Καταπίνοντας τον Καμμένο

Υπάρχει μια κατάφωρη δυσαναλογία στον σάλο που προκάλεσε η φράση της Ελένης Αυλωνίτου. Δυσαναλογία που γίνεται περισσότερο αισθητή αν εστιάσει κανείς στην αντίδραση του ίδιου του κόμματός της. Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ένιωσε την ανάγκη να αποδοκιμάσει δημοσίως την «παπαριά» της βουλευτού. Αποδοκίμασε το ολίσθημα ενός πολιτικά αμελητέου στελέχους, που έχει διακριθεί μόνο ως τηλεοπτικό παρατράγουδο· που, έχει, έπειτα από τόσα νούμερα στον τηλεοπτικό αέρα, κατακτήσει το άχαρο προνόμιο να μην κρίνεται με πολιτικά κριτήρια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε ποτέ το ίδιο για πολύ πιο βάναυσες εκφράσεις πολύ πιο σημαντικών στελεχών του. Δεν έστερξε ποτέ να διατυπώσει, έστω, επιφυλάξεις για τον τρόπο που εκφράζεται ο κυβερνητικός του εταίρος στα κοινωνικά δίκτυα. Το αντίθετο. Όταν, ας πούμε, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ –για να απαντήσει για το ταξίδι του στο Μονακό– άφησε υπαινιγμούς για τις σεξουαλικές προτιμήσεις και για τις συζύγους των πολιτικών του αντιπάλων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν τον είχε απλώς δικαιολογήσει. Τον είχε επαινέσει, αναγνωρίζοντάς του την ικανότητα «να κατεβαίνει από το σαλόνι στο αλώνι».


Από την Αυλωνίτου δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς τίποτε διαφορετικό. Η «παπαριά» της θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί ως σκανδαλάκι για τις στήλες του τηλεοπτικού κουτσομπολιού. Αυτή είναι η ορθή αναλογία, αν συγκρίνει κάποιος τη χοντράδα της με πολύ πιο ισχυρές εκδηλώσεις φασίζοντος λόγου· αν τη συγκρίνει με τις κρεμάλες, τις προτροπές για λιντσαρίσματα, τα παραγγέλματα «στα τέσσερα».

Ναι, η Αυλωνίτου είναι βουλευτής. Αλλά είναι βουλευτής σε μια χώρα που ο Ψινάκης είναι δήμαρχος. Ο Ζουράρις είναι αντιπρόεδρος της Βουλής. Ο Πολάκης είναι υπουργός. Ο Καρανίκας στρατηγικός σύμβουλος. Και ο Καμμένος συγκυβερνήτης.

Μιχάλης Τσιντσίνης
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση