Θέλει να στρίψει δεξιά και πηγαίνει αριστερότερα!

Του Γιάννη Σιδέρη

Μάχη σκιών φαντάζει στον ΣΥΡΙΖΑ η διαμάχη για το ποιον δρόμο θα διαλέξει, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς. Το δίστρατο ξεδιπλώνεται μόνο από τη θέληση του Αλέξη και όσων τον περιστοιχίζουν (προεδρικοί και θεσιθήρες του ΠΑΣΟΚ) να επιστρέψουν στην εξουσία. Απέναντί τους ως γνωστόν οι «53» που θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως την εγκατάλειψη της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταβόλισε την κυβερνητική του θητεία σε μια νέα ωριμότητα. Ο λαός π.χ. επιδοκίμασε το γεγονός ότι στην πορεία του Πολυτεχνείου δεν έγιναν επεισόδια. Ηταν κοινός τόπος ότι ο επί χρόνια τα επεισόδια δεν ήταν καμία συνέχεια κανενός αγώνα, αλλά η αυτάρεσκη κουλτούρα του φετιχισμού μιας μηδενιστικής βίας.

Το ίδιο ειρηνικά ελπίζουν να περάσει και η επέτειος της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Βέβαια κατά την προσπάθεια αντιμετώπισης και καταστολής παραβατικών συμπεριφορών, υπήρξαν καταγγελίες για σκληρή και εκτός πλαισίων συμπεριφορά κάποιων αστυνομικών οργάνων έναντι πολιτών που συνελήφθησαν ή, ακόμη χειρότερα, που θεωρήθηκαν ύποπτοι. Θα πρέπει ο υπουργός να εγκύψει προσωπικώς στο θέμα γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική αστυνομία πόρρω απέχει στην συμπεριφορά της από αυτήν της αγγλικής.

Την ίδια επιδοκιμασία βρήκε ο Χρυσοχοΐδης και για τη εκκένωση των καταλήψεων, πολύ περισσότερο που μαθεύτηκε ότι με μια εξ αυτών είχε επαφές ο αρχηγός της «Επαναστατικής Αυτοάμυνας», ενώ άλλη ήταν το εβδομαδιαίο ορμητήριο των… επαναστατών κατά των αντεπαναστατικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη.


Και ενώ ο λαός νιώθει τα πρώτα σημάδια ανακούφισης για τη μεγάλη εικόνα που είναι η διαφαινόμενη περιστολή της βίας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να εκδίδει ανακοινώσεις περί αναβίωσης «σκοτεινών εποχών», «ακραίας καταστολής», και «κατάλυσης του κράτους Δικαίου»!

Απέναντι στην εναρμόνιση του Χρυσοχοϊδη με την επιθυμία της κοινωνίας για μία εμπέδωση κανονικότητας ευρωπαϊκής χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται με μια αριστερίστικη νοοτροπία που δεν εμπεριέχει την ενσωματωμένη κυβερνητική ωριμότητα ενός κόμματος που διεκδικεί να ξανακυβερνήσει στο όνομα του λαού, και όχι ενός ιδιόμορφου πολιτικού περιθωρίου.

Και εκεί έγκειται το πρόβλημα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ: Επιδιώκουν να είναι Κεντροαριστερά, και έχουν δίκιο να το επιδιώκουν, αλλά δεν το μπορούν. Εχουν δίκιο γιατί ο κόσμος που τους ψήφισε ήταν Κεντροαριστερός ή - πιο σωστά διατυπωμένο - αντιδεξιός. Δεν μπορούν όμως γιατί δεν έχουν το πολιτικό υπόβαθρο, την κουλτούρα της σύνθεσης των αντιθέσεων, των εποικοδομητικών και παραγωγικών προτάσεων. Από την ιδεολογία τους είναι υποχρεωμένοι να εφευρίσκουν αντιθέσεις, να στοχοθετούν εχθρούς, να παραγάγουν πολιτικό μίσος, που επειδή είναι άψητοι και άμαθοι, το θεωρούν ταξικό.

Τη ίδια νοοτροπία ελαφρότητας δείχνουν και στο μεταναστευτικό. Ουδείς αντιλέγει, και πολύ περισσότερο η στήλη, ότι η κυβέρνηση είχε επαναπαυτεί επειδή προ εκλογών φαινόταν ότι οι ροές μειώνονται και πίστευε ότι με την έλευση του Φθινοπώρου θα στερέψουν. Απέτυχε στις προβλέψεις της καθώς οι αριθμοί «αφήνιασαν». Έστω και αργά παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στο οποίο μπορεί να υπάρχουν επί μέρους αντιρρήσεις – και υπήρξαν.

Παράλληλα ο Τσίπρας στο OPEN δήλωσε πως θα είναι υποβοηθητικός στη μεταφορά από τα νησιά στην ενδοχώρα παρότι η κυβέρνηση «έχει κάνει ένα σωρό ατσαλιές» – προφανώς θέλει να ξεχαστούν οι δικές του ατσαλιές του 2015 που άνοιξαν τη μπουκαπόρτα, αλλά δεν ξεχνιούνται.

Να σημειώσουμε ότι ο πρώην Συριζαίος αρμόδιος υπουργός Δ. Βίτσας σε πάνελ είπε ότι η χώρα έχει περί τους 85 χιλιάδες και αντέχει το πολύ 100 χιλιάδες (με τέτοιες ροές τέτοια εποχή «κλείσαμε»). Αυτός ήταν αρμόδιος, η ηγεσία όμως αναρμόδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε στην κυβέρνηση για τα κλειστά κέντρα χαρακτηρίζοντάς τα ως «φυλακές». Φτηνός ανθρωπισμός γιατί το διεθνές δίκαιο δεν απαγορεύει και δεν θεωρεί τους κλειστούς προαναχωρησιακούς χώρους ως φυλακές (βέβαια εάν ο χρόνος παραμονής επεκταθεί κατά πολύ, μεταβάλλεται και η ποιότητα παραμονής. Εδώ θα είμαστε να το κρίνουμε. Προς το παρόν δεν έχει αρχίσει καν η λειτουργία τους).

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από ενδημικό ανθρωπισμό (όταν βρίσκεται στη αντιπολίτευση, γιατί όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση δημιουργεί Μόριες). Οι αντιδράσεις του είναι ενός γκρουπούσκουλου 3%, που κάνει σημαία έναν ανεύθυνο διεθνισμό, χωρίς να νοιάζεται στοιχειωδώς για τα προβλήματα που δημιουργεί το μεταναστευτικό στις τοπικές κοινωνίες που έχει απαίτηση να ξανακυβερνήσει.

Τι το παλεύει για Κεντροαριστερά; Αφού δεν το 'χει.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση