Η «Ιθάκη» της εξουσίας

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προτίμησαν το παιχνίδι των εντυπώσεων σηκώνοντας τείχη μίσους

Από τον Παρμενίωνα Λιβανίδη

Ο πρωθυπουργός με επιλεκτική αναφορά από στίχους του Καβάφη και θέλοντας να δώσει σημειολογική διάσταση για το τέλος της χρηματοδότησης από τα Μνημόνια των πολλών δεκαετιών που ακολουθούν με πολύ σκληρούς όρους, απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό από τη μαγευτική Ιθάκη.
Μόνο που ξέχασε, ίσως ηθελημένα, τη συνέχεια του ποιήματος, καθώς και το πραγματικό νόημά του.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,/ τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,/ αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,/ αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. (Απόσπασμα «Ιθάκη»).

Και, δυστυχώς, είναι πιθανόν για λόγους πολιτικής εμμονής και ιδεοληψίας μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού να αντιμετωπίζεται με αυτό το σκεπτικό.

Χάθηκε έτσι ακόμη μια φορά η ευκαιρία να ενώσει όλους τους Έλληνες κάτω από ένα κοινό όραμα και έναν κοινό αγώνα για μια ευρύτερη προσπάθεια για την επόμενη μέρα, που τόση ανάγκη έχει το γένος μας μέσα στις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές που ζει.

Αντί γι’ αυτό ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προτίμησαν το παιχνίδι των επικοινωνιακών εντυπώσεων, με το να σηκώσουν όμως ακόμη μια φορά τείχη μίσους προς όσους δεν ασπάζονται το αλάθητο των πολιτικών επιλογών τους και των κυβερνητικών εφαρμογών.

Και ο Καβάφης όμως γι’ αυτού του είδους την αυτοπαγίδευση γράφει:

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ/ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη./ Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ./ Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη/διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον./ A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω./ Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον./ Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. (Τίτλος: «Τείχη»).

Και ίσως αυτό να είναι το πιο επικίνδυνο: Το να μην αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα, να μην αντιλαμβάνεσαι τον λαό και τις ανάγκες του, τις θελήσεις του και να κτίζεις την ύπαρξη φανταστικών εχθρών, δημιουργώντας κοινωνική διχόνοια, με το να δαιμονοποιείς όσους έχουν διαφορετική άποψη.

Να βλέπεις τον εαυτό σου ως σύζυγο της εξουσίας και όλους τους άλλους υποψηφίους της ως μνηστήρες και σφετεριστές, που πρέπει να εξοντωθούν από τον Οδυσσέα με τον γνωστό τρόπο, αφού επιτέλους εσύ έφτασες στην Ιθάκη της εξουσίας, που τόσο πόθησες να κατακτήσεις, και επιζητείς τώρα τη μονιμοποίηση της σχέσης μαζί της.

Μόνο που αυτό είναι θεσμικά αντιδημοκρατικής αντίληψης και ιδεολογίας. Η δημοκρατία δεν έχει μονιμότητα συζύγου στην εξουσία. Έχει εναλλαγή, κριτική, επιλογή σε κάθε καλύτερη πρόταση και, κυρίως, φως σε όλα με ουσιαστική διαφάνεια και αλήθεια. Δεν έχει μεθοδευμένη δημιουργία ψεύτικων εντυπώσεων, υποψίες και φόβο για το χάσιμο της εξουσίας.

Γιατί μας λέει σε ένα άλλο ποίημά του ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής:

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,/ με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,/ λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε/ για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο/ τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί./ Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο/ ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα/ (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά)./Αλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,/ εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,/ κι ανέτοιμους - πού πια καιρός - μας συνεπαίρνει. (Τίτλος: «Τελειωμένα»).

Μας συνεπαίρνει απρόσμενα και ξαφνικά, αφού δεν είχαμε σωστές και ουσιαστικές δομές και όταν:

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί/ αόρατος θίασος να περνά/ με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—/ την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου/ που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου/ που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις./ Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,/ αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. (Απόσπασμα «Απολείπειν ο θεός Aντώνιον»).

Μπορεί η κυβέρνηση να έφθασε στην Ιθάκη της, την… εξουσία, αλλά δυστυχώς για τον ελληνικό λαό το ταξίδι προς τη δική του Ιθάκη συνεχίζεται, ελπίζοντας ότι κάποτε θα φτάσει, χωρίς να χαθεί στη διαδρομή (όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα) από τους σύγχρονους Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες των φόρων και των ελαχιστοποιημένων αμοιβών, με το χάσιμο της εθνικής μας κυριαρχίας, που μας έφεραν οι δανειστές μας με την αποδοχή των κυβερνήσεών μας.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση