Ικετεύουμε τη Δύση να αντιμετωπίσει την... Τουρκία
Είναι, δυστυχώς, εκπληκτική η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολιτικοί τις άκρως σοβαρές καταστάσεις
Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε έσχατο σημείο κατάπτωσης, ώστε να εκλιπαρούν την μεσολάβησή του οι κυβερνώντες, όποιον συναντήσουν στον δρόμο τους. Ο υπερφίαλος υπουργός Άμυνας, ζήτησε ακόμη και την συνδρομή του… Ρουμάνου ΥΠΕΘΑ.
Τα γεγονότα στο Αφρίν, όπου οι πάντες "πούλησαν" τους Κούρδους, έβαλαν μυαλό άραγε στους ανοηταίνοντες Έλληνες πολιτικούς, άλλοι των οποίων υποστηρίζουν ότι θα μας υποστηρίξει ο αμερικανικός στόλος σε ενδεχόμενο σύγκρουσης με την Τουρκία, άλλοι δε, μακράν ευρισκόμενοι της πολιτικής πραγματικότητας, ότι έχουμε διπλωματική ισχύ;
Το μόνο που ενδιαφέρει τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και Ευρώπης, είναι πώς να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών τους και των εξωθεσμικών κέντρων που τις στηρίζουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι προωθούνται σε καίριες θέσεις πολιτικοί ήσσονος δυναμικότητας, ή άπληστοι σε υλικά αγαθά αι σπανίως ικανοί, πλην όμως ευάλωτοι. Είναι καθ’ ολοκληρίαν προβλέψιμη η συμπεριφορά "φίλων" και εχθρών.
Και οι μεν Κούρδοι δεν το ήξεραν, και το έμαθαν τώρα. Εμείς όμως, που έχουμε υποστεί τόσα και τόσα, πότε θα αντιληφθούμε το αυτονόητο. Ας μελετήσει κάποιος τις πολιτικές σχέσεις με την Βρετανία, φερ’ ειπείν, ως ηγέτιδα δύναμη στην υφήλιο, από την στιγμή που ιδρύσαμε το ελληνικό κράτος. Ας βρει έστω μια περίπτωση, μία μόνο, που να μη στάθηκε εναντίον μας και υπέρ των εχθρών μας, βλάπτοντας κατάφωρα την πατρίδα μας.
Είμαστε σύμμαχοι όμως, εναντίον κοινού εχθρού. Ποιος είναι άραγε αυτός ο εχθρός, που αντιμετωπίζουμε ομού με τους "φίλους" μας Βρετανούς; Σε όλους αυτούς τους τύπους, που η συγκυρία οδήγησε σε καίριες θέσεις, και νόμισαν πως έγιναν και πολιτικοί ογκόλιθοι, απαίδευτοι όντες, τους καλώ να μελετήσουν τους 10 και 11 στίχους, από τον Ύμνο της Ελευθερίας του Σολωμού [Δεν ήταν μαρξιστής, αλλ’ ας κρύψουν την αποστροφή τους, και να προσπαθήσουν να καταλάβουν].
Ο Σολωμός περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια της Ελλάδας να βρει συμπαραστάτες στην χριστιανική Δύση: Μοναχή το δρόμο πήρες / εξανάλθες μοναχή / δεν είν’ εύκολες οι θύρες / σαν η χρεία τες κουρταλεί. / Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθεια / αλλ’ ανάσασιν καμμιά / Άλλος σου έταξε βοήθεια / και σε γέλασε φρικτά.
Είναι εκπληκτική η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί μας τις άκρως σοβαρές καταστάσεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για να δικαιολογήσει την ενδοτική στάση που έφερε τον απρογραμμάτιστο από τον Κίσιγκερ, Αττίλα 2, με την φράση "Η Κύπρος κείται μακράν", είχε πει ότι οι Τούρκοι στρατιώτες στην κατεχόμενη Κύπρο "θα καταστούν αιχμάλωτοι". Τέτοια οξυδέρκεια…
Ο Πάγκαλος πρότεινε να παραπλανήσουν τον λαό, λέγοντας ότι την σημαία μας την πήρε ο αέρας, ο κακή τη μοίρα μας πρωθυπουργός Σημίτης ευχαρίστησε τους Αμερικανούς, ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε "να δώσουμε μερικά στρέμματα ελληνικής γης στους Τούρκους για να έχουμε ειρήνη" και ο μακράν απέχων της κλασικής ελληνικής παιδείας Α. Τσίπρας, μας διαβεβαίωνε ότι θα βαρούσε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές. Δεν μας παραπλανούσε…. Το πίστευε.
Τέλος, ο Ν. Κοτζιάς, για τον οποίον τόσα θετικά έχω γράψει εδώ, για την στάση του στο Κυπριακό -την τωρινή, όχι όταν έκανε προπαγάνδα υπέρ του Σχεδίου Ανάν- είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του και με όπλο τις ιδεοληψίες του, μας διαβεβαιώνει επίσης ότι θα κλείσει τα ανοικτά ζητήματα, με τον διάλογο. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό, ότι εξακολουθεί ακόμη να υποστηρίζει -μόνον αυτός και οι σύντροφοί του- ότι ήταν επιτυχής η πρόσκλησή του στον Ερντογάν να επισκεφθεί την Ελλάδα, που αποδείχθηκε Βατερλώ για την ελληνική πολιτική, με τον Παυλόπουλο να ανοίγει -ως μη όφειλε- τον ασκό του Αιόλου.
Και τώρα; Τώρα, αφού κατέρρευσαν οι χάρτινοι πύργοι που έστησε η κυβέρνηση αντί αυτών με ισχυρά θεμέλια, παραδομένη στον ατλαντικό παράγοντα, ευελπιστεί να βρουν τρόπο οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι, να φέρουν πίσω τους στρατιωτικούς μας, που ανεύθυνοι ανώτεροί τους τους έστειλαν στο στόμα του λύκου.
Μακεδών
Voria
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...