Η ψυχο-φυσιολογία του αριστερού φασίστα

Του Θοδωρή Γιάνναρου

"Είναι ιδιαίτερα περίπλοκο να προσπαθήσει κάποιος να κατανοήσει τις εγκεφαλικές διεργασίες ενός άρρωστου φασίστα - διότι περί ‘ψύχωσης’ πρόκειται και να προσδοκά αξιόπιστα συμπεράσματα... Αν δε η προσπάθεια αυτή βάζει στο στόχαστρο μιας μελέτης τα απόκρυφα της συμπεριφοράς του αριστερού φασίστα, εδώ πλέον η επιστήμη σηκώνει τα χέρια, μιας και πρόκειται για μετάλλαξη με βαθιές ρίζες στον σκοτεινό εξώκοσμο!".

Είχα γράψει εκείνη την τραγική χρονιά που ο στρατός των "μπολσεβίκων άτακτων" προέλαυνε προς την εξουσία σκέψεις σκόρπιες, που γέμισαν κάτι σαν ένα κείμενο άρθρου, για την σημασία που δίνουν τα ΜΜΕ στο αριστερό-φασιστικό συνονθύλευμα που τότε βρίσκονταν προ των πυλών και που τελικά, δεν δίνεται μόνο από περιέργεια, άγνοια ή φόβο, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, προσφέρεται αφειδώς, μάλλον από δέος και άρρωστη ή παρά φύση ηδονοβλεπτική τάση.

Τα ψέματα και τα χοντροκομμένα παραμύθια: δεν μπορείς να τα συζητάς μ’ έναν αριστεροφασίστα - γιατί αυτός εκφράζει ένστικτα, ενώ εσύ... ο καθημερινός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, εκφράζεις συναισθήματα και λογικούς συνειρμούς. Στη χειροπάλη των ΜΜΕ, δεν υπάρχει περίπτωση το συναίσθημα και η λογική να κερδίσει τις εντυπώσεις απέναντι στο επιβητορικό κτήνος του αυτονόητου παράλογου... εκεί που τα εμβατήρια γεννήθηκαν, για να υπερσκελίσουν τις σονάτες μας... και το κτήνος, πάντα χτίζει πάνω στις εντυπώσεις που πλάθει μεθοδευμένα και αδιάκοπα!

Δεν πήρε πολύ καιρό, ούτε ιδιαίτερο κόπο για να επιβεβαιωθεί και να προσφέρει συμπεράσματα...

Ο αριστεροφασίστας, μετά την τραγωδία στη Marfin, όπου τρεις νέοι άνθρωποι και ένα αγέννητο μωρό, έχασαν τη ζωή τους -παράπλευρες απώλειες μιας αριστεροφασιστικής επίδειξης ισχύος... μιλάει σβέλτα, άμεσα, με πολλά υπονοούμενα και κεκαλυμμένες απειλές... με τους απλούς ανθρώπους-πολίτες, που παρακολουθούν αποσβολωμένοι- υποστηρικτές της Δημοκρατίας και της Αξιοπρέπειας... να είναι χαμένοι στην αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων που εκτοξεύονται κατά ριπάς, το ένα μετά το άλλο, σε έναν ακατανόητο καταιγισμό "παροχών" και "θα"... που κόβουν την ανάσα.


Αυτός είναι το νέο "πράμα", το ξεδιάντροπα ειλικρινές, το προκλητικά απενοχοποιημένο, το αποτρόπαιο... ενώ οι παρευρισκόμενοι παρατηρητές μοιάζουν μαραμένοι από τον πολύ στοχασμό και την αμηχανία... και λίγο πολύ, όλη αυτή η παράσταση του παραλόγου... παραπέμπει στη γνωστή "γοητεία του Κακού"...

Πόσο αλήθεια για κάποιους... πιο γοητευτική είναι η "κόλαση" συγκριτικά με τον "παράδεισο", στη νέα αυτή εικονολαογραφία;

Η "κόλαση" παρουσιάζεται ως μία ατέρμονη βία συμμοριών, με βιασμούς παρθένων, μέθυσους και πρεζόνια, χαρτοπαίκτες και ψυχάκηδες, σαδιστικούς ανασκολοπισμούς, πολλή δράση και φλόγες πολλές, για να σε κρατούν σε εγρήγορση και κράτημα της αναπνοής...

Και από πάνω, τι;... Ο "Παράδεισος", μαραμένος και αποδιοργανωμένος, με τις πύλες του κλειστές, να μην μπορεί να συμμετάσχει. Αθώες κόρες με λύρες στα χέρια και γέροντες με γλαρωμένα μάτια, να οδηγούν το κοπάδι με τα γίδια, στη αέναη περιπλάνηση του αργού και επώδυνου θανάτου.

Κάνοντας την αναγωγή, δεν θα 'ταν υπερβολή να πει κανείς ότι με αυτή την προσέγγιση, το "Κακό" φαντάζει, τουλάχιστον αρχικά, πολύ πιο ενδιαφέρον από το "Καλό" και αυτός είναι και ο λόγος, που πάντα είναι στη βιτρίνα της ενημέρωσης, και πρωτοσέλιδο στα ΜΜΕ... με το καλό να καλύπτει ίσως κάποια ξεχασμένα μονόστηλα -πάντα πούλαγε και πάντα θα πουλάει το κακό και το ξεδιάντροπο!

Το θέμα με τις αυτονόητες ερωτήσεις είναι ότι δεν έχουν εξίσου αυτονόητες απαντήσεις και ο κόσμος μπερδεύεται. Γιατί η απάντηση δεν μπορεί πάντα να στηρίζεται στο χώμα και το αίμα του ενστίκτου, όπως η ερώτηση, αλλά στο αθέατο πλέγμα των βίαιων προσαρμογών, υπό τη σκιά της βίας που ακολουθεί η παράταιρη "διανόηση" του αριστερού φασισμού, προκειμένου να δημιουργηθεί ο ψευδεπίγραφος πολιτισμός που πρεσβεύουν και να στηρίξει πάνω του την επίκληση μιας δήθεν "δίκαιης κοινωνίας" των πολιτών, που όμως γι’ αυτή, οι πολίτες δεν έχουν ουσιαστικά καμία απολύτως αξία.

Ολόκληρος ο πολιτισμός που πρεσβεύουν οι αριστεροί φασίστες, είναι μια δομική σύνθεση ταμπού και οργάνωσης των ορμών του όχλου, που πρέπει να είναι... ελεγχόμενα ανεξέλεγκτος...

Είναι κάτι σαν κρυφός κώδικας που τρέχει το "σύστημα" που δυστυχώς σήμερα βιώνουμε. Εμπεριέχει πολλή... "δουλειά", πολλά βαρετά κατεβατά, πολλή "διαφώτιση” και "πλύση εγκεφάλου, μέχρι την οριστική και μη αναστρέψιμη αποχαύνωση!

Απέναντι σε όλα αυτά ο αριστεροφασίστας ξέρει μόνο να ξελαρυγγιάζεται και να απειλεί, να χαϊδεύεται μπροστά στον καθρέφτη του, ν' ασπρίζει το σπίτι του και να γρυλίζει απειλητικά, μόλις κάποιος κάτσει στη σκιά της λεμονιάς... που καταπάτησε από τον γείτονα.

Αλλά φίλες και φίλοι, είναι έγκλημα κατά ημών των ιδίων να υποτιμούμε τον αριστερό φασισμό, που έγινε πρόσφατα ορατός και δουλεύει πυρετωδώς για να χτίσει τη σκοτεινή του επικράτηση.

Αριστερός φασισμός σημαίνει... κτηνωδία, τρομοκρατία, υποκρισία και στοχευμένη και εφαρμοσμένη διαπλοκή, μακριά από ένα ιδεώδες ή μάλλον κάποια ιδεώδη που επιβιώνουν σκόρπια σήμερα κάτω από άλλες σημαίες: τα ιδεώδη της ζωής ως τέχνης, τη λατρεία της ομορφιάς, τον φετιχισμό του θάρρους, τη διάλυση της αποξένωσης σε εκστατικά αισθήματα καινότητας, τον σεβασμό της διανόησης και της αριστείας, την αληθινή και όχι την "τύποις" οικογένεια... και τόσα άλλα.

Όλοι γνωρίζουμε αρκετούς απλοϊκούς και θολωμένους ανθρώπους που θα μπορούσαν να συγκινηθούν είτε από δήθεν ρομαντικές "αξίες" είτε από το φλερτ με την παραβατικότητα, που και τα δύο κουδουνίζουν πίσω από τα μονοκόμματα και αψήφιστα λόγια κάθε αριστερού φασίστα που "πουλάει" ιδεολογία με την οκά...

Από τον κουκουλοφόρο δήθεν αναρχικό αλήτη, που με κρυφο-ναρκισσισμό αυτοθαυμάζεται στον καθρέφτη περήφανος για τα κατορθώματά του, μέχρι τον γέρο που η ζωή του πέρασε χωρίς ίχνη, αφήνοντας πίσω της μόνο μία άθλια γκαρσονιέρα με άφθονες πάνω της τις κλειδαριές ασφαλείας, που όμως διαδηλώνει με φανατισμό υπέρ αυτών που προσπαθούν να διαρρήξουν το κάστρο του...

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή βλέπω ότι η μάχη των εντυπώσεων κινδυνεύει να χαθεί, αν σε κάθε ιαχή που εμπεριέχει απειλή, απαντάει κανείς μ’ ένα ευγενικό δοκίμιο, είμαι της άποψης πως είναι τραγικό το λάθος να δίδεται τόσο πολύ και τόσο συχνά ο λόγος στους αριστερούς φασίστες ή να τους δίνεται τόση σημασία.

Όχι ότι δεν θα τον βρουν μόνοι τους τρόπους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή παρουσίας στις κίτρινο-φυλλάδες και τις τηλεοράσεις που τους προμοτάρουν... ή ακόμα στο διαδίκτυο.

Τουλάχιστον, όμως, δεν θα έχουμε συνεργήσει εμείς στην άθλια προπαγάνδα, που μας στοχεύει.

Καλή συνέχεια!

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση