10 λόγοι αμφισβήτησης των επίσημων στοιχείων για κρούσματα και θανάτους

Της Cathy O'Neil

Αν είστε σαν κι εμένα, πιθανότατα παρακολουθείτε καθημερινά τα στοιχεία σχετικά με την πανδημία του κορωναϊού, αναζητώντας εκλάμψεις ελπίδας στις καμπύλες: του αριθμού κρουσμάτων, νοσηλευομένων, διασωληνωμένων, νεκρών.

Μακάρι να υπήρχε μεγαλύτερη δυνατότητα κατανόησής τους. Όσο περισσότερο κοιτάζω τους αριθμούς, τόσο περισσότερο διαπιστώνω τα προβλήματά τους. Ακολουθούν τα 10 βασικά στοιχεία τους που με οδηγούν στην αμφισβήτησή τους.

1. Ο αριθμός όσων έχουν μολυνθεί από τον ιό ο οποίος ανακοινώνεται είναι σχεδόν άνευ νοήματος. Μπορούν να μετρηθούν μόνον άτομα που εξετάζονται για κορωναϊό και εξακολουθούν να μην διεξάγονται αρκετά τεστ - ούτε καν πολλά, σε καμία χώρα πλην της Ισλανδίας.

Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκτιμούμε πόσα άτομα νοσούν υπολογίζοντας, στην ουσία μαντεύοντας ποιο ποσοστό των φορέων του ιού έχουν πρόσβαση σε τεστ και τελικά σε ποιο ποσοστό αυτό πραγματοποιείται.

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, στοιχεία που προέρχονται κυρίως από προσωπικές μαρτυρίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι αρκετά άρρωστοι προκειμένου να γίνουν δεκτοί σε νοσοκομεία για νοσηλεία. Μόνο περίπου το 10% των περιπτώσεων εκτιμάται ότι χρήζει νοσηλείας, οπότε ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων πιθανόν να είναι περίπου δέκα φορές μεγαλύτερος από εκείνον που καταγράφεται επισήμως.


2. Τα τεστ δεν είναι ακριβή και η ανακρίβειά τους δεν είναι συμμετρική. Συγκεκριμένα, παράγουν πολύ περισσότερες ψεύτικες αρνητικές απ’ ό,τι ψεύτικες θετικές γνωματεύσεις - που σημαίνει ότι τείνουν να δείχνουν ότι οι άνθρωποι είναι εντάξει, ενώ στην πραγματικότητα είναι άρρωστοι. Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό των τεστ που δίνουν ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να υπερβαίνει ακόμη και το 30%.

Αυτό σημαίνει ότι ο πραγματικός αριθμός λοιμώξεων πρέπει και πάλι να είναι πολλαπλάσιος εκείνου που καταγράφεται.

3. Ο αριθμός των τεστ τα οποία έχουν γίνει δεν ισούται με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν υποβληθεί σε αυτά. Επειδή ακριβώς τα τεστ υποφέρουν από τέτοια επίπεδα ανακρίβειας, ορισμένοι άνθρωποι πραγματοποιούν τεστ δύο φορές για να είναι απόλυτα σίγουροι για τα αποτελέσματα.

Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του πληθυσμού που έχει ελεγχθεί σε σύγκριση με τον αριθμό των ατόμων που βρέθηκαν να έχουν μολυνθεί δίνει μια πλασματική εικόνα, καλύτερη της πραγματικής, προσφέροντας έναν ακόμη λόγο να πιστεύουμε ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι υψηλότερος.

4. Οι αριθμοί - εκ των πραγμάτων - δεν "παράγονται" με συγχρονισμό. Άνθρωποι πεθαίνουν ορισμένες φορές μετά από εβδομάδες στο νοσοκομείο, ενώ άλλοι νοσηλεύονται μία εβδομάδα ή περισσότερο μετά από θετικές εξετάσεις για τον ιό.

Επομένως, δεν θα πρέπει να περιμένουμε την καμπύλη του "αριθμού θανάτων" να επιπεδωθεί παρά αρκετό καιρό μετά την επιπέδωση της καμπύλης του "αριθμού κρουσμάτων". Η θετική πλευρά αυτής της καθυστέρησης είναι ότι, δεδομένου ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να αναρρώσει κανείς παρά για να πεθάνει, το ποσοστό θανάτων θα μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.

5. Η έννοια της νοσηλείας αλλάζει. Αξιωματούχοι παρουσίασαν πρόσφατα την μείωση των εισαγωγών στα νοσοκομεία ως θετικό σημάδι. Ωστόσο χρειάζονται πλέον πολύ πιο έντονα συμπτώματα για να γίνει δεκτός κάποιος στο νοσοκομείο αυτές τις ημέρες.

Οι τηλεφωνικές γραμμές έχουν μπλοκαριστεί, τα ασθενοφόρα είναι λιγοστά, τα υποδείγματα για το ποιος πρέπει να νοσηλεύεται έχουν αλλάξει δραστικά, ενώ οι άνθρωποι τείνουν αποφεύγουν τις γεμάτες αίθουσες στα "Επείγοντα" των νοσοκομείων. Έτσι, οι λιγότερες νοσηλείες δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι η κατάσταση βελτιώνεται.

6. Οι θάνατοι δεν καταγράφονται αμέσως ή με συνέπεια. Διάφορα λειτουργικά ή γραφειοκρατικά ζητήματα, όπως αρχειοθέτηση εγγράφων και η ειδοποίηση των συγγενών καθορίζουν πότε πραγματικά καταγράφεται ένας θάνατος.

Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να εξηγήσετε γιατί οι περισσότεροι θάνατοι τείνουν να αναφέρονται κάθε Τρίτη. Γι' αυτό μην ενθουσιάζεστε με τα καλά νέα του σαββατοκύριακου - μπορεί να απογοητευτείτε στις αρχές της εβδομάδας.

7. Δεν υπάρχει καταγραφή των θανάτων των σχετιζόμενων με κορωναϊό εκτός νοσοκομείων. Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν στο σπίτι ή σε νοσηλευτικές εγκαταστάσεις για απόστρατους ή σε φυλακές, δεν υπολογίζονται πάντα στο τελικό σύνολο.

Πρόκειται για κομβικό ζήτημα: όταν η Γαλλία άρχισε να καταγράφει τους θανάτους στα γηροκομεία, ο αριθμός των θυμάτων της αυξήθηκε κατά 40%. Το Βέλγιο, το οποίο καταγράφει τους θανάτους στα γηροκομεία με μεγάλη συνέπεια, διαπιστώνει ότι το 40% των θανάτων λαμβάνουν χώρα εκεί.

8. Η πολιτική καθορισμού των αιτιών θανάτου (άρα και του κορωναϊού ως αιτίου) δεν είναι συνεπής και συνεκτική. Όταν κάποιος έχει φύγει από τη ζωή, γιατί να σπαταλά το σύστημα υγείας ένα πολύτιμο τεστ, φαίνεται να σκέφτονται ορισμένοι. Έτσι, οι γιατροί μπορεί να μην αναφέρουν τον κορωναϊό και την ασθένεια Covid-19 που προκαλεί ο τελευταίος ως αιτία θανάτου. Είναι άλλωστε ζήτημα κρίσης, ειδικά εάν κάποιος υπέφερε ήδη από άλλο πρόβλημα υγείας. Αυτή η πτυχή μπορεί να έχει πολύ μεγάλη επίδραση στα στατιστικά δεδομένα σε ορισμένα περιβάλλοντα, όπως κέντρα αποκατάστασης και γηροκομεία.

9. Αξιωματούχοι ενδέχεται να έχουν κίνητρα απόκρυψης περιπτώσεων κρουσμάτων κορωναϊού. Η Κίνα, η Ινδονησία και το Ιράν έχουν εγκληθεί για τις στατιστικές που παρουσιάζουν. Το "μαγείρεμα" των στατιστικών στοιχείων δεν είναι άγνωστο ούτε στις ΗΠΑ. Γι' αυτό μην υποθέτετε ότι οι κρατικοί αξιωματούχοι είναι υπεράνω πάσης χειραγώγησης.

10. Αυτό που συμβαίνει σε ένα μέρος ή κατά μέσο όρο, μπορεί να μην ισχύει παντού και πάντα. Ορισμένες μικρής κλίμακας μελέτες δείχνουν ότι το ποσοστό θνησιμότητας λόγω κορωναϊού αγγίζει περίπου το 1% του μολυσμένου πληθυσμού.

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι το ποσοστό θα είναι ίδιο σε ολόκληρες τις ΗΠΑ ή στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σε συγκεκριμένες περιοχές θα μπορούσαν να παρατηρηθούν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας, απλώς και μόνο επειδή τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης δεν είναι παντού το ίδιο αποτελεσματικά ή επειδή οι πληθυσμοί τους πάσχουν σε μεγαλύτερο ποσοστό από χρόνιες ασθένειες.

Οι ΗΠΑ διαθέτουν πολλές περιοχές με υψηλά επίπεδα περιβαλλοντικής ρύπανσης που φαίνεται να κάνουν τους ανθρώπους πιο ευάλωτους στις ασθένειες και πιο ευεπίφορους στο να αρρωσταίνουν βαρύτερα. Όπως διαπιστώσαμε τις τελευταίες ημέρες, τέτοιες ανισότητες επηρεάζουν δυσανάλογα πολύ τους πληθυσμούς των μη λευκών πολιτών της χώρας.

Όσο ελκυστικό κι αν παραμένει να παρακολουθεί κανείς αυτά τα άχαρα στατιστικά, οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να μην γίνουν γνωστοί παρά πολύ αργότερα.

Τα τεστ πρέπει να γίνονται συστηματικά, ακόμη και σε ασυμπτωματικούς ανθρώπους.

Για τους θανάτους, πραγματικά ακριβείς αριθμοί μπορεί να μην δημοσιοποιηθούν ποτέ. Είναι εφικτό βέβαια να εκτιμηθούν, χρησιμοποιώντας τον αριθμό των απροσδόκητων θανάτων σε σύγκριση με έναν χρόνο νωρίτερα.

Ωστόσο, ακόμη και αυτή δεν είναι ιδανική μέθοδος, καθώς τα lockdowns μειώνουν άλλα είδη απροσδόκητων θανάτων - όπως από τροχαία ατυχήματα - αναγκάζοντας τους ανθρώπους να μένουν στο σπίτι.

Ας μην παρεξηγηθώ: η παρακολούθηση των επίσημων στατιστικών δεδομένων οπωσδήποτε δεν αποτελεί χάσιμο χρόνου και φαιάς ουσίας. Οι συγκεκριμένοι αριθμοί μπορούν να μας δίνουν κάποια αίσθηση του τι συμβαίνει γύρω μας - αρκεί να αναγνωρίζουμε τα ελαττώματά της μεθόδου εκπόνησής τους.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση