Σχολικά Βιβλία: Νεοελληνική Γλώσσα ή Εθνομηδενισμός;

Αν ανατρέξει κανείς στις σελίδες των διανεμόμενων σχολικών συγγραμμάτων που αφορούν στα μαθήματα της Γλώσσας του συνόλου των τάξεων του Δημοτικού Σχολείου καθώς και της Νεοελληνικής Γλώσσας όλων των τάξεων του Γυμνασίου, είναι πρόδηλο ότι απαρτίζονται από πληθώρα κειμένων που δεν ανταποκρίνονται στην επιταγή του μαθήματος αυτού, που είναι η χρήση της γλώσσας ως κοινωνικού προϊόντος που γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία.

Το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση ιδεών, αντιλήψεων, πολιτισμού, παιδείας, ακόμα και συναισθημάτων.

Από την ενδεικτική περιγραφή των κάτωθι αναφορών και κειμένων, διαφαίνεται η σαφής απόκλιση του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων από τον πραγματικό σκοπό τους, που είναι η ιδιαίτερη έμφαση στην πολυμορφία, στις σημασιολογικές αποχρώσεις και στην προσαρμοστικότητα της γλώσσας.

Ξεκινώντας από το βιβλίο του Ανθολογίου Λογοτεχνικών Κειμένων της Πρώτης και Δευτέρας Δημοτικού το κείμενο με τίτλο: « Η πρώτη μέρα στο σχολείο» (σελ. 32), ένα εκ των εισαγωγικών κειμένων με το οποίο έρχεται σε επαφή ο μαθητής της Α’ Δημοτικού, αναφέρει ότι: 

«Η δασκάλα μας ήταν η κ. Μεταξά. Ήθελε να την φωνάζουμε Γεωργία και κυρίως όχι «δασκάλα … Με τι θέλετε να αρχίσουμε; Ρώτησε η κυρία μας. Ο Κωστής σήκωσε το χέρι. – Με την τουαλέτα κυρία». 

Δίνεται η προτροπή μέσω του κειμένου υποδοχής των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση να μην τηρούν την ενδεδειγμένη απόσταση μεταξύ δασκάλου και μαθητή, η οποία είναι προφανές ότι πρέπει να υπάρχει, προκειμένου να διαχωρίζονται οι ρόλοι των δύο. Ασύλληπτος ο διάλογος που διδάσκεται σε παιδιά έξι και επτά ετών, που σε καμία περίπτωση δεν αρμόζει ούτε στην ηλικία τους ούτε στο ανάξιο λόγου παράδειγμα που δίνεται.

Στο διανεμόμενο βιβλίο Γλώσσας της Πρώτης Δημοτικού, η οποία είναι η σημαντικότερη τάξη όλων των βαθμίδων, στο πρώτο τεύχος, υπάρχουν αναφορές σε ποιήματα και διαλόγους που αφορούν σε συνδυασμούς ζώων (σελ. 36, 38 και 40) – επί παραδείγματι σε ρινόκερους, νυχτερίδες και ιπποπόταμους -  που είναι εκτός της γνωστικής εμβέλειας και των συνδυασμών των παιδιών αυτής της ηλικίας. 

Στο δεύτερο τεύχος της ιδίας τάξης υπάρχουν δύο και μόνον ποιήματα για τον εορτασμό του Πάσχα, τα οποία κάνουν λόγο μόνο για «κουλούρια», «φούρνους που μοσκοβολούν», χωρίς να υπάρχει ουδεμία μνεία στην ουσία του εορτασμού του Πάσχα και της Αναστάσεως. Είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται έμμεση προσπάθεια να μην διδαχθούν τα παιδιά ακόμα και το «Χριστός Ανέστη» και να απομακρυνθούν από την ουσία της Αναστάσεως.

Τα ίδια ισχύουν και για τις επόμενες τάξεις του Δημοτικού στην Δευτέρα Δημοτικού,  στο τρίτο τεύχος της Γλώσσας (σελ. 47) υπάρχει συνταγή και εκτέλεση για «Μπισκότα με σταφίδες», η μαγειρική και οι συνταγές παρουσιάζονται ως κορυφαίο θέμα στα σχολικά βιβλία. 

Στην Τρίτη Δημοτικού, στο δεύτερο τεύχος,  αντί να υπάρχει αναφορά σε εορτές των Αγίων της Εκκλησίας μας ή σε ονοματικές εορτές, παρατηρείται πληθώρα αναφορών σε εορτές γενεθλίων, είτε με την μορφή κειμένου (σελ. 34 με τίτλο «Αξέχαστα γενέθλια»), είτε με προσκλήσεις γενεθλίων (σελ. 43 και σελ. 54). Παραγκωνίζονται οι ορθόδοξες εορτές, και δίνεται ιδιαίτερη σημασία πολλαπλώς σε γενεθλιακού χαρακτήρα εορτασμούς. Στην ορθόδοξη παράδοσή μας δεν υπάρχουν άραγε ονομαστικές εορτές;

Στην Τετάρτη Δημοτικού, στο δεύτερο τεύχος, σε κείμενο με τίτλο: «Η μπουγάδα του Αϊ – Βασίλη» (σελ. 52) γράφεται επί λέξει για τον Άγιο Βασίλη: 

«Μετά από λίγο βγαίνει στην αυλή ν’ απλώσει την μπουγάδα του. Πρώτα κρεμάει τις κάλτσες του, ύστερα την φανέλα, το μακρύ του σώβρακο, το σκούφο του κ.λπ.». 

Ο σπουδαίος αυτός Άγιος της  Εκκλησίας μας αντιμετωπίζεται με τον τρόπο αυτόν, με τις ανωτέρω περιγραφές, χωρίς να επισημαίνεται το φιλανθρωπικό έργο ζωής του Μεγάλου Βασιλείου. 

Στο τρίτο τεύχος της ίδιας τάξης τα ονόματα των ηρώων του 1821 (σελ. 32), αναγράφονται κατά τον τύπο των μικρών αγγελιών, με εξαιρετικά μικρή και δυσανάγνωστη γραμματοσειρά ως αφιέρωμα του ελληνικού κράτους στους αγωνιστές για την ελευθερία. Οι ήρωες του Ελληνικού Έθνους σχεδόν εξοστρακίζονται από τα γλωσσικά μαθήματα. Αυτή είναι η δραματική κατάληξη των αγωνιστών μας και ο μηδαμινός φόρος τιμής που αποτίεται  σε αυτούς στα ελληνικά γλωσσικά βιβλία.

Κατόπιν, στο ανθολόγιο της Τρίτης και της Τετάρτης Δημοτικού υπάρχει κείμενο σχετικά με το Πάσχα με τίτλο: 

«Τότε που πήγαμε βόλτα τον Επιτάφιο» (σελ. 79-81), επί του οποίου σημειώνεται: «Όταν φτάσαμε στην εκκλησία ξανά, οι ψάλτες σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω από την πόρτα κι όλοι εμείς περάσαμε από κάτω. Να, όπως παίζουμε το «περνά περνά η μέλισσα». 

Η πιο κατανυκτική λειτουργία της ορθοδόξου εκκλησίας μας παρουσιάζεται ως «βόλτα» και συγκρίνεται με ένα ανούσιο παιχνίδι. Είναι ντροπιαστικός ο τρόπος που παρουσιάζονται οι λειτουργίες της Εκκλησίας μας.

Επιπροσθέτως, στο ίδιο βιβλίο διδάσκεται κείμενο με τίτλο: «Ο Νορντίν στην εκκλησιά» (σελ. 72-75) με τις εξής αναφορές: 

«Ο Νορντίν (μουσουλμάνος) ήθελε πολύ να δει τι κάνουν οι χριστιανοί στις εκκλησιές τους και πώς προσκυνούν τον δικό τους Αλλάχ… Ο Νορντίν εντυπωσιάστηκε απ’ την εκκλησιά του Χριστιανού Αλλάχ. Δεν μπορούσε να χωνέψει γιατί οι χριστιανοί κάνουν τέτοιες ζωγραφιές. Και τι  άσκημοι γέροι με μακριές γενειάδες ήταν αυτοί στους τοίχους. Και ποιοι ήταν εκείνοι οι καβαλάρηδες, ο ένας με τ’ άσπρο άλογο, που είχε χώσει το κοντάρι του στην καρδιά ενός αγριάνθρωπου». 

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας περιγράφονται ως άσχημοι γέροι και συντελείται μία έμμεση μορφή εξισλαμισμού μέσω διαλόγων με τέτοιο περιεχόμενο.

Στην Πέμπτη Δημοτικού, στο πρώτο τεύχος, υπάρχει κείμενο με τίτλο: « Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο! (Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο)» (σελ.44-45). Παρουσιάζει δηλαδή, ότι την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου ο λαός μας κρύφτηκε στα υπόγεια, στην πραγματικότητα οι φαντάροι μας πήγαιναν μπροστά με το χαμόγελο στα χείλη. Στο κείμενο αυτό υπάρχουν οι εξής διάλογοι: 

« - Τρέξε στην Τράπεζα να σηκώσεις τα χρήματα γιατί έρχεται πόλεμος» 

και 

« - Άκη από σήμερα θα γίνεις άντρας. Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ (αποκρίνεται ο μικρός γιός) γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας». 

Πρόκειται περί ελεεινών διαλόγων.   

Στο δεύτερο τεύχος, στο κείμενο με τίτλο: «Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα» (σελ. 26-27), η οποία απευθυνόμενη στα παιδιά που πήγαν να της πουν τα κάλαντα, αποκρίνεται: 

«Σκασμός, σκουπιδόπαιδα! Αν δε σταματήσετε να λέτε τα κάλαντα, θα το μετανιώσετε πικρά». 

Προφανώς η λέξη σκουπιδόπαιδα δεν θα έπρεπε να αναγράφεται σε σχολικό ανάγνωσμα, πολλώ δε μάλλον να απευθύνεται σε παιδιά Πέμπτης Δημοτικού. Στο τρίτο τεύχος της ιδίας τάξεως στην σελίδα 12 προτρέπει τους μαθητές να κατασκευάσουν ένα μοναστήρι από το οποίο λείπει ο σταυρός. Είναι σαφές ότι δεν νοείται ελληνικό ορθόδοξο μοναστήρι χωρίς σταυρό! Είναι ντροπή να διδάσκονται τέτοιες εικόνες και για την πατρίδα και για την Ορθοδοξία.

Ολοκληρώνοντας το Δημοτικό, στην Έκτη Δημοτικού, στο πρώτο τεύχος, υπάρχουν συνταγές μαγειρικής π.χ. μακαρόνια με κιμά, φασολάκια, που διδάσκονται στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού, εντελώς αδικαιολογήτως μιας και προσιδιάζουν περισσότερο σε περιοδικό ποικίλης ύλης. Παράλληλα, παρουσιάζει διαφημίσεις σοκολάτας και ανθότυρου (σελ. 54, 55). Είναι δυνατόν να διδάσκονται συνταγές μαγειρικής στην τελευταία τάξη του Δημοτικού;  

 Στο δεύτερο τεύχος, της ιδίας τάξης, έχει αναφορά σε οδηγίες χρήσης καφετιέρας, χωρίς να προκύπτει από πουθενά η σκοπιμότητα αυτής (σελ. 42-43). Παράλληλα, στο ίδιο τεύχος στο κείμενο με τίτλο: «Με λένε Σόνια» (σελ. 62-64), στο οποίο μία γάτα παρασημοφορείται επειδή ξύπνησε την γειτονιά και την «ενημέρωσε» για την πυρκαγιά που απεφεύχθη. Έχουν εξαχθεί από την σχολική ύλη κείμενα σπουδαίων λογοτεχνών και πεζογράφων και γίνεται λόγος για ευτελή ζητήματα.

Ταυτόχρονα όμως, τίθεται και σοβαρό ζήτημα λογοκρισίας, επί του κειμένου με τίτλο: «Ο λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα» (σελ. 105),  όπου περικόπτεται σημαντικό κομμάτι του, που αναφερόταν στα δεινά της Τουρκοκρατίας και στο γεγονός ότι η Ορθόδοξη πίστη έσωσε το Έθνος. Το κείμενο που τίθεται έχει ως εξής: 

«Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι». 

Το αυθεντικό κείμενο όμως του λόγου του Κολοκοτρώνη, εν συνεχεία συνεχίζει ως εξής: 

«Και έκαμαν ό,τι μπορούσαν δια να αλλάξει ο λαός την πίστην του. Έκοψαν γλώσσες, εις πολλούς ανθρώπους, αλλά εστάθη αδύνατον να το κατορθώσουν. Τον έναν έκοπταν, ο άλλος τον σταυρό του έκανε». 

Αποκρύπτεται δια μέσου της λογοκρισίας του κειμένου το γεγονός ότι η Ορθόδοξη πίστη κράτησε ενωμένο το Έθνος μας και κατάφερε να κερδίσει την περίοδο της Τουρκοκρατίας. 

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το ως άνω περιεχόμενο, στο σύνολό του,  χρειάζεται πλήθος βελτιώσεων. Καταδεικνύεται η προχειρότητα επιλογής και η έλλειψη αξιολόγησης των τιθέμενων αποσπασμάτων.

Στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της Πρώτης Γυμνασίου, υπάρχουν σαφείς περιπτώσεις αθέμιτης διαφήμισης της ταινίας «Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών» (σελ. 83) όπως και κείμενο στο οποίο διαφημίζεται η σειρά βιβλίων «Χάρι Πότερ», μέσω ενός κειμένου με τίτλο «Χάρι Πότερ για όλες τις ηλικίες», τα οποία όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά επί του κειμένου: «ξανάφεραν τα παιδιά στο διάβασμα». Αυτά τα άθλια βιβλία που «διαφημίζουν» τις σατανικές ιδιότητες έφεραν τα παιδιά κοντά στο διάβασμα.

Σημαντική αναφορά πρέπει να γίνει σε ένα κείμενο που εντάσσεται στο Τετράδιο Εργασιών της Νεοελληνικής Γλώσσας της Πρώτης Γυμνασίου. Στην δεύτερη ενότητα αυτού, στη σελίδα 16 υπάρχει ένα κείμενο που τιτλοφορείται: «Οσάκις». Πρόκειται για έναν καθηγητή που είχε τη λεκτική συνήθεια να επαναλαμβάνει το επίρρημα «οσάκις», που σημαίνει όσες φορές. Οι μαθητές γελούσαν και επαναλάμβαναν όπως παρατίθεται αυτολεξεί κατωτέρω: « - Ναι. Ναι. Ο Σάκης! Ο Σάκης!» φώναζαν όλες μαζί οι μαθήτριες γελώντας. Κι ο καθηγητής τρελαινόταν. «Οσάκις…» επαναλάμβανε τονίζοντας τη λέξη σαν να έλεγε «σκάστε». «Ο Σάκης! Ο Σάκης!» ακουγόταν πάλι αποκάτω και το γέλιο έδινε κι έπαιρνε».   

Το κείμενο της Ρούλας Κακλαμανάκη συνεχίζει ως εξής: 

«Ο Σάκης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 με 25 ετών. Τα είχε φτιάξει με την Αλέκα. Mία από τις μαθήτριες της τάξης. Ψηλή κι αδύνατη, με κοντά ξανθά μαλλιά και μεγάλα καστανά μάτια, μακρύ λαιμό και μακριά χέρια και πόδια, κάπως ξερακιανή, αλλά ζόρικη. Στα 15-16, όπως όλες τους. Η πρώτη που έβγαινε ραντεβού μήνες τώρα. Ο Σάκης την περίμενε το μεσημέρι στην άλλη γωνία κι οι άλλες μαθήτριες έτρεχαν από πίσω της να τον δούνε. Τα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. Ήταν ο πρώτος έρωτας της τάξης». 

Φαίνεται λοιπόν ως απόλυτα φυσιολογικός ο δεσμός ενός άντρα είκοσι πέντε ετών με μία ανήλικη μαθήτρια και απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες δώδεκα και δεκατριών ετών. Η κατάσταση η οποία περιγράφεται αποτελεί ποινικό αδίκημα από πλευράς του ενηλίκου ανδρός, καθώς πρόκειται ξεκάθαρα για περίπτωση παιδεραστίας, η οποία διδάσκεται ως φυσιολογική.

Στην Δευτέρα Γυμνασίου, βρίσκεται κείμενο (σελ. 83) το οποίο έχει αναφορά σε συνταγή και εκτέλεση «τοματοκεφτέδων», το οποίο διδάσκεται στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού. Δεκάδες, λοιπόν,  συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής έχουν εισβάλλει στα σχολικά βιβλία της Γλώσσας από την Α΄ Δημοτικού μέχρι και την Γ΄ Γυμνασίου, ευτελίζοντας το σπουδαιότερο μάθημα του σχολείου, εκείνο της Νεοελληνικής  Γλώσσας. Χάνεται η ουσία του μαθήματος και καταλήγει να γίνεται «Τσελεμεντές».

Στην Τρίτη, τέλος, τάξη του Γυμνασίου στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας υπάρχει σχετικό αφιέρωμα (σελ. 58) το οποίο έχει τίτλο: «Ο διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί», χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά σε άλλες γενοκτονίες του γένους μας, όπως   στην Μικρασιατική και στην Ποντιακή. Παράλληλα, διδάσκεται κείμενο με τίτλο «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» του κ. Νίκου Δήμου (σελ. 116) που μεταξύ άλλων γράφει ότι: 

« Οι πόροι (των οργανώσεων) είναι από εισφορές μελών, δωρεές, ιδρύματα και διεθνείς οργανώσεις… Είμαι υπερήφανος που ανήκω στις περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις». 

Υπάρχουν βεβαίως και διδασκόμενα κείμενα του κ. Σημίτη (σελ. 65), του κ. Τσίμα (σελ. 52-53), της κ. Κουλούρη (σελ.11). Έχουν εξαφανιστεί άλλα σπουδαία ζητήματα που πραγματεύονται σημαντικοί άνθρωποι του λόγου και διδάσκονται άθλια κείμενα.

Είναι σαφής και επιτακτική η ανάγκη αξιολόγησης των κειμένων της Νέας Ελληνικής Γλώσσας στα σχολικά βιβλία, τα οποία αποτελούν παρακαταθήκη γνώσης και μορφώνουν χιλιάδες παιδιά. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται ακόμα και σε τάξεις του Γυμνασίου αναφορές σε συνταγές μαγειρικής και να μην μνημονεύονται άλλα σημαντικά κείμενα, να διδάσκονται τρισάθλιοι διάλογοι και περιεχόμενο που καθιστά τα βιβλία ποικίλης ύλης και όχι γλωσσικά. 

Είναι δυνατόν να βγαίνουν εκτός μεγάλοι πεζογράφοι και ποιητές και να εντάσσονται στη διδακτέα ύλη «αστεία» ποιήματα και κείμενα που δεν είναι καν άξια λόγου; 

Πρέπει να ληφθούν άμεσα τα αναγκαία μέτρα, προκειμένου να αποφευχθούν τα πολύ σοβαρά προβλήματα που, με πιθανότητες που αγγίζουν την βεβαιότητα, θα δημιουργηθούν στις επόμενες γενιές.

Δημήτρης Κ. Καμμένος

Ανεξάρτητος Βουλευτής

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση