Η Ελλάδα χάνει τα νησιά της

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τα Αυγώνυμα είναι ένας μεσαιωνικός, ορεινός οικισμός της Χίου. Tον έχει «αναστήσει», ανακαινίζοντας τον με πολύ μεράκι και συντηρώντας κάμποσα σπίτια του και κάνοντάς τον υπόδειγμα σύγχρονης και ήπιας τουριστικής αξιοποίησης, ο Γιώργος Μισσετζής, πρωτοποριακός τουριστικός επιχειρηματίας του νησιού.

Στα Αυγώνυμα ήμουν τον περασμένο Σεπτέμβρη κι ακόμα έχω ζωντανή την ανάμνηση της απίστευτης αίσθησης ηρεμίας που αναδύει αυτό το μέρος. Από κει πάνω μπορείς να δεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα του Αιγαίου. Και στα ριζά του βουνού απλώνεται η μαγευτική παραλία της Ελίντας. Λίγο πιο πάνω βρίσκονται τα ερείπια του Ανάβατου, στην κορφή απάνω, πιο πέρα δεν είχε, πούσπρωχνε τους Χιώτες η αναζήτηση ασφάλειας.

Τα Αυγώνυμα, όπως και όλο το ανατολικό Αιγαίο, πλήττονται τώρα από τον απόηχο του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος. Μπορεί να μην επηρεάζονται άμεσα από τους πρόσφυγες και μετανάστες, που είναι συγκεντρωμένοι έξω από την πόλη της Χίου, στην άλλη πλευρά του νησιού. Οι τουρίστες όμως προς Χίο δεν το ξέρουν αυτό και, χρόνο με το χρόνο, μειώνονται.

Το ίδιο συμβαίνει σε όλο το βόρειο και κεντρικό τμήμα του ανατολικού Αιγαίου. Ο τουρισμός, που είναι μια φυσική και σκόπιμη οικονομική λειτουργία των νησιών, ενταγμένη στον χαρακτήρα που έχουν και πρέπει να έχουν, καταρρέει σιγά – σιγά. Στα συντρίμμια του συγκροτείται μια μεγάλη, παράπλευρη οικονομία εξυπηρέτησης προσφύγων, μεταναστών και ασχολούμενων με αυτούς, μια οικονομία που διαστρεβλώνει και παραμορφώνει τον χαρακτήρα των νησιών, ενισχύοντας τη μετατροπή τους σε ιδιόμορφα στρατόπεδα προσφύγων και μεταναστών.

Η καταστροφή του Αιγαίου

Τα μεγάλα ιδίως νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπως η Χίος, η Λέσβος, η Σάμος είναι μοναδικά, ολοκληρωμένα οικιστικά, οικονομικά και οικολογικά συστήματα, με τεράστια ιστορία πίσω τους και μια προσωπικότητα που διαμόρφωσαν στο διάβα αιώνων. Παρά τις περιπέτειες και τους κατακτητές που γνώρισαν, οι κάτοικοι των νησιών σκέφτονται και μιλάνε, εδώ και πάνω από 2.500 χρόνια, στην εξελισσόμενη ασφαλώς γλώσσα του Ομήρου.

Όλο το Αιγαίο είναι ένα μοναδικό αισθητικό, κλιματικό,  φυσικό και πολιτιστικό μνημείο της ανθρωπότητας και πρέπει να διατηρηθεί ως έχει, περιλαμβανομένου ασφαλώς του εθνολογικού χαρακτήρα του. Δεν μπορεί να επιτραπεί να σταματήσει να είναι αυτό που είναι εδώ και χιλιάδες χρόνια, για να γίνει χώρος μαζικής εγκατάστασης των – άξιων κατά τα άλλα συμπάθειας και αλληλεγγύης – αναξιοπαθούντων μετακινούμενων μαζών της ανθρωπότητας.

Ούτε θα βοηθήσουμε ασφαλώς κανέναν από αυτούς τους δυστυχισμένους καταστρέφοντας τη χώρα μας. Πιο καλό και για μας και για όλο τον κόσμο και για αυτούς τους ανθρώπους ακόμα θα κάνουμε αν υπερασπιστούμε το έθνος – κράτος που μας άφησαν οι πρόγονοί μας από τις δυνάμεις του παγκόσμιου Ολοκληρωτισμού, τις ίδιες που προκάλεσαν, με τις επεμβάσεις και τις πολιτικές τους, τα προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα της εποχής μας, τα μεγαλύτερα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αιγαίο, κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό, γιατί στο τέλος θα ξεχάσουμε, αν δεν έχουμε ξεχάσει, και ποιοι είμαστε και που πάμε, ότι το Αιγαίο, και ιδίως το Ιωνικό Δωδεκάπολο ήταν, μαζί με τη Θράκη, όχι μόνο η πατρίδα του Όμηρου, αλλά και το μέρος που γεννήθηκε η αρχαία ελληνική πόλη, η αρχαία ποίηση, η φιλοσοφία και το θέατρο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να εκπέμψει την λάμψη της, τόσο ζωντανή και στις μέρες μας, η Αθήνα του Περικλή και του Πρωταγόρα.

Χωρίς να υποτιμάμε την αξία τόσων και τόσων πολιτισμών πέντε ηπείρων, νομίζουμε ότι ήταν στο Αιγαίο ήταν που ο Άνθρωπος πραγματοποίησε το μεγαλύτερο θαύμα του, από τότε που ο πίθηκος σηκώθηκε στα δυο του πόδια.

Η περιοχή αυτή, των νησιών και της Ιωνίας, του Αιγαίου και της Θράκης, ήταν που έβγαλε τον Δημόκριτο με την ατομική θεωρία του, τον Ηράκλειτο, τον πατέρα της διαλεκτικής και της φιλοσοφίας, τον Ιπποκράτη, τον Θαλή τον Μιλήσιο και πολλά άλλα, από τα μεγαλύτερα πνεύματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εδώ δίδαξε ο Αριστοτέλης, από εδώ κατάγεται ο Πυθαγόρας, εδώ γεννήθηκε ο Αρίσταρχος και η ηλιοκεντρική του θεωρία.

Νησιά – στρατόπεδα προσφύγων και μεταναστών

Έρχεται τώρα η κυβέρνηση και μας λέει ότι θα χτίσει καινούριες πόλεις, γιατί αυτό είναι ουσιαστικά οι «κλειστές δομές», που θέλει να «φυτέψει» μέσα στα ολοκληρωμένα συστήματα των νησιών, τραυματίζοντας για πάντα την ισορροπία και τον ελληνικό χαρακτήρα τους.

Υποστηρίζει ότι οι φιλοξενούμενοι σε αυτές τις δομές πρόκειται να φύγουν. Γιατί να το πιστέψουμε; Πόσοι έφυγαν μέχρι τώρα; Δεν φτιάχνεις εξάλλου νέες (και πολύ μεγάλες) εγκαταστάσεις για πληθυσμούς που περιμένεις να φύγουν. Τις φτιάχνεις για πληθυσμούς που περιμένεις να αυγατίσουν.

Η κυβέρνηση λέει ψέμματα. Φτιάχνει πόλεις μεταναστών και προσφύγων και τις φτιάχνει στα νησιά γιατί έχει αντιδράσεις στην ενδοχώρα. Ετοιμάζεται να δεχτεί πολύ περισσότερους πρόσφυγες ή μετανάστες από όσους σήμερα βρίσκονται στη χώρα. Το αν τάχει συμφωνήσει με τους Γερμανούς ή όχι, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Μια «αποκία χρέους» που δεν έφυγε ποτέ από τα Μνημόνια και που παζαρεύει την επιείκεια των δανειστών πότε για τις συντάξεις και πότε για τα πλεονάσματα, πάντα θα μπαίνει στον πειρασμό να ανταλλάξει περιουσία και κυριαρχία.

Μια πόλη προσφύγων – μεταναστών στο κέντρο της βόρειας Χίου!

Στη Χίο, ο κ. Μηταράκης θέλει να επιτάξει μια γιγαντιαία έκταση, 620 στρέμματα, πάνω στα βουνά. Η προς επίταξη έκταση είναι υπερδεκαπλάσια της εγκατάστασης της ΒΙΑΛ, που χρησιμοποιείται τώρα και εγείρει σοβαρές υποψίες για το τι πραγματικά σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση (ή όσοι της υποβάλλουν τις ιδέες αυτές). Για ποιό λόγο θέλει να κατασκευάσει μια ολόκληρη πόλη μεταναστών και προσφύγων στο κέντρο της βόρειας Χίου;  Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι χρειάζεται πάνω από 600 στρέμματα για να στεγάσει περί τους 500 ανθρώπους!!!

Φυσικά, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Οι πράξεις, όχι τα συνήθη ψεύδη και ασυναρτησίες των πολιτικών μας, φανερώνουν τις προθέσεις τους. Το έργο – μαμούθ που σχεδιάζεται στη Χίο δείχνει πρόθεση μόνιμης εγκατάστασης στο νησί, όπως και στα υπόλοιπα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, χιλιάδων επιπλέον μεταναστών και προσφύγων, επιπλέον των όσων ήδη βρίσκονται εκεί.

Που σκέφτηκε ο κ. Μηταράκης (ή οι σύμβουλοί του) να χτίσει τη νέα κλειστή πόλη του; ‘Όχι στα απομονωμένα σημεία του νησιού που υπάρχουν, αλλά στο στρατηγικό κέντρο της βόρειας Χίου, ένα σημείο από το οποίο μπορεί να ελεγχθεί όλο το βόρειο μέρος του νησιού, αφού βρίσκεται στη διασταύρωση των δρόμων που οδηγούν στην πρωτεύουσα, στη Βολισσό και στον Ανάβατο.

To «κλειστό κέντρο» θα φτιαχτεί πάνω στο βουνό Αίπος, όπου πιθανώς, στο «Ρημόκαστρο», υπήρξε και η πολιτεία των επαναστατημένων σκλάβων του Δρίμακου, του «Σπάρτακου» της αρχαίας Χίου, σε ένα μέρος που δεν έχει αρκετό νερό, αποχετευτικό δίκτυο, ηλεκτροδότηση και συγκοινωνία  και όπου θα πρέπει να μεταφερθούν τεράστιες αστυνομικές δυνάμεις για φύλαξη.

Δεν ξέρουμε τι είδους κλειστή δομή θα είναι αυτή. Τις ικανότητες άλλωστε και του ελληνικού κράτους και των Ελλήνων πολιτικών τις γνωρίζουν και οι πέτρες σε αυτή τη χώρα. Έτσι που το πάνε, κινδυνεύουμε να δούμε να φτιάχνεται πάλι κάποια πολιτεία των «εξεγερμένων σκλάβων» πάνω στα βουνά της Χίου! Ευτυχώς βέβαια, προς το παρόν έχουν ξεσηκωθεί οι Χιώτες εναντίον των σχεδίων αυτών. Το νησί βρίσκεται σε κατάσταση ημιεξέγερσης.

Μας παίρνουν και τη γεωπολιτική μας υπεραξία!

Πρέπει στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ότι το Αιγαίο δεν είναι μόνο η πολιτιστική καρδιά, είναι και το πιο σημαντικό «γεωπολιτικό φιλέτο» της Ελλάδας, το μεγάλο της χαρτί, το τελευταίο που έχει αν θελήσει να τα παίξει όλα για όλα για να ξαναγίνει ένα κάπως κυρίαρχο κράτος. Τα νησιά του Αν. Αιγαίου είναι η προέκταση των Στενών στο δρόμο από τη Ρωσία προς τη Μεσόγειο και αντίστροφα. Με όλους αυτούς που έχουν εγκατασταθεί εκεί (ΜΚΟ, διεθνείς οργανισμοί, FRONTEX, NATO), η ελληνική κυριαρχία ασκείται πλημμελώς, ενώ πλήττεται ταυτόχρονα βάναυσα και στη βόρεια απόληξη της περιοχής, με την «κατάληψη» του νομού ‘Εβρου και του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς.

Σταδιακά συρρικνώνεται η ελληνική κυριαρχία στο ανατολικό, παραμεθόριο τμήμα της χώρας, χωρίς φυσικά να ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου των Αθηνών, από την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση.
Το ανατολικό Αιγαίο συνιστά εδώ και δεκαετίες αντικείμενο άμεσων επεκτατικών διεκδικήσεων της Τουρκίας. ‘Ισως πιο επικίνδυνες και από αυτές είναι οι μη εκδηλούμενες ανοιχτά, αλλά υπαρκτές βλέψεις των δυνάμεων που ξανασχεδιάζουν τον κόσμο, καταργούν έθνη και καταστρέφουν κράτη μετά το «τέλος» του Ψυχρού Πολέμου, των δυνάμεων που, δίπλα μας, διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία και κατεδάφισαν τη μισή Μέση Ανατολή, ενώ επέβαλαν τα Μνημόνια και τις Δανειακές υπό τους όρους των οποίων η Ελλάδα εξακολουθεί να ζει (ή μάλλον να αργοπεθαίνει), παρά την προπαγάνδα ότι είμαστε σε μεταμνημονιακή εποχή.

Ευθύς εξ αρχής ήταν εξαιρετικά ύποπτη (και πιθανώς αποκαλυπτική μακροχρόνιων διεθνών σχεδιασμών) η αυθαίρετη μεν, πλην δεκτή στην πράξη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ερμηνεία της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας ως προβλέπουσας τον εγκλωβισμό στα νησιά των προσφύγων και μεταναστών.

Πρώτη εθνική προτεραιότητα η εκκένωση των νησιών

Είναι για τους παραπάνω λόγους ζήτημα μείζονος εθνικής ασφαλείας όχι μόνο να μην φτιαχτούν νέες δομές στο Αιγαίο, αλλά να απομακρυνθούν άμεσα οι πρόσφυγες και μετανάστες από το νησιά, όπου συνιστούν πλέον μέγεθος συγκρίσιμο με τον αυτόχθονα ελληνικό ενεργό πληθυσμό, θέτοντας μεσοπρόθεσμα σε άμεση απειλή την ελληνική κυριαρχία στα νησιά. Και πρέπει να γίνει αυτό άμεσα, γιατί όσο αργεί, τόσο πιο δύσκολο θα είναι.

Η εκκένωση των νησιών δεν συνιστά ασφαλώς λύση για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό πρόβλημα, ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, που γίνεται ακόμα πιο δύσκολο από την απίστευτη ελαφρότητα και τον καιροσκοπισμό της παρούσης και της προηγούμενης κυβέρνησης. ‘Όμως απομακρύνει, και αυτό δεν είναι ασφαλώς λίγο, την απολύτως πραγματική απειλή να χαθούν τα νησιά του Αιγαίου για την Ελλάδα στα προσεχή χρόνια.

Κωνσταντακόπουλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση