«Ένστολοι» δημοσιογράφοι

Θυμάστε τους «embedded journalists»; Το είδος πρωτοεμφανίστηκε στον πρώτο πόλεμο του Περσικού το 1991, κάτι σαν «ένστολοι» δημοσιογράφοι, κυριολεκτικά «ενσωματωμένοι» στον αμερικανικό στρατό που κάλυπταν τα γεγονότα υπό τις οδηγίες του Πενταγώνου.
Ευτυχώς το είδος εξοβελίστηκε -τουλάχιστον από τα αξιοπρεπή ΜΜΕ- και η αμερικανική δημοσιογραφία επιβίωσε. Γιατί το ξαναθυμηθήκαμε;

Γιατί τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το είδος μετανάστευσε στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς, με τους «αριστερούς» δημοσιογράφους, τους «ενσωματωμένους» του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια, με τους «ενσωματωμένους» της Ν.Δ. Από τους «υμνωδούς» του Αλέξη στους «ερωτευμένους» με τον Κυριάκο.

Σίγουρα διαφορές στα δύο «φαν κλαμπ» υπάρχουν. Από το στυλ και τη μόρφωση έως τις ιστορικές διαδρομές και τα βιογραφικά. Αλλά ο σκληρός πυρήνας της ομοιότητας παραμένει: εξιδανίκευση του αρχηγού, απόλυτη υποκειμενικότητα, κατάργηση ακόμη και της στοιχειώδους δημοσιογραφικής αυτονομίας.

Στο «φαν κλαμπ» του ΣΥΡΙΖΑ τα είδαμε όλα. Ακόμη και διακεκριμένους «υμνωδούς» του Αλέξη να μεταπηδούν στις βουλευτικές λίστες σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση την ώρα της δουλειάς τους. Είδαμε πρώην δεξιούς, έως και ακροδεξιούς, δημοσιογράφους με σκοτεινό παρελθόν να μεταλλάσσονται ακαριαία σε «Ροβεσπιέρους» της Αριστεράς. Με το αζημίωτο πάντα...


Τι κατάφερε με όλους αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ; Μια τρύπα στο νερό. Την κρίσιμη στιγμή της εκλογικής μάχης κατάλαβε ότι η επιρροή του στα ΜΜΕ ήταν από ασήμαντη έως ανύπαρκτη. Και η ηγεμονία της Ν.Δ. στα ΜΜΕ απεριόριστη. Τι έφταιξε; Μια ματιά στον καθρέφτη τους δίνει κάποιες απαντήσεις. Τα υπόλοιπα προσεχώς...

Δυστυχώς τα τελευταία 2-3 χρόνια το φαινόμενο μεταπήδησε στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Από τους «υμνωδούς» του Αλέξη στους «ερωτευμένους» με τον Κυριάκο. Ο οποίος είναι βέβαιο ότι δεν ευθύνεται για το πρόβλημα. Αλλωστε και ο ίδιος θα νιώθει παράξενα όταν τον εμφανίζουν ως την πιο αυθεντική μετενσάρκωση του Τσόρτσιλ και του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Κατά τεκμήριο σοβαροί δημοσιογράφοι μοιάζουν να έχουν καταληφθεί από ένα είδος θρησκευτικής έκστασης, κυρίως μετά τη νίκη της Ν.Δ. Οι πρώτες κινήσεις του Κυριάκου αντιμετωπίζονται με εκδηλώσεις λατρείας, που κλιμακώνονται από τον θαυμασμό έως την αποθέωση.

Κάποιος μας αποκαλύπτει ότι «ο Κυριάκος ήταν φαινόμενο» ήδη από τα φοιτητικά χρόνια. Γιατί το πρωί μελετούσε στις βιβλιοθήκες του Χάρβαρντ και το βράδυ ξεσάλωνε στα φοιτητικά πάρτυ. Ενας άλλος διαπιστώνει ότι είναι ο πιο ισχυρός πρωθυπουργός μετά τον Ανδρέα το 1981.

Αγιογραφίες για τη Μαρέβα Μητσοτάκη ανιχνεύουν την καταγωγή της στην αυλή των τσάρων της Ρωσίας. Διαπιστώσεις ότι το μοντέλο της κυβέρνησης παραπέμπει σε «πολυεθνική» δεν επαρκούν πλέον. Οι πιο ευφάνταστοι συμπεραίνουν ότι πλέον διαθέτουμε «κυβέρνηση του Χάρβαρντ». Προσοχή: όλα τα προηγούμενα είναι γραπτά, φέρουν υπογραφή και είναι δημοσιευμένα σε αξιοπρεπή ΜΜΕ. Η δημοσιογραφία στα καλύτερά της...
Οπως αναφέραμε, το φαινόμενο δεν είναι μοναδικό, αλλά ένα copy-paste από τα χρόνια της κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ξενίζει κάτι, είναι κυρίως ο βαθμός υπερβολής. Δευτερευόντως, η διάθεση σοβαρών ανθρώπων να εκποιήσουν τη σοβαρότητά τους.

Δικαιολογίες υπάρχουν αρκετές. Είναι κυρίως η απρέπεια του ΣΥΡΙΖΑ και οι πολιτικές μίσους και εχθροπάθειας που υποκίνησε εναντίον των ΜΜΕ, η οποία προκάλεσε την αντισύριζα αντίδραση. Ομως η εξήγηση δεν δικαιολογεί τη νέα κατάπτωση. Απλώς δικαιώνει τον Αλμπέρ Καμί που προειδοποιούσε ότι «η παγίδα του μίσους είναι ότι σε κάνει ίδιο με τον χειρότερο εχθρό σου».

Θανάσης Τσεκούρας
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση