Οι αληθινοί ήρωες και τα ανθρωπάκια
Οι κατέχοντες θέσεις εξουσίας ενοχλούνται από τις πράξεις θυσίας γιατί τονίζουν την ανεπάρκεια και τη δειλία τους
Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ανήκει πια στη χορεία των ηρώων του Ελληνισμού, που ανυψώθηκαν πιστοί στο καθήκον της υπεράσπισης των αξιών τους. Βάδισε στον δρόμο του χρέους και της βαριάς κληρονομιάς της ελευθερίας και της τιμής. Και πέταξε ψηλά με τη λαχτάρα της νίκης να ταράζει τα βαλτόνερα της σήψης μας.
Την ώρα που έδινε τη μάχη του περικυκλωμένος από τους εκατοντάδες εκτελεστές της νιότης του, αποζητώντας προστασία στις βίγλες των βουνοπλαγιών του χωριού του, στις Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο χαμηλά, στο στρατιωτικό κοιμητήριο του χωριού, εκεί όπου αναπαύονται οι εκατοντάδες Ελληνες ήρωες του έπους του 1940, τελούνταν το μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών τους.
Ο πρόξενος, οι ελληνικές Αρχές της περιοχής αλλά και της Ελλάδας, η υπουργός Πολιτισμού της χώρας μας, Αλβανοί επίσημοι κ.ά. έδιναν το «παρών» στην τελετή. Εμαθαν τι συνέβαινε, αλλά δεν προέβησαν στην παραμικρή αντίδραση. Αφησαν τον Κωνσταντίνο μόνο να αντιμετωπίσει τους διώκτες του. Οπως έκαναν πάντοτε οι δειλοί και συμβιβασμένοι, σε κάθε εποχή...
Οι μετέπειτα αντιδράσεις (ανακοινώσεις, δηλώσεις, διαβήματα κ.λπ.) ήταν για να βγουν από την υποχρέωση. Για να μην τους φτύνουν ΚΑΙ γι’ αυτό! Παραλίγο δε να υιοθετήσουν τη γραμμή των δολοφόνων του Κωνσταντίνου, ότι «δεν πρέπει να κλαίμε για έναν τρελό, έναν μεθύστακα» κ.λπ. Κάποια «παπαγαλάκια», μάλιστα, έσπευσαν να το κάνουν, αλλά αναδιπλώθηκαν σύντομα μετά τη γενική κατακραυγή που δέχθηκαν.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έκανε το χρέος του προς την πατρίδα. Υπερασπίστηκε τα σύμβολά της (σημαία και σταυρό), καθώς και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζει ελεύθερος. Μια στάση ζωής που είναι να απορεί κανείς για το πώς είναι δυνατόν να τη συναντάς ακόμη σε μια πατρίδα που δεν της αξίζει. Σε μια πατρίδα που, τουλάχιστον στο απελευθερωμένο τμήμα της, αρνείται να υπερασπίσει την ίδια την ύπαρξή της και, αντιθέτως, ξεπουλά και ό,τι είχε ανακτήσει με αίμα και θυσίες.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τελευταίες ηρωικές μορφές του Ελληνισμού αναδείχθηκαν εκτός των στενών ελλαδικών ορίων. Ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού και ο Θεόφιλος Γεωργιάδης στην Κύπρο, ο Αριστοτέλης Γκούμας και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στη Βόρειο Ηπειρο, ο Γιώργος Τριάρχης στο Ουζμπεκιστάν, ο Ιβάν Κανίδης στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας. Τα ανθρωπάκια που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, «συμπολιτευόμενα» και «αντιπολιτευόμενα», ενοχλούνται από τέτοια παραδείγματα ηρωισμού, διότι τους θυμίζουν την ταπεινότητά τους. Αναδεικνύουν την ανεπάρκειά τους. Στιγματίζουν τη δειλία τους. Και τους απαξιώνουν στα μάτια του λαού.
Γι’ αυτό και, όταν υποκριτικά τιμούν τη μνήμη τους σε δημόσιες τελετές, όπως στην πρόσφατη μεγαλειώδη παρέλαση της Θεσσαλονίκης, απαιτούνται μια νεκρή ζώνη γύρω από την εξέδρα των επισήμων πολλών δεκάδων μέτρων, ένα τείχος από εκατοντάδες άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. με πλήρη εξάρτυση -λες και συμμετέχουν σε αναπαράσταση των μαχών-, drones και διάσπαρτοι ασφαλίτες μέσα στο πλήθος.
Η εικόνα του προεδρικού αυτοκινήτου να κινείται στους δρόμους της πόλης και δίπλα του να τρέχουν σφυρίζοντας οι αστυνομικοί έφερε αβίαστα στο μυαλό ανάλογες σκηνές του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας, που τις βλέπουμε και γελάμε!
Έτσι θα ζουν όλοι αυτοί, όσο τα έργα τους θα έρχονται σε αντίθεση με τη λαϊκή ψυχή, τη συλλογική μνήμη, τις αξίες και τα ιδανικά του Ελληνισμού. Μέχρι τη στιγμή που ο χορός των ηρώων θα παρασύρει στην περιδίνησή του όλο το σάπιο, δειλό και διεφθαρμένο σύστημα προσώπων και θεσμών, που θα έχουν κάνει πια τον κύκλο τους και θα εγκαταλείψουν τη σκηνή βυθιζόμενα στο τέλμα της ανυπαρξίας τους.
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Έξοχο άρθρο! Και αναλογιζόμενος τα συμβάντα αναρωτιέμα αν υπήρξε άμεσα ΓΡΑΠΤΗ αίτηση από την οικογένεια του ήρωα ή από το δικηγόρο της προς τις αλβανικές αρχές για εξέταση της σορού από Έλληνα ιατροδικαστή και τι απάντηση πήραν; Επειδή προφανώς η υπόθεση θα έχει μακρά δικαστική συνέχεια και όλα τα τεκμήρια πρέπει να είναι γραπτά και καλώς αποδεδειγμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το αναρωτιέμαι με δεδομένη την αδράνεια, τη "σιωπή-ΘΑΨΙΜΟ" και την επιχειρηθείσα (ευτυχώς άνευ αποτελέσματος) σπίλωση του νεκρού ήρωα από την "ελληνική" κυβέρνηση, η οποία θα ΕΠΡΕΠΕ την ίδια στιγμή που έμαθε για το τραγικό συμβάν και τις (το λιγότερο) "περίεργες" συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη, να σπεύσει να υποβάλει ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΙΤΗΜΑ προς την Αλβανία να μην πειραχτεί η σορός του ηρωικού παλληκαριού, μέχρις ότου από κοινού Έλληνας και Αλβανός ιατροδικαστής εξετάσουν το νεκρό σώμα.
Αντ' αυτού, κρύβουν το μίσος τους για οτιδήποτε ελληνικό και ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΡΩΙΣΜΟ ΤΡΕΜΟΥΝ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΕΙ, πίσω από τη συνήθη μπουρδολογία του τύπου "δεν πρέπει να διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τη γειτονική χώρα"!!! μπλα..μπλα..μπλα...
Και φθάσαμε στο "ΑΙΣΙΟ" για τους Αλβανούς σημείο στον Έλληνα ιατροδικαστή να επιτραπεί να δει ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ! την ήδη "ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΗ" σορό! για ΠΕΝΤΕ λεπτά!
Ως πότε παλληκάρια Έλληνες θα σας πατάνε στο λαιμό οι "ελληνικές" κυβερνήσεις και θα λέτε και ευχαριστώ, σκύβοντας το κεφάλι;
Απολύτως κανέναν δε έχουμε να μας υπερασπιστεί παρά μόνον τον εαυτό μας και το θεό. Ας το πάρουμε χαμπάρι. Οι μεγάλοι εχθροί είναι "μέσα" και γι αυτό η κατάσταση για εμάς εξελίσσεται σε μια μάχη "ζωής ή θανάτου" ή μάλλον "Ελευθερίας ή θανάτου". Η ώρα της ΥΨΙΣΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ για τον καθένα από μας έχει φθάσει!