Lame duck... Tsipras!

Στις ΗΠΑ η φράση «Lame duck», αναφέρεται, συνήθως, σε εκλεγμένους πολιτικούς με ημερομηνία λήξης, οι οποίοι, αν και κατέχουν το αξίωμα, διαθέτουν περιορισμένη επιρροή.

Η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι, με την εκατόμβη των θυμάτων, ανέδειξε με τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, αλλά και το ήθος της κυβέρνησης Τσίπρα.

Μόνη έγνοια τους, η επικοινωνιακή διαχείριση! Θρασύδειλοι δεν τόλμησαν να ψελλίσουν μια συγνώμη. Προκάλεσαν σκαιότατα την κοινωνία.
Όταν δε είδαν ότι όδευαν σ΄ ένα σ’ ένα τεράστιο βατερλό άρχισαν ν’ αναζητούν ενόχους.
Στο τέλος δέχθηκαν την παραίτηση Τόσκα, ενώ πιθανότατα θ’ ακολουθήσουν και άλλες αποπομπές (ο ΓΓ πολιτικής προστασίας και οι αρχηγοί Αστυνομίας και Πυροσβεστικής προβάλλουν ως τα επόμενα ...θύματα).

Όμως, ό,τι και να κάνουν, οι μνήμες δεν σβήνουν, η επικαιρότητα δεν αλλάζει, τα τραγικά σφάλματά τους κραυγάζουν, ενώ η συνεχιζόμενη προκλητικότητά τους (συνεντεύξεις Δούρου, Πολλάκη) δείχνει ότι παραμένουν αμετανόητοι.

Για πρώτη φορά η φθορά χτυπά προσωπικά τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Εκείνη η φαρσοκωμωδία- σύσκεψη το βράδυ της καταστροφής ήταν αποκαλυπτική. Είναι μια εικόνα που θα τον συνοδεύει για πάντα.

Η καθυστερημένη επίσκεψη, στα κρυφά, με τη συνοδεία κομμισαρίων, δείχνει έναν πρωθυπουργό που φοβάται τον κόσμο.

Έναν πρωθυπουργό περιορισμένης επιρροής και ευθύνης που προσπαθεί να διαχειριστεί μια πραγματικότητα που τον υπερβαίνει.
Ο,τι και να κάνει, ο χρόνος δουλεύει σε βάρος του.


Η τραγωδία στο Μάτι χάλασε και τις φιέστες εξόδου. Κυρίως, υπενθύμισε ότι ο χρόνος τους είναι περιορισμένος και οι ίδιοι ευάλωτοι και ανίκανοι να ελέγξουν την κατάσταση. Αν προηγουμένως είχαν να διαχειριστούν μια ήττα, τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με την πανωλεθρία.

Ένας χρόνος δεν προσφέρεται μόνον για να διορθώσεις λάθη, μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με ακόμα μεγαλύτερα. Το αφήγημα Τσίπρα έχει καταρρεύσει. Εφεξής, όποια στιγμή και να επιλέξει για εκλογές, οι συνθήκες θα είναι πολύ χειρότερες απ’ ό,τι ήταν πριν λίγους μήνες.

Είναι πιθανό το ενδεχόμενο τους επόμενους μήνες να δούμε να δημιουργείται μια «τέλεια καταιγίδα» στην παγκόσμια οικονομία. Αν «σκάσει» η τουρκική οικονομία, είναι πιθανόν να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις παρόμοιες μ’ εκείνες της Lehman Brothers το 2008.

Επίσης, η oικονομική πολιτική Trump, oσονούπω εξαντλεί τις ευεργετικές της επιπτώσεις και θ’ αρχίσει, σταδιακά, ν’ αναδεικνύει πολύπλοκα προβλήματα.

Τέλος, η Ιταλία μπορεί ν’ αποδειχθεί ο νέος «μεγάλος ασθενής» της Ευρωζώνης.

Μέσα σ΄αυτό το κλίμα, ο Τσίπρας, στ΄ αλήθεια, ελπίζει ότι, αγορές και δανειστές, θα του επιτρέψουν να λαϊκίζει μοιράζοντας αφειδώς παροχές;

Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί.

Καθώς η χώρα μπαίνει σ’ έναν κύκλο εκλογικών αναμετρήσεων, είναι πιθανότερο ν’ αυξηθούν οι πιέσεις στην Ελλάδα για... συνέχιση των... μεταρρυθμίσεων, παρά να χαλαρώσουν.

Αυτό θα... ξεπουπουλιάσει εντελώς το αφήγημα της «καθαρής εξόδου».

Ο Τσίπρας θα βρεθεί με μερικές απασφαλισμένες βόμβες στα χέρια και με περιορισμένο πολιτικό χρόνο.

Ακόμα για για αυτούς που θα έδιναν και την ψυχή τους για μια καρέκλα, η μόνη διέξοδος που τους απομένει είναι μια αιφνιδιαστική ηρωϊκή έξοδος κατηγορώντας τους.... συνήθεις υπόπτους.

Θα δημιουργήσουν ....εχθρούς, θα επινοήσουν ....συνωμοσίες, θα καταγγείλουν... συμφέροντα, θ’ απευθυνθούν στο ...στενό τους ακροατήριο. Με άλλα λόγια δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πάντα. Για να... μετατρέψουν μια εκλογική πανωλεθρία σε μια βαριά ήττα.

Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση