Να καλυφθεί σύντομα η θέση του υπουργού Εξωτερικών

Του Γιάννη Σιδέρη

Η προσπάθεια της Τουρκίας για δημιουργία έντασης στον Αιγαίο, με τα δημοσιεύματα περί της ελληνικής φρεγάτας Νικηφόρος Φωκάς που παρενόχλησε το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» και η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, που καλεί τη χώρα μας να απέχει από ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν ένταση, μας αποσπά από τα Σκόπια και μας επαναφέρει σε μια πραγματικότητα που έχει υψηλό βαθμό συνθετότητας, δυσκολίας και επικινδυνότητας.

Η κυβέρνηση με την παρούσα σύνθεση και οργάνωση - δεν δυσχεραίνεται απλώς ,αλλά - αδυνατεί να την αντιμετωπίσει. Δηλαδή τα δύο αρμόδια κέντρα, το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου. Είναι τραγική ένδειξη ανεπάρκειας του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επί τρία χρόνια ως αξιωματική αντιπολίτευση και τριάμισι ως κυβέρνηση, δεν έχει προσεγγίσει ή έλξει στελέχη υψηλής εξειδίκευσης και κύρους, που θα μπορούσαν να αναλάβουν το υπουργείο Εξωτερικών, εξ’ ου και αναγκάστηκε να το αναλάβει ο Πρωθυπουργός!

Η έλλειψη οφείλεται στις διεθνιστικές ονειροφαντασίες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατανοούσε - ούτε ακόμη κατανοεί – πως μια «χώρα συνόρων» όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να επαφίεται στις διακηρύξεις προθέσεων καλής γειτονίας, όταν είναι δεδομένη η επιθετική πολιτική και η βουλιμία της εξ’ ανατολών γείτονος, για επιρροή σε ζωτικούς χώρους και συνεκμετάλλευση σε ζωτικούς πόρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ιδεολογικά άοπλος για τα εθνικά θέματα. Ήταν χαρακτηριστική προεκλογικά η απάντηση του Γιάννη Μπαλάφα στην αρχική του διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα μειώσει τους εξοπλισμούς. Όταν του επισημάνθηκε ότι απέναντι έχουμε τους Τούρκους, η απάντηση ήταν… «Θα το ρισκάρουμε». Ενδεικτική είναι η αναφορά, δεν την προσωποποιούμε στο εν λόγω στέλεχος, γιατί δεν ήταν θέμα προσωπικής απλοϊκότητας. Ήταν η νοοτροπία του «όλου ΣΥΡΙΖΑ».


Η νυν βεβιασμένη ανάληψη της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών από τον Πρωθυπουργό, δεν εγγυάται τη αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής πολιτικής. Ο γράφων θυμάται την επίσης την απλοϊκή απάντηση του κ. Τσίπρα, σε προεκλογική ερώτηση δημοσιογράφου, για το ποιες ενέργειες θα κάνει εάν συμβεί θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. «Θα πάρω κατευθείαν τηλέφωνο τον Ερντογάν», ήταν η… ευρηματική απάντηση.

Το δοκίμασε βέβαια τον Φεβρουάριο, όταν σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής εμβόλισε σκάφος ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού μας, ενώ ένα μήνα πριν τουρκική ακταιωρός είχε έρθει σε «επαφή» με την κανονιοφόρο «Νικηφόρος» του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Ο κ. Τσίπρας πήρε τηλέφωνο, αφού νόμιζε ότι αρκεί ένα τηλεφώνημα για να εξομαλυνθούν τα προβλήματα δεκαετιών τουρκικής επιθετικότητας, και ο Ερντογάν απλώς δεν το σήκωσε!

Η έξοδος του «Μπαρμπαρός» στα όρια της ΑΟΖ Ελλάδας - Κύπρου δεν είναι άσχετη με την συγκυρία. Είναι απάντηση στη δήλωση Τσίπρα ότι γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστούν οι δυσκολίες για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας - Αιγύπτου. Φυσικά η Αίγυπτος με δεδομένη την αντίθεση της Τουρκίας διστάζει, για να μην έρθει σε σύγκρουση μαζί της και εξ αυτού επιμηκύνει τον χρόνο των συνομιλιών.

Η Άγκυρα από την πλευρά της μεριμνεί προληπτικά και κάνει αισθητή την παρουσία της στο Αιγαίο. Διακατέχεται από τον (δικαιολογημένο από την πλευρά της) φόβο ότι η Αθήνα με την βοήθεια των ΗΠΑ και της Γαλλίας (εταιρίες των οποίων εμπλέκονται και στις έρευνες υδρογονανθράκων) θα κατορθώσει να την αφήσει εκτός διευθετήσεων.

Το Σκοπιανό σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής είναι πλέον βατό για την φρέσκια ηγεσία του ΥΠΕΞ. Το κλείσαμε όπως το κλείσαμε (εις βάρος μας) - αν κλείσει βέβαια, με δεδομένη τη άρνηση των Σκοπιανών, αλλά σε επίπεδο ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έχει τελειώσει. Η περαιτέρω διαχείρισή του αποτελεί εσωτερικό πολιτικό θέμα και ανάγεται στην ιδιότητα του Πρωθυπουργού και όχι σε εκείνη του υπουργού Εξωτερικών.

Όμως οι τουρκικές διεκδικήσεις, το κυπριακό, οι ΑΟΖ, οι γεωτρήσεις, οι σχέσεις με Ρωσία, όπου μπλέκονται μεγάλοι παίχτες και διακυβεύονται γεωστρατηγικά συμφέροντα, απαιτούν ειδικούς χειρισμούς από ένα ισχυρό επιτελείο, και με υπουργό έναν εξειδικευμένο γνώστη των συγκεκριμένων θεμάτων.

Ο κ. Κοτζιάς μπορεί να μην ήταν καλός υπουργός Εξωτερικών (και δεν ήταν γιατί επέβαλε τη δική του ατζέντα, καθώς οι λύσεις που προσκόμιζε δεν αποτελούσαν εθνική συνισταμένη), αλλά τουλάχιστον γνώριζε στη λεπτομέρειά τους τα θέματα με τα οποία καταπιανόταν. Η νυν ηγεσία επ’ ουδενί - και το γράφουμε με τον οφειλόμενο σεβασμό στη θεσμικότητα του προσώπου (αλλά λίαν προσφάτως δικαίωσε τις επιφυλάξεις, με την απροβλημάτιστη αποδοχή που είχε κάνει της ονομασίας «Ίλιντεν»).

Παράλληλα ο κ. Κοτζιάς ως υπερσυγκεντρωτικός και οιηματίας, χειριζόταν κατά μόνας και εν λευκώ την εξωτερική της χώρας, χωρίς να ενημερώνει το Μαξίμου για τα εξελικτικά στάδια κάθε υπόθεσης. Έτσι δεν άφησε κάποιο υπηρεσιακό όργανο που θα ήταν φορέας «θεσμικής μνήμης» των υποθέσεων που καταπιάστηκε. Η νέα ηγεσία υπηρεσιακώς θα βρεθεί εν κενώ – και φυσικά δεν αποτελούν φορείς θεσμικής μνήμης… ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Γ. Κατρούγκαλος και ο συμπαθής υφυπουργός κ. Κουίκ.

Ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνοντας το υπουργείο έδωσε έμφαση στην συμφωνία των Πρεσπών «αναλαμβάνω για να ολοκληρώσω την συμφωνία».

Έλα όμως που υπάρχει και το Μπαρμπαρός, και εκεί βρίσκεται ο μεγάλος κίνδυνος...

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση