Ο δικτάτορας της Τουρκίας

Γράφει ο Αλέξης Ζακυνθινός

Το καθεστώς στη χώρα είναι ακόμη πιο φασιστικό από αυτό της Βενεζουέλας, ενώ ο πρόεδρος της λειτουργεί με έναν ανάλογο τρόπο, όσον αφορά τις εκλογές. Και οι δύο όμως δίνουν μεγάλη σημασία στη νομιμότητα των εκλογών – έστω και αν κάνουν ότι μπορούν για να επιβάλλουν ή για να παραποιήσουν τα αποτελέσματα τους.

Αυτό που συνδέει τη Βενεζουέλα με την Τουρκία είναι το αυταρχικό καθεστώς – όπου πέρυσι η αντιπολίτευση στη χώρα της Λατινικής Αμερικής προσπάθησε να το ανατρέψει με τη βοήθεια του μποϊκοτάζ των εκλογών, γνωρίζοντας πως ο Μαδούρο παραποιεί τα αποτελέσματα. Έτσι κατάφερε να διατηρήσει το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές στο 46% (54% αποχή)- όπου όμως ο Μαδούρο κέρδισε το 67,8% αυτών που ψήφισαν, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον.

Με βάση τώρα τις δημοσκοπήσεις που δίνουν ελάχιστη εκλογική δύναμη στο δικτάτορα, οι Η.Π.Α., η ΕΕ, ο Καναδάς και όλες σχεδόν οι χώρες της Λατινικής Αμερικής κήρυξαν άκυρες και παράνομες τις εκλογές, λόγω απάτης και χαμηλής συμμετοχής – αν και οι Η.Π.Α. δεν έκαναν κάτι ανάλογο με τα Σκόπια, όπου η συμμετοχή στο δημοψήφισμα της Πρέσπας ήταν ακόμη χαμηλότερη (προφανώς λόγω διαφορετικών συμφερόντων).

Εκτός αυτού η Γερμανία, η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ισπανία έστειλαν στο Μαδούρο τελεσίγραφο, σύμφωνα με το οποίο εάν δεν ανακοινώσει νέες εκλογές εντός οκτώ ημερών, θα αναγνωρίσουν ως επίσημο πρόεδρο της χώρας τον πρόεδρο της Βουλής – ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί ήδη και έχει αναγνωρισθεί από την Κομισιόν.


Έως το τέλος δε του 2018, ο αριθμός των ατόμων που ζήτησαν πολιτικό ή οικονομικό άσυλο εγκαταλείποντας τη Βενεζουέλα λόγω φτώχειας και εξαθλίωσης ήταν περί τα 3 εκ. – ίσος με το 10% του πληθυσμού. Επί πλέον, όλοι όσοι είναι αντίπαλοι του καθεστώτος χαρακτηρίζονται ως φασίστες, αντεπαναστάτες και ακροδεξιοί – κάτι που θυμίζει έντονα τη σημερινή Ελλάδα.

Περαιτέρω, ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του Μαδούρο, εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα που έχουν οικονομικά συμφέροντα (άρθρο), καθώς επίσης από τον κ. Τσίπρα που κανένας δεν ξέρει την αιτία, είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας – το καθεστώς του οποίου είναι ακόμη πιο φασιστικό από αυτό της Βενεζουέλας, ενώ λειτουργεί με έναν ανάλογο τρόπο, όσον αφορά τις εκλογές. Και οι δύο όμως δίνουν μεγάλη σημασία στη νομιμότητα των εκλογών – έστω και αν κάνουν ότι μπορούν για να επιβάλλουν ή για να παραποιήσουν τα αποτελέσματα τους.

Στα πλαίσια αυτά, οι εκλογές στις 31 Μαρτίου στην Τουρκία έχουν τεράστια σημασία – ειδικά επειδή από τότε και μετά εισέρχεται σε μία τετραετή περίοδο χωρίς καθόλου εκλογικές αναμετρήσεις. Με την οικονομία της όμως σε άθλια κατάσταση, με τις εξωτερικές της σχέσεις το ίδιο, με τους τρομοκράτες που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία να έχουν γεμίσει την Κωνσταντινούπολη κοκ., το αποτέλεσμα των εκλογών δεν μπορεί εύκολα να προβλεφτεί – ενώ φαίνεται να γίνονται κινήσεις μποϊκοτάζ των εκλογών, έτσι ώστε η συμμετοχή να πέσει κάτω από το 50%.

Επομένως, οι επόμενες εβδομάδες είναι πολύ κρίσιμες για το καθεστώς της χώρας, ενώ μπορεί να συμβούν απρόβλεπτα γεγονότα στο Αιγαίο ή στην Κύπρο – αφού ο Τούρκος πρόεδρος θα θελήσει να αποπροσανατολίσει το λαό του για να εδραιώσει τη δικτατορία του, χωρίς να χάσει την εκλογική του νομιμοποίηση.

Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση