Η πιο πολύνεκρη φάση της πανδημίας μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας

Γράφει η Zeynep Tufekci 

Μια περισσότερο μεταδοτική μετάλλαξη θα μπορούσε να καταστρέψει χώρες που δεν έχουν εμβόλια

Εάν οι ηγέτες σε παγκόσμια κλίμακα δεν ενεργήσουν άμεσα, το τέλος της πανδημίας της Covid-19 μπορεί να έρθει με μια φρικτή μορφή επίτευξης ανοσίας της αγέλης, καθώς περισσότερο μεταδοτικές μεταλλάξεις θα κερδίζουν έδαφος σε όλο τον κόσμο και θα σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους.

Υπάρχουν ανησυχητικές νέες ενδείξεις ότι η "ινδική" μετάλλαξη B.1.617.2 θα μπορούσε να είναι πολύ πιο μεταδοτική από τη "βρετανική" μετάλλαξη B.1.1.7, η οποία συνέβαλε σε μερικές από τις πιο θανατηφόρες αυξήσεις κρουσμάτων ανά τον κόσμο.

Σε χώρες με εκτεταμένο εμβολιασμό, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, μπορούμε να αναμένουμε ότι τα κρούσματα Covid, οι νοσηλείες και οι θάνατοι θα συνεχίσουν να μειώνονται ή να παραμένουν χαμηλά, ειδικά αφού οι εργαστηριακές εξετάσεις και η εμπειρία δείχνουν ότι τα εμβόλια φαίνεται να προστατεύουν τους εμβολιασθέντες ενάντια και στις δύο μεταλλάξεις.

Ωστόσο, για μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, η τελευταία ακόμη πιο μεταδοτική νέα μετάλλαξη θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική.

Θα μπορούσε να εξαπλωθεί γρήγορα σε μια περιοχή τυχαία. Πιθανόν να έφτασε εκεί πριν από άλλες μεταλλάξεις και να βρήκε έναν ευάλωτο πληθυσμό, ή να στάθηκε... τυχερή και να διεσπάρη σε μια μεγάλη πληθυσμιακή υποομάδα πολύ γρήγορα.

Ένα βασικό μέτρο που χρησιμοποιήθηκε σε προηγούμενα ξεσπάσματα της πανδημίας για να διαπιστωθεί εάν μια μετάλλαξη ήταν πιο μεταδοτική ήταν να εξετάζει κανείς τα "δευτερεύοντα ποσοστά μεταδοτικότητας" σε περιβάλλον που δεν συνδέεται με ταξίδι - πόσα άτομα τα οποία έρχονται σε στενή επαφή με ένα μολυσμένο άτομο κολλούν τον ιό. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός αυτών των επαφών, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα η μεταδοτικότητα μιας μετάλλαξης να είναι μεγαλύτερη.

Δεδομένα σχετικά με τα ποσοστά δευτερογενούς "επίθεσης" που κυκλοφόρησαν στις 22 Μαΐου από βρετανική υπηρεσία δημόσιας υγείας υποδηλώνουν ότι η μετάλλαξη που πρωτοεμφανίστηκε στην Ινδία μπορεί να είναι σημαντικά πιο μεταδοτική μεταξύ στενών επαφών σε σχέση ακόμη και με την ήδη πολύ μεταδοτική B.1.1.7. Έκθεση της 27ης Μαΐου υποστηρίζει περαιτέρω τα ευρήματα.

Αυτά φαίνεται να υποστηρίζονται και από τα τρομερά ξεσπάσματα της πανδημίας στην Ινδία και το γειτονικό Νεπάλ, όπου είναι επίσης διαδεδομένη.
Μια μετάλλαξη με μεγαλύτερη μεταδοτικότητα αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για άτομα χωρίς ανοσία είτε από εμβολιασμό είτε από προηγούμενη μόλυνση, ακόμη και αν η μετάλλαξη δεν είναι πιο θανατηφόρα από τις προηγούμενες "εκδόσεις" του ιού. Κάτοικοι χωρών όπως η Ταϊβάν ή το Βιετνάμ που είχαν σχεδόν αποφύγει την πανδημία και χώρες όπως η Ινδία και το Νεπάλ, που τα πήγαιναν σχετικά καλά μέχρι πρόσφατα, έχουν αρκετά μικρή "ασυλία" έναντι του ιού και είναι σε μεγάλο βαθμό μη εμβολιασμένες. Μια πιο μεταδοτική μετάλλαξη μπορεί να διασπαρεί με αστρονομική ταχύτητα σε έναν τόσο ανοσολογικά μη προετοιμασμένο πληθυσμό.

Η αυξημένη μεταδοτικότητα αποτελεί εκθετικού επιπέδου απειλή. Εάν ένας ιός που προηγουμένως μπορούσε να μολύνει κατά μέσο όρο τρία άτομα μπορεί τώρα να μολύνει τέσσερα, η αύξηση μοιάζει μικρή. Ωστόσο, εάν ξεκινήσετε με μόνον δύο μολυσμένα άτομα και στα δύο σενάρια, συνολικά, μετά από 10 γύρους μόλυνσης, η πιο μεταδοτική μετάλλαξη θα προκαλούσε 2,8 εκατομμύρια κρούσματα, σε σχέση με τα 177.000 κρούσματα της λιγότερο μεταδοτικής.

Ηθικά και πρακτικά, αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης απαιτεί άμεση δράση: εκτεταμένος εμβολιασμός εκείνων που είναι πιο ευάλωτοι εκεί όπου η απειλή είναι μεγαλύτερη.

Η παραίτηση από τις πατέντες των εμβολίων αποτελεί καλή ιδέα, ωστόσο, εάν δεν συνδέεται με μια διαδικασία που αυξάνει πραγματικά την προσφορά εμβολίων, έχει αξία ελάχιστα μεγαλύτερη από σκέψεις και προσευχές μετά από μια τραγωδία. Αξιωματούχοι από όλες τις χώρες οι οποίες παράγουν εμβόλια πρέπει να συγκεντρωθούν σε μια επείγουσα σύνοδο προκειμένου να αποφασίσουν πώς θα διαχειριστούν όποια πλεονάζουσα ικανότητα έχουν να παραγάγουν περισσότερο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Λόγω της απειλής της αυξημένης μεταδοτικότητας, και δεδομένου ότι τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι όλα τα εμβόλια, ακόμη και οι κινεζικές και ρωσικές εκδοχές τους, είναι πολύ αποτελεσματικά κατά σοβαρής νόσου ή θανάτου, πρέπει να δοθεί έμφαση στην κατασκευή και διανομή του ύψιστου αριθμού δόσεων όσο το δυνατόν ταχύτερα.

Εάν η επιλογή είναι μεταξύ μη εμβολίου και οποιουδήποτε εμβολίου, η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί σε ό,τι μπορεί να κατασκευαστεί ταχύτερα, ανεξάρτητα από διπλώματα ευρεσιτεχνίας, έθνος προέλευσης ή χώρες που δίνουν προτεραιότητα σε συμμάχους ή επίδοξους συμμάχους τους.

Η προμήθεια εμβολίων πρέπει να μετατοπιστεί τώρα στα σημεία του πλανήτη όπου η κρίση είναι στο χειρότερο σημείο της, εάν είναι απαραίτητο και μακριά από τις πλούσιες χώρες που έχουν αγοράσει το μεγαλύτερο μέρος της προσφοράς. Είναι φυσικά κατανοητό ότι κάθε έθνος θέλει να εμβολιάσει πρώτα τον δικό του πληθυσμό, ωστόσο μια χώρα με υψηλά επίπεδα εμβολιασμού, ειδικά μεταξύ των πιο ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού της, μπορεί να επιβραδύνει τον εμβολιασμό, ειδικά εάν είχε επίσης μεγάλα κύματα κρουσμάτων στο παρελθόν. Επιπλέον, τα πλεονάζοντα αποθέματα μπορούν να κατευθυνθούν όπου είναι αναγκαία, χωρίς καν να επιβραδύνουν τα υπάρχοντα προγράμματα εμβολιασμού.

Ήδη, υπάρχουν αναφορές ότι χώρες, από το Νεπάλ έως τις Φιλιππίνες και από τη Νότια Αφρική έως τη Νιγηρία ενδέχεται να αντιμετωπίσουν επιπλέον ελλείψεις οξυγόνου, όπως την είδαμε στην Ινδία. Ο συγκεκριμένος παθογόνος παράγοντας έχει ένα ποσοστό θνησιμότητας όταν το οξυγόνο είναι διαθέσιμο ως θεραπεία και ένα μεγαλύτερο όταν δεν είναι - και θα ήταν μια ανείπωτη τραγωδία να υποστεί κανείς το τελευταίο φαινόμενο όταν βρισκόμαστε ήδη στο δεύτερο έτος της πανδημίας.

Όπως όλες οι πανδημίες, και η τωρινή θα τελειώσει είτε με εκατομμύρια -ίσως δισεκατομμύρια- μολυσμένους από τον ιό και εμβολιασμένους. Αυτή τη φορά, οι ηγέτες σε παγκόσμια κλίμακα έχουν επιλογή, αλλά λίγο χρόνο για να την κάνουν προτού εκείνη τούς επιβληθεί από τις συνθήκες.

* H Zeynep Tufekci είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, αρθρογράφος στους The New York Times και συγγραφέας του βιβλίου "Twitter and Tear Gas: The Power and Fragility of Networked Protest”.

© 2021 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"
Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση