Ο Έλληνας δεν θέλει να ζει πια με ψέματα
Οι περισσότεροι πολιτικοί λειτουργούν με τη σκέψη των επόμενων εκλογών, χωρίς καμιά αυτοκριτική
Από τον Δημήτρη Γαρούφα
Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του γράφει επί λέξει:
«Θέλουν την αλήθεια κι όποιος την ειπή κινδυνεύεται. Αλήθεια, αλήθεια πικριά όπου είσαι...»Θυμήθηκα τη ρήση του παρακολουθώντας όσα γίνονται καθημερινά στη χώρα μας, όπου, παρά τη συνεχιζόμενη κρίση, κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια, κανείς από τους αρμόδιους δεν τολμά να προτείνει τις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις και γι’ αυτό η λέξη ανάπτυξη εξακολουθεί να ακούγεται μόνο ως σύνθημα στην Ελλάδα.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος για να καταλάβει ότι το ελληνικό χρέος, όπως διαμορφώθηκε, δεν είναι βιώσιμο και είναι απορίας άξιο πώς βγαίνουν κάποιοι πολιτικοί στα ΜΜΕ και δηλώνουν ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Αλλά εμείς, οι μη ειδικοί, ανησυχούμε γιατί δεν ξεχνούμε ότι μονίμως ο πολιτικός κόσμος μας, που σήμερα μας καθησυχάζει, δεν ανησυχούσε και στο παρελθόν, και όχι μόνο απέκρυπτε την αλήθεια από τους πολίτες για την πραγματική κατάσταση της χώρας, αλλά και έπαιρνε δάνεια για να δίνει επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» και συντάξεις σε πενηντάρηδες, ενώ ταυτόχρονα απέφευγε την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα για να υπάρχει ανάπτυξη.
Δυστυχώς, δεν βγήκε κάποιος πρωθυπουργός πριν από 30 ή 20 ή 15 χρόνια να πει ξεκάθαρα ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και ότι, αν συνεχίσουμε να δίνουμε συντάξεις σε ανθρώπους 45 και 50 ετών, θα είναι βαρύ το τίμημα, και να το εφαρμόσει στην πράξη... Όχι μόνο δεν είπαν την αλήθεια έγκαιρα, αλλά, πέραν των ρουσφετολογικών διορισμών και του μοιράσματος παροχών με δανεικά, μείωναν συνεχώς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, με αποτέλεσμα να έχουμε αναλογικά την υψηλότερη δαπάνη για συντάξεις σε όλη την Ευρώπη. Και, δυστυχώς και σήμερα ακόμη, κανείς δεν τολμά να παραδεχθεί δημόσια ότι δεν είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημά μας και λόγω φόβου του πολιτικού κόστους (γιατί οι συνταξιούχοι τείνουν να γίνουν περισσότεροι από τους εργαζομένους) κανείς δεν τολμά να προτείνει μέτρα που θα το κάνουν βιώσιμο...
Δυστυχώς ακόμη και τώρα η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου συμπεριφέρεται με κανόνες τού χθες, με τη σκέψη μόνο στις επόμενες εκλογές, με αψιμαχίες για διαδικαστικά θέματα και αποφεύγοντας τον διάλογο και τις προτάσεις για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, αλλά και κάθε αυτοκριτική για την εσφαλμένη πολιτική που ακολουθήθηκε την περίοδο της Μεταπολίτευσης η οποία έφερε την κρίση, και αυτή τα Μνημόνια.
Ο πολιτικός κόσμος αλλά και οι ηγετικές τάξεις της χώρας δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες και ότι πρωτίστως ασχολούνται με τη διατήρηση προνομίων και τη νομή της εξουσίας και γι’ αυτό, άλλωστε, οι ασκούντες την εξουσία, σε μια καθημαγμένη Ελλάδα αντί περιστολής των κρατικών δαπανών προσπαθούν να δημιουργήσουν κομματικό στρατό με σωρηδόν διορισμούς μετακλητών υπαλλήλων, ενώ το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει περισσότερους υπαλλήλους από το γερμανικό.
Δυστυχώς, ακόμα και τώρα κάποιοι πολιτικοί μας κλείνουν τα μάτια για να μη δουν την αλήθεια. Επειδή, όμως, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, οφείλουν, αναλογιζόμενοι τις ευθύνες τους για τα αδιέξοδα της χώρας, να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει άμεσα με ευρεία συναίνεση να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν χωρίς λαϊκισμούς ένα σχέδιο για την αντιστροφή της καταστροφικής πορείας της χώρας, με στόχο την πραγματική παραγωγή και ανάπτυξη που θα στηρίζονται στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας (φυσικές ομορφιές, μνημεία και πολιτισμός, εμπορική ναυτιλία, ορυκτός πλούτος, πρωτογενής τομέας κ.λπ.), με αύξηση του ΑΕΠ και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Κι επειδή το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό, ας εκκινήσουν και τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος (μπορούσε να έχει εκκινήσει από τον Μάιο του 2013) με στόχο μέσω μιας τολμηρής συνταγματικής αναθεώρησης να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι θεσμοί, να τονιστεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, να παύσει η προκλητική ατιμωρησία κάποιων επίορκων πολιτικών μέσω της ειδικής - σύντομης παραγραφής και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανανέωσης και αναδιάρθρωσης της πολιτικής ζωής μας, με το πολίτευμά μας να έχει χροιά πιο συμμετοχικής δημοκρατίας, κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατίας.
Τέλος, τα πολιτικά μας κόμματα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν (δυστυχώς δεν θέλουν να το καταλάβουν) ότι κανένα πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον πολίτη με συνθήματα και χωρίς τεκμηριωμένες προτάσεις, και φυσικά δεν μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών έχοντας στελέχη που στο παρελθόν ξεχνούσαν ότι, πέρα από το νόμιμο, υπάρχει και το ηθικό ή στελέχη που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και ζουν από τη νομή της εξουσίας.
Έχουν αλλάξει οι καιροί και, αν θέλουν να επιβιώσουν, πρέπει να έχουν το θάρρος της αλήθειας γιατί οι πολίτες δεν θέλουν και δεν αντέχουν πλέον να ζουν με ψέματα. Ο τόπος έχει ανάγκη από πολιτικούς σχηματισμούς που δεν θα φοβούνται να πουν την αλήθεια και θα εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα από πρόσωπα που εμπράκτως έχουν εργαστεί στη ζωή τους, έχουν διακριθεί για το ήθος και τις ικανότητές τους, που θα έχουν ήθος και αξιοπιστία για να μπορούν να λειτουργούν ηγετικά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» και θα μπορούν να προσφέρουν τουλάχιστον την ελπίδα μιας νέας προοπτικής για τη χώρα.
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...