Το όνειρο του Macron για την Ευρωζώνη πέθανε αυτή την εβδομάδα

Του Ferdinando Giugliano

Ο Emmanuel Macron χρειάστηκε μόνο μια ομιλία για να ανατρέψει ολόκληρη τη στρατηγική του για την ενίσχυση της Ευρωζώνης. Μετά την εκλογή του, ο Γάλλος Πρόεδρος δεσμεύτηκε να σεβαστεί τους κανόνες του προϋπολογισμού της νομισματικής ένωσης για να ανακτήσει την αξιοπιστία στη σχέση του με τη Γερμανία.

Η δημοσιονομική εξυγίανση και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν ήταν μόνο ένας τρόπος ενίσχυσης της γαλλικής οικονομίας, αλλά και το κλειδί για την απελευθέρωση σημαντικών μεταρρυθμίσεων της ευρωζώνης - συμπεριλαμβανομένου ενός κοινού προϋπολογισμού.

Τη Δευτέρα το βράδυ, με την απάντησή του στις διαμαρτυρίες των Κίτρινων Γιλέκων, ο Macron άλλαξε τις προτεραιότητές του. Σημειώνοντας ότι η χώρα είναι σε κατάσταση "κοινωνικής και οικονομικής έκτακτης ανάγκης", ανακοίνωσε μια σειρά μέτρων που αποσκοπούν στην παροχή βοήθειας σε εργαζόμενους με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Μεταξύ αυτών είναι η αύξηση κατά 100 ευρώ μηνιαίως του κατώτατου μισθού και η κατάργηση της φορολόγησης στις υπερωρίες.

Αυτές οι πολιτικές αναμένεται να κοστίσουν περίπου 10 δισ. ευρώ, σύμφωνα με κάποιες αρχικές εκτιμήσεις. Ο Macron θέλει να καταστείλει τη φοροαποφυγή, αλλά το έξυπνο χρήμα προέρχεται από το γεγονός ότι το πακέτο του χρηματοδοτείται κυρίως μέσω πρόσθετου δανεισμού. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας αναμενόταν να διογκωθεί στο 2,8% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το επόμενο έτος, κυρίως λόγω των έκτακτων μέτρων, και να μειωθεί στο 1,4% το 2020. Τώρα ενδέχεται να ανέβει έως το 3,5%, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Les Echos.


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δυσκολευτεί να κάνει τα στραβά μάτια. Η Γαλλία είχε ήδη υποσχεθεί να μειώσει το διαρθρωτικό έλλειμμα κατά 0,2% του ΑΕΠ το επόμενο έτος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής, λιγότερο από ό, τι περίμενε οι Βρυξέλλες. Αν διατηρηθούν με την πάροδο του χρόνου, τα νέα δώρα θα μπορούσαν να μετατρέψουν αυτή τη μείωση σε αύξηση, οδηγώντας τη Γαλλία στο ίδιο στρατόπεδο με την Ιταλία. Θα είναι δύσκολο να πειστεί το Βερολίνο ότι το Παρίσι έχει αφήσει τις παλιές του συνήθειες.

Όπως έχει σημειωθεί, μια ακόμη αύξηση του ελλείμματος της Γαλλίας θα φαινόταν επίσης σαν υποκρισία στη Ρώμη. Η κυβέρνηση του Macron συνεργάστηκε με την υπόλοιπη ευρωζώνη για να στηρίξει την απόρριψη από την Επιτροπή του προϋπολογισμού της Ιταλίας. Η απόφαση αυτή ήταν σκληρή αλλά δίκαιη: η Ιταλία σχεδιάζει να διατηρήσει το διαρθρωτικό της έλλειμμα αμετάβλητο για καθένα από τα επόμενα τρία χρόνια, γεγονός που καταστήσει τη χώρα ευάλωτη σε μια νέα ύφεση. Αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς ο Macron θα κατσαδιάσει τώρα τον Matteo Salvini, ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος της Ιταλίας, όταν και οι δύο βάζουν τους πολιτικούς προβληματισμούς τους πάνω από τη δημοσιονομική σύνεση. Ο Macron έχει ήδη κατηγορηθεί ως υποκριτής στη Ρώμη μετά από μια διαμάχη το καλοκαίρι για τη μετανάστευση.

Οι υποστηρικτές του Προέδρου αναμφισβήτητα θα επιχειρήσουν να υποβαθμίσουν την κατάσταση. Η εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων - και η υποστήριξη που έλαβαν από μεγάλο μέρος του πληθυσμού - κινδύνευσε να υπονομεύσει τη γαλλική δημοκρατία. Η ευρωπαϊκή οικονομία "κόβει ταχύτητα", επομένως μια κάποια δημοσιονομική χαλάρωση μπορεί να μην είναι κακό πράγμα. Το χρέος της Γαλλίας, στο περίπου 100% του ΑΕΠ, είναι χαμηλότερο από το χρέος της Ιταλίας. Η Γαλλία ξεκίνησε έναν γύρο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων - συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στην αγορά εργασίας - ενώ η Ιταλία έχει καθυστερήσει στις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγαν προηγούμενες κυβερνήσεις.

Γιατί, όμως, η απειλή κοινωνικών αναταραχών στη Γαλλία έχει μεγαλύτερη σημασία από ό, τι στην Ιταλία; Και αν αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για δημοσιονομικά μέτρα στήριξης, τότε γιατί προβλημάτισε το σχεδιαζόμενο έλλειμμα της Ρώμης στο 2,4% του ΑΕΠ; Όσον αφορά τις διαφορές μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δεύτερη βρίσκεται σε μια ελαφρώς καλύτερη θέση οικονομικά, αλλά η πολιτική οπτική να τη γλιτώσει η Γαλλία αλλά να τιμωρηθεί η Ιταλία, θα ήταν φρικτή.

Παρ 'όλα αυτά, είναι λάθος να ρίξουμε όλη την ευθύνη στον Macron που σταμάτησε να ακολουθεί εντολές και δίνει προτεραιότητα στα εγχώρια συμφέροντά του. Η Γερμανία τον άφησε σε ένα αδύναμο σημείο υποβαθμίζοντας το μεγάλο ενοποιητικό του όραμα για την Ευρωζώνη. Το Βερολίνο είπε "nein” στην ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της κοινής ασφάλισης των καταθέσεων, και έχει προσφέρει μόνο χλιαρή υποστήριξη για τη δημιουργία ενός ταμείου σταθεροποίησης. Άλλα γαλλικά σχέδια, συμπεριλαμβανομένου ενός ψηφιακού φόρου, έχουν επίσης πέσει στο κενό. Ο Macron είχε πολύ λίγα να δείξει στο εσωτερικό της χώρας του για να αποδείξει ότι η στρατηγική του πέτυχε.

Όποιος και αν είναι ο ένοχος, η τελευταία ελπίδα για το όνειρο του Macron για την Ευρωζώνη πέθανε με την ομιλία αυτής της εβδομάδας. Από την Ιταλία, έως τη Γερμανία και τη Γαλλία, οι πολιτικοί της Ευρώπης κοιτάζουν προς τα μέσα. Κανείς δεν νοιάζεται για την ενίσχυση της νομισματικής ένωσης.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση