Το «τελεσίγραφο» Μακρόν σε Λίβανο - Χεζμπολάχ

Ο πρόεδρος της Γαλλίας έγινε σήμερα ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφθηκε τον Λίβανο μετά την ανείπωτη καταστροφή που έπληξε τη χώρα το απόγευμα της Τρίτης. «Ο Λίβανος δεν είναι μόνος του», ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Εμανουέλ Μακρόν πριν την άφιξή του στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, όπου έγινε δεκτός από τον ομόλογό του, Μισέλ Αούν.

«Θα προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε τις επόμενες ημέρες πρόσθετη βοήθεια, από τη Γαλλία και από την Ευρώπη. Επιθυμώ να οργανώσω τη συνεργασία γι' αυτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και σε διεθνές», σημείωσε επίσης ο ίδιος, ξεκαθαρίζοντας ότι η χώρα του θα επιδιώξει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, εκμεταλλευόμενη τους ιδιαίτερους και στενούς οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς που διατηρεί με την πρώην αποικία της.

Πολύ γρήγορα, όμως, οι συνομιλητές του Μακρόν κατάλαβαν ότι η βοήθεια η οποία τους υποσχέθηκε – γαλλική, ευρωπαϊκή και διεθνής – δεν θα φτάσει ποτέ στη χώρα τους εάν δεν υπάρξουν ορισμένες πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. «Είναι εδώ επίσης για να εκκινήσω μια νέα πολιτική πρωτοβουλία. Αυτό είναι που θα μεταφέρω στους συνομιλητές μου και τις πολιτικές δυνάμεις σήμερα το απόγευμα», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενόψει των συναντήσεων που επρόκειτο να έχει και της κοινής συνέντευξης Τύπου η οποία έχει προγραμματιστεί πριν την επιστροφή του στο Παρίσι.


«Το καθεστώς πρέπει να αλλάξει»

Ο Γάλλος πρόεδρος έγινε μάλιστα ακόμη πιο συγκεκριμένος, όταν επικαλέστηκε το γεγονός ότι ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς», προσθέτοντας πως θα απαιτήσει από τους υπεύθυνους «να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις, να αλλάξουν το σύστημα, να τερματίσουν τον διχασμό του Λιβάνου και να ανοίξουν μέτωπο κατά της διαφθοράς». «Εάν αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνουν, τότε ο Λίβανος θα συνεχίσει να υποφέρει», τόνισε επίσης μετά τη συνάντησή του με τον Αούν.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Πολύ απλά, ότι η ξένη βοήθεια δεν πρόκειται να δοθεί στους σημερινούς κυβερνώντες, στους οποίους ούτε η Γαλλία ούτε μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινότητας δεν έχει εμπιστοσύνη. Ακόμη και τα πλούσια αραβικά κράτη, που στο παρελθόν έχουν διαθέσει σημαντικά κεφάλαια για να στηρίξουν τον Λίβανο, εμφανίζονται σήμερα απρόθυμα, επικαλούμενα τη μεγάλη επιρροή της φολοϊρανικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, η οποία ουσιαστικά ελέγχει την κυβέρνηση της χώρας.

Τι θα κάνουν Χεζμπολάχ και Τεχεράνη;

Πρακτικά, λοιπόν, προκύπτει το εξής ερώτημα: Θα δεχθεί η Χεζμπολάχ και ο ηγέτης της, Χασάν Νασράλα, καθώς και ο μεγάλος προστάτης τους η Τεχεράνη, να κάνουν ένα βήμα πίσω, να εγκαταλείψουν ορισμένα από τα κεκτημένα τους και να αφήσουν χώρο για την ανάδυση μιας νέας πολιτικής και οικονομικής τάξης πραγμάτων στον Λίβανο;

Από την άλλη, θα δεχθούν οι Γάλλοι και οι άλλες δυνάμεις μια φαινομενική υποχώρηση της Χεζμπολάχ, η οποία όμως επί της ουσίας θα παραμένει κράτος εν κράτει; Και τέλος, πόσο θα επηρεάσουν οι όροι που θέτει ο Μακρόν την διεφθαρμένη ολιγαρχία του Λιβάνου και το παζάρι της με το ΔΝΤ για ένα νέο πακέτο διάσωσης μετά τη χρεοκοπία του Μαρτίου;

Το πρόβλημα, προφανώς, δεν είναι απλό και σίγουρα, η λύση του ξεπερνά τις επιπτώσεις από την φονική έκρηξη της Τρίτης.

Γιώργος Παυλόπουλος
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση