του οποίου εμφανίζεται το κόμμα του, καθώς και μιας ντουζίνας θρησκευτικών αργιών. Ακολούθησαν κάποια μέτρα περισσότερο λαϊκίστικου χαρακτήρα στην οικονομία, βαθμιαία απαξίωση της συμφωνίας της Αχρίδας που υποτίθεται διασφαλίζει την αρμονική συμβίωση με τους Αλβανούς και όσον αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα τις έφερε πολλά χρόνια πίσω.
Η ευέλικτη τακτική Γκλιγκόροφ, Γκεοργκίεφσκι και Τσερβένκοφσκι στην εκκρεμότητα της ονομασίας που είχε στριμώξει διεθνώς την Αθήνα και είχε αποφέρει την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία από 118 χώρες εγκαταλείφθηκε, και επελέγη η σκληρή γραμμή. Οι συνήθως προσεκτικές δηλώσεις των Σκοπίων, αντικαταστάθηκαν από ρητορική της εποχής του Γκότσε Ντέλτσεφ και άκομψη φρασεολογία -οι απαξιωτικές αναφορές του Σλαβομακεδόνα ΥΠΕΞ για τον Ελληνα πρωθυπουργό είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα αλαζονείας και πολιτικού ερασιτεχνισμού- ασυνήθιστη για τον πολιτικό πολιτισμό παλαιάς γιουγκοσλάβικης φουρνιάς πολιτικών. Τη μέχρι τότε αποχή από κινήσεις που θα επιβάρυναν το κλίμα διαδέχθηκαν προκλητικές -και άσκοπες σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς εκπροσώπων της διεθνούς κοινότητας- για την ελληνική πλευρά ενέργειες όπως η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων, κ.ά.
Πριν από λίγες μέρες μάλιστα ο Νίκολα Γκρούεφσκι κουβάλησε από τα οροπέδια του Πακιστάν και υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές κάποιον γραφικό φύλαρχο μιας φυλής ονόματι Χούσνα, τον οποίο περιέφερε σαν απόγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πόλεις και χωριά για να γνωρίσει την πατρίδα του πρόγονού του, προκαλώντας θυμηδία στους κόλπους της διανόησης των Σκοπίων.
Απογόνους του μεγάλου στρατηλάτη στους Καλάς του Αφγανιστάν, εμείς; Αλλους απογόνους, στους Χούσνα του Πακιστάν, ο Γκρούεφσκι, για να αποδείξει ότι ο Μέγας Αλεξανδρος του ανήκει!
Ο διεθνής παράγοντας
Η απάντηση στο ερώτημα σε τίνος πλάτες στηρίζεται ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης και η κυβέρνησή του για να κοντράρουν «στα ίσα» και να προκαλούν την ελληνική πλευρά, μάλλον δεν πρέπει να αναζητηθεί στη σφαίρα της συνωμοσίας αμερικανικών και ευρωπαϊκών κέντρων. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να κλείσει η υπόθεση του ονόματος, αλλά δεν το θεωρούν πρόβλημα της περιοχής, ούτε τα Σκόπια ανήκουν πλέον στις υψηλές προτεραιότητες της εξωτερικής τους πολιτικής.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι θεωρεί πιθανότατα ότι με το να στυλώσει τα πόδια, μακροπρόθεσμα θα στρέψει τους Ευρωπαίους αλλά και τους Αμερικανούς εναντίον της Ελλάδας και έτσι θα τη γονατίσει, θα την αναγκάσει να κάνει πίσω, όπως έγινε και με τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία. Το ότι θα παραμείνει η χώρα του για μερικά ακόμη χρόνια εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΝΑΤΟ με κίνδυνο να χαθεί οριστικά το τρένο, καθώς οι συνθήκες μεταβάλλονται διαρκώς, δεν δείχνει να τον απασχολεί ιδιαίτερα. Ο μακεδονισμός υπεράνω όλων. Εξ άλλου, αυτός είναι που τον κρατάει πολιτικά στα ουράνια.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...