Το ψυχογράφημα του «σουλτάνου» με την παρανοϊκή προσωπικότητα

Απόρρητες μελέτες ξένων πρεσβειών και υπηρεσιών ασφαλείας που έχουν γίνει για το πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν, δείχνουν έναν ηγέτη αυταρχικό, με επιθετική και πολλές φορές παρανοϊκή συμπεριφορά. Τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς του Τούρκου ηγέτη αναζητήθηκαν στην επί σειράν ετών ανάλυση της προσωπικότητας και των ενεργειών του και τα συμπεράσματα εξήχθησαν σε συνδυασμό και με πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του.
Οι αναλύσεις αυτές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και αποκαλυπτικές για τις απειλές που εκφράζει κατά της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ευρωπαίων γενικότερα, αλλά και για την προαγωγή του ισλαμισμού και του πολέμου που έχει κηρύξει στην Ορθοδοξία.

«Η ιερατική του παιδεία όσο και η επαρχιακή του καταγωγή, που είναι η αιτία ζύμωσής του με την ισλαμική παράδοση, ψυχολογικά τον τοποθετούν στην κατηγορία των ανθρώπων που επιθυμούν να βρίσκονται κάτω από θεϊκή καθοδήγηση, πρόνοια και ευλογία.
Ενδεχομένως να θεωρεί ότι κάθε ξεπερασμένο εμπόδιο είναι μια δοκιμασία πίστης και η επιτυχία ευλογία, ενώ κάθε αποτυχία είναι αναμενόμενο να τη θεωρεί σημάδι θεϊκής τιμωρίας» αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία από τις εκθέσεις, η οποία συνεχίζει με το ψυχογράφημα του προέδρου της Τουρκίας:
«Η επίδειξη δύναμης με το αίσθημα της ναρκισσιστικής αυταρέσκειας, αν δεν συνοδευτεί από γενική αποδοχή του, οδηγεί σε επιθετικές εκδηλώσεις που ξεκινούν από το φραστικό πεδίο και σταδιακά κλιμακώνονται χωρίς ενδοιασμό για τη δημοσιοποίησή τους, έως ακόμα και τη σωματική σύγκρουση».

Η ανάλυση των ειδικών διαπιστώνει ότι είναι περισσότερο από εμφανές ότι όσο η σωματική υγεία του βρίσκεται σε καλή κατάσταση οι εκδηλώσεις του θα διέπονται από τους τρεις άξονες προσωπικότητας στους οποίους εύκολα διαπιστώνεται ότι ανήκει ως εξής:

■ Δραματική προσωπικότητα, με εκδηλώσεις βεντέτας ανατολικού τύπου αλλά και ροκ σταρ.
■ Ναρκισσιστική προσωπικότητα, που εκτίθεται σε πράξεις και εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.
■ Παρανοειδής προσωπικότητα με έντονο το στοιχείο της εκρηκτικότητας και της επιθετικότητας.
Ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου, όπως περιγράφουν οι εμπειρογνώμονες που έχουν «επιστρατευτεί» από διεθνή κέντρα εξουσίας, έχει επίσης τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
■ Δεν διακινδυνεύει την παραμικρή περίπτωση ήττας και στο παραμικρό τέτοιο ενδεχόμενο θα εξαντληθεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού.
■ Επιτίθεται όταν έχει την απόλυτη αίσθηση υπεροχής και ασφάλειας (αίσθηση και όχι λογική αντίληψη), όταν θιγεί στο παραμικρό και εφόσον δεν υπάρχει κανένα ανασταλτικό στοιχείο, όσον αφορά την ανάδυση της παρανοειδούς προσωπικότητάς του.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως αποφαίνονται οι ειδικοί, αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση συμπεριφορικού μοντέλου, με έντονα τα στοιχεία της ηθοποιίας και του δράματος, υψηλή αυτοεκτίμηση την οποία επ' ουδενί λόγω θα διακινδυνεύσει να θιχτεί και με έντονο το αντιδραστικό στοιχείο της παρανοειδούς προσωπικότητας.
Το τελευταίο, είναι και το πλέον επίφοβο, τόσο για τον ίδιο, όσον αφορά το ανεξέλεγκτο των αντιδράσεων, όσο και για τους δυνάμει αντιπάλους του.
Η όλη εικόνα του Ερντογάν, όπως προκύπτει από τις αναλύσεις, παραπέμπει σε άτομο που κάτω από το βάρος αστάθμητου παράγοντα χάνει εύκολα τον αυτοέλεγχο, με αποτέλεσμα να αναδύονται συγκεκριμένα επιθετικά αντανακλαστικά που οδηγούν ακόμα και σε ανατροπή των δεδομένων με απρόσμενες εξελίξεις και συνέπειες.
Η συμπεριφορά του μπορεί να είναι συμβατική, όπως κρίνεται από την ανάλυση δραστηριοτήτων σε βάθος χρόνου και τη συνεκτίμηση πληροφοριών και υπό την προϋπόθεση ότι ο ίδιος νιώθει ότι βρίσκεται σε περιβάλλον ασφαλείας και πλήρους αποδοχής. Το περιβάλλον αποδοχής μπορεί να τον οδηγήσει σε λεκτικές, δραματικού τύπου και ενίοτε φαιδρές ακρότητες, αλλά ως εκεί, και εκτονώνεται χωρίς να υπάρχει συνέχεια.
Η συμπεριφορά του παύει να είναι συμβατική και εγκυμονεί κινδύνους όταν ο ίδιος, διατηρώντας την αίσθηση ισχύος και μοναδικότητας, θιγεί στον χώρο κυριαρχίας του. Ενδέχεται σε μια τέτοια περίπτωση να οδηγηθεί σε επιθετική δράση με απροσδιόριστες συνέπειες.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και η ακόλουθη συμβουλή για όσους «εμπλέκονται» με τον Τούρκο πρόεδρο: «Το πεδίο αντιμετώπισής του σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να επιλέγεται προσεκτικά και να βρίσκεται μακριά από κάθε σημείο που θεωρεί έδρα του και του προσδίδει την αίσθηση της υπεροχής.
Επί του χώρου που θεωρεί ζωτικό του θα πρέπει να αποφεύγονται οι προκλήσεις, αντιθέτως η περιοχή ελιγμών όπου εκτιμάται ότι ο ίδιος δεν μπορεί να αντιδράσει επιθετικά, ενδεχομένως, είναι στο πεδίο του διεθνούς φάσματος, όπου και βρίσκεται «εκτός γηπέδου» και ψυχολογικά νιώθει ως ο φτωχός εταίρος.
Είναι η περίπτωση κατά την οποία θα αντιδράσει δραματικά μεν, ενδεχομένως όμως να υποχωρήσει έστω και με πομπώδη τόνο, αφού δεν θα διακινδυνεύσει με τίποτα την ελάχιστη πιθανότητα της ήττας και τον τραυματισμό του «εγώ» του».

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση