Μήλιοι και… μίλια

Ελάτε να συζητήσουμε για το τι είναι δυνατό να γίνει έχοντας υπ’ όψιν τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός μας, γνωρίζοντας όμως ότι στις ανθρώπινες σχέσεις τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισοδύναμοι με τον άλλον και ότι, σε διαφορετική περίπτωση, ο ισχυρός επιβάλλει όσα του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».

Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη

Την κυνική αυτή δήλωση των Αθηναίων προς τους Μηλίους διέσωσε ο Θουκυδίδης στα έργα του, για να θυμίζει στις επόμενες γενιές ποια πρέπει να είναι τα όριά τους όταν από λανθασμένους χειρισμούς βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Η μοίρα, βεβαίως, των Μηλίων είναι γνωστή. Δυστυχώς, αιώνες μετά οι Ελληνες πολιτικοί δεν φαίνεται να έχουν διδαχτεί από αυτήν.

Η Τουρκία προ ετών, κάνοντας ένα λάθος στρατηγικής, έδωσε στη χώρα μας το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης στο Αιγαίο. Θεωρώντας ως αιτία πολέμου την άσκηση του νόμιμου δικαιώματος της χώρας μας για επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ν.μ., σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ουσιαστικά μας έδωσε τη δυνατότητα να το πράξουμε όποτε εμείς θεωρήσουμε κατάλληλες τις συνθήκες προς τούτο.

Το στρατηγικό αυτό πλεονέκτημα δείχνει να απαξιώνεται στις μέρες μας, με την επέκταση των χωρικών υδάτων μας στα 12 ν.μ. μόνο στην περιοχή του Ιονίου, ίσως και νοτίως της Κρήτης, χωρίς δηλαδή να γίνεται αξιοποίησή του και στον χώρο του Αιγαίου. Και πώς να γίνει αυτό, από τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη θέση των Μηλίων! Η εξάντληση των παλικαρισμών στα δυτικά και τα νότια όριά μας είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να «δεχθεί» την απόσυρση του «Oruc Reis» από τις θάλασσές μας, ως προϋπόθεση για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, φυσικά, φρόντισε να τονίσει ότι το σκάφος θα κάνει έρευνες εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων για τους επόμενους έξι μήνες. Για τη συνέχεια, βλέπουμε…

Στην πραγματικότητα, το μόνο που έκανε η Αγκυρα ήταν να εκμεταλλευτεί έναν ανέξοδο γι’ αυτήν όρο που έθεσε η Ελλάδα, να αποχωρήσει δηλαδή προσωρινά το ερευνητικό σκάφος της από την ελληνική θάλασσα, θέτοντας μάλιστα και χρονικό όριο για την ολοκλήρωση της… 61ης επανέναρξης των «διερευνητικών επαφών», αυτό των έξι μηνών! Είναι βέβαιο, φυσικά, ότι σε αυτήν τη διαδικασία θα ακολουθήσει πάλι τη συνήθη τακτική της ανοίγοντας όλο και περισσότερα θέματα προς «συζήτηση». Δεν μένει παρά να μας εξηγήσει η κυβέρνηση προς τι άραγε η υφέρπουσα αισιοδοξία εκ μέρους της και η ικανοποίηση για την «υποχώρηση» της Τουρκίας, αφού μπορεί πράγματι η πατρίδα μας να έχει όλα τα νομικά επιχειρήματα με το μέρος της, αλλά αυτή που πραγματικά νιώθει ισχυρή, και το δείχνει συνεχώς με μία προκλητική πολιτική χυδαιότητα, είναι η χουντογείτονα.

Το χάιδεμα του νεοσουλτάνου στην τελευταία σύσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών, οι όποιες ανώδυνες «προειδοποιήσεις», οι αποσπασματικές δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη αποσκοπούν απλώς στο να βαυκαλίζουν τους κυβερνώντες.

Ας ευχηθούμε η εθελοτύφλωση των Αθηνών να μη γίνει αιτία άλλης μιας υποχώρησης στα εθνικά μας θέματα. Η Ελλάδα δεν μεγαλώνει εκεί που δεν υπάρχει απειλή αλλά μία απλή διαφωνία, με μία απλή συμφωνία μεταξύ κυρίων που απλά πιστοποιεί αυτό που ήδη της ανήκει. Αντίθετα, κινδυνεύει να μικρύνει όταν σύρεται σε «συζήτηση» με έναν διαχρονικά βάρβαρο και θρασύ γείτονα, ο οποίος επιβουλεύεται και διεκδικεί γην και ύδωρ που ποτέ δεν του ανήκαν και που απλά κάποτε τα μόλυνε με τη μιαρή και βέβηλη περπατησιά του.

Newsbreak

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση