Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιτίθενται στο κράτος δικαίου

Η πολιτική γεωγραφία σήμερα χαράσσει τα γεωλογικά της σύνορα με την παρακάτω τομή στον δυτικό κόσμο και για κάποια πολλά ίσως χρόνια ακόμη: λαϊκισμός εναντίον των αντιπάλων του εύκολου λόγου, του δηλητηριασμένου λόγου, του λόγου του μίσους, που διέρχεται με βία και χωρίς έλεγχο από τα σύνορα της πολιτικής γεωγραφίας που γεννήθηκε στα πύρινα χρόνια της γαλλικής επανάστασης και νοηματοδοτείται από τις λέξεις Δεξιά και Αριστερά.

Υπό την έννοια που μόλις αναφέρθηκε, ο λαϊκισμός δεν είναι αριστερός ή δεξιός. Αρθρώνεται από πολιτικούς που προέρχονται από τη δεξιά ή την αριστερά, ή ακόμη και από το κέντρο και στόχο έχει τη λαϊκή και εκλογική επιρροή.

Ο Τσέχος Αντρέι Μπάμπις, πχ, ήταν φιλελεύθερος και τώρα μάλιστα θέλει να απορροφήσει και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της χώρας του. Οι Podemos και ο ΣΥΡΙΖΑ έρχονται από την Αριστερά, για να συναντηθούν με τους ΑΝΕΛ, τη Μαρί Λεπέν, τον Μπόρις Τζόνσον, τον Νάιτζελ Φάρατζ, τον Γκερτ Βίλντερς.

Λόγος ευκολίας, μίσους, δηλητηρίου, διχασμού, συκοφάντησης ανεξάρτητα αν η βάση του είναι το Α ή το Β πολιτικό θέμα στο οποίο αναφέρεται. Αυτή την άποψη στηρίζω απόλυτα και δημόσια από την εποχή των λεγομένων «αγανακτισμένων».

Επικεντρώνοντας στα θέματα της επίθεσης του λαϊκισμού ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο κράτος δικαίου, δηλαδή στο σύστημα κατοχύρωσης και προστασίας των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως αυτό κατοχυρώνεται από το Σύνταγμά μας αλλά και από την ευρωπαϊκή και τη διεθνή έννομη τάξη, το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, για να χρησιμοποιήσω έναν όρο του συγγραφέα Κ. Μποτόπουλου «πολτοποιείται» (Κώστας Μποτόπουλος, Αντιλαϊκισμός, Ένα διεθνές στοίχημα με επίκεντρο την Ευρώπη, Εκδ. Παπαζήση, 2018) και ιδού ορισμένα σημαντικά πρακτικά παραδείγματα της τελευταίας τετραετίας.


Η εκτελεστική εξουσία, μέσω του πιο ισχυρού πόλου της, προδικάζει δημοσίως τις αποφάσεις της ολομέλειας ανώτατου δικαστηρίου. Ο ίδιος φορέας της εκτελεστικής εξουσίας προπηλακίζει δημοσίως τους φορείς προστασίας του κράτους δικαίου, αποκαλώντας τους «θεσμικά εμπόδια».

Ισχυρός φορέας της εκτελεστικής εξουσίας παρεμβαίνει στην ποινική προδικασία με τον πιο ωμό τρόπο και επαίρεται στη Βουλή των Ελλήνων γι αυτό. Πέραν της έννομης τάξης, η εκτελεστική εξουσία αναδεικνύει ως νομική βάση των αποφάσεων που επιθυμεί να εκδοθούν από τη Δικαιοσύνη τη «λαϊκή απαίτηση».

Πρόεδρος του Α.Π. αναλαμβάνει τη θέση του επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, για να εφαρμόσει τη θεωρία «υπηρετείστε μας γιατί αλλιώς θα σας κάνουμε εμείς να μας υπηρετείτε» κι αυτό εξικνείται έως το στήσιμο πολιτικής πλεκτάνης.

Η εκτελεστική εξουσία επιτίθεται λυσσαλέα κατά των Ανεξάρτητων Αρχών. Η εκτελεστική εξουσία υπόσχεται άμεση παράδοση οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζητούν προστασία στην Ελλάδα, παραμερίζοντας τη μόνη αρμοδία επί του θέματος δικαστική εξουσία.

Η εκτελεστική εξουσία προωθεί με αντισυνταγματικό τρόπο μια λαϊκιστική δήθεν πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος, με το ολοκληρωτικό πρόσημο «προοδευτική (sic) αναθεώρηση του Συντάγματος». Η εκτελεστική εξουσία μιλά υποκριτικά για την προστασία των προσφύγων και κονιορτοποιεί τα ατομικά, τα πολιτικά και τα όποια κοινωνικά τους δικαιώματα.

Η εκτελεστική εξουσία σε συνδυασμό με την πλειοψηφία της νομοθετικής διοργανώνει παράνομο δημοψήφισμα και ακολούθως δεν εφαρμόζει το αποτέλεσμά του. Ο κύριος κορμός της εκτελεστικής εξουσίας παραμένει ασυγκίνητος από την απόπειρα δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Καταληκτικά θέλω να παραθέσω μια γενίκευση που σταθερά από το 2009 υπογραμμίζω στον πολιτικό διάλογο, αλλά και στη συζήτηση για τις κακοδαιμονίες της σοσιαλδημοκρατίας: το κράτος δικαίου στην Ευρώπη υφίσταται και θα υποστεί μεγάλες και σοβαρές ρωγμές εξαιτίας του διεξαγομένου υβριδικού πολέμου. Δηλαδή της θολής κατάστασης ανάμεσα στην Ειρήνη και τον Πόλεμο, που αποτελεί κατά τη γνώμη μου τη σύγχρονη μεγάλη απειλή.

Κυβερνοπόλεμος, fake news, διοχετευόμενη μετανάστευση με ενσωματωμένη και την τρομοκρατία ενίοτε, αποτελούν νέες μορφές προσβολής της ασφαλείας πολιτών και κρατών, για την αντιμετώπιση των οποίων το κράτος δικαίου θα υποχωρήσει. Ίσως εδώ θα πρόκειται για μια νέα βάση ορθολογικού περιορισμού του.

Ανδρέας Λοβέρδος
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση