"Τα δικά σου δικά μου", ώσπου κάποιος να πει "όχι"

Του Άγη Βερούτη

Η σταδιακή μείωση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας από την Ανατολική Μεσόγειο, τα τελευταία λίγα χρόνια, άφησε χώρο για να γεννηθούν πολλαπλά αναθεωρητικά μέτωπα στην περιοχή.

Ξεκινώντας από την Λιβύη στη βόρειο Αφρική, το πέρασμα των Αδελφών Μουσουλμάνων από την Αίγυπτο, τον εμφύλιο στη Συρία, την απόπειρα δημιουργίας Χαλιφάτου από τον ISIS (με τουρκικά χρήματα) στις περιοχές μειωμένου στρατιωτικού ελέγχου στη Συρία και το Κουρδιστάν, τις εντάσεις στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, αλλά και τις συνεχείς παραβιάσεις και αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, η περιοχή βράζει περισσότερο από ποτέ στις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η γειτονική Τουρκία υπό την συνεχή διακυβέρνηση Ερντογάν σχεδόν 20 χρόνων, βασιζόμενη στην δημογραφική έκρηξη που αύξησε τον πληθυσμό της σχεδόν στα 85 εκατομμύρια και την οικονομική άνθηση που επέφερε η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που συνέστησε το ΔΝΤ, νιώθει αρκετά δυνατή.

Τι σημαίνει αρκετά δυνατή;


Μα να ρισκάρει και να προσπαθήσει να δρέψει οφέλη διεύρυνσης της σφαίρας επιρροής της, ανακατεύοντας την τράπουλα όπου υπάρχει αναβρασμός ή δημιουργώντας η ίδια τον αναβρασμό, παρεμβαίνοντας με οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση, στηρίζοντας την μια από τις δυο πλευρές κάθε διαμάχης και αξιώνοντας να ανατραπεί το στάτους κβο υπέρ της όπου δεν υπάρχει εμφύλιος, είτε στέλνοντας στολές και τουφεκιά στο Κόσοβο, είτε εκπαιδευτικά κονδύλια στην πρώην πΓΔΜ, είτε οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Αλβανία, προσπαθώντας να εγκλωβίσει την Ελλάδα σε μουσουλμανικό τόξο της επιρροής της.

Με την σταδιακή απόσυρση των ΗΠΑ ως εγγυητή σταθερότητας από την περιοχή, η Τουρκία θέλει να αναλάβει περιφερειακός χωροφύλακας, ανατρέποντας τις ισορροπίες του τελευταίου μισού αιώνα, με αντάλλαγμα μερίδιο από τους ενεργειακούς πόρους των άλλων.

Μεγαλοϊδεατισμός ή απληστία;
Ίσως και τα δυο.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος ορθώς αρνείται να υπαναχωρήσει από την εθνική κυριαρχία της, ορθώς προετοιμάζεται να υποστηρίξει το δίκιο της με πυραύλους και κανόνια και ορθώς επισημαίνει ότι αυτός ο μεγαλοϊδεατισμός, αν αφεθεί αναπάντητος, θα βλάψει τόσο την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και τις χώρες που εμπλέκονται στους σχεδιασμούς της Τουρκίας, αλλά κυρίως θα βλάψει την ίδια την Τουρκία.

Ανεξαρτήτως των επενδύσεων 6.000 γερμανικών εταιρειών στην γείτονα στις προηγούμενες δυο δεκαετίες, καλά θα κάνουν οι Γερμανοί φίλοι και εταίροι μας να θυμηθούν ότι την τελευταία φορά που κάποιος μεγαλοϊδεατισμός και επιθυμία για τους ενεργειακούς πόρους των "άλλων" άγγιξε την Ευρώπη, είχαμε πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς και έναν παγκόσμιο πόλεμο τον οποίο διαδέχθηκε ένας ψυχρός πόλεμος, με χώρες στα πρόθυρα του λιμού και εκατοντάδες εκατομμύρια σπαταλημένες ανθρώπινες ζωές.

Ορθώς λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλιμακώνει το θέμα σε διεθνές επίπεδο, ορθώς τάσσονται υπέρ της διατήρησης της περιφερειακής ισορροπίας η Γαλλία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και - κατά δήλωση του πρεσβευτή της - επιστρέφει στην περιοχή με ελικοπτεροφόρο πλοίο η Αμερική, ωστόσο το πρόβλημα δεν θα λυθεί όσο η γείτονας Τουρκία διατηρεί τις μεγαλοϊδεατικές της βλέψεις για λιβυκές πετρελαιοπηγές και Γαλάζιες Πατρίδες στο ελληνικό Αιγαίο και στο ελληνικό Καστελόριζο, που είναι Ελλάδα και όχι "κοντά" στην Ελλάδα.

Καλά θα κάνει η Τουρκία ίσως να σκεφτεί και εκείνη από την πλευρά της πόσο φτηνά τη γλίτωσε η ίδια στον προηγούμενο μεγαλοϊδεατικό πόλεμο (τον Β´ΠΠ), στον οποίο πήγε με τη λάθος πλευρά. Να σκεφτεί και πώς η Γερμανία πέρασε 45 χρόνια χωρισμένη στα δύο, παρότι ήταν πληθυσμιακά ομοιογενής και δεν είχε ούτε 20% αλεβίτες, ούτε 20% Κούρδους, ούτε 15% κρυπτοχριστιανούς.

"Τα δικά σου, δικά μου", ώσπου κάποιος να πει "όχι".

Και ο Μητσοτάκης το είπε...

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση