Γιατί "γαβγίζει" ο Ερντογάν…

Του Κώστα Στούπα

Καθημερινά δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων που να μην διαθέτει αρκετό χρόνο στον πρόεδρο Ερντογάν ο οποίος μπροστά σε πολυπληθή θορυβώδη ακροατήρια απειλεί τους πάντες και τα πάντα με αίμα και φέρετρα...

Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές αποδίδουν την αύξηση της έντασης στις επικείμενες δημοτικές εκλογές στην Τουρκία, όπως ακριβώς πριν έναν χρόνο την απέδιδαν στις γενικές εκλογές.

Προφανώς κανένας δεν τολμά να εξέλθει της πεπατημένης των τελευταίων δεκαετιών και να παραδεχτεί δημόσια πως ενδεχομένως η ένταση και η συχνότητα με την οποία ανεβάζει τους τόνους ο Τούρκος πρόεδρος σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις, θα μπορούσαν κάλλιστα να εντάσσονται στο πλαίσιο προετοιμασίας της τουρκικής κοινής γνώμης ακόμη και για μια θερμή αναμέτρηση...

Η Τουρκία συμβαίνει να είναι μια από τις ισχυρότερες δημογραφικά και στρατιωτικά δυνάμεις σε μια περιοχή που ανακαλύπτονται συνεχώς εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Κάποιες από τις χώρες της περιοχής στον βαθμό που βρεθεί ένα σημαντικό κοίτασμα θα μπορούσαν να ανατρέψουν το ισοζύγιο στρατιωτικής και γεωπολιτικής ισχύος απέναντι στην Τουρκία, αν η τελευταία δεν βρει κάποια ανάλογη πηγή εσόδων.

Οποιοδήποτε χώρα στη θέση της Τουρκίας θα επιχειρούσε όσο έχει το "πάνω χέρι" είτε να αποτρέψει την εξεύρεση από τους ανταγωνιστές κάποιας σημαντικής πηγής εσόδων είτε να αποκτήσει και η ίδια το μερίδιο που εκτιμά πως της αντιστοιχεί αναλογικά...


Ένας δεύτερος λόγος που αιτιολογεί την αύξηση της έντασης από την τουρκική ηγεσία είναι η κατάσταση της οικονομίας της γειτονικής χώρας, οι επιχειρήσεις της οποίας την τελευταία δεκαετία έχουν υπερχρεωθεί. Αποτέλεσμα της υπερχρέωσης είναι να απειλούνται με χρεοκοπία κάθε φορά που ανεβαίνουν τα επιτόκια και υποτιμάται η λίρα.

Οι εξελίξεις αυτές σε συνδυασμό με το λαϊκιστικό αυταρχικό καθεστώς καθιστούν την Τουρκία επιρρεπή σε προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσω "θερμών" επεισοδίων με γείτονες.

Οι σύμμαχοι και εμείς

Από την άλλη πλευρά αν βρεθούν σημαντικά κοιτάσματα στην Α. Μεσόγειο, η Ευρώπη αποκτά μια επιπλέον σημαντική πηγή η οποία θα ενισχύσει την απεξάρτηση από τον ασφυκτικό ενεργειακό εναγκαλισμό της Ρωσίας. Η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης αποτελεί βασική επιδίωξη της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής.

Οι δυτικοί θα κάνουν το παν για να αποκτήσουν πρόσβαση στα πιθανά κοιτάσματα της περιοχής, είτε εξασφαλίζοντας μερίδιο και στην Τουρκία, είτε αποκλείοντάς την αν επιμένει να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου εναντίον της Δύσης στη βάση κάποιου σχεδίου αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το πιθανότερο είναι να εξαντλήσουν τις προσπάθειες για το πρώτο σενάριο ακόμη και σε βάρος άλλων συμμάχων.

Τους τελευταίους μήνες παρατηρείται πως οι δυτικοί σύμμαχοι εκδηλώνουν αισθήματα ιδιαίτερης συμπάθειας απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα αλλά και της κυβέρνησης του τελευταίου απέναντι σ’ αυτούς που μέχρι χθες κατηγορούσε ως "φονιάδες των λαών".

Τα "θερμά" αισθήματα οφείλονται στη διαπίστωση των συμμάχων πως έχουν να κάνουν με μια κυβέρνηση που προσπαθεί να αποδείξει την πλήρη υποταγή της, λόγω του θορυβώδους αντιαμερικανικού και αντιευρωπαϊκού προγενέστερου βίου της.

Ως συνήθιζαν οι "γενίτσαροι" και οι νεοφώτιστοι στην κυβέρνηση της αριστεράς από το δόγμα "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", "Λευτεριά στην Παλαιστίνη" έχουν περάσει στο άλλο άκρο...

Οι σύμμαχοι εκμεταλλευόμενοι την θετική στάση της κυβέρνησης μετά το "Μακεδονικό" φαίνεται να προωθούν λύσεις σε όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα που παρέμεναν σε εκκρεμότητα για δεκαετίες.

Μεταξύ αυτών προτεραιότητα φαίνεται πως έχει μια λύση ζήτημα της εκμετάλλευσης πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο, με τρόπο που θα εξασφαλίσει την επιστροφή της Τουρκίας στο Δυτικό στρατόπεδο, ως συνοριοφύλακα με την Ανατολή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Τουρκία διαθέτει μια από τις ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ με πανάκριβο στρατιωτικό εξοπλισμό ο οποίος θα αχρηστευθεί αν απομακρυνθεί από τη συμμαχία και τους προμηθευτές της.

Στην προοπτική αυτή φαίνεται να εντάσσεται το γεγονός πως τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά διάφοροι "λαγοί" της κυβέρνησης βγαίνουν και μιλάνε για συνεκμετάλλευση, συμβουλεύοντας τον ελληνικό λαό να είναι "μοναχοφάης".

Διανύουμε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και την Ευρώπη, έχοντας στο τιμόνι της χώρας μια ηγεσία που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα των εξελίξεων και προσπαθεί να χειριστεί με επικοινωνιακούς όρους και μικροπολιτικές σκοπιμότητες ζητήματα που μπορεί να βλάψουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και να στείλουν τους ίδιους εκτός από τον "πολιτικό αγύριστο" και στο σκαμνί...

Είναι αλήθεια πως η χώρα δέχεται ισχυρές πιέσεις να προχωρήσει σε ρυθμίσεις ζητημάτων τα οποία παρέμεναν εκκρεμή για δεκαετίες.

Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο στον βαθμό που ανατρέπουν τα μέχρι τώρα ισοζύγια ισχύος στην περιοχή είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σύντομα σε αναδιατάξεις συνόρων υπό την απειλή των όπλων.

Κάθε εχέφρων πολιτικός που θα δεχόταν τέτοιες πιέσεις κατ' αρχήν θα προσπαθούσε να ενισχύσει την θέση του απέναντι στους συμμάχους, δημιουργώντας ένα κοινό μέτωπο με τις υπόλοιπες εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις.

Κατά δεύτερο κάθε εχέφρων πολιτικός που θα δεχόταν τέτοιες πιέσεις θα προσπαθούσε να μετριάσει τις πιθανές ευθύνες που μπορεί να προκύψουν, εξασφαλίζοντας όσο το δυνατότερο ευρύτερη αποδοχή των όποιων αποφάσεων.

Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως πιστεύουν πως τα εθνικά ζητήματα αποτελούν ευκαιρία δημοσκοπικής ανάκαμψης προκειμένου να παρατείνουν τον χρόνο νομής των προνομίων της εξουσίας...

Είναι φανερό γιατί ο φέρελπις Σουλτάνος απειλεί τους πάντες καθημερινά. Προετοιμάζει την κοινή γνώμη να είναι ανεκτική και ανθεκτική σε πιθανές περιπέτειες και θυσίες και ταυτόχρονα πιέζει τους συμμάχους για μεγάλα ανταλλάγματα...

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση