Αντιπυραυλική ομπρέλα πάνω από την Κύπρο

Ιρανικοί πύραυλοι μακρού βεληνεκούς απειλούν Ισραήλ και Κύπρο

Ποιες απειλές βλέπει το Ισραήλ, τι διαβιβάσθηκε στη Λευκωσία, η επιθετικότητα της Άγκυρας και πώς οι Βρετανικές Βάσεις εξαρτώνται από τους ρωσικούς Buk

◈ Πώς ο άξονας του «κακού» απειλεί την Κύπρο
◈ Πώς οι συγκυρίες σπρώχνουν την Κύπρο προς ΗΠΑ και Ισραήλ
◈ Τουρκία δεσμεύει περιοχή εντός των 12 ν.μ.
◈ Τα παιχνίδια της ενέργειας και η ασφάλεια

Οι ορατές και αόρατες απειλές, που ξεκινούν από αυτές της Τουρκίας και φτάνουν ώς αυτές του Ιράν, δημιουργούν τις ανάγκες αποτροπής. Η μία από αυτές είναι η αντιπυραυλική ομπρέλα του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, που κάτω από προϋποθέσεις καλύπτει και την Κύπρο.

Απειλή και αναχαίτιση

Οι απειλές που βλέπουμε υπάρχουν, αυτές που δεν βλέπουμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ότι δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Γιατί διατυπώνεται αυτή η αντίληψη; Διότι αυτό προκύπτει από επαφές στελεχών του κυπριακού Υπουργείου Εξωτερικών με στελέχη Δεξαμενής Σκέψης, που ανήκει στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ. Η ισραηλινή πλευρά αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην απειλή, που πηγάζει από το Ιράν, το οποίο εκτός της χρηματοδότησης, την οποία προσφέρει προς την τρομοκρατία, διαθέτει πυραύλους μακρού βεληνεκούς έως και 2,5 χιλιάδων χιλιομέτρων.

Οι πύραυλοι αυτοί δύνανται να πλήξουν το Ισραήλ και εκ των πραγμάτων την Κύπρο (δες γραφικό με πυραυλικά συστήματα Ιράν και Ισραήλ). Η απειλή αυτή καλύπτει και την Κύπρο, λόγω των Βρετανικών Βάσεων και ένεκα των υποδομών που θα οικοδομηθούν για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου υπό την έννοια ότι στα διάφορα προγράμματα εκμετάλλευσης θα συμμετάσχει και το Ισραήλ. Βεβαίως, το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να αναχαιτίσει την ιρανική απειλή με τα δικά του πυραυλικά συστήματα και προφανώς να προστατέψει και την σε βάρος της Κύπρου απειλή σε περίπτωση που θα υπάρχει σχετική ενεργειακή και στρατιωτική συμφωνία.

Η εχθρική συμμαχία, οι Βάσεις και το ΝΑΤΟ

Οι Ισραηλινοί θεωρούν ως επικίνδυνη και εχθρική τη συμμαχία της Τουρκίας με το Ιράν, την οποία συμπληρώνει η Ρωσία, ενώ είναι πλέον δεδομένη η συνεργασία του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία και άλλες αραβικές σουνιτικές χώρες. Το σημαντικό είναι ότι για τα συμμαχικά αυτά σχήματα υπάρχει η ευλογία των ΗΠΑ. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι χώρες τις ευρύτερης περιοχής, προεξάρχοντος του Ισραήλ, θεωρούν ότι οι απειλές προέρχονται από την Τουρκία, αλλά και από το Ιράν.


Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν απειλείται απλώς από την Άγκυρα αλλά τελεί υπό τουρκική κατοχή. Λογικά η Κύπρος δεν πρέπει να απειλείται από το Ιράν. Όμως, η Κύπρος τελεί υπό την ιρανική απειλή σε περίπτωση σύρραξης λόγω των Βρετανικών Βάσεων. Άλλωστε, οι Βάσεις δεν έχουν αντιπυραυλική κάλυψη, η οποία μπορεί να προσφερθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία και δη από το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα των Buk, καθώς και από τα πολεμικά σκάφη του ΝΑΤΟ (αμερικανικά, γαλλικά, γερμανικά κ.λπ), που πλέουν στα ανοικτά της Κύπρου και διαθέτουν πυραυλικά συστήματα.

Η εμπλοκή εταιρειών που προέρχονται από ΝΑΤΟϊκές χώρες στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου δημιουργεί αμυντική ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα συμφερόντων στην περίπτωση πυραυλικής επίθεσης από το Ιράν επί των Βρετανικών Βάσεων και επί ισραηλινών συμφερόντων. Εφόσον εμπλέκεται και το Ισραήλ στην εκμετάλλευση του κυπριακού φυσικού αερίου, εννοείται ότι θα προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα.

Πυλώνες σκηνικού

Οι διεθνείς συγκυρίες καθορίζουν τις συμμαχίες στην περιοχής μας, καθώς και τους συμμάχους της Κύπρου στη βάση σύγκλισης συμφερόντων και στη λογική ότι, ο εχθρός του εχθρού μπορεί να είναι φίλος. Το σκηνικό έχει ως εξής:

1. Η συμμαχία Τουρκίας, Ιράν και Ρωσίας. Τουλάχιστον, η συμμαχία στο σκέλος που αφορά την Τουρκία και το Ιράν συσπειρώνει μια οιονεί συμμαχία μεταξύ Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και άλλων αραβικών σουνιτικών χωρών πλην του Κατάρ, όπου η Τουρκία διαθέτει στρατιωτική Βάση. Το Κατάρ στηρίζει την Άγκυρα επί μακρόν και δη στην παρούσα οικονομική κρίση, υποσχόμενη το ποσό των 15 δις ευρώ. Το σκηνικό αυτό συμπληρώνεται από την αντιπαράθεση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, που δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα, αλλά πρόκειται για ζήτημα γεωπολιτικό και ανακατανομής ισχύος στην περιοχή.

2. Η Τουρκία συνεχίζει, παρά την οικονομική της κρίση, την αυτοκρατορική της πολιτική χωρίς ίχνος συνδιαλλαγής, ενώ η Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ προσδοκούν σε επανέναρξη των συνομιλιών, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν πώς θα ήταν δυνατό να προκύψει θετικό αποτέλεσμα όταν: Α. Στην καλύτερη περίπτωση θα προκύψει λύση δυο ισότιμων κρατών, που θα ισοδυναμεί με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα αναγνωρίζει το ψευδοκράτος, ακυρώνοντας τα ψηφίσματα 541 και 550, καθώς και την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005. Η αντιδήλωση προνοεί ότι η Ε.Ε. θεωρεί ως προϋπόθεση για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας να αναγνωρίσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως εντάχθηκε στην Ε.Ε. συμφώνως με το Πρωτόκολλο 10. Β. Στην περίπτωση κατά την οποία πάμε σε συνομιλίες χωρίς αποτέλεσμα, αφήνονται υπονοούμενα ή λέγεται καθαρά στο παρασκήνιο ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν στη λογική των δυο κρατών.

3. Εάν πάμε σε συνομιλίες, η αντίληψη περί άσκησης πιέσεων δεν ισχύει. Αφενός οι ΗΠΑ βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την Άγκυρα, αφετέρου η Ρωσία φλερτάρει με την Τουρκία και δεν έχει λόγο να την αφήσει να επιστρέψει στους Αμερικανούς, δυσαρεστώντας την στο Κυπριακό. Όσο, δε, για την Ευρώπη, ο ρόλος της είναι επικουρικός κατόπιν δικής μας επιλογής και λόγω συμφερόντων. Δεν επιθυμεί να βάλει το χέρι της στη φωτιά, διότι εμείς εγκλωβιστήκαμε σε μια διαδικασία όπου το πάνω χέρι δεν έχει στην ουσία ο ΟΗΕ, αλλά η Τουρκία, που διαθέτει την ισχύ, την οποία εκδηλώνει όχι μόνο με την κατοχή, αλλά και με τη συνεχή αμφισβήτηση των ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της ΑΟΖ. Μάλιστα, με βάση την τελευταία της ΝΑVΤΕΧ, η Άγκυρα δεν δέσμευσε περιοχές μόνο εντός της ΑΟΖ αλλά και των χωρικών υδάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε απόσταση έξι μόλις ναυτικά μίλια στα ανοικτά της Πάφου (δες σχετικό γράφημα).

4. Η Τουρκία συνδέει το ζήτημα της λύσης του Κυπριακού με τον επανακαθορισμό της ΑΟΖ και τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να αποσύρει πλήρως τον στρατό της από την Κύπρο, διότι, όπως είπε εν ολίγοις ο κ. Τσαβούσογλου σε κατ’ ιδίαν συνομιλία του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη μετά την κατάρρευση του Κραν Μοντανά, εάν προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια, αυτή θα θεωρηθεί ως προδοσία. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία κυπροποιεί τμήμα της Συρίας στη λογική της εισβολής σε βάρος της Κύπρου, προβάλλοντας ως αιτία τα ζητήματα ασφάλειας.

5. Οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει ως κύριο σύμμαχό τους το Ισραήλ έναντι της Τουρκίας και του Ιράν.

Η ευκαιρία της ρήξης

Επί τη βάσει αυτής της γεωπολιτικής κατάστασης βλέπουμε μιαν απομάκρυνση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και ρήξη στις σχέσεις τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το Ισραήλ. Η μεν Τουρκία στρέφεται προς το Ιράν για ενεργειακούς λόγους και για λόγους ασφάλειας, που συνδέονται με το Κουρδικό. Εάν δημιουργηθούν κουρδικές αλυτρωτικές τάσεις στη Συρία και την Τουρκία θα διαχυθούν και στο Ιράν, όπου υπάρχουν κουρδικοί πληθυσμοί.

Επειδή το Ιράν είναι εχθρός του Ισραήλ με το οποίο τελεί σε αντιπαράθεση η Τουρκία, η Άγκυρα και η Τεχεράνη υιοθετούν, μεταξύ άλλων, την αρχή: Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος. Το δόγμα αυτό ενισχύεται και από την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και τη στροφή των ΗΠΑ προς το Ισραήλ. Η Ρωσία εκ των πραγμάτων ανήκει στον άξονα της Τουρκίας με το Ιράν, του οποίου ηγείται.

Το Ιράν δεν έχει λόγο να πλήξει την Κύπρο, όμως έχει κάθε λόγο να συνιστά απειλή για τις Βρετανικές Βάσεις και για το Ισραήλ ή για συμφέροντα του Ισραήλ και δη αυτά που αφορούν στο φυσικό αέριο εντός ή εκτός του πλαισίου της συνεκμετάλλευσης με την Κύπρο. Οι απειλές σε βάρος της Κύπρου από το Ιράν μπορούν να εκδηλωθούν μέσω επίθεσης σε βάρος τρίτων, ενώ η τουρκική απειλή είναι άμεση. Εμείς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή χωρίς συμμαχία με Ισραήλ ακόμη και με την Αίγυπτο και χωρίς στροφή προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, γεγονός που δεν θα συνιστά υποταγή αλλά ενίσχυση της ασφάλειας και της κυριαρχίας μας.

Άλλωστε, η Τουρκία είναι, όπως και η Βρετανία, οι χώρες που δεν θέλουν στροφή της Κύπρου προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για να ελέγχουν αυτές τον γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μας χώρο. Το νέο σκηνικό και η ρήξη των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ δικαιολογούν την στροφή της Κύπρου προς τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και το ΝΑΤΟ για να ενισχυθεί η ασφάλειά μας και η αποτροπή έναντι της τουρκικής απειλής, ακόμη και της ιρανικής, αν αυτή προκύψει μέσω πληγμάτων προς τρίτους.

East/Med και σανίδα σωτηρίας

Η συμπλήρωση ενός τέτοιου στρατηγικού σχεδιασμού συνδέεται με τον αγωγό East/Med και την εμπλοκή της Ελλάδας και της Ιταλίας καθώς και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, που όπως πολλάκις έχουμε τονίσει, θα δημιουργήσουν πέραν της στρατιωτικής, μια οικονομική αποτροπή, καθότι, πολύ δύσκολα η Τουρκία θα στραφεί σε βάρος ενός αγωγού που εξυπηρετεί ισραηλινά, ιταλικά, γαλλικά και αμερικανικά συμφέροντα.

Εάν δε, όπως λέγεται, η Τουρκία στρέφεται προς την Ε.Ε. για να βρει μια μορφή σανίδας σωτηρίας στην οικονομική κρίση και στην αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ, η Κυπριακή Δημοκρατία αποκτά ως κράτος μέλος επιπρόσθετα διπλωματικά ερείσματα και δύναται να ενισχύσει την πολιτική περί της αναγνώρισής της από την Άγκυρα. Μια πολιτική, που είναι αντίθετη με αυτήν που υιοθετείται σήμερα στο πλαίσιο των συνομιλιών επί τη βάσει των οποίων αντί να αναγνωρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία από την Τουρκία, θα αναγνωριστεί το ψευδοκράτος από την Κυπριακή Δημοκρατία ως ισότιμο συνιστών κράτος. Και την ίδια στιγμή η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυθεί.

Θέμα επιβίωσης

Από την άλλη, εφόσον είναι μονόδρομος η ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ, η εν δυνάμει ιρανική απειλή ισχύει και σε βάρος της Κύπρου. Όχι μόνο λόγω Ισραήλ αλλά και Βρετανικών Βάσεων, καθώς και ένεκα της εξυπηρέτησης αμερικανικών συμφερόντων όπως αυτά της Noble και της Exxon. Είναι πρόδηλο ότι, τα ίδια τα συμφέροντα και η ασφάλειά μας επιτάσσουν τη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Μια εξέλιξη, η οποία ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ως εχθρική προς τη Ρωσία, αφού και η Μόσχα κατανοεί ότι για μας είναι θέμα ασφάλειας του κράτους και του φυσικού αερίου. Είναι θέμα επιβίωσης. Φτάνει και η πολιτική μας ηγεσία να το αντιληφθεί επιτέλους…

Η Σημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση