Αξονες του τουρκικού καιροσκοπισμού
Είναι εντυπωσιακό πως ο Ερντογάν, με την καιροσκοπική εξωτερική πολιτική του, συνεχίζει να κερδίζει εναντίον της Ε.Ε., όπως έδειξε και η τελευταία Σύνοδος Κορυφής. Πώς γίνεται και ο απόλυτος ηγέτης ενός αυταρχικού πολιτεύματος με χειμαζόμενη οικονομία αναγκάζει τους αρχηγούς μιας Ενωσης με σχεδόν 500 εκατ. πληθυσμό και τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου να ανέχονται τις ανοικτές προκλήσεις εναντίον τους; Πριν επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, πρέπει πρώτα να σχολιάσουμε ότι η υπόθεση δεν έχει λήξει: ο Ερντογάν μπορεί να φαίνεται νικητής τώρα (όπως πιστεύουν πολλοί, μεταξύ αυτών και ο ίδιος), καθώς η επιθετικότητά του δεν τιμωρείται, όμως τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη. Γι’ αυτό απαιτείται ανάλυση της τακτικής του Ερντογάν, μήπως βοηθήσει να δοθεί αποτελεσματική απάντηση.
Εχουμε παρατηρήσει αρκετές φορές τον τελευταίο χρόνο πώς κινείται η Τουρκία. Χρήσιμο όμως θα είναι να δούμε συνοπτικά τους κεντρικούς άξονες της συμπεριφοράς της.
Πρώτον: η Τουρκία επιχειρεί συνεχώς να διχάσει τους αντιπάλους της, παρουσιάζοντας τα ζητήματα μεταξύ τους όπως αυτή θέλει, προκαλώντας σύγχυση, μέσα στην οποία η ίδια δρα με βάναυση απλότητα, φτιάχνοντας προγεφύρωμα για την επόμενη διεκδίκηση. Για παράδειγμα, συνεχώς επιχειρεί να «απομονώσει» την Ελλάδα και την Κύπρο από τους εταίρους τους· μετά τη Σύνοδο Κορυφής, ο Ερντογάν έπλεκε το εγκώμιο «των λογικών» χωρών που δεν ενέδωσαν στις πιέσεις για κυρώσεις.
Δεύτερον: η Τουρκία κατηγορεί τους αντιπάλους για όσα διαπράττει η ίδια· έτσι θολώνει τα νερά ώστε τρίτοι να μη γνωρίζουν ποια είναι η πραγματικότητα, με αποτέλεσμα είτε την ανεμπόδιστη δράση της Τουρκίας είτε την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Οι επιθέσεις του Ερντογάν εναντίον της Ε.Ε. για «ισλαμοφοβία» είναι από τα πιο πρόσφατα επινοήματα αυτής της τακτικής.
Τρίτον: πολύτιμο όπλο της Τουρκίας είναι η «αξιοποίηση» των δικών της αδυναμιών, είτε αυτές αφορούν την οικονομία είτε το έλλειμμα δημοκρατίας· παρουσιάζοντας την οικονομία (αλλά και την ίδια τη χώρα) ως και πολύ μεγάλη και εύθραυστη, αξιώνει ιδιαίτερη περιποίηση, προκαλώντας φόβο σε ξένους παράγοντες μήπως κατηγορηθούν ότι αυτοί «έχασαν την Τουρκία». Ετσι, απαιτεί «κατανόηση» ενώ δρα βάναυσα εναντίον και των πολιτών της και άλλων λαών.
Αυτές τις τακτικές δεν τις επινόησε ο Ερντογάν. Τις βλέπουμε και απ’ όταν οι Σύμμαχοι κατείχαν την Κωνσταντινούπολη στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου: ο Κεμάλ κατάφερε και να τους διχάσει και να ενισχύσει το κύμα δυσαρέσκειας εναντίον του σουλτάνου, οδηγώντας τα πράγματα εκεί που ήθελε.
Οπως και τότε, κάποιοι εταίροι στην Ε.Ε. θεωρούν ότι θα βγουν κερδισμένοι από την ανοχή που δείχνουν στον Ερντογάν. Γι’ αυτό, η απάντηση στην Τουρκία απαιτεί να είναι ξεκάθαρο ποιος κάνει «συμφωνία με τον διάβολο» και πού αποσκοπεί.
Πέρα από το να γνωρίζουμε τις αδυναμίες της δικής μας πλευράς, πρέπει να ξέρουμε και τις αδυναμίες όσων ασκούν εξουσία στην Τουρκία.
Να αντιστραφούν οι όροι, με στόχο μια διαπραγμάτευση που θα γίνει με όρους της Ε.Ε., όχι της Τουρκίας.
Νίκος Κωνσταντάρας
Καθημερινή
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...